Τι σηματοδοτεί η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου

Ο αντίκτυπος της επιλογής του Μητσοτάκη σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία

της Βασιλικής Σιούτη
Συνεπής με την αρχική του στάση, παρά τις έντονες και ισχυρές πιέσεις που δέχθηκε από πολιτικούς και επιχειρηματίες για να προτείνει άλλα πρόσωπα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε, εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, ως υποψήφια για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας μια γυναίκα, και μάλιστα από την κεντροαριστερά και όχι από τον πολιτικό χώρο της παράταξης του.
Οι συμβολισμοί είναι προφανείς και για το φύλο, αλλά και για την πολιτική προέλευση. Ο πρωθυπουργός επιθυμεί να συνδέσει το όνομα του με μια επιλογή την οποία θεωρεί ιστορική για την χώρα. Αυτή, της ανάδειξης μιας γυναίκας για πρώτη φορά στο ύπατο αξίωμα της χώρας.

Η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού, παρότι θα δυσαρεστήσει ενδεχομένως τους σκληροπυρηνικούς και κάποιους παραδοσιακούς δεξιούς της ΝΔ, χαρακτηρίζεται ως μία έξυπνη στρατηγικά κίνηση εκ μέρους του, που όχι μόνο εξασφαλίζει την υποστήριξη του ΚΙΝΑΛ, αλλά φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ
Η επιλογή της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Κατερίνας Σακελαροπούλου για ΠτΔ υπηρετεί και την πολιτική στρατηγική του για κυριαρχία στο κέντρο, αφού πολιτικά ανήκει στο κλίμα της λεγόμενης μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς, προβάλλοντας επικοινωνιακά μια πολιτική συναίνεσης. «Είναι η ώρα να αποκτήσει η πατρίδα μας γυναίκα Πρόεδρο», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο διάγγελμα του, ενώ τόνισε το γεγονός ότι «δεν προέρχεται από την πολιτική οικογένεια της ΝΔ». Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που είναι επίσης η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία του ΣτΕ, είχε προταθεί στη θέση αυτή από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με εισήγηση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης και πολύ στενού συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, Μιχάλη Καλογήρου, ο οποίος της είχε πλέξει το εγκώμιο.
Η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού, παρότι θα δυσαρεστήσει ενδεχομένως τους σκληροπυρηνικούς και κάποιους παραδοσιακούς δεξιούς της ΝΔ, χαρακτηρίζεται ως μία έξυπνη στρατηγικά κίνηση εκ μέρους του, που όχι μόνο εξασφαλίζει την υποστήριξη του ΚΙΝΑΛ, αλλά φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ και στην ουσία ακυρώνει την στρατηγική του πολιτικού του αντιπάλου.

Ο Αλέξης Τσίπρας επέμενε όλο αυτό το διάστημα στην εκ νέου υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου, αφενός επειδή έχει μια πολύ καλή συνεργασία και στενή σχέση μαζί του (πολύ καλύτερη από αυτήν που έχει μαζί του ο Μητσοτάκης) και αφετέρου επειδή θεωρούσε ότι θα δίχαζε τη Νέα Δημοκρατία και θα τους δημιουργούσε μεγάλο εσωκομματικό πρόβλημα.
Με την κίνηση του αυτή όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιστρέφει τα πράγματα και το πρόβλημα δημιουργείται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Στη ΝΔ δύσκολα θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις, ακόμα και από το καραμανλικό στρατόπεδο που ήθελε τον Προκόπη Παυλόπουλο. Υπάρχει άλλωστε ο βάσιμος φόβος των πρόωρων εκλογών με λίστα και κανένας δεν θέλει να πέσει στη δυσμένεια του αρχηγού του κόμματος σε τέτοιες περιόδους.
Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο διάστημα, ειδικά η εσωκομματική αντιπολίτευση, έβραζε καθώς διαφωνούσε με την στήριξη του Προκόπη Παυλόπουλου που θεωρούσε συντηρητική και αναχρονιστική. Πολλά στελέχη διαμαρτύρονταν λέγοντας στον Τσίπρα πως δεν κατανοούν σε αυτήν την συγκυρία γιατί να στηρίξουν ξανά μια δεξιά υποψηφιότητα και να μην προτείνουν κάποιον από την αριστερά ή την κεντροαριστερά.
Μετά το διάγγελμα Μητσοτάκη υπάρχει έντονη γκρίνια στον ΣΥΡΙΖΑ με κάποιους βουλευτές να υποστηρίζουν ότι ο Μητσοτάκης τους «βγήκε από αριστερά» εκθέτοντας τους, αφού «πρότεινε μια γυναίκα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία» και μάλιστα από την κεντροαριστερά, «προοδευτική δικαστικό με λαμπρή εικόνα και ευρεία αποδοχή», η οποία ήταν και πρόταση τους για το Συμβούλιο της Επικρατείας. «Η δική μας πρόταση για επανεκλογή του δεξιού συντηρητικού Παυλόπουλου, άραγε τι συμβολίζει;» αναρωτιόταν στέλεχος της κίνησης των “53” με κάποιους συντρόφους του να την χαρακτηρίζουν ανοιχτά πλέον ως «μίζερη και παρωχημένη».
Υπάρχουν πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν, και μάλιστα δημόσια, την επιλογή Σακελαροπούλου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως κίνηση «πολιτικής υπεροχής» του ιδίου και της κυβέρνησης του.
Η κ. Σακελαροπούλου ωστόσο, δέχεται και κριτική, από δεξιά και από αριστερά. Κυρίως για την στάση της σε θέματα ιθαγένειας και ταυτοτήτων, αλλά και για τις Σκουριές. Ως δικαστικός πάντως, συνήθως ήταν υπέρ της μεγαλύτερης προστασίας του περιβάλλοντος και στην υπόθεση του Ασωπού είχε ταχθεί κατά των βιομηχανιών που ρύπαιναν. Επίσης ήταν εισηγήτρια στην υπόθεση εκτροπής του Αχελώου.
H κυρία Αικατερίνη Σακελαροπούλου επίσης, είχε δεχθεί επιθέσεις από αρκετά προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ την εποχή που εξεταζόταν η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και είχε παραιτηθεί από την Ένωση Δικαστών του ΣτΕ καταγγέλλοντας μεθοδεύσεις.
Ενδιαφέρον έχει, εφόσον η κ. Σακελαροπούλου εκλεγεί Πρόεδρος, ποια θα είναι η επιλογή του πρωθυπουργού για την πολύ σημαντική θέση που θα αφήσει κενή, αυτήν του προέδρου του ΣτΕ. Ο Αθανάσιος Ράντος δεν είναι ακριβώς του κλίματος Μητσοτάκη, αλλά θεωρείται θύμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ήταν ο πρώτος στην ιεραρχία και παρακάμφθηκε, αλλά και γιατί είχε στοχοποιηθεί με πρωτοφανή τρόπο λόγω της άρνησης του να συμμορφωθεί με την κυβερνητική γραμμή για τον περιβόητο νόμο Παππά. Ο κ. Ράντος αναμένεται να συνταξιοδοτηθεί στο τέλος του χρόνου, οπότε η θητεία του θα ήταν για λίγους μήνες. Θα είχε ωστόσο έναν θετικό συμβολισμό για ένα σημαντικό τμήμα της κεντροδεξιάς που δεν είναι απολύτως δεδομένο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και θα καθησύχαζε σε έναν βαθμό κάποιους που δυσαρεστήθηκαν με την επιλογή της Σακελαροπούλου.


www.lifo.gr