Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
Το ερώτημα ακούγεται εύλογο. «Αν ελληνικές πόλεις αρνούνται να δεχθούν
δομές μεταναστών για να ανακουφίσουν τα νησιά, τότε πώς μπορεί να
πεισθεί ο δήμαρχος του Σαρλερουά στο Βέλγιο να τους δεχθεί;». Η απάντηση
δεν είναι απλή. Ο Ελληνας υπουργός που ενδεχομένως θα διαπραγματευθεί
με τον Βέλγο ή τον Γερμανό ομόλογό του δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι οι
κάτοικοι του Σαρλερουά έχουν στοιχειώδη εμπιστοσύνη και στην αστυνομία
και στις υγειονομικές υπηρεσίες του Βελγίου, κάτι που δεν ισχύει για
τους Ελληνες. Αναρωτιέμαι αν ισχύει και για τον ίδιο τον υπουργό. Οι
κάτοικοι των Παρισίων δεν έχουν δει καταυλισμό μεταναστών στο κέντρο της
πόλης τους, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από το Λούβρο, όπως
είδαν οι κάτοικοι της Αθήνας στην πλατεία Βικτωρίας, σε απόσταση
τριακοσίων μέτρων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ας μην ξεχνάμε ότι
στους οδηγούς ως πλησιέστερος σταθμός του ηλεκτρικού στο μεγαλύτερο
μουσείο της χώρας σημειώνεται η πλατεία Βικτωρίας.
Αυτό το τραύμα είναι βίωμα. Δεν είναι ούτε υπόθεση εργασίας ούτε ιδεολόγημα. Πρώτος λόγος ανασφάλειας.
Δεύτερος λόγος ανασφάλειας. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
ανακοινώνει ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες που θα μεταφερθούν στην
ηπειρωτική Ελλάδα από τα νησιά θα εγκατασταθούν σε κλειστές δομές.
Συγχρόνως, ενοικιάζονται ξενοδοχεία και κτίρια για τη φιλοξενία τους.
Είναι το ξενοδοχείο ή το κτίριο στην Αχαρνών «κλειστή δομή φιλοξενίας»;
Τρίτος λόγος ανασφάλειας. Ποιος είναι ο αριθμός των προσφύγων και
μεταναστών που είναι εγκατεστημένοι στην επικράτεια; Πότε έγινε η
τελευταία απογραφή, αν έγινε ποτέ; Ακούμε καθημερινά για αφίξεις
τριακοσίων, τετρακοσίων ή δεν ξέρω πόσων ατόμων στις ακτές μας. Σε ποιον
αριθμό προστίθενται; Και αυτή είναι η άκρη του νήματος. Διότι το
κουβάρι παραμένει κουβάρι. Πόσοι απ’ αυτούς είναι μετανάστες και πόσοι
είναι πρόσφυγες; Πόσοι προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες και πόσοι
παλεύουν να ξεφύγουν απ’ την πείνα; Πόσοι απ’ αυτούς εξαφανίστηκαν
επειδή έχει απορριφθεί πρωτοδίκως η αίτησή τους για άσυλο; Ο κ.
Κουμουτσάκος είχε προτείνει βραχιολάκι, όμως το μέτρο κρίθηκε πολύ
ακριβό και απορρίφθηκε. Υποθέτω ότι δεν υπολόγισαν το κόστος των μολότοφ
και των καταστροφών που θα προκαλούσαν οι «αλληλέγγυοι» για να
αντισταθούν στο βραχιολάκι.
Το κουβάρι μπλέκεται ακόμη περισσότερο. Μπορεί το φαινόμενο να είναι
«ιστορικό», όμως τις ροές τις διαχειρίζεται η Τουρκία του Ερντογάν. Αυτή
ελέγχει την ποσότητα, αυτή ελέγχει και την ποιότητα. Ποιοι είναι αυτοί
που φτάνουν στις ακτές της Λέσβου και της Χίου και πόσοι ανάμεσά τους
δεν είναι ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες; Δεν χρειάζονται πολλοί.
Ενας τζιχαντιστής που θα κόψει το κεφάλι μιας Αγγλίδας τουρίστριας
φτάνει για να αδειάσουν τα ξενοδοχεία στα νησιά. Πολύ φοβάμαι ότι
εξακολουθούμε να πορευόμαστε με την ίδια άνεση απέναντι στην ιδέα ότι η
Ελλάδα δεν είναι στόχος. Δεν είναι στόχος μέχρι να γίνει στόχος.
Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δεν αντέχουν άλλο. Είναι τα θύματα της
κατάργησης των συνόρων που επέβαλε η τετραετία, και της τυχάρπαστης κ.
Χριστοδουλοπούλου, η οποία μίλησε για περαστικούς, με αποτέλεσμα να μας
κλείσουν τα σύνορα προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Πού θα τους έβρισκε τους
τζιχαντιστές που θα έστελνε ο κ. Καμμένος στο Βερολίνο αν όχι στα
φουσκωτά που φτάνουν στις ακτές της Λέσβου; Μιλάμε για ιδεολογήματα
παραγνωρίζοντας τη βλακεία. Κοινή ανθρώπινη βλακεία, που μας έφερε στο
σημερινό αδιέξοδο. Η Ελλάδα φρόντισε να τρομοκρατήσει την Ευρώπη με την
απειλή που δεχόταν η ίδια.
Τι μέλλει γενέσθαι; Ο Μητσοτάκης δεν έχει την πολυτέλεια να πει, όπως ο Μακρόν, ότι θα δέχεται μόνον όσους μπορεί να δεχθεί.
Τέταρτος λόγος ανασφάλειας. Δεν ξέρεις πόσοι βρίσκονται στην επικράτεια
και δεν ξέρεις πόσους μπορεί ακόμη να δεχθεί η επικράτεια. Ως πού θα
σταματήσουν οι ροές και, το κυριότερο, πώς θα σταματήσουν οι ροές. Το
Ναυτικό θα βυθίσει φουσκωτά με παιδιά; Μοιάζει αδιανόητο και είναι
ζήτημα εάν θα το αντέξει η χώρα. Εξίσου αδιανόητο όμως είναι να μη
βλέπεις κάποιο όριο. Χωρίς όρια δεν υπάρχει ούτε κράτος ούτε κοινωνία.
Είναι εύκολο να λες ότι μέσα στις αντιδράσεις κυκλοφορεί μεταμφιεσμένη η
χρυσαυγίτικη νοοτροπία. Και είναι εύκολο διότι δεν παίρνεις υπόψη σου
τις πραγματικές αιτίες της ανασφάλειας που γεννούν τις αντιδράσεις.
Κάποτε οι πολιτικοί θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν τους εκλέξαμε για
να μας νουθετούν. Τους εκλέξαμε για να διαχειρίζονται, εκτός των άλλων,
και τις ανασφάλειές μας. Και το μεταναστευτικό εξελίσσεται σε μείζονα
παράγοντα ανασφάλειας. Πώς να αντιδράσει ο κάτοικος των Βρασνών ή της
Κρύας Βρύσης, όταν ακούει τον κ. Χρυσοχοΐδη να δηλώνει πως η κατάσταση
δεν είναι διαχειρίσιμη;
ΠΗΓΗ: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου