Δείξε μου τον υποψήφιο, να σου πω ποιος είναι

Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου
Παρατηρώντας το νέο ρεκόρ αριθμού συμμετοχής περιφερειακών και δημοτικών παρατάξεων να καταγράφεται στις επικείμενες εκλογές και βέβαια τις αρκετές περισσότερες χιλιάδες υποψηφίων περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων που ζητούν την ψήφο συμπολιτών τους, σε σχέση με τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, θα συμπέραινε κανείς πως η δημοκρατία βρίσκεται σε άνθιση στην Ελλάδα.
Γιατί ζητούμενο στην δημοκρατία είναι, η ενεργή συμμετοχή όλο και περισσότερων πολιτών και η μεγαλύτερη ενασχόληση του κάθε πολίτη με τα κοινά. Το ενδιαφέρον για τα προβλήματα της πόλης και της περιοχής, η ευθύνη του ενεργού πολίτη που δεν μένει αδιάφορος απέναντι στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Ο δημιουργικός αγώνας και η βάσανος να βελτιωθούν οι
κοινωνικές συνθήκες, οι υποδομές, οι πρόνοιες, οι μεταφορές, η έμπρακτη αλληλεγγύη ανάμεσα στους δημότες, οι συλλογικές αποφάσεις και η δράση και τόσα άλλα. Τελικά η ίδια η δημοκρατία να βρει την εφαρμογή και την δικαίωσή της στο κατ’ εξοχήν προνομιακό της πεδίο. Τον ίδιο τον Δήμο. Την Πόλη. Μέσα σε μια Πολιτεία, που σέβεται και ενισχύει το δικαίωμα του πολίτη να ζει ισότιμα και δημοκρατικά εντός μιας ανεξάρτητης κι ελεύθερης χώρας.
Κατά συνέπεια μόνο θετική θα μπορούσε να είναι τέτοια αλματώδης αύξηση στην συμμετοχή περισσοτέρων υποψήφιων δημάρχων και συνδυασμών. Τώρα μάλιστα που οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, διάχυτη θα έπρεπε να είναι και η αίσθηση δικαίου αναφορικά με τ’ αποτελέσματα και τον τρόπο διεξαγωγής τους.
Τελικά όντως βρίσκεται σε άνθιση η δημοκρατία στην Ελλάδα; Οι υποψήφιοι Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι, και τα Συμβούλια που θα συγκροτηθούν, θα μπορούν να υλοποιήσουν ότι υπόσχονται στα όποια προγράμματά τους; Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι θα είναι όντως αυτοδιοικητικές οντότητες προς όφελος των πολιτών τους και του δημόσιου συμφέροντος; Θα υπάγονται και θα τελούν κάτω από έναν εθνικό κρατικό σχεδιασμό και έλεγχο που θα έχει ως στόχο την ανάδειξη, την επίλυση και την μέριμνα για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της ζωής των κατοίκων των Δήμων και των Κοινοτήτων; Των ξεχωριστών ιδιαιτεροτήτων τους και του ξεχωριστού πολιτισμού τους;
«Θα βρει επιτέλους η τοπική αυτοδιοίκηση τον πραγματικό της ρόλο; Όχι αυτόν του αποπαίδου της πολιτικής, χρήσιμης μόνο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας, όπως το σύστημα εξουσίας θέλει να την παρουσιάζει, αλλά της γνήσιας φωνής των τοπικών κοινωνιών που πρέπει να συνδιαμορφώνουν με την Πολιτεία την εθνική πολιτική της κοινής μας πατρίδας, με τις τόσο γοητευτικές και δημιουργικές διαφορές μεταξύ των περιοχών της;» *
Ας μην αυταπατόμαστε! Σε μια χώρα που βρίσκεται αλυσοδέσμια στις Δανειακές Συμβάσεις του μη βιώσιμου χρέους, σε καθεστώς αέναων μνημονίων επιτροπείας, με την οικονομία καταρρέουσα και την εθνική και κρατική της υπόσταση υπό αίρεση, θα αποτελούσε τέλειο παραλογισμό και παράνοια να συμπέραινε κανείς πως η δημοκρατία μπορεί να βρει εφαρμογή μέσα από την διαδικασία και τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, για Περιφέρειες Δήμους και Κοινότητες, που τελούν ήδη κάτω από τα θεσμικά τερατουργήματα του Καποδίστρια , Καλλικράτη και πρόσφατα του Κλεισθένη.
Νόμοι που μόνο σκοπό είχαν και βέβαια πέτυχαν, την κατάργηση από τον «πολιτικό χάρτη» της χώρας ολόκληρων χωριών, πόλεων και περιοχών. Την βίαιη όσο και αντισυνταγματική απόσπαση Δήμων και Κοινοτήτων από τους τόπους που είχαν ταχθεί να υπηρετούν και την συγχώνευσή τους σε αχανή και παράλογα μορφώματα. Που με το αυτοδιοίκητο των περιφερειών που θέσπισε ο «Καλλικράτης», δήθεν προς αποκέντρωση, αποσυνδέθηκαν οι περιφέρειες από τον κρατικό έλεγχο και σχεδιασμό, για να βρεθούν έκθετες στις ορέξεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών, ικέτιδες προς την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της ΕΕ.
Που θέσπισαν την «οικονομική αυτοτέλεια» των Ο.Τ.Α. και μετέτρεψαν τους Δήμους σε Ανώνυμες Εταιρείες, με στόχο το «επιχειρηματικό» και «επενδυτικό» κέρδος και φυσικά σε έρμαια του δανεισμού και υπερδανεισμού από τις Τράπεζες. Που φόρτισαν τους Δήμους με κοινωνικές αρμοδιότητες που μία ανεξάρτητη Πολιτεία οφείλει να ασκεί η ίδια, χωρίς την ανάλογη μεταφορά πόρων, και την μετατροπή τους σε φιλάνθρωπα ιδρύματα προς αναξιοπαθούντες. Πόσοι μιλούν σήμερα για αυτή την κοινωνικοπολιτική αποδόμηση;
Αλήθεια γνωρίζουν οι επίδοξοι Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες και οι υποψήφιοι σύμβουλοί τους ότι με τον νόμο 4549/2018, Δήμοι και Περιφέρειες εντέλλονται να παραδώσουν τα ταμειακά αποθεματικά τους σε λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας που ουσιαστικά θα διαχειρίζεται η ΑΑΔΕ; Μια δήθεν ανεξάρτητη Αρχή, ουσιαστικά μια ιδιωτική εταιρεία που δουλεύει αποκλειστικά υπέρ των Δανειστών προκειμένου να συγκεντρώνει κάθε χρηματικό πόρο για την εξυπηρέτηση ενός παράνομου και απεχθούς χρέους; Γνωρίζουν ότι κάθε δαπάνη του Δήμου και της Περιφέρειας θα περνά από έγκριση από αυτήν την Αρχή;
Γνωρίζουν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι ότι πολύ σύντομα θα ζητηθεί αν δεν έχει ήδη γίνει, η εκχώρηση στο Υπερταμείο δημόσιας ακίνητης περιουσίας που ανήκει στις περιοχές τους όπως προβλέπεται από το άρθρο 109 του ίδιου νόμου; Του νόμου 4549/18 που αποτελεί ουσιαστικά το 4ο μνημόνιο και που στέκει επίμονα να μας αποδεικνύει ότι κανείς δεν μας έβγαλε από τα μνημόνια;
Γνωρίζουν την επέλαση του κ. Φούχτελ και της κουστουμάτης ελληνογερμανικής συνέλευσης που μέσω της αθώας προβληθείσας ως αδελφοποίησης και συνεργασίας μεταξύ πόλεων και περιοχών της Ελλάδας και Γερμανίας επιχειρείται η προσάρτηση και η οικονομική λεηλασία των πόρων και των πλουτοπαραγωγικών περιοχών της χώρας μας;
Γνωρίζουν τέλος ότι όλες αυτές οι μνημονιακές δεσμεύσεις θα οδηγήσουν μοιραία σε υποβάθμιση, υπολειτουργία ή και κλείσιμο πολλών υπηρεσιών των Δήμων σε Παιδικούς σταθμούς, δημοτικά ιατρεία, κέντρα γήρατος και υποδομές από τα σχολικά κτίρια έως την αποκομιδή απορριμμάτων; Γνωρίζουν ότι θα αναγκαστούν να προβούν σε αυξήσεις των δημοτικών τελών προς τους δημότες, αλλά και μειώσεις μισθών και υποαπασχόληση στους εργαζόμενους στους ΟΤΑ;
Κι αν για τις επίσημα υποστηριζόμενες περιφερειακές και δημοτικές παρατάξεις από την συμμορία των μνημονιακών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, με τις παραφυάδες, θα ήταν φαρσοκωμωδία να θίγονται και ν’ αναφέρονται όλα τα παραπάνω, τι γίνεται με τις δήθεν ανεξάρτητους συνδυασμούς που διεκδικούν την ψήφο των δημοτών και συμπολιτών τους; Γιατί ποιούν τη νήσσαν; Πόσοι από αυτούς δήλωσαν διατεθειμένοι να αναδείξουν τα ζητήματα αυτά;
Δυστυχώς λίγες δημοτικές παρατάξεις έθεσαν αυτά τα θέματα. Ελάχιστες είναι οι φωνές που αντιλαμβάνονται πως οι επικείμενες Περιφερειακές και δημοτικές εκλογές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την τύχη όχι μόνο των τοπικών κοινωνιών αλλά ολόκληρης της χώρας. Λίγοι συνειδητοποιούν ότι η ήδη καταπονημένη ραχοκοκαλιά, το νευρικό σύστημα όλης της επικράτειας που λέγεται Δήμοι και Κοινότητες είναι καίριο και σημαντικό να μην αλωθεί κι άλλο από τις μεθοδεύσεις και τις κεντρικές πολιτικές που ομνύουν στο όνομα των αλλότριων συμφερόντων και καταστρέφουν την χώρα.
Αντίθετα μπορεί κάλλιστα παρατάξεις που αγαπάνε τον τόπο τους και σέβονται τους συμπολίτες, να αποτελέσουν εστίες αντίστασης και αντίδρασης για τους Δήμους και τις Κοινότητες σε κάθε επιχείρηση εξανδραποδισμού και αλλοίωσης των χαρακτηριστικών τους. Ένα οικείο πεδίο δράσης για κάθε πολίτη που συνειδητοποιεί ότι οι ολετήρες της κεντρικής πολιτικής σκηνής, έχουν αποφασίσει να μετατρέψουν την επικράτεια σε οικόπεδο εναπόθεσης των υλικών που κατεδαφίζουν και τους πολίτες σε κολίγους και μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα.
Δικαίως λοιπόν η πλούσια συμμετοχή παρατάξεων και υποψηφίων, που δεν θίγουν και δεν βάζουν μπροστά στις διεκδικήσεις και τα προγράμματά τους τον καμβά των όσων αναφέρθηκαν, δεν μπορούν να νοιάζονται για την δημοκρατία. Πουθενά δεν υπάρχει έγνοια για το δημόσιο συμφέρον, παρά είτε άγνοια και βλακεία, είτε ιδιοτελή συμφέροντα μέσα από τον κομματικό εκμαυλισμό. Και δικαίως η πλειοψηφία των πολιτών, μειδιά και σαρκάζει μπροστά στις αβασάνιστες υποψηφιότητες των νέων τοπικών σωτήρων.
Απέναντι σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, τον ευτελισμό της πολιτικής διαδικασίας με το μέλλον των τοπικών κοινωνιών σε τροχιά πλήρους αποδόμησης, προτιμότερη δεν είναι η αποχή και η αδιαφορία. Αυτό είναι ακόμα ένας ύπουλος εχθρός. Αντίθετα είναι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Είναι η προσεκτική παρατήρηση των ψηφοφόρων στις διακηρύξεις των Περιφερειακών και Δημοτικών συνδυασμών. Είναι η επιλογή στην πολιτική που ξεδιπλώνουν και όχι στα πρόσωπα. Με ποιόν τρόπο διακηρύσσουν τα προγράμματά και το περιεχόμενό τους και αν αντιστρατεύονται τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις και μνημονιακές πολιτικές που επιβάλλουν οι δανειστές και «εταίροι» μας.
Τέτοιες παρατάξεις υπάρχουν εκεί έξω. Αρκεί να δείξουμε το ανάλογο ενδιαφέρον και βούληση να τις ξεχωρίσουμε και να βοηθήσουμε να αναδείξουν τα αυτονόητα, που τόσο επιμελώς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εξουσίας αποκρύπτει. Κι αν δεν υπάρχουν σε κάθε δήμο και κοινότητα, η συμμετοχή μας στα κοινά να είναι εμπόδιο και ανάχωμα σε κάθε επίδοξο δήμαρχο και περιφερειάρχη που είχε προαποφασίσει να διαιωνίσει το είδος του πολιτικού απατεώνα σε βάρος της πόλης μας και της ζωής μας. Σε βάρος για την χώρα μας.
Στο χέρι μας είναι.
* Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου, εκ Ληξουρίου ορμώμενος


 http://www.hereticalideas.gr/2019/05/deixe-mou-ton-ypopsifio-na-sou-po-poios-einai.html