Ο
Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για την
διπλωματική ρελάνς της χώρας και ελπίζει ότι είναι η αρχή για μια νέα
εποχή.
Όταν υπάρχει πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα όλα γίνονται και όλα μπορούν να αλλάξουν. Η διπλωματική ρελάνς από την Ελλάδα με την πρόσκληση του Λίβυου Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ στην Αθήνα
για διαβουλεύσεις σε ανώτατο επίπεδο, με τον πρωθυπουργός και τον
υπουργό Εξωτερικών, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πως μπορεί και
πως πρέπει να λειτουργεί η χώρα. Η επίσκεψη του Χαφτάρ, η οποία
αιφνιδίασε δυσάρεστα πολλούς στη Ευρώπη και εκτός αυτής, ήταν μία σωστή και επιβεβλημένη κίνηση.
Κατ’ αρχάς εκθέτει τη Γερμανία η οποία προκειμένου να δικαιολογήσει την απροκάλυπτη πάσα που έκανε στην Τουρκία με την μη πρόσκληση της Ελλάδας στη Διάσκεψη του Βερολίνου, επισήμως μεν είπε ότι δεν θα συζητηθεί το θέμα της οριοθέτησης της δήθεν ΑΟΖ Άγκυρας – Τρίπολης, παρασκηνιακά δε διεμήνυσε περιφρονητικά ότι κάλεσε μόνο όσους διαδραματίζουν ρόλο και επηρεάζουν την κατάσταση στη Λιβύη.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο η παρουσία Χαφτάρ στην Αθήνα απέδειξε ότι η Ελλάδα και ρόλο παίζει και επηρεάζει και μάλιστα την πλευρά που επικρατεί στρατιωτικά στη σύγκρουση. Σχετικά με το πρώτο, το πρόσχημα ότι δεν θα συζητηθεί η ψευδο-οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, το γεγονός ότι το θέτει η Αθήνα και μάλιστα καταλυτικά με την προειδοποίηση ότι θα βάλει βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση της ΕΕ για τη Λιβύη δεν προβλέπει την κατάργηση του Μνημονίου, είναι η καλύτερη απάντηση. Η δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στη συνέντευξή του στον Alpha, ήταν σαφής και πρέπει να προκάλεσε νευρικότητα σε πολλές πρωτεύουσες, κυρίως σε Βερολίνο και Άγκυρα.
Η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη. Οφείλω να σας πω με ιδιαίτερη χαρά ότι ο Στρατάρχης Haftar συμφώνησε σε όλες τις παραπάνω παρατηρήσεις μας.»Όλα τα μηνύματα, με πολλαπλούς αποδέκτες, σε μία δήλωση. Η Ελλάδα εμφανίζεται να επηρεάζει την πλευρά που επικρατεί στρατιωτικά, να χρησιμοποιεί όμως την επιρροή της παροτρύνοντας σε αποκλιμάκωση και όχι υποδαυλίζοντας τη σύγκρουση όπως κάνει η Τουρκία. (Παρασκηνιακά βέβαια θα μπορούσε να εύχεται και να βοηθά την ολοκληρωτική στρατιωτική επικράτηση του Χαφτάρ και την κατάληψη της Τρίπολης διότι έτσι θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα).
Να θέτει θέμα απομάκρυνσης των μισθοφόρων, δηλαδή των χρηματοδοτούμενων από την Τουρκία τζιχαντιστών. Να συμβουλεύει τον Χαφτάρ να δείξει εποικοδομητική διάθεση στη Διάσκεψη του Βερολίνου παρότι η ίδια δεν έχει προσκληθεί, επιδεικνύοντας έτσι διπλωματική ανωτερότητα αλλά και αποδεικνύοντας ότι μπορεί να επηρεάσει τη διάσκεψη από μακριά, έστω και αν δεν συμμετέχει και ότι χρησιμοποιεί αυτή τη δυνατότητα θετικά και όχι υπονομευτικά.
Ζητά και αποσπά δέσμευση για ακύρωση των Μνημονίων που επέβαλε η Τουρκία στη μαριονέτα Σαράζ. Διαμηνύει ότι θα έχει στρατιωτική παρουσία την επόμενη ημέρα στη Λιβύη για να βοηθήσει στην αποκατάσταση και διατήρηση της ομαλότητας και μάλιστα αυτή η ελληνική παρουσία θα έχει ως αποστολή μεταξύ άλλων την αποτροπή αποστολής μισθοφόρων (της Τουρκίας).Και το κερασάκι, ότι ο Χαφτάρ «συμφώνησε σε όλες τις παραπάνω παρατηρήσεις μας»…
Μία ανάρτηση, δε, στο twitter, από τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) του Χαφτάρ ολοκληρώνει την εικόνα και δείχνει ότι η Ελλάδα, λίγο να κινηθεί, μπορεί να ανακτήσει τον ρόλο που δικαιωματικά της ανήκει στην περιοχή. «Μία σπουδαία φιλία και συμμαχία γεννιέται που θα διαρκέσει γενιές και δεν θα ξεχαστεί ποτέ· ο λαός της Λιβύης θα μιλήσει για τις ημέρες του αγώνα για το έθνος μας και πώς η Ελλάδα έμεινε κοντά Λιβύη στην ώρα της ανάγκης».
Μακάρι αυτά που γίνονται αυτές τις ημέρες να αποτελούν την αρχή αλλαγής παραδείγματος στον τρόπο που χειρίζεται η χώρα τις υποθέσεις της.
Κατ’ αρχάς εκθέτει τη Γερμανία η οποία προκειμένου να δικαιολογήσει την απροκάλυπτη πάσα που έκανε στην Τουρκία με την μη πρόσκληση της Ελλάδας στη Διάσκεψη του Βερολίνου, επισήμως μεν είπε ότι δεν θα συζητηθεί το θέμα της οριοθέτησης της δήθεν ΑΟΖ Άγκυρας – Τρίπολης, παρασκηνιακά δε διεμήνυσε περιφρονητικά ότι κάλεσε μόνο όσους διαδραματίζουν ρόλο και επηρεάζουν την κατάσταση στη Λιβύη.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο η παρουσία Χαφτάρ στην Αθήνα απέδειξε ότι η Ελλάδα και ρόλο παίζει και επηρεάζει και μάλιστα την πλευρά που επικρατεί στρατιωτικά στη σύγκρουση. Σχετικά με το πρώτο, το πρόσχημα ότι δεν θα συζητηθεί η ψευδο-οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, το γεγονός ότι το θέτει η Αθήνα και μάλιστα καταλυτικά με την προειδοποίηση ότι θα βάλει βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση της ΕΕ για τη Λιβύη δεν προβλέπει την κατάργηση του Μνημονίου, είναι η καλύτερη απάντηση. Η δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στη συνέντευξή του στον Alpha, ήταν σαφής και πρέπει να προκάλεσε νευρικότητα σε πολλές πρωτεύουσες, κυρίως σε Βερολίνο και Άγκυρα.
«Η Ελλάδα σε επίπεδο Συμβουλίου Κορυφής δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί καμιά πολιτική λύση στη Λιβύη η οποία να μην έχει ως προϋπόθεση την ακύρωση των μνημονίων με την Τουρκία. «Έστειλα σε όλους του ομολόγους μου επιστολή, με την οποία τους ενημέρωσα για τις ελληνικές θέσεις και για το άκυρο μνημόνιο που υπέγραψαν η Τουρκία με την Λιβύη. Οποιαδήποτε στιγμή τεθεί θέμα στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών για την Λιβύη και δεν έχει ακυρωθεί το παράνομο μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε με την Τουρκία, τότε η Ελλάδα θα θέσει βέτο και δεν θα προχωρήσει καμία άλλη συζήτηση.»
Η δε Γερμανία εκτέθηκε διπλά διότι η Bild επιβεβαίωσε με δημοσίευμά της ότι η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε κατόπιν αιτήματος του Ερντογάν στη Μέρκελ… Νευρικότητα πρέπει να προκάλεσαν και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια κατά τη συνάντησή του με τον Χαφτάρ. «Ενθαρρύναμε τον Στρατάρχη να μετάσχει με εποικοδομητικό πνεύμα στη διαδικασία του Βερολίνου και να επιχειρήσει, μέσα στο πλαίσιο των συνθηκών, να πετύχει και την κατάπαυση του πυρός και την αποκατάσταση της ασφάλειας στη Λιβύη, την απομάκρυνση των μισθοφόρων, την αναγνώριση της ακυρότητας των παράνομων μνημονίων ανάμεσα στην Τουρκία και στην κυβέρνηση Sarraj (…)Η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη. Οφείλω να σας πω με ιδιαίτερη χαρά ότι ο Στρατάρχης Haftar συμφώνησε σε όλες τις παραπάνω παρατηρήσεις μας.»Όλα τα μηνύματα, με πολλαπλούς αποδέκτες, σε μία δήλωση. Η Ελλάδα εμφανίζεται να επηρεάζει την πλευρά που επικρατεί στρατιωτικά, να χρησιμοποιεί όμως την επιρροή της παροτρύνοντας σε αποκλιμάκωση και όχι υποδαυλίζοντας τη σύγκρουση όπως κάνει η Τουρκία. (Παρασκηνιακά βέβαια θα μπορούσε να εύχεται και να βοηθά την ολοκληρωτική στρατιωτική επικράτηση του Χαφτάρ και την κατάληψη της Τρίπολης διότι έτσι θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα).
Να θέτει θέμα απομάκρυνσης των μισθοφόρων, δηλαδή των χρηματοδοτούμενων από την Τουρκία τζιχαντιστών. Να συμβουλεύει τον Χαφτάρ να δείξει εποικοδομητική διάθεση στη Διάσκεψη του Βερολίνου παρότι η ίδια δεν έχει προσκληθεί, επιδεικνύοντας έτσι διπλωματική ανωτερότητα αλλά και αποδεικνύοντας ότι μπορεί να επηρεάσει τη διάσκεψη από μακριά, έστω και αν δεν συμμετέχει και ότι χρησιμοποιεί αυτή τη δυνατότητα θετικά και όχι υπονομευτικά.
Ζητά και αποσπά δέσμευση για ακύρωση των Μνημονίων που επέβαλε η Τουρκία στη μαριονέτα Σαράζ. Διαμηνύει ότι θα έχει στρατιωτική παρουσία την επόμενη ημέρα στη Λιβύη για να βοηθήσει στην αποκατάσταση και διατήρηση της ομαλότητας και μάλιστα αυτή η ελληνική παρουσία θα έχει ως αποστολή μεταξύ άλλων την αποτροπή αποστολής μισθοφόρων (της Τουρκίας).Και το κερασάκι, ότι ο Χαφτάρ «συμφώνησε σε όλες τις παραπάνω παρατηρήσεις μας»…
Μία ανάρτηση, δε, στο twitter, από τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) του Χαφτάρ ολοκληρώνει την εικόνα και δείχνει ότι η Ελλάδα, λίγο να κινηθεί, μπορεί να ανακτήσει τον ρόλο που δικαιωματικά της ανήκει στην περιοχή. «Μία σπουδαία φιλία και συμμαχία γεννιέται που θα διαρκέσει γενιές και δεν θα ξεχαστεί ποτέ· ο λαός της Λιβύης θα μιλήσει για τις ημέρες του αγώνα για το έθνος μας και πώς η Ελλάδα έμεινε κοντά Λιβύη στην ώρα της ανάγκης».
Μακάρι αυτά που γίνονται αυτές τις ημέρες να αποτελούν την αρχή αλλαγής παραδείγματος στον τρόπο που χειρίζεται η χώρα τις υποθέσεις της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου