Έτσι είναι,  αν έτσι νομίζετε! Αίφνης νέες εταιρείες  ετοιμάζονται να ανοίξουν στην εγχώρια βιομηχανία της πολιτικής. Μιλάμε για τα νέα κόμματα με τα οποία μας απειλούν την στιγμή μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια κόντρα με μεγάλο εστιακό βάθος. Μιλάμε για την σφοδρή σύγκρουση Βενιζέλου-Αβραμόπουλου, λίγες ώρες μετά την εξαγγελία των 58 διανοούμενων του Κολωνακίου(K58) που ετοιμάζονται να επανιδρύσουν την Κεντροαριστερά.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δεν δείχνει και καμιά ιδιαίτερη πρεμούρα να κάνει μεταρρυθμίσεις με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μας είχε πρήξει με τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων και μόλις τοποθετήθηκε αρμόδιος υπουργός έγινε χειρότερος από τον Μήτσο Ρέππα. Οι απολύσεις πήγαν περίπατο και αναγκάζεται να απολογηθεί στα διεθνή ΜΜΕ επειδή μισθοδοτούνται  κανονικά  ακόμη και φυλακισμένοι υπάλληλοι του Δημοσίου οι οποίοι έχουν διατελέσει δοοφόνοι. Ο σκληρός τεχνοκράτης Μητσοτάκης αίφνης ανακάλυψε τις αρετές των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο δε πρωθυπουργός δείχνει αποφασισμένος να πει στους Τροικανούς ότι δεν πρόκειται να πάρει άλλα δημοσιονομικά μέτρα. Πως προέκυψε από τη μια μεριά ο πρωθυπουργικός τσαμπουκάς και από την άλλη ο εφησυχασμός του Κυριάκου Μητσοτάκη και η αίσθηση ότι αυτό το χυδαίο Δημόσιο μπορεί να εξακολουθήσει να συντηρεί κηφήνες; Γιατί ο Αβραμόπουλος αγάπησε τον Τσίπρα και επιχειρούν από κοινού να κλείσουν τον απρόσεχτο Βενιζέλο στη φυλακή; Λέμε απρόσεχτος γιατί όπως θυμάσθε το παληκάρι είχε σπεύσει να βγάλει στη σέντρα τους Εβραίους όταν στριμώχθηκε για τη λίστα Λαγκάρντ.
Την ίδια ώρα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και στο χώρο της ακροδεξιάς με συγκεκριμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων-που ελέγχονται από συγκεκριμένα συμφέροντα-να επιχειρούν πάση θυσία να διατηρήσουν την Χρυσή Αυγή ζωντανή στην σκηνή. Μάλιστα έχουν έτοιμη και την εναλλακτική λύση-μια ηγετική ομάδα από τους Νίκη Τζαββέλα, Γιώργο Καρατζαφέρη και στέλεχος της Χρυσής Αυγής.
Ποιος είναι όμως ο νέος «παράγοντας» στο πολιτικό παίγνιο που προκαλεί όλη αυτή την κινητικότητα; Ε, λοιπόν δεν είναι άλλος από τα πετρέλαια και την πεποίθηση που έχουν οι μυημένοι στο πολιτικό παιγνίδι ότι λεφτά υπάρχουν και μάλιστα πετροδόλαρα.
Το να γίνει ο Αβραμόπουλος Πρόεδρος Δημοκρατίας είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει πλέον τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, στον οποίο το Mega  χρέωσε προσωπικό πολιτικό παιγνίδι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αβραμόπουλος βλέποντας ότι οι Γερμανοί φίλοι μας ενόψει των πετρελείων επιστρατεύουν τον Κώστα Σημίτη (Κ58) αποφάσισε να δράσει γρήγορα κι αυτή τη φορά χωρίς να κρατήσει τα προσχήματα. Άλλωστε είχε προηγηθεί τηλεφώνημα γνωστού διαπλεκόμενου επιχειρηματία στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
-Αλέξη, τα λεφτά από  είναι πολλά κι εσύ έχεις όλη την ζωή μπροστά σου για να μείνεις στην απέξω. Πρέπει με κάποιο τρόπο να βρεθείς στην κυβέρνηση και μάλιστα πολύ σύντομα. Οι Κύπριοι σε 3 χρόνια θα είναι έτοιμοι να εκμεταλλευθούν το Οικόπεδο 12. Έρχονται πετροδόλαρα στη χώρα και οι Ιραηλινοί έχουν μπει δυνατά στο παιγνίδι. Ακολούθησε λοιπόν τον Αβραμόπουλο. Ο Δημήτρης ξέρει τι κάνει. Όσο για το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, αυτό τέλειωσε. Έρχεται το Γερμανικό κόμμα του Σημίτη- με την υπογραφή του Σπύρου- το οποίο θα στηρίζουν ο Μπουτάρης, ο Καμίνης και πολλοί άλλοι νοματαίοι του ελαφρολαικού της κεντροαριστερής τσέπης. Αλέξη, είναι πολλά τα λεφτά αγορίνα μου...
Ο Αβραμό λοιπόν έχοντας με το μέρος του, τους οργισμένους καραμανλικούς ετοιμάζεται να βγει μπροστά. Για την ακρίβεια τον πιέζουν να βγει μπροστά ώστε να μην χαρισθούν τα πετροδόλαρα στον Χρύσανθο τον Λαζαρίδη.
-Είναι δυνατόν να γίνουμε  πετρελαιοπαραγωγός χώρα και να αφήσουμε την κονόμα στα ρετάλια της Πολιτικής Άνοιξης;
Οι φωνές του επιχειρηματία ακούστηκαν ως την Συγγρού. Από την άλλη φυσικά και ο Σαμαράς είναι αποφασισμένος να μην αφήσει το παιγνίδι να χαθεί από τον έλεγχό του.
Η πολιτική (για την ακρίβεια η κομματική) ζωή του τόπου μύρισε πετροδόλαρα και όλο και περισσότεροι θέλουν να είναι παρόντες στη μοιρασιά. Από την Νέα Χρυσή Αυγή , ως τους Κ58 των αφών Σημίτη και πάει λέγοντας.
Ακολουθεί το πολύ ενδιαφέρον editorial  του Θανάση Μαυρίδη (διευθυντή του Capital) που είναι σχετικό με το θέμα.
TO ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ;
Η Ελλάδα είναι μία πλούσια χώρα. Το υπέδαφός της κρύβει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, βιομηχανικά και πολύτιμα μέταλλα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που εξαιτίας του ενεργειακού της πλούτου έχει πλέον τεράστιο γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Φανταστείτε ότι το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ μπορούν να καλύψουν το 50% των αναγκών της Ευρώπης σε φυσικό αέριο για τα επόμενα 30 χρόνια. Αυτό τελικά τι σημαίνει; Ότι δενόμαστε περισσότερο με την Ευρώπη ή ανοίγει ο δρόμος για την έξοδό μας; 

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όποιος ισχυριζότανε ότι κάτω από το Αιγαίο υπήρχε πετρέλαιο ήταν οπαδός των θεωριών συνωμοσίας, ύποπτος για ακροδεξιά δράση και σε κάθε περίπτωση εχθρός της επανάστασης και της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ελλάδας.

Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό σύστημα φοβότανε να ανοίξει τον φάκελο ενέργεια, επειδή δεν μπορούσε να βρει έναν ικανοποιητικό τρόπο και να αντικρούσει τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Φοβότανε ότι αν επιχειρούσαμε να εκμεταλλευτούμε τον ενεργειακό μας  πλούτο, θα ήταν σαν να στρώναμε τραπέζι για ένα οικογενειακό δείπνο, το οποίο όμως θα είχε πικρό τέλος επειδή θα δεχόμασταν τους γνωστούς απρόσκλητους επισκέπτες. 

Η ουσία είναι ότι το καλοκαίρι του 2012 μας είχαν όλοι ξεγραμμένους. Ήμασταν μία χρεοκοπημένη χώρα με σχεδόν μηδενικό γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Αν θυμόμαστε καλά, τότε ήταν που αναλυτής του Stratfor έγραφε ότι η Ελλάδα κινδύνευε να μείνει εντελώς μόνη, για πρώτη φορά μετά από την επανάσταση του 1821.

Κι όλα άλλαξαν μαγικά όταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενημέρωσε τους Ευρωπαίους για τις μελέτες που υπήρχαν για τον ενεργειακό θησαυρό που κρυβότανε κάτω από την Ελλάδα. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα το κλίμα για την Αθήνα άλλαξε και πάλι. Όχι ότι γίναμε το αγαπημένο τους παιδί. Η καχυποψία συνεχίζει και υπάρχει. Δεν είμαστε, όμως, και για πέταμα! 

Την ίδια εποχή συνέβησαν κι άλλα πράγματα. Όπως η περίφημη αραβική άνοιξη. Μπορεί να μην πέρασε και τόσος καιρός, αλλά πολλοί θα ήθελαν να ξεχάσουν τι δήλωναν εκείνες τις ημέρες για τις "αυθόρμητες εξεγέρσεις του αραβικού λαού". Πολύ περισσότερο θα ήθελε να γυρίσει πίσω τον χρόνο η Δύση, η οποία διαπιστώνει για άλλη μία φορά ότι της ήταν πιο εύκολο να συνεννοηθεί με τύραννους, παρά με δήθεν δημοκράτες που σκοτώνουν διπλωμάτες μέσα σε ξένες πρεσβείες, απαγάγουν ξένους υπηκόους και αποκεφαλίζουν τους αλλόθρησκους.  Η ουσία είναι ότι η αραβική άνοιξη δημιούργησε ένα ασαφές περιβάλλον που πρόκρινε αυτόματα την ανάγκη να παραμείνει τουλάχιστον σταθερό το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ.

Πόσο μάλλον όταν η Ευρώπη θα έχει την σιγουριά ότι για τα επόμενα τριάντα χρόνια θα διαθέτει μία σίγουρη πηγή για να καλύπτει τις ενεργειακές της ανάγκες. Θα την διαθέτει; Είμαστε σίγουροι γι΄ αυτό; Είναι σίγουρη η Ευρώπη για μία τέτοια εξέλιξη; Εμείς αμφιβάλλουμε. Είναι τελείως διαφορετικό να προμηθεύεσαι πολύτιμα αγαθά από μία φίλια χώρα και διαφορετικό από μία επαρχία της αυτοκρατορίας σου. Το πρώτο καθιστά τις ισορροπίες πιο ενδιαφέρουσες...

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς παίζεται στα παρασκήνια των μεγάλων για το ελληνικό ζήτημα. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι έχει ανοίξει ο δρόμος για μία νέα προσέγγιση στο κυπριακό. Επίσης παρατηρούμε ότι για άλλη μία φορά η Ευρώπη δεν έχει άποψη για το θέμα, όπως συνήθως συμβαίνει με καθετί που την αφορά. Δεν αποκλείουμε, λοιπόν, το ενδεχόμενο να υπάρχουν για την Ελλάδα άλλου είδους σενάρια από αυτά που εμείς θεωρούμε σήμερα ως πιθανά.

Είναι κρίσιμη η περίοδος που διανύουμε. Κρίσιμη από κάθε πλευρά. Και πιστεύουμε ότι το κλειδί των εξελίξεων θα είναι το ενεργειακό. 

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr


Παρατηρήσεις δυο συναδέλφων 

Η ενεργοποίηση του τριγώνου Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ με αιχμή τα ενεργειακά αποτελεί πρωτίστως έναν τρόπο να ελεγχθεί περισσότερο η Γερμανία από τον υπερατλαντικό παράγοντα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς εκείνοι οι γερμανικοί κύκλοι που προκρίνουν μια μικρότερη ευρωζώνη χωρίς τον ευρωπαϊκό νότο κάνουν λόγο ανοιχτά (όπως π.χ. τα κείμενα της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία») για στρατηγική συμπόρευση Βερολίνου - Μόσχας με συγκολλητική ύλη προφανώς το φυσικό αέριο. Δευτερευόντως, την ανάγκη επιτάχυνσης της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας που υπαγορεύει το γεγονός ότι η Τουρκία καθίσταται όλο και πιο ασταθής εσωτερικά και απρόβλεπτη διεθνο-γεωστρατηγικά, καθώς όχι μόνο δεν έχει επιλύσει τη σύγκρουση με το Ισραήλ (παρά το «προξενιό» Ομπάμα), αλλά βρίσκεται σε συνολική αντιπαράθεση με τη νέα γραμμή των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή και έφτασε στο σημείο να παραγγείλει  (προς μεγάλη ανησυχία του ΝΑΤΟ) αντιπυραυλικά συστήματα από την Κίνα. Στη βιβλιογραφία είναι καθιερωμένος ο όρος «κατάρα των υδρογονανθράκων» για τις χώρες χαμηλότερου επιπέδου ανάπτυξης που εντοπίζουν πολύτιμα κοιτάσματα και καταλήγουν λεία του διεθνούς παράγοντα με εσωτερικό αντίτιμο την όξυνση της πολιτικής διαφθοράς και τη συνολική αναπτυξιακή καθυστέρηση λόγω «μονοκαλλιέργειας». - Κώστας Ράπτης
Δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου βέβαιοι για τα πιθανά κοιτάσματα προτού να υπάρξουν γεωτρήσεις οι οποίες θα πιστοποιούν τα αποθέματα. Αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της Κύπρου στο Οικόπεδο 12 όπου η γεώτρηση περιόρισε σημαντικά τις αρχικές εκτιμήσεις, πολύ δε περισσότερο σε μια γεώτρηση που έγινε προ ημερών στο Ισραήλ σε περιοχή που οι εκτιμήσεις ανέφεραν ότι υπάρχουν 220 εκατ. βαρέλια πετρελαίου και τελικά δεν βρέθηκε τίποτα. Η απόσταση μεταξύ του θριάμβου και της αποτυχίας στην αγορά των υδρογονανθράκων μπορεί να αποδειχθεί μια πολύ λεπτή γραμμή.

 - Χάρης Φλουδόπουλος