Ποιός θα σπάσει τ’ αυγά;

του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη
Και επειδή η μπουρδολογία έχει πιάσει ταβάνι με τις εξαγγελίες και τα μέτρα, ας πούμε τη μεγάλη αλήθεια: Ποιος ακριβώς θα αλλάξει αυτόν τον τόπο ώστε να μην καιγόμαστε, να μην πνιγόμαστε, να μην καταπλακωνόμαστε; ΑΦΟΥ η δημόσια Αρχή έχει κάνει πραγματικά ό,τι μπορεί αγωνιζόμενη; Από ποιους θα γίνει η αλλαγή όταν κάθε κυβέρνηση βάζει στις θέσεις ευθύνης όχι τους καλύτερους, αλλά «τους δικούς της», συνήθως ντενεκέδες;
Εδώ σε θέλω. Γιατί μπορεί ο δημόσιος διάλογος να περιστρέφεται γύρω από ευθύνες και χρονολόγια και εντολές (και καλώς), αλλά κανείς δεν βάζει το δάχτυλο επί τον τύπον των ίλων. Στην αιτία του κακού. Στην επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων στις κατάλληλες θέσεις. Αυτό είναι διακυβέρνηση. Είτε
κυβέρνηση είναι τα σοβιέτ είτε είναι η αστική δημοκρατία.
Πώς θα αλλάξει η διακυβέρνηση και τα πράγματα για τους πολίτες όταν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά διορίζουν κομματικά εγκάθετους σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και τις Αρχές;
Πώς θα αλλάξει το ελληνικό μπάχαλο όταν όλες οι κυβερνήσεις αλλάζουν όλους τους επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, του λιμενικού και βάζουν τους κομματικούς τους αρεστούς με μοναδικό κριτήριο την κομματική προσήλωση και όχι την ικανότητα;
Πώς θα αλλάξει η χώρα όταν κάθε νέα κυβέρνηση δεν λέει «ποιος είναι ο καλύτερος γι αυτή τη δουλειά», αλλά λέει «ποιόν δικό μας θα βάλουμε σ αυτή τη θέση» ή στην καλύτερη περίπτωση «ποιος από τους δικούς μας είναι καλύτερος γι αυτή τη θέση;»
Πώς θα αλλάξει η χώρα όταν όλες οι κυβερνήσεις υπόσχονται ότι θα την αλλάξουν, με τους υπουργούς και τα στελέχη που μέχρι εκείνη την ώρα είναι υπεύθυνα για όλες τις παρανομίες και τις στρεβλώσεις που υποτίθεται ότι θα αλλάξουν; Θα αλλάξει το λαμόγιο τις λαμογιές που έχει κάνει ο ίδιος;
Πώς θα αλλάξει η χώρα όταν όλες οι κυβερνήσεις χαϊδεύουν τα αυτιά της δημοσιοϋπαλληλίας, που, με εξαίρεση ελάχιστους κλάδους, αρνείται να δουλέψει στους ρυθμούς και με τις απαιτήσεις των πολιτών και επιμένει εκβιαστικά να δίνει το παρόν στη δουλειά με ρυθμό χελώνας, με αντίδραση σε κάθε αλλαγή, με σαμποτάζ σε κάθε αντιγραφειοκρατική τεχνολογία, με slow down σε κάθε απαίτηση για πραγματική εργασία και όχι ημιδιατροφή.
Ποιος θα αλλάξει αυτή τη χώρα όταν η ευνοιοκρατία των κυβερνήσεων σε κολλητούς και σε συμφέροντα διώχνει και αποκλείει κάθε ικανότερο για μια θέση ευθύνης και τη θέση την παίρνει άλλος ένας ντενεκές ξεγάνωτος, επειδή είναι γλείφτης ή μπόσικος ή κομματόσκυλο ή βολικός σε πιέσεις ή συνεργάτης υπουργών και υφυπουργών και γραμματέων σε μίζες και ρεμούλες;
Πώς θα αλλάξει ο Σπίρτζης τα αυθαίρετα αφού είναι αυτός που έφτιαξε τον πρόσφατο νόμο για τη νομιμοποίησή τους; Πώς θα αλλάξει Κοντονής τη δικαιοσύνη αφού είναι αυτός που επέλεξε τους αρεστούς της κυβέρνησης στην κορυφή της πυραμίδας της; Πώς θα αλλάξει ο Τόσκας την πυροσβεστική και την αστυνομία αφού ξωπέταξε τους προηγούμενους αξιωματικούς για να βρει άλλους βολικούς αλλά υποδεέστερους επικεφαλής; Και πώς θα αλλάξει ο Τσίπρας τη χώρα, όταν αντί να μαζεύει γύρω του τους ικανότερους σε κάθε τομέα (και είναι πολλοί) είναι κολλημένος στα κατακάθια του πιο βρώμικου ΠΑΣΟΚ, που είναι τεκμηριωμένα λαμόγια και στον κομματικό του εσμό, που δεν ξέρει να διοικεί ούτε περίπτερο, όπως άλλωστε και ο ίδιος.
Κι από την άλλη, την αξιωματική και τη λοιπή αντιπολίτευση δεν βλέπουμε κανέναν να έχει σπάσει αυγά σ αυτή τη νοοτροπία. Όλοι έχουν δίπλα τους τα ίδια ακριβώς πρόσωπα που έχουν χαϊδέψει και ταϊσει το τέρας που τρώει τις σάρκες του λαού εδώ και δεκαετίες. Οι ίδιες φυσιογνωμίες, οι ίδιοι ένοχοι για τα διαχρονικά εγκλήματα ενός κράτους ρουσφετολογικού και αναξιοκρατικού «των δικών μας παιδιών».
Οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν απαξιώσει Δικαιοσύνη, Στράτευμα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Νόμους, Σύνταγμα, κανόνες οικιστικούς και κανόνες Προστασίας σε κάθε μορφή, είτε πρόκειται για το έγκλημα, είτε για τις φυσικές καταστροφές, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι έχουν γίνει εισαγγελείς των επόμενων, σημερινών, εγκληματιών!
Ακριβώς εκεί έγκειται η παραζάλη και η απελπισία της πλειοψηφίας των πολιτών. Βλέποντας αυτά που περιγράφω. Και, βλέποντάς τα, λένε τα ίδια ακριβώς λόγια: «Να διώξουμε αυτούς που είναι άχρηστοι και εγκληματίες. Αλλά, και αυτοί που εμφανίζονται σαν σωτήρες είναι τα ίδια πρόσωπα που μας έφεραν εδώ».
Ποιος, λοιπόν θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα των παραχαϊδεμένων συντεχνιών της υπαλληλίας, με κίνδυνο να νεκρώσει το κράτος από τις απεργίες της και με κίνδυνο να μαυριστεί στις απόμενες εκλογές;
Ποιος θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, που την ξέρουμε όλοι με τα ονοματεπώνυμά της και που θέλει τα προνόμιά της, με κίνδυνο να τον ρίξει πριονίζοντάς του την καρέκλα; Γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη.
Ποιος έχει τα κότσια να τα βάλει με το κομμάτι του λαού, που είναι καλομαθημένο στα ρουσφέτια και στις αυθαιρεσίες και που θα ξεσηκωθεί δυναμικά όταν του τα πειράξει;
Και ποιος θα τα βάλει με το ίδιο του ο κόμμα, που πιέζει απαιτώντας να προτιμηθούν τα κομματόσκυλα στο ΕΚΑΒ, τον ΕΟΠΥΥ, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τον ΕΦΚΑ, την Εθνική Τράπεζα, την ΕΑΒ, τα Νοσοκομεία και άλλες 120 μεγάλες «μάσες», χώρια οι 1100 μικρότερες; Αν δεν διοριστούμε αρχηγέ, τι ήρθαμε να κάνουμε στο κόμμα;
Όλες οι μπαλαφάρες που ακούμε αυτές τις μέρες καίγονται και πνίγονται στα παραπάνω ερωτήματα. Γιατί όποιος θέλει κράτος και όχι παράγκα του καραγκιόζη πρέπει να απαντήσει σ αυτά ΕΜΠΡΑΚΤΑ. Κι όχι με λόγια του αέρα. Εδώ σε θέλω.
από το «https://www.liberal.gr/»