Απο μπροστα ταρατατζουμ κι απο πισω σπετσατα και κουφιο σκηνικο

Η ελληνική κοινωνία έπαθε καλλιτεχνομανία και ηθοποιήτιδα. Τον επιστημονικό κλάδο τον έφαγε η μαρμάγκα

Ξέρετε, είναι σαν να πιστεύω, πως εγώ που γράφω εδώ μέσα, είμαι ο Μπόμπ Γούντγουορντ, γράφω στην Ουάσιγκτον Ποστ κι αποκαλύπτω το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Τι θα με λέγατε; Ψωνάρα. Ευχαριστώ! Αυτό θέλω να πω. Χάνουμε το μέτρο και γινόμαστε ρεζίλι.

Κείμενο Γιώργος Λιάντος

Χαριτωμένη Ιστορική αναδρομή>Από το 90 και μετά με την «άνθιση» των καναλιών, οι ηθοποιοί στην Ελλάδα από παρακατιανοί διασκεδαστές αμφιβόλου ηθικής στη συνείδηση του κόσμου, απέκτησαν ξαφνικά βαρυσήμαντο λόγο και επιρροή. Στα πρωινάδικα μεν, αλλά επιρροή. Η ελληνική κοινωνία έστελνε τα παιδιά της να γίνουν ή δημόσιοι υπάλληλοι, ή καλλιτέχνες.

Τραγουδιστές και ηθοποιοί κυρίως, γιατί αυτά τα δυο φαντάζουν, λόγω της ασάφειας των προσόντων τους, πιο εύκολα (σαφώς δεν είναι). Είπαμε, εδώ θα λέμε αλήθειες. Όλοι ένιωθαν την ανάγκη να δηλώσουν κάπου «καλλιτέχνες». Έτσι, δήλωνε κάποιος: ηθοποιός σερβιτόρος, ηθοποιός φούρναρης, ηθοποιός μπαργούμαν, ηθοποιός εκπαιδευτής γατών. Οι άπειρες, δραματικές Δραματικές σχολές λειτουργούσαν σαν τα Ιεροσόλυμα, μόλις τις επισκεπτόταν κάποιος, κόλλαγε και το «ηθοποιός» μπροστά από το «άλλο» βιοποριστικό του επάγγελμα, όπως κολλάνε οι χριστιανοί το Χατζή. Η ελληνική κοινωνία έπαθε καλλιτεχνομανία και ηθοποιήτιδα. Τον επιστημονικό κλάδο τον έφαγε η μαρμάγκα.

Ο εξειδικευμένος εργάτης ο πυρηνικός φυσικός και ο μοντέρνος τσομπάνης απαξιώθηκαν ως επαγγέλματα και μαζεύουν έκτοτε κούμαρα στο περιθώριο της κοινωνίας. Του ηθοποιού, τη γνώμη ρωτούσαν κάθε μέρα στα πρωινάδικα για την εξωτερική πολιτική, την τιμή του μπαμπακιού και την πολιτική της ευρωπαϊκής ένωσης απέναντι στην Κίνα. Η αριστερά, φυσικά, έτριβε τα χέρια της. Πού θα βρει πιο εκπαιδευμένα φερέφωνα; Γιατί δε ξέρω αν σας το πα, αλλά η δεξιά έχει αφήσει εδώ και 1500 χρόνια την αριστερά να παίζει με τους ηθοποιούς. Η ίδια είχε αναλάβει άλλα πιο προσοδοφόρα κατ αυτήν επαγγέλματα. Αυτοκτονικά ζητούσε κατά καιρούς από τους ηθοποιούς να γίνουνε φίλοι. Οι ηθοποιοί παίζαν παντομίμα και Παλέρμο και η δεξιά τους πρότεινε να παίξουν φιδάκι. Λιποθυμώ! Μ αυτά και μ αυτά, ε δεν ήθελε πολύ, την ψωνίσαμε. Όχι όλοι οι ηθοποιοί, οχι οι φίλοι μου, δε μ αρέσει να τσουβαλιάζω, αλλά οι πιο ηλίθιοι. Για την τάξη των πραγμάτων, την ψώνισε όλη η ελληνική κοινωνία.
.
Έτσι, αποτέλεσμα της ηθοποιήτιδας και του νεοπλουτίστικου φαίνεσθαι της κοινωνίας, αποκτήσαμε και δυο τουλάχιστον πρωθυπουργούς ηθοποιούς. Δηλαδή, δυο ουσιαστικά ηθοποιούς που υποδύονταν αρκετά πετυχημένα τους πρωθυπουργούς. Είχαν ταλέντο να μιλούν μόρτικα και ελληναράδικα στην Βουλή ή οπουδήποτε άλλου, με τον γνωστό κλανοτσαμπουκά. Ε, δε χρειάζεται κάτι άλλο. Από μπροστά ταρατατζούμ κι από πίσω σπετσάτα και κούφιο σκηνικό. Αυτό ήταν αρκετό, ώστε από πίσω το όποιο κόμμα να κάνει τις δουλειές του ανενόχλητο, ή να αδρανεί χρεώνοντας μας. Στο μέλλον ειρήσθω εν παρόδω, να περιμένουμε και χειρότερα. Επειδή, τα αεροπλάνα θα πετάνε μόνα τους θα προσλαμβάνουν ηθοποιό για να προσποιείται τον πιλότο, άλλον για να προσποιείται τον καπετάνιο και πάει λέγοντας. Οι ηθοποιοί θα κατακλείσουν το σύμπαν. Όλα αυτά θα ήταν καλά στην κοινωνία του φαίνεσθαι, αν δεν υπήρχε η ανάγκη κάποια πράγματα να γίνονται από εξειδικευμένους επιστήμονες και πραγματικούς εργάτες. Όλα θα ήταν καλά αν εμείς δεν καβαλάγαμε το καλάμι.
.
Γεμίσαμε Δαντών, Τσε, Ροβεσπιέρους, ηθοποιούς που νομίζουν πως αφυπνίζουν την κοινωνία με σελφι υψωμένης γροθιάς. Γεμίσαμε μποέμ ηθοποιούς που το μόνο μποέμ που έχουν στην ζωή τους είναι το κασκόλ. Ηθοποιούς που νομίζουν πως μαζεμένοι στο κουρμπέτι, η εικόνα που βγάζουν προς τον κόσμο είναι τουλάχιστον της περίφημης αφίσας του 1900 του Μπερτολούτσι, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια μάζωξη που φωνάζει Γκόρτσος-Γκόρτσος και μάλιστα τζάμπα. Ηθοποιές που νομίζουν πως βρίσκονται σε πίνακα του Νταβίντ με το βυζί έξω ως Μαριάννες που σέρνουν ολόκληρη την επαναστατημένη Γαλλία πίσω τους, ενώ στην ουσία σέρνουν τις νεκροζώντανες ντουντούκες του γνωστού κόμματος. Πάθαμε Πρέκα. Πάθαμε «ελάτε να τα πάρετεεεεεεεαααααααααα».
.
Γιαυτό μη σας φαίνεται παράξενο που σε ένα τόσο σοβαρό θέμα σήμερα που θα έπρεπε να λυθεί από επιστημονική επιτροπή, από δικηγόρους και ειδικούς, από εντέλει ψύχραιμους, υπομονετικούς και επίμονους ανθρώπους, βήμα βήμα, σε συνεννόηση με οποιαδήποτε κυβέρνηση, ώστε να διεκδικηθούν, συλλογικές συμβάσεις, δικαιώματα, κώδικες δεοντολογίας, αλλαγές νομοθεσίας, αντι αυτού σκορπούν το κεφάλαιο της προσοχής του κόσμου, ζητώντας την παραίτηση της συγκεκριμένης βεβαιως βεβαιως κυβέρνησης. ΟΛΕ! Όπου άμα σπάσει το πόδι της η κάλπη και ξαναβγεί ο «Κούλης» τι θα κάνετε; Θα κάνετε μουτράκια και θα περιμένετε αλλά 4 χρόνια μπας και βγει επιτέλους το αριστερό κόμμα κι αρχίσετε μετά από σκληρές ενδοοικογενειακές διαπραγματεύσεις να πληρώνεστε ξανά αξιοπρεπώς…με σάντουιτς; Μην σας φαίνεται παράξενο που ο κόσμος άρχισε να μας δουλεύει και να μας χλευάζει διαδικτυακά να ζητήσουμε και την διάλυση της ΕΕ ή την παραίτηση του Μπάϊντεν. Κάποιοι ηθοποιοί δυστυχώς ξεχνούν, πως πριν βγουν όλα στο φως της σκηνής προηγούνται πρόβες και «διαβουλεύσεις» με τον ρόλο. Εν κρυπτώ. Δεν καταλαβαίνουν πως το φως επάνω τους δεν τους το ρίχνει ο Θεός, αλλά ο φωτιστής της παράστασης.
.
ΥΓ. Διαγράψτε με από παντού δεν σας αντέχω. (Από το ΦΒ γιατί στο παράρτημα δεν πρόλαβα να ξαναγραφτώ). Σβήνω! (διπλής)

.
– Ξέρετε, είναι σαν να πιστεύω, πως εγώ που γράφω εδώ μέσα, είμαι ο Μπόμπ Γούντγουορντ, γράφω στην Ουάσιγκτον Ποστ…

Δημοσιεύτηκε από George Liantos στις Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 2021

 

 kourdistoportocali.com