Σήμερα θα αποκαλύψουμε μια τεράστια πρόκληση, που ακουμπά τα όρια της απάτης, από μια μερίδα επιχειρηματιών !
Προηγουμένως όμως, θα ήταν απαραίτητο, να υπογραμμίσω ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις, χτυπήθηκαν πολύ σκληρά από την κρίση και μάλιστα συνδυαστικά! Το ελεγχόμενο από την οικογένεια Ρόθτσιλντ, Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είχε κόψει την ροή του χρήματος στις επιχειρήσεις, αρκετά πριν την κρίση!
Προφανώς διότι οι «εγκέφαλοι» που στοιχημάτισαν υπέρ της διάλυσης του ευρώ και είχαν επιλέξει ως δούρειο ίππο την Ελλάδα, γνώριζαν πολύ καλά, ότι για να «πετύχει» η κρίση, θα έπρεπε στο σημείο εκκίνησής της, στην Ελλάδα εν προκειμένω, να αποδυναμωθεί ο ενεργητικός ιδιωτικός τομέας!
Τα πρώτα προβλήματα στην ροή κεφαλαίων ξεκίνησαν προς το τέλος του 2007 και άρχισαν να εντείνονται από το 2008! Τότε, οι τραπεζίτες άρχισαν να διαρρέουν ότι κάνουν ένα γενικό ξεκαθάρισμα στο πελατολόγιό τους!
Επί ενάμιση χρόνο, οι τράπεζες, από εκεί που έδιναν δάνεια ακόμα και στα πετεινά του ουρανού που κατοικούσαν στις στέγες τους, ξεκίνησαν με διάφορα τερτίπια, την δήθεν σκλήρυνση των όρων στις χορηγήσεις δανείων, ξεκινώντας από τα γνωστά «πλαφόν» των επιχειρήσεων, όπου προεξοφλούνται συναλλαγματικές κυρίως επιταγές! Και ενώ όλοι έλεγαν ότι αυτό είναι κάτι παροδικό και οι επιχειρηματίες θα πρέπει να συμβιβαστούν με τους νέους όρους και να κάνουν υπομονή, ξαφνικά το 2009 ξέσπασε η κρίση! Φυσικά, όλοι οι τραπεζίτες στην Ελλάδα, γνώριζαν καλά ότι έρχεται κρίση και μάλιστα σοβαρή και γι αυτό είχαν λάβει ήδη τα μέτρα τους!
Μπόρεσαν έτσι κι εκβίασαν περισσότερο όλες τις Ελληνικές Κυβερνήσεις,
μπροστά στο φάσμα των χιλιάδων λουκέτων, που σημαίνει πολλά δεινά στην
οικονομία αλλά κυρίως πολλά δεινά στις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων
που κυβέρνησαν!
Στην ουσία οι τράπεζες δεν πουλούσαν το μοναδικό προιόν το οποίο εμπορεύονται!
Το ΧΡΗΜΑ !!!
Θα μου πείτε, τότε πως την έβγαζαν; Τουλάχιστον το τμήμα ... λιανικών πωλήσεων;
Απλά καλύπτονταν πίσω από τις κρατικές εγγυήσεις, για τις οποίες έχουμε αποκαλύψει πρόσφατα ότι πλησιάζουν τα 200 δις ευρώ!!!
Επί της ουσίας, οι τράπεζες στην Ελλάδα, δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να πάθουν σοβαρές ζημιές! Μέσα στο γενικότερο «κόλπο» που στήθηκε από Ευρωπαιο μεγαλοτραπεζίτη, θα συρρικνωνόταν πολύ η χρηματιστηριακή τους αξία, με αποτέλεσμα, σε μια περίοδο πλήρους κατάρρευσης της οικονομίας και του χρηματιστηρίου, να τις αγοράσει όλες … κοψοχρονιά! Κρατικές και Ιδιωτικές!
Σε όλο αυτό το διάστημα, από τις αρχές του 2008 ως σήμερα, ο ιδιωτικός τομέας έχει υποστεί μια τεράστια ζημιά στη χώρα, η οποία σε μερικούς μήνες, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, θα καταστεί πλέον ανεπανόρθωτη!
Ξεκινώντας από τις πολύ μικρές επιχειρήσεις και προχωρώντας στις πολύ μεγάλες, η ζημιά και τα λουκέτα είναι αντιστρόφως ανάλογη!
Πολύ μεγαλύτερη είναι η ζημιά και τα λουκέτα στις πολύ μικρές επιχειρήσεις και λιγότερη όσο προχωράμε στις πολύ μεγάλες!
Με μια υποσημείωση που αφορά στις μεσαίες βιοτεχνικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος και ειδικά της Θεσσαλονίκης, όπου εκεί το πρώτο εξάμηνο του 2012, υπήρξε κυριολεκτικά αφανισμός, στο συνολικό επίπεδο, την μεγαλύτερη ζημιά υπέστησαν οι καθαρά εμπορικές επιχειρήσεις!
Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ως οικονομολόγος, ότι όλες όσες μπόρεσαν κι απέφυγαν το πρώτο και το δεύτερο κύμα του αφανισμού του «Ελληνικού επιχειρείν» , αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να προβούν σε περικοπές δαπανών και λειτουργικών εξόδων!
Ακόμη και σε απολύσεις !
Όλα αυτά είναι απολύτως κατανοητά και σεβαστά, αν σκεφτούμε ότι κάθε επιχειρηματίας έχει σκοπό το κέρδος και τίποτε άλλο!
ΟΜΩΣ,
Στο σημείο αυτό θα περιγράψω μια ασύδοτη κατάσταση, που ξεκίνησε ως ιδέα ενός γνωστού επιχειρηματία, και κατέληξε όπως θα δείτε παρακάτω να γίνει μόδα στη χώρα μας, με θύμα αυτή τη φορά τον μισθωτό!
Σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό που σας περιέγραψα και τον οποίο πλέον γνωρίζουν άπαντες σε αυτή τη χώρα, κάποιοι επιχειρηματίες, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα εσκαμμένα και εκμεταλλεύονται στυγνά τον Ελληνα εργαζόμενο!
Έναν εργαζόμενο, που κι αυτός έχει υποστεί τεράστιες μειώσεις στις αποδοχές του κι έχει απολέσει ήδη το 35% των εισοδημάτων του! Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό του Ελληνικού νοικοκυριού, που εδώ και μερικούς μήνες έχει ξεπεράσει τον έναν άνεργο στις τάξεις του!
Κι αν προσπαθήσουμε να αντιστοιχήσουμε το δράμα των επιχειρηματιών με αυτό των νοικοκυραίων, τότε θα διαπιστώσουμε, ότι ξεκινώντας από τους πολύ υψηλόμισθους υπαλλήλους και πηγαίνοντας προς τους πολύ χαμηλόμισθους, η ζημιά ολοένα και γίνεται πιο τεράστια, με την βάση της εργασιακής πυραμίδας, (τους χαμηλόμισθους) να προσπαθούν να επιβιώσουν πολύ κάτω κι από το επίσημο όριο της φτώχειας στην Ε.Ε. που είναι τα 12.000 ευρώ! Κι όταν λέμε κάτω, εννοούμε πολύ κάτω! Κάπου περίπου στο μισό, ανάμεσα στις 6.000 με 7.000 ευρώ το χρόνο!
Αν εκεί προστεθούν και οι απώλειες δεκαετιών σε εργασιακά δικαιώματα, σε κεκτημένα που χάθηκαν κάπου μεταξύ τρόικας και Μαξίμου, τότε ο Ελληνας ιδιωτικός υπάλληλος, έχει περάσει επίσημα, σε ένα νέο μεσαίωνα, που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τον πραγματικό! Μόνο το μαστίγιο λείπει…
Ουσιαστικά, οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν σε καμία βάρβαρη καταπάτηση ακόμη και της προσωπικότητάς τους, διότι έξω από το παράθυρο της επιχείρησής τους, περιμένουν ένα 23% ανέργων που λιμοκτονούν, κι άλλοι τόσοι που ναι μεν καταγράφονται ως εργαζόμενοι, αλλά αναζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας από αυτές που έχουν!
Κι αυτό το τελευταίο, είναι τόσο σημαντικό, που ουδείς το αναφέρει στη χώρα μας!
Περίπου οι μισοί Ελληνες, εποφθαλμιούν πλέον εργασίες άλλων, που μέχρι εχτές, δεν τις είχαν καν μέσα στα σχέδιά τους! Τις θεωρούσαν «μπας-κλας» ενώ σήμερα, σκοτώνονται γι αυτές!
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει σε τέτοιου είδους περιπτώσεις ότι:
«Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται»
Κι ο λύκος εδώ, δεν είναι οι μικρές ή οι μεσαίες επιχειρήσεις, όπου οι υπάλληλοι έχουν αναπτυγμένες κοινωνικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες!
Ο λύκος δεν είναι καν στις μεγάλες επιχειρήσεις!
Θα τον συναντήσετε στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις!
Ξεκίνησε ως ιδέα από έναν συγκεκριμένο επιχειρηματία, προκειμένου να αναγκάσει τους «ακριβούς» παλαιούς εργαζομένους, να εγκαταλείψουν την εργασία τους, ΧΩΡΙΣ να αναγκαστεί να τους απολύσει! Που σημαίνει ότι αν παραιτηθεί, δεν θα τον αποζημιώσει!
Και ξεκίνησαν οι «παύσεις πληρωμών»! Όχι από πραγματική αδυναμία να πληρώσει το προσωπικό, αλλά μετά από απόφασή του να το … αλλάξει, με νέο πιο φτηνό!
Η … «ιδέα» αυτή του επιχειρηματία όχι απλά πέτυχε αλλά προκάλεσε και τον ζήλο, τον φθόνο άλλων επιχειρηματιών!
Ετσι, μερικούς μήνες πριν, σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών, έγινε μια συνάντηση κορυφαίων επιχειρηματιών, διαφόρων κλάδων, όπου εξέτασαν, επεξεργάστηκαν και μελέτησαν την … ιδέα του συναδέλφου τους και χωρίς πολλά λόγια … την υιοθέτησαν!
Αρκετές επιχειρήσεις λοιπόν, που χωρίς να αντιμετωπίζουν κανενός είδους πρόβλημα ρευστότητας, πληρώνουν τους εργαζομένους τους το μηνιάτικό τους, κάθε … ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ !!!
Κι αυτό μετά από συμφωνία με το προσωπικό, διότι όπως λένε, «οι καιροί είναι δύσκολοι και το τέρας της ανεργίας καλπάζει»!
Σε ετήσια βάση λοιπόν, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν με … προκαταβολές (όπως τις βαφτίζουν τα λογιστήρια) μισθών, με αποτέλεσμα το τελευταίο δωδεκάμηνο, να τους χρωστούν από πέντε ως επτά μισθούς!
Οσο για τον οικογενειακό προγραμματισμό, αυτός αποτελεί πλέον ένα ανέκδοτο, αφού ουδείς γνωρίζει, πότε θα πληρωθεί την … προκαταβολή του αλλά ούτε πόσα θα λάβει!
Την αποκάλυψη αυτή που κάνουμε σήμερα, δεν θα την προχωρήσουμε σε επίπεδο ονομάτων!
Μερικές από αυτές, πήραμε τους ισολογισμούς των ετών 2011 και 2010 και με μια απλή ανάγνωση προκύπτει, ότι σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα ρευστότητας, που να «δικαιολογεί» έστω μια τέτοια απαράδεκτη ενέργεια!
Δεν είναι καν ανάμεσα στις επιχειρήσεις που οι τράπεζες έχουν βάλει στο κόκκινο, ενώ πολλές εξ αυτών, έχουν ακόμη πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό!
Υπογραμμίζουμε , ότι ΔΕΝ είναι όλες οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις σε αυτό το μοτίβο!
Αντίθετα, είναι πάρα πολύ λίγες , αλλά δυστυχώς, έχουν έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων στις τάξεις τους!
Τονίζουμε ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που πραγματικά αδυνατούν να καταβάλουν στους υπαλλήλους τους ολόκληρο το μισθό!
Δεν μπορεί όμως, συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, να εμφανίζονται σχεδόν ως ζητιάνοι στους υπαλλήλους τους που κλαίνε τη μοίρα τους, και χρωστάνε επτά μισθούς στο προσωπικό τους από τη μια, και από την άλλη, να προβαίνουν σε επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ, με αναπτυξιακές κινήσεις που σαφώς και αποκαλύπτουν την δυνατότητα δανεισμού καθώς και την ύπαρξη ρευστότητας!
Δεν γίνονται οι επενδύσεις με «αέρα»! είτε υπάρχει δανεισμός είτε, ρευστό είτε και τα δύο μαζί!
Κι όμως! Συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, εξακολουθούν να χρωστούν αμέτρητους μισθούς στο προσωπικό τους!
Από την πλευρά της η κυβέρνηση Παπανδρέου και Παπαδήμου, για να δείξει την συμπόνια της απέναντι στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, θέσπισε ένα νόμο, που λέει ότι όποιος δεν καταβάλει το δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας, τότε συλλαμβάνεται και πάει αυτόφωρο!
Κροκοδείλια δάκρυα συμπόνιας θα μου πείτε, γιατί ο νόμος αυτός, θεσπίστηκε, αφού προηγουμένως είχαν πετσοκόψει τον 13ο και 14ο μισθό!
Ετσι τέτοιου τύπου επιχειρηματίες, πληρώνουν τα δώρα για να καλυφθούν έναντι του αυτοφώρου αλλά δεν πληρώνουν τους … κανονικούς μισθούς, για τους οποίους δεν ισχύει το αυτόφωρο!!!!
Το κράτος δηλαδή, λειτουργεί απέναντι στον εργαζόμενο «επικοινωνιακά», με νόμους που στην πιάτσα ονομάζονται ως «νόμοι να’χαμε να λέγαμε»!!!
Η κατάσταση μέχρι σήμερα ελέγχεται, αλλά όχι για πολύ ακόμη! Ακόμη και σήμερα όμως, ένας αστάθμητος παράγοντας, μπορεί να τινάξει το σύστημα αυτό στον αέρα με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους «επιχειρηματίες»!
Καταλήγοντας, στους aegeantimes.gr έχουν φτάσει δεκάδες καταγγελιών, για επιχειρήσεις κι επιχειρηματίες! Επί του παρόντος, δεν θα δημοσιοποιήσουμε ακόμη στοιχεία, αν προηγουμένως δεν ολοκληρωθεί η έρευνα που πραγματοποιούμε.
Θα ήθελα όμως ως οικονομολόγος, να πω σε ορισμένα παλικάρια της πιάτσας τούτο:
Θυμηθείτε ορισμένοι από εσάς, τι ήσασταν το 1980! Πως ξεκινήσατε χωρίς δεκάρα και φτάσατε ίσαμε δω! Είστε πολλοί!
Οι υπόλοιποι τα βρήκαν έτοιμα από τον μπαμπά!
Και οι μεν και οι δε, είχαν έναν κοινό παρονομαστή στην πορεία τους! Τον Ελληνα εργαζόμενο!
Χωρίς αυτόν, όσι φτιάχτηκαν από μόνοι τους, θα χάσουν μέχρι την τελευταία δεκάρα κι όσοι βρήκαν από τον «μπαμπά», δεν θα τους απομείνει δεκάρα (όχι σεντς) τσακιστή! Διότι τούτη τη φορά, μετά το τέλος της κρίσης, θα υπάρχει μαζική εισροή ξένων επιχειρηματιών στη χώρα! Φροντίστε λοιπόν να χάσετε το μοναδικό συγκριτικό σας πλεονέκτημα έναντι όσων θα επελαύνουν στην Ελληνική Οικονομία! Την φιλοτιμία του Ελληνα εργαζόμενου! Αν το χάσετε αυτό , έχετε χάσει το παιχνίδι πριν καν αρχίσει!!!
Και όποιος εννόησε … ενόησε!!!
Στην ουσία οι τράπεζες δεν πουλούσαν το μοναδικό προιόν το οποίο εμπορεύονται!
Το ΧΡΗΜΑ !!!
Θα μου πείτε, τότε πως την έβγαζαν; Τουλάχιστον το τμήμα ... λιανικών πωλήσεων;
Απλά καλύπτονταν πίσω από τις κρατικές εγγυήσεις, για τις οποίες έχουμε αποκαλύψει πρόσφατα ότι πλησιάζουν τα 200 δις ευρώ!!!
Επί της ουσίας, οι τράπεζες στην Ελλάδα, δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να πάθουν σοβαρές ζημιές! Μέσα στο γενικότερο «κόλπο» που στήθηκε από Ευρωπαιο μεγαλοτραπεζίτη, θα συρρικνωνόταν πολύ η χρηματιστηριακή τους αξία, με αποτέλεσμα, σε μια περίοδο πλήρους κατάρρευσης της οικονομίας και του χρηματιστηρίου, να τις αγοράσει όλες … κοψοχρονιά! Κρατικές και Ιδιωτικές!
Σε όλο αυτό το διάστημα, από τις αρχές του 2008 ως σήμερα, ο ιδιωτικός τομέας έχει υποστεί μια τεράστια ζημιά στη χώρα, η οποία σε μερικούς μήνες, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, θα καταστεί πλέον ανεπανόρθωτη!
Ξεκινώντας από τις πολύ μικρές επιχειρήσεις και προχωρώντας στις πολύ μεγάλες, η ζημιά και τα λουκέτα είναι αντιστρόφως ανάλογη!
Πολύ μεγαλύτερη είναι η ζημιά και τα λουκέτα στις πολύ μικρές επιχειρήσεις και λιγότερη όσο προχωράμε στις πολύ μεγάλες!
Με μια υποσημείωση που αφορά στις μεσαίες βιοτεχνικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος και ειδικά της Θεσσαλονίκης, όπου εκεί το πρώτο εξάμηνο του 2012, υπήρξε κυριολεκτικά αφανισμός, στο συνολικό επίπεδο, την μεγαλύτερη ζημιά υπέστησαν οι καθαρά εμπορικές επιχειρήσεις!
Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ως οικονομολόγος, ότι όλες όσες μπόρεσαν κι απέφυγαν το πρώτο και το δεύτερο κύμα του αφανισμού του «Ελληνικού επιχειρείν» , αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων να προβούν σε περικοπές δαπανών και λειτουργικών εξόδων!
Ακόμη και σε απολύσεις !
Όλα αυτά είναι απολύτως κατανοητά και σεβαστά, αν σκεφτούμε ότι κάθε επιχειρηματίας έχει σκοπό το κέρδος και τίποτε άλλο!
ΟΜΩΣ,
Στο σημείο αυτό θα περιγράψω μια ασύδοτη κατάσταση, που ξεκίνησε ως ιδέα ενός γνωστού επιχειρηματία, και κατέληξε όπως θα δείτε παρακάτω να γίνει μόδα στη χώρα μας, με θύμα αυτή τη φορά τον μισθωτό!
Σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό που σας περιέγραψα και τον οποίο πλέον γνωρίζουν άπαντες σε αυτή τη χώρα, κάποιοι επιχειρηματίες, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα εσκαμμένα και εκμεταλλεύονται στυγνά τον Ελληνα εργαζόμενο!
Έναν εργαζόμενο, που κι αυτός έχει υποστεί τεράστιες μειώσεις στις αποδοχές του κι έχει απολέσει ήδη το 35% των εισοδημάτων του! Πρόκειται για τον απόλυτο εξευτελισμό του Ελληνικού νοικοκυριού, που εδώ και μερικούς μήνες έχει ξεπεράσει τον έναν άνεργο στις τάξεις του!
Κι αν προσπαθήσουμε να αντιστοιχήσουμε το δράμα των επιχειρηματιών με αυτό των νοικοκυραίων, τότε θα διαπιστώσουμε, ότι ξεκινώντας από τους πολύ υψηλόμισθους υπαλλήλους και πηγαίνοντας προς τους πολύ χαμηλόμισθους, η ζημιά ολοένα και γίνεται πιο τεράστια, με την βάση της εργασιακής πυραμίδας, (τους χαμηλόμισθους) να προσπαθούν να επιβιώσουν πολύ κάτω κι από το επίσημο όριο της φτώχειας στην Ε.Ε. που είναι τα 12.000 ευρώ! Κι όταν λέμε κάτω, εννοούμε πολύ κάτω! Κάπου περίπου στο μισό, ανάμεσα στις 6.000 με 7.000 ευρώ το χρόνο!
Αν εκεί προστεθούν και οι απώλειες δεκαετιών σε εργασιακά δικαιώματα, σε κεκτημένα που χάθηκαν κάπου μεταξύ τρόικας και Μαξίμου, τότε ο Ελληνας ιδιωτικός υπάλληλος, έχει περάσει επίσημα, σε ένα νέο μεσαίωνα, που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τον πραγματικό! Μόνο το μαστίγιο λείπει…
Ουσιαστικά, οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν σε καμία βάρβαρη καταπάτηση ακόμη και της προσωπικότητάς τους, διότι έξω από το παράθυρο της επιχείρησής τους, περιμένουν ένα 23% ανέργων που λιμοκτονούν, κι άλλοι τόσοι που ναι μεν καταγράφονται ως εργαζόμενοι, αλλά αναζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας από αυτές που έχουν!
Κι αυτό το τελευταίο, είναι τόσο σημαντικό, που ουδείς το αναφέρει στη χώρα μας!
Περίπου οι μισοί Ελληνες, εποφθαλμιούν πλέον εργασίες άλλων, που μέχρι εχτές, δεν τις είχαν καν μέσα στα σχέδιά τους! Τις θεωρούσαν «μπας-κλας» ενώ σήμερα, σκοτώνονται γι αυτές!
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει σε τέτοιου είδους περιπτώσεις ότι:
«Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται»
Κι ο λύκος εδώ, δεν είναι οι μικρές ή οι μεσαίες επιχειρήσεις, όπου οι υπάλληλοι έχουν αναπτυγμένες κοινωνικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες!
Ο λύκος δεν είναι καν στις μεγάλες επιχειρήσεις!
Θα τον συναντήσετε στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις!
Ξεκίνησε ως ιδέα από έναν συγκεκριμένο επιχειρηματία, προκειμένου να αναγκάσει τους «ακριβούς» παλαιούς εργαζομένους, να εγκαταλείψουν την εργασία τους, ΧΩΡΙΣ να αναγκαστεί να τους απολύσει! Που σημαίνει ότι αν παραιτηθεί, δεν θα τον αποζημιώσει!
Και ξεκίνησαν οι «παύσεις πληρωμών»! Όχι από πραγματική αδυναμία να πληρώσει το προσωπικό, αλλά μετά από απόφασή του να το … αλλάξει, με νέο πιο φτηνό!
Η … «ιδέα» αυτή του επιχειρηματία όχι απλά πέτυχε αλλά προκάλεσε και τον ζήλο, τον φθόνο άλλων επιχειρηματιών!
Ετσι, μερικούς μήνες πριν, σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών, έγινε μια συνάντηση κορυφαίων επιχειρηματιών, διαφόρων κλάδων, όπου εξέτασαν, επεξεργάστηκαν και μελέτησαν την … ιδέα του συναδέλφου τους και χωρίς πολλά λόγια … την υιοθέτησαν!
Αρκετές επιχειρήσεις λοιπόν, που χωρίς να αντιμετωπίζουν κανενός είδους πρόβλημα ρευστότητας, πληρώνουν τους εργαζομένους τους το μηνιάτικό τους, κάθε … ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ !!!
Κι αυτό μετά από συμφωνία με το προσωπικό, διότι όπως λένε, «οι καιροί είναι δύσκολοι και το τέρας της ανεργίας καλπάζει»!
Σε ετήσια βάση λοιπόν, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν με … προκαταβολές (όπως τις βαφτίζουν τα λογιστήρια) μισθών, με αποτέλεσμα το τελευταίο δωδεκάμηνο, να τους χρωστούν από πέντε ως επτά μισθούς!
Οσο για τον οικογενειακό προγραμματισμό, αυτός αποτελεί πλέον ένα ανέκδοτο, αφού ουδείς γνωρίζει, πότε θα πληρωθεί την … προκαταβολή του αλλά ούτε πόσα θα λάβει!
Την αποκάλυψη αυτή που κάνουμε σήμερα, δεν θα την προχωρήσουμε σε επίπεδο ονομάτων!
Μερικές από αυτές, πήραμε τους ισολογισμούς των ετών 2011 και 2010 και με μια απλή ανάγνωση προκύπτει, ότι σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα ρευστότητας, που να «δικαιολογεί» έστω μια τέτοια απαράδεκτη ενέργεια!
Δεν είναι καν ανάμεσα στις επιχειρήσεις που οι τράπεζες έχουν βάλει στο κόκκινο, ενώ πολλές εξ αυτών, έχουν ακόμη πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό!
Υπογραμμίζουμε , ότι ΔΕΝ είναι όλες οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις σε αυτό το μοτίβο!
Αντίθετα, είναι πάρα πολύ λίγες , αλλά δυστυχώς, έχουν έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων στις τάξεις τους!
Τονίζουμε ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που πραγματικά αδυνατούν να καταβάλουν στους υπαλλήλους τους ολόκληρο το μισθό!
Δεν μπορεί όμως, συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, να εμφανίζονται σχεδόν ως ζητιάνοι στους υπαλλήλους τους που κλαίνε τη μοίρα τους, και χρωστάνε επτά μισθούς στο προσωπικό τους από τη μια, και από την άλλη, να προβαίνουν σε επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ, με αναπτυξιακές κινήσεις που σαφώς και αποκαλύπτουν την δυνατότητα δανεισμού καθώς και την ύπαρξη ρευστότητας!
Δεν γίνονται οι επενδύσεις με «αέρα»! είτε υπάρχει δανεισμός είτε, ρευστό είτε και τα δύο μαζί!
Κι όμως! Συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, εξακολουθούν να χρωστούν αμέτρητους μισθούς στο προσωπικό τους!
Από την πλευρά της η κυβέρνηση Παπανδρέου και Παπαδήμου, για να δείξει την συμπόνια της απέναντι στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, θέσπισε ένα νόμο, που λέει ότι όποιος δεν καταβάλει το δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας, τότε συλλαμβάνεται και πάει αυτόφωρο!
Κροκοδείλια δάκρυα συμπόνιας θα μου πείτε, γιατί ο νόμος αυτός, θεσπίστηκε, αφού προηγουμένως είχαν πετσοκόψει τον 13ο και 14ο μισθό!
Ετσι τέτοιου τύπου επιχειρηματίες, πληρώνουν τα δώρα για να καλυφθούν έναντι του αυτοφώρου αλλά δεν πληρώνουν τους … κανονικούς μισθούς, για τους οποίους δεν ισχύει το αυτόφωρο!!!!
Το κράτος δηλαδή, λειτουργεί απέναντι στον εργαζόμενο «επικοινωνιακά», με νόμους που στην πιάτσα ονομάζονται ως «νόμοι να’χαμε να λέγαμε»!!!
Η κατάσταση μέχρι σήμερα ελέγχεται, αλλά όχι για πολύ ακόμη! Ακόμη και σήμερα όμως, ένας αστάθμητος παράγοντας, μπορεί να τινάξει το σύστημα αυτό στον αέρα με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους «επιχειρηματίες»!
Καταλήγοντας, στους aegeantimes.gr έχουν φτάσει δεκάδες καταγγελιών, για επιχειρήσεις κι επιχειρηματίες! Επί του παρόντος, δεν θα δημοσιοποιήσουμε ακόμη στοιχεία, αν προηγουμένως δεν ολοκληρωθεί η έρευνα που πραγματοποιούμε.
Θα ήθελα όμως ως οικονομολόγος, να πω σε ορισμένα παλικάρια της πιάτσας τούτο:
Θυμηθείτε ορισμένοι από εσάς, τι ήσασταν το 1980! Πως ξεκινήσατε χωρίς δεκάρα και φτάσατε ίσαμε δω! Είστε πολλοί!
Οι υπόλοιποι τα βρήκαν έτοιμα από τον μπαμπά!
Και οι μεν και οι δε, είχαν έναν κοινό παρονομαστή στην πορεία τους! Τον Ελληνα εργαζόμενο!
Χωρίς αυτόν, όσι φτιάχτηκαν από μόνοι τους, θα χάσουν μέχρι την τελευταία δεκάρα κι όσοι βρήκαν από τον «μπαμπά», δεν θα τους απομείνει δεκάρα (όχι σεντς) τσακιστή! Διότι τούτη τη φορά, μετά το τέλος της κρίσης, θα υπάρχει μαζική εισροή ξένων επιχειρηματιών στη χώρα! Φροντίστε λοιπόν να χάσετε το μοναδικό συγκριτικό σας πλεονέκτημα έναντι όσων θα επελαύνουν στην Ελληνική Οικονομία! Την φιλοτιμία του Ελληνα εργαζόμενου! Αν το χάσετε αυτό , έχετε χάσει το παιχνίδι πριν καν αρχίσει!!!
Και όποιος εννόησε … ενόησε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου