Γράφει το Left.gr:
Ο Ηλίας Κανέλλης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα, τέλη της δεκαετίας του '80, στην αγαπημένη μας εφημερίδα ΕΠΟΧΗ. Μη διαθέτοντας όμως επαρκή ψυχικό βλαστό, ικανό να του δώσει μπόι, και δυνατή προσωπική ρίζα, ικανή να τον στηρίξει, εξελίχθηκε σε δημοσιογραφικό αναρριχητικό φυτό. Υπέκυψε λοιπόν στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, και γλύφοντας εκεί που έφτυνε, από πρώην υβριστής του Ψυχάρη και του συγκροτήματος Λαμπράκη, κατάντησε τσιράκι του Θανάση Λάλα. Μέχρι εδώ, ουδέν μεμπτό.
Αυτό που εκθέτει όμως δημόσια τον Ηλία Κανέλλη δεν είναι οι προσωπικές του επιλογές, αλλά το δημοσιογραφικό του ανάστημά.
Το ανάστημα ενός δημοσιογράφου δεν εντοπίζεται στην ιδεολογία του. Μήτε εξαρτάται από το τι υπερασπίζεται ή αντιμάχεται. Ούτε σε ποια εφημερίδα γράφει. Το ανάστημα ενός
δημοσιογράφου το κομίζει ο λόγος που αρθρώνει.
Ο ΔΟΛ, ανεξάρτητα από τον εκάστοτε πολιτικό του προσανατολισμό, υπήρξε φυτώριο υπεύθυνης δημοσιογραφίας. Κι έχει ακόμα στη δούλεψή του λειτουργούς της ενημέρωσης που στέκονται στο ύψος τους. Ο Ηλίας Κανέλλης όμως δεν είναι ένας εξ αυτών. Ο δικός του δημοσιογραφικός λόγος, χρειάζεται κάπου να ακουμπά προκειμένου να υπάρχει. Ας μην το ξεχνά λοιπόν
αυτό όταν επιχειρεί να τα βάλει με ανθρώπους που έχουν μπόι.
Στην τελευταία του ένσταση, ο αναρριχητικός δημοσιογράφος, αναλαμβάνει να εμφανίσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως βαθειά νυχτωμένο με τον Γκράμσι.
Παραβλέπει σκόπιμα ότι η κοινωνία δεν αγάπησε τον Τσίπρα επειδή είναι ο γκουρού του Γράμσι. Άρα ο Τσίπρας δεν έχει ανάγκη να προσποιηθεί ότι είναι, μπας και κατακτήσει ψηφοφόρους.
Παραβλέπει επίσης το πλέον οφθαλμοφανές. Ότι ο Τσίπρας έχει περάσει όλα τα στάδια και τα συμπλέγματα που του αντιστοιχούσαν επιτυχώς, με αποτέλεσμα η αυτοεκτίμησή του να είναι αφράτη σαν ντόνατς. Άρα και πάλι δεν έχει ανάγκη να προσποιηθεί κάτι, ούτε στον ίδιο του τον εαυτό του. Γι΄ αυτό και είναι ελεύθερος να μιλά για όποιο θέμα θέλει, καταθέτοντας τη δική του ειλικρίνεια.
Όσο για την απαξιωτική του αράδα προς τον Γιώργο Κιμούλη, του θυμίζουμε μόνο αυτό. Ο αποδεκτός πολιτισμός των οργανικών διανοούμενων του συστήματος είναι ο πολιτισμός των υποταγμένων. Της κυρίας Δημουλά, του Θεοδωρόπουλου, του Χωμενίδη... Και ως γνωστό, ο Κιμούλης έχει επιλέξει να μην είναι αποδεκτός από το σύστημα.
Για να τελειώνουμε.
Τόσο ο ΔΟΛ, όσο και άλλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα έχουν μεγάλη πληθώρα αναρριχητικών φυτών στις αυλές τους. Προτείνουμε σε όλα αυτά να ξαναδιαβάσουν από τους κλασσικούς, που τόσο καλά γνωρίζει ο Ηλίας Κανέλλης, του Άθλιους του Ουγκώ.
O Iαβέρης στο τέλος αυτοκτονεί».
Ο Ηλίας Κανέλλης έγραφε στο χθεσινό (21.02.2012) άρθρο:
Στη στήλη του στα Νέα με τίτλο «Αποψυγμένα βιβλία», θυμάται ότι το 2006 σε συνέντευξή του είχε ρωτήσει τον Αλέξη Τσίπρα ποια βιβλία έχει στη βιβλιοθήκη του για να πάρει την απάντηση «τους κλασικούς».
«Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εννοούσε τον Μπαλζάκ αλλά το «Κράτος και Επανάσταση» του Λένιν, το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, το «Η καταγωγή της οικογένειας» του Ένγκελς» για να προσθέσει στη συνέντευξη «... αλλά εντάξει ας μη φορτώσουμε τον κόσμο με αυτά» γράφει.
Με αφορμή την πρόσφατη εισήγηση του Αλέξη Τσίπρα για τον Αντόνιο Γκράμσι, ο Ηλίας Κανέλλης γράφει: «Στεναχωρήθηκα. Όχι γιατί πάει να φορτώσει τον κόσμο με πράγματα που καταλαβαίνει, αλλά γιατί φορτώνεται ο ίδιος με πράγματα που δε μπορεί και δεν χρειάζεται να καταλάβει».
Ο Ηλίας Κανέλλης καταλήγει ως εξής: «Η ξύλινη, κοινότοπη και, εντέλει, άσχετη περιδιάβαση πάνω από ένα γνωστικό εργαλείο πραγματικά άχρηστο στην ιστορική καμπή που περνάμε, αποδεικνύει ότι, όταν στα 18 σου δεν διαβάζεις του κλασικούς που χρειάζεται, τα 38 απλώς ισορροπείς πάνω από δυσκολοχώνευτα τσιτάτα και σοβαροφανείς αερολογίες. Μήπως ήταν καλύτερα να αρχίσει με τα Κλασικά Εικονογραφημένα;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου