Ο Καθολικισμός θα καταρρεύσει όπως η Σοβιετική Ενωση;

Συνέντευξη του Henri Tincq στους Jérôme Cordelier και Thomas Mahler
Επιμέλεια: Ε.Δ. Νιάνιος
[Ένα εν ενεργεία δεκαετίες τώρα ηφαίστειο, που ακούει στο όνομα παιδεραστία, απειλεί να κάψει με τη λάβα του ή να θάψει κάτω από τις στάχτες του τον Καθολικισμό. Χθες ακόμα ένας γηραλέος καθολικός ιερέας δολοφονήθηκε στη Γαλλία από το θύμα της παιδερασίας του. Τα διοικητικά μέτρα του Βατικανού όχι μόνο δεν θα λύσουν το πρόβλημα αλλά φανερώνουν πλήρη άγνοια των πνευματικών αιτίων της διαστροφής.
Ο Henri Tincq (γεν. 1945), συντάκτης θρησκευτικών θεμάτων στην εφημερίδα Le Monde από το 1985 έως το 2008, δικαίως θεωρείται ως ένας από τους πλέον ειδικούς του καθολικισμού. Η συνέντευξή του δόθηκε με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του Βατικανό, το τέλος ενός κόσμου. Ε.Δ.Ν.]


Η βιογραφική ταινία του Ελτον Tζών, Rocketman, γεμάτη  σεξ, ναρκωτικά και ποπ μουσική, χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το Βατικανό. Οπως αποκαλύπτει η Corriere della Sera, η χρηματοδότηση – 1 εκ. ευρώ – έγινε μέσω της επενδυτικής εταιρίας Centurion Global Fund, με έδρα τη Μάλτα, τα δύο τρίτα των κεφαλαίων της οποίας προέρχονται από το Βατικανό. Ο Πάπας επίσημα καταδικάζει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις αλλά στην ταινία υπάρχει σκηνή σεξ μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ισως ο Πάπας, στις παγκόσμιες βλέψεις του, να χρειάζεται και την υποστήριξη του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ!.. (https://tetu.com/2019/12/09/le-vatican-a-co-finance-rocketman-le-biopic-flamboyant-sur-elton-john/)
Le Point: Παραλληλίζετε  την τρέχουσα κρίση της Καθολικής Εκκλησίας με την πτώση του σοβιετικού συστήματος στη δεκαετία του 1980. Σοβαρά;
Henri Tincq: Είμαστε μάρτυρες μιας κατάρρευσης του καθολικού συστήματος εξουσίας. Αυτό που διακυβεύεται είναι μια τρομερή ηθική κρίση που τροφοδοτείται από αποκαλύψεις σεξουαλικών εγκλημάτων εναντίον παιδιών, ιεροσπουδαστών ή ακόμα και μοναζουσών και από κατηγορίες για «διπλή ζωή» καρδιναλίων, επισκόπων κλπ. Σε αυτή την κρίση της ηθικής προστίθεται μια κρίση διακυβέρνησης, και τέλος μια δογματική κρίση. Είναι μια παγκόσμια, “συστημική” κρίση, όπως λέει και ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος. Η Εκκλησία παραμένει και θα παραμείνει αυτή η κοινότητα ανθρώπων που πιστεύουν στα Ευαγγέλια και τον Χριστό. Αλλά αυτό που διακυβεύεται στην κρίση του καθολικισμού είναι το τέλος ενός συστήματος εξουσίας. Ένα κληρικαλιστικό, πατριαρχικό, ρωμαϊκό, σοβινιστικό, σεξιστικό σύστημα, ενσαρκούμενο από μια διακυβέρνηση και έναν πάπα, που λέγεται ότι είναι αλάνθαστος, και δίνει λογαριασμό μόνο στον Θεό.
Επανέρχεστε στην κηδεία του Ιωάννη Παύλου Β ‘ τον Απρίλιο του 2005, όταν δύο εκατομμύρια άνθρωποι πενθούσαν στους δρόμους της Ρώμης και ζητούσαν να κηρυχθεί αμέσως «άγιος». Αλλά αυτή η «αποθέωση», όπως λέτε, είναι στην πραγματικότητα η αρχή ενός λυκόφωτος … 2005, είναι επίσης η απόσυρση από τη δημόσια ζωή  του Mασιέλ*, ιδρυτή των Λεγεωνάριων του Χριστού, έναν σεξουαλικό εγκληματία, έναν μακροχρόνιο απατεώνα, προστατευόμενο από το Βατικανό του Ιωάννη Παύλου Β ‘.
Παρακολούθησα από κοντά αυτή την εξαιρετική αρχιερωσύνη ενός τετάρτου του αιώνα και πλέον, αυτή τη φωτεινή αρχιερωσύνη του Ιωάννη Παύλου Β (1978-2005). Η ομοφωνία εκδηλώθηκε στο θάνατό του και κατά τη διάρκεια μιας μεγαλόπρεπης κηδείας στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Ο Ιωάννης Παύλος ο Β ‘, ο “ιερέας του κόσμου” που ταξίδευε σε όλες τις χώρες, πολεμούσε κατά όλων των καταπιεστικών συστημάτων, που συνέβαλε με τον δικό του τρόπο στην πτώση του κομμουνισμού, που εργάστηκε για την επανένωση της Ευρώπης, για τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά υπό το πρίσμα όσων συνέβησαν, δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του, πρέπει να ευχόμαστε μια επανεκτίμηση του απολογισμού του. Αυτός ο άρρωστος Πάπας, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που του έκρυβαν την ντροπιαστική πραγματικότητα, δεν εκτίμησε σωστά το σκάνδαλο της σεξουαλικής κακοποίησης που είχε αρχίσει. Η προστασία που ο εγκληματίας Maciel απολάμβανε δίπλα του και στο περιβάλλον του είναι η μεγαλύτερη σκιά πάνω του. Ο Ιωάννης Παύλος Β’ βρίσκεται τελικά στην πηγή αυτής της ακινησίας της Εκκλησίας στο πειθαρχικό, δογματικό και ηθικό επίπεδο που την έκαναν ελάχιστα ικανή να αντιμετωπίσει το σημερινό σάλο.
Όλα τα ερωτήματα που τίθενται από την κρίση των καταχρήσεων – γιατί δεν υπάρχουν γυναίκες επικεφαλής της Εκκλησίας; γιατί δεν χαλαρώνουμε τους κανόνες της αγνότητας ή της αγαμίας για τους ιερομόναχους και τους ιερείς; – δεν λύθηκαν ούτε προβλημάτισαν τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ ή τον Βενέδικτο XVI. Είναι αδυναμία διαχείρισης ή επιθυμία προστασίας του θεσμού;

Πάπας Φραγκίσκος: Εχει υιοθετήσει όλα τα προτάγματα της Νέας Τάξης πραγμάτων (κατάργηση των εθνών – κρατών, συγκρότηση παγκόσμιας κυβέρνησης, ανεξέλεγκτη εισβολή μουσουλμάνων στην Ευρώπη κλπ), προστάτεψε, και προστατεύει όσο μπορεί, καρδινάλιους, επισκόπους και ιερείς κατηγορούμενους για σεξουαλικά παραπτώματα, συνιστά στους χριστιανούς να μην κηρύττουν Χριστό και δυσαρεστούν τους μουσουλμάνους, ντύνει τον Εσταυρωμένο με σωστικό σωσίβιο, καθαιρεί αγίους, διορθώνει τον Χριστό στο Πάτερ ημών και μέσα στην «προοδευτικότητά» του αδιαφορεί για την κατάρρευση της καθολικής πίστης στη Δυτική Ευρώπη, όπου ναοί μετατρέπονται σε ντισκοτέκ…   
Ο Ιωάννης Παύλος Β’ προφύλαξε ανθρώπους όπως ο Mασιέλ λόγω των σχέσεών του με τη Λατινική Αμερική και της περιουσίας του κινήματος του – των Λεγεωνάριων του Χριστού – που χρησίμευσε, παράδειγμα, για τη χρηματοδότηση του συνδικάτου Αλληλεγκύη στην Πολωνία. Δεν είμαι, λοιπόν, έτοιμος να “αποαγιοποιήσω”, όπως ήδη ζητούν κάποιοι, τον άγιο Πάπα Ιωάννη Παύλο Β ‘. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, ήταν σίγουρα ένας μεγάλος πάπας. Όμως, ενώ ταξίδευε, η Ρωμαϊκή Κουρία ήταν αυτοκυβερνιόταν με αυτοκαταστροφικό τρόπο και εμπόδισε όλα τα πειθαρχικά ζητήματα και όλες τις εξελίξεις σχετικά με τη θέση των γυναικών, το καθεστώς και την αγαμία των ιερέων, τον λόγο της σεξουαλικής ηθικής την Εκκλησία που βρίσκονται στο επίκεντρο της τρέχουσας κρίσης.
Ο ίδιος, παραδέχεστε, ότι καθυστερήσατε να συνειδητοποιήσετε την έκταση αυτής της κρίσης …
Ναι, μου πήρε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ενδιαφερόμουν περισσότερο για την εξωτερική πολιτική του Βατικανού ή τη θεολογία ενός Ιωσήφ Ράτζιγκερ / Βενέδικτου XVI παρά για τα σεξουαλικά σκάνδαλα τα οποία, όπως παραδέχομαι, μου φάνηκαν περιφερειακά. Εβλεπα σε αυτά  κυρίως  τη βούληση κάποιων ΜΜΕ να διευθετήσουν λογαριασμούς με μια Εκκλησία που κουνάει το δάχτυλο. Μιλούσα για ένα “λιντσάρισμα εκ μέρους των ΜΜΕ”. Επανελάμβανα  τη στατιστική ότι το 90% των περιπτώσεων παιδεραστίας αφορούσαν  στο οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό το βιβλίο είναι ίσως ένας τρόπος να διορθώσω τη λανθασμένη μου εκτίμηση κατά την έναρξη αυτής της κρίσης. Όμως, βλέποντας τη συσσώρευση σεξουαλικών σκανδάλων, από τη Βοστώνη έως την Αυστραλία μέσω της Ιρλανδίας, της Γαλλίας, διαβάζοντας επιβαρυντικές μαρτυρίες, τα βιβλία – τα οποία είναι πραγματικές γροθιές – των Véronique Margron** και Christine Pedotti***, εμείς οι καθολικοί όλοι έσαμε από τα σύννεφα. Οι επίσκοποι της Γαλλίας δυσκολεύονταν να μιλήσουν για αυτές τις περιπτώσεις, να ακούσουν τα θύματα, να τα δεχθούν στις συνεδριάσεις τους. Κατανοήθηκε επιτέλους το μέγεθος του σκανδάλου. Με το “διάταγμα” της 9ης Μαΐου 2019 του Πάπα Φραγκίσκου, που ονομάζεται «Φως του κόσμου», η καταγγελία δεν θεωρείται πια αμαρτία. Ο αγώνας εναντίον του “κληρικαλισμού”, επιθυμία  του ίδιου του πάπα, προχωράει. Στη Γαλλία, η επιτροπή Sauvé κάνει σημαντική δουλειά. Πολλές συζητήσεις οργανώνονται στις ενορίες. Τα πράγματα τελικά κινούνται!
Πώς αντιδράσατε στις αποκαλύψεις του Frédéric Martel στο Sodoma σχετικά με την “διπλή ζωή” των καρδιναλίων στη Ρώμη;
Είχα διαβάσει, πριν την έκδοση, το βιβλίο του Frédéric Martel, τη φελλινική του περιγραφή των ηθών στο Βατικανό. Πάλι, είχα καθυστερήσει… Οι ιστορίες  “κρεβατοκάμαρας” στην Εκκλησία δεν με ενδιέφεραν. Ηξερα ελάχιστα για το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον και, για τριάντα χρόνια, παρακολούθησα τη ζωή της Εκκλησίας και του Βατικανού χωρίς να ασχολούμαι με αυτές τις “διπλές ζωές”. Βέβαια, είναι ελάχιστοι, αλλά πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι επίσκοποι και  καρδινάλιοι τελούν το πρωί τη θεία Λειτουργία και βρίσκονται το βράδυ σε γκέι σάουνες; Πώς κατάφερα να χάσω αυτήν την πραγματικότητα, να μην σκεφθώ ότι η ομοφοβία κάποιων καρδιναλίων κρύβει μια ανοιχτή ή πρωτοεμφανιζόμενη ομοφυλοφιλία. Πώς μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι η δική μου πίστη σε αυτήν την Εκκλησία – και η ίδια η πίστη μου – έχει κλονιστεί σοβαρά από αυτές τις αποκαλύψεις των ομοφυλοφιλικών πρακτικών, της σεξουαλικής κακοποίησης εκ μέρους ιερέων σε παιδιά και μοναχές; Μπορούμε ωστόσο να σκεφτούμε ότι το βιβλίο του Frédéric Martel, από ορισμένες απόψεις, υπερβάλλει. Ωστόσο, απ’ όσα γνωρίζω, δεν υπήρξε εναντίον του προσφυγή στη δικαιοσύνη ούτε αντίκρουση με βάση στοιχεία.
Ο Πάπας πρόσφατα μίλησε – πρώτη φορά – για τον κίνδυνο «σχίσματος» στην Εκκλησία. Εχει βάση η δήλωσή του;
Αυτό προήλθε από το καλά τεκμηριωμένο βιβλίο του Nicolas Senèze, ανταποκριτή της La Croix στο Βατικανό, για τις συντηρητικές αντιδράσεις στον Πάπα Φραγκίσκο, ειδικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Πώς η Αμερική θέλει να αλλάξει τον πάπα, Bayard). Οι δημοσιογράφοι μίλησαν για «σχίσμα» κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του Πάπα και ο Φραγκίσκος επανέλαβε τη λέξη. Δεν αγνόησα την ποικιλομορφία και την έκταση της αντιπολίτευσης στον πάπα, στην ίδια τη Ρώμη, που προέρχονταν από καρδινάλιους, όπως ο Αμερικανός Burke ή ο Γουϊνέζος Σάρα. Άνθρωποι του μηχανισμού που κατηγορούν τον Πάπα Φραγκίσκο ότι υπονομεύει την καθολική διδασκαλία σχετικά με το αδιάλυτο του γάμου, την ομοφυλοφιλία, την άμβλωση, την αντισύλληψη. Αλλά να φθάσουμε να μιλούμε για «συνωμοσία» ή «σχίσμα», αυτές οι λέξεις είναι υπερβολικές. Ή πρόωρο. Προς το παρόν, το μόνο σχίσμα που υπάρχει στην Καθολική Εκκλησία, από το 1988, είναι εκείνο των “παραδοσιακών” του Αρχιεπισκόπου Lefebvre.
Για τους συντηρητικούς η προσαρμογή στο πνεύμα της εποχής ζημιώνει την Εκκλησία. Τι πιστεύετε γι’ αυτό το επιχείρημα;






Ανρύ Τενκ: Βατικανό, το τέλος ενός κόσμου




Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα, από την εποχή του Απόστολου Παύλου, για όλους τους πιστούς: πρέπει η Εκκλησία να ακολουθήσει τον κόσμο ή ο κόσμος να γίνει  Εκκλησία; Οι “παραδοσιακοί”, όπως τους λέγαμε, ή οι υπερσυντηρητικοί στο Βατικανό υποστηρίζουν σήμερα τη δεύτερη επιλογή. Αλλά αυτό που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν είναι ότι ο Φραγκίσκος, τον οποίο θεωρούν επικίνδυνο φιλελεύθερο πάπα, δεν έχει κάνει τίποτα, μέχρι στιγμής, να αμφισβητήσει το καθολικό δόγμα. Ο ίδιος υπερασπίζει συγκεκριμένες ποιμαντικές επιλογές – καλύτερη αποδοχή για ομοφυλόφιλους, διαζευγμένους-δευτεροπαντρεμένους, γυναίκες που κάνουν έκτρωση -, αλλά κατά βάθος, παρά το ότι διαδίδουν οι «αντι-Φραγκισκικοί», ο Πάπας δεν άλλαξε το παραμικρό από την καθολική ηθική. Δεν πρότεινε κανένα νέο προβληματισμό από την Καθολική Εκκλησία για την εθελούσια τερματισμό της εγκυμοσύνης, την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, τη θεία κοινωνία  διαζευγμένων-δευτεροπαντρεμένων ή για τους ομοφυλόφιλους. Και δεν άφησε καμία υπόνοια ότι θα αλλάξει η θέση της Εκκλησίας για το χάπι, τα προφυλακτικά και την αντισύλληψη. Το μεγάλο σκάνδαλο που συνδέεται με τη σεξουαλική κακοποίηση των ιερέων είναι ωστόσο μια ευκαιρία για προβληματισμό σε ευαίσθητα ζητήματα – όχι δογματικά, αλλά ποιμαντικά – όπως αυτά της αγνότητας και της αγαμίας των ιερέων. Τέτοιοι παλιοί κανόνες δεν μπορούν πλέον να κρατηθούν σήμερα. Η Εκκλησία πρέπει να θέσει τέρμα στην υποκρισία ακόμα και για λόγους ανθρωπιάς! Πολλοί ιερείς και ιερομόναχοι ζουν σε ακραία μοναξιά. Η επιλογή πρέπει να αφεθεί στους μελλοντικούς ιερείς: αγνότητα ή γάμο. Δεν είμαι υπέρ του γάμου των ιερέων, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι η χειροτονία των παντρεμένων ανδρών δεν εγείρει κανένα δογματικό πρόβλημα!
Στην πρώτη Εκκλησία, οι ιερείς ήταν παντρεμένοι. Η αγαμία των κληρικών δεν υπήρξε ποτέ δόγμα. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η πρακτική δεν επιβλήθηκε παρά τον 11ο αιώνα στη Δύση. Υπάρχουν παντρεμένοι ιερείς στις Ανατολικές Εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένων των Καθολικών…

*Mαρσιάλ Μασιέλ Ντεγκολάδο (1920-2008). Μεξικανός ιερέας, ιδρυτής της Λεγεώνας του Χριστού (1941) και σύμβουλος Παπών. Κατηγορήθηκε για σωρεία περιπτώσεων παιδεραστίας σε βάρος ιεροσπουδαστών, παραιτήθηκε δυο χρόνια πριν το θάνατό του και το Βατικανό καυτηρίασε δημόσια τη «ασυνείδητη και χωρίς πραγματική θρησκευτικότητα ζωή του» δυο χρόνια μετά το θάνατό του…
**Μια στιγμή αλήθειας, οι σεξουαλικές καταχρήσεις στην καθολική Εκκλησία
***Πρέπεινα γίνει 3^η Σύνοδος του Βατικανού;
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
https://www.lepoint.fr/religion/tincq-on-assiste-a-un-effondrement-du-systeme-de-pouvoir-catholique-02-10-2019-2339117_3958.php