Ώρα για απαντήσεις

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*

Η παρατεταμένη καραντίνα, οι απαγορεύσεις, ο φόβος του κορονοϊού και η γενικότερη κατάσταση του τελευταίου έτους, μπορούν να οδηγήσουν σε πληθώρα συμπερασμάτων. Μετά από όλα αυτά, κατανοήσαμε την αξία που έχουν απλά πράγματα της καθημερινότητας στα οποία δεν δίναμε σημασία και ελευθερίες που θεωρούσαμε δεδομένες. Από τον απλό περίπατο και τον θαυμασμό της Δημιουργίας, μέχρι την ανταλλαγή επισκέψεων και την αγκαλιά των οικείων μας.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν υπάρχουν διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά διαδικτυακές και δεν επικοινωνούν πρόσωπα, αλλά προφίλ, καταλήγοντας συμπερασματικά ότι σε μεγάλο βαθμό, ζούμε μια ζωή μέσω διαμεσολάβησης.

Ας δούμε όμως και την θετική πλευρά, μέσα από όλη αυτή την θλίψη, τον φόβο και το άγχος που έχει δημιουργηθεί. Ως πρόσωπα, είχαμε και έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι που αποφεύγουμε συστηματικά. Να μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας, να σκεφτούμε και να ψάξουμε μέσα μας να δούμε που βαδίζουμε και γιατί όχι να δούμε ποιοι είμαστε (κατά το «Ένδον βλέπε» και «Ένδον σκάπτε»). Να ελέγξουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τα σφάλματά μας και τους τομείς που χρήζουν βελτίωσης. Να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες του βίου μας και να τον επανανοηματοδοτήσουμε, να αντιληφθούμε ότι σε αυτήν τη ζωή είμαστε προσωρινοί και να κατανοήσουμε το παράδοξο ότι η μοναδική βεβαιότητα της ζωής είναι ο θάνατος.

Ως κοινωνία, είδαμε κάποιες βεβαιότητες να κλονίζονται. Ο άνθρωπος δεν είναι παντοδύναμος, η υλική ευμάρεια που ζούσαμε ήταν επίπλαστη και ανίκανη να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και μια πανδημία κατασκευασμένη (όπως ισχυρίζονται κάποιοι) ή όχι, είναι ικανή να ταράξει συθέμελα τη ζωή μας και το σαθρό οικοδόμημα που λέγεται παγκοσμιοποίηση. Σε αυτό συνηγορούν η οικονομική κατάρρευση και για μην ξεχνάμε, το αδιέξοδο της κατευθυνόμενης λαθρομετανάστευσης.

Η παγκοσμιοποίηση λοιπόν ακόμα δεν κέρδισε και όλα αυτά δεν σημαίνουν το τέλος των εθνών. Αντίθετα σημαίνουν την ενίσχυσή τους και τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου τους. Τα έθνη, οι κοινότητες, οι κοινωνίες προσώπων, η επικαιροποίηση της Παράδοσης, η αυτάρκεια και η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση είναι μερικές από τις απαντήσεις που δίνονται στα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου. Ας επανεύρουμε την Πίστη μας, ας διατηρήσουμε την ελπίδα μας και ας παλέψουμε γι’ αυτά το νέο έτος που έρχεται.

Καλή και ευλογημένη χρονιά, με υγεία και αντοχές.

*Ιδιωτικός Υπάλληλος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”.