Κι αυτή η παρέλαση επιβεβαιώνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι η υποκρισία είναι στοιχείο αναπόφευκτο της πολιτικής, την οποία έχει διαποτίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην έχει νόημα να συνεχίσουμε να την καταγγέλλουμε ως αρνητικό φαινόμενο...
Τώρα θα μου πείτε ότι η υποκρισία είναι γενικότερο φαινόμενο της εποχής μας και δεν την παρατηρούμε μόνο στην πολιτική μας ζωή. Τη βλέπουμε στην καθημερινή πραγματικότητα, στα social media, στις διαπροσωπικές, τις επαγγελματικές και κοινωνικές μας σχέσεις...
Κυρίαρχα όμως και εμφατικά τη βλέπουμε στη Βουλή, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, εκεί όπου οι περισσότεροι Εθνοπατέρες υποδύονται ρόλους, υποδύονται βασικά αυτούς που θα ήθελαν να είναι κι όχι αυτούς που είναι.
Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι πολλοί απ' αυτούς που τους παρακολουθούν ''απαγγέλλουν'' αυτό που έχουν μπροστά τους με το βλέμμα στραμμένο όχι τόσο στους συναδέλφους τους που τους παρακολουθούν, όσο στις κάμερες που τους καταγράφουν.
Ε, και εκεί αποκαλύπτονται όλα: το κυμάτισμα της φωνής με θερμαινόμενες και χρωματισμένες αυξομειώσεις, οι παρλάτες, οι λεονταρισμοί, οι φιλοσοφικού τύπου μονόλογοι, οι κινήσεις με νόημα, οι λαϊκίστικοι οδυρμοί, οι γελοίες μεγαλοστομίες, οι Πολάκειες χυδαιότητες, τα μελοδραματικά επιφωνήματα, οι συμβολισμοί επιπέδου θεάτρου...
Ναι, χωρίς άλλο, κάθε συνεδρίαση της Βουλής μοιάζει με κανονικό θέατρο όπου γίνεται διαγκωνισμός επικράτησης όλων των ειδών της υποκρισίας. Ειδών που είναι ξεκάθαρα διακριτά μεταξύ τους και συνοδευτικά εν πολλοίς των ψεμάτων των πολιτικών, τα οποία είναι κι εκείνα ''διαφόρων ειδών και μεγεθών, για μια ποικιλία αιτιών και σκοπιμοτήτων''...
Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί να είναι Αριστερός ένας πολιτικός (πχ. Α. Τσίπρας) και ενώ διακηρύσσει την ισότητα των φύλων και τα δίκαια των γυναικών, να σπεύδει να συγκαλύψει τις σεξουαλικές επιθέσεις ενός ''ομοϊδεάτη'' του Πρέσβη (της Βενεζουέλας) σε βάρος τους, για να μην πληγεί πολιτικά το κόμμα του ενόψει της κατάκτησης της εξουσίας (2013)...
Μπορεί ακόμα ο ίδιος, που σαν μαθητής είχε πάρει διδακτορικό στις καταλήψεις σχολείων, τώρα ως Αριστερός πρωθυπουργός να στέλνει τα παιδιά του σε ακριβά, αγγλόφωνα ιδιωτικά σχολεία με ετήσια κόστη για το κάθε παιδί έως 18.000 ευρώ. Ή - σαν Αριστερός πάντα - να παριστάνει ότι πολεμά τις ελίτ, και να κάνει δωρεάν διακοπές σε κότερα εφοπλιστών...
Να παρουσιάζεται ως παιδί του λαού, ενώ δε μεγάλωσε σαν τέτοιο, αφού είναι γνωστό ότι προέρχεται από εύπορη αστική οικογένεια εργολάβων και γνώρισε τον Εμφύλιο μέσα από τα φυλλάδια του ''Οδηγητή'', που μοίραζε έξω από τα σχολεία...
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις Αριστερών υπουργών (πχ. Τσακαλώτος) - με οικογενειακή παράδοση μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης - που παραδίδουν μαθήματα αριστεροφροσύνης για τεσσεράμισι χρόνια, ενώ έχουν ίσως το πιο πλούσιο χαρτοφυλάκιο της Βουλής με απίστευτες καταθέσεις και επενδύσεις στο εξωτερικό.
Και άλλοι ( πχ. Γαβρόγλου) παριστάνουν τους πολέμιους του καπιταλισμού, ενώ έχουν διατελέσει επιφανή στελέχη εφοπλιστών, κοντά στους οποίους απόλαυσαν όλα τα αγαθά που προσφέρει εκείνος. Αυτά, σαν μικρό δείγμα, για να ξέρουμε ποιος είναι ποιος στη σκηνή της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'', η οποία βγήκε με σημαία το ηθικό πλεονέκτημα, που διαλύθηκε όμως γρήγορα ''εις τα εξ ων συνετέθη''...
Στο σημείο αυτό θα έλεγε κάποιος δικαιολογημένα ότι τόσο η υποκρισία όσο και τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που έχει σαν επικάλυψη όλων των αμαρτημάτων τη θεωρία περί ''ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς'', η οποία επωάζει χρόνια τώρα τον κομφορμισμό της αριστερής διανόησης.
Πράγματι, χάρη σ' αυτήν τη στρεψόδικη θεωρία οι φαιο-κόκκινοι που μας κυβερνούν πέρασαν στον κόσμο, για να τον κερδίσουν, την προπαγάνδα πως η ιδεολογία τους δεν αποδέχεται το ψέμα και ότι αυτό ταυτίζεται μόνο με τα αστικά κόμματα και το αστικό πολιτικό σύστημα.
Έτσι οι πολίτες εμπέδωσαν το παραμύθι του ηθικού της πλεονεκτήματος, το οποίο μετεξελίχθηκε στη συνέχεια (προσαρμοζόμενο στις ''ανάγκες'' των κυβερνώντων) στην ιδεοληψία ''όσοι πιστεύουν στην αριστερή ιδεολογία, έχουν το ελεύθερο να λένε ό,τι ψέμα θέλουν, αρκεί να μην το πάρουν είδηση τα κορόιδα''...
Αυτό εξηγεί, νομίζω, ξεκάθαρα την απορία όλων μας για την ευκολία με την οποία λένε τα ψέματα με τόση ευθύτητα οι της κυβέρνησης Τσίπρα, αρχής γενομένης απ' τον πρώτον διδάξαντα τον αρχηγό τους...
Και να φανταστεί κανείς ότι τους ψήφισαν για να γίνουν μπροστάρηδες της αλήθειας, της πολιτικής ειλικρίνειας , ώστε να επιχειρήσουν - με όχημα αυτήν - να διορθώσουν, ή έστω να αφήσουν πίσω τους, τις παλιές νοοτροπίες κι αρχές που κουβαλούσαν οι ''κακοί'' των μεταπολιτευτικών χρόνων...
Αντ' αυτού φλόμωσαν τον ελληνικό λαό στο ψέμα, την παροχολογία και τις κούφιες υποσχέσεις που τους δίδαξαν στο φροντιστήριο της αριστερής υποκρισίας και τις βάφτισαν αργότερα, δια στόματος του αρχηγού τους, ''αυταπάτες''...
Έπειτα είναι κι αυτό που λένε για την ''ταξική κοινωνία'', μια ιδεοληψία που πιπιλίζουν χρόνια τώρα στο μυαλό του λαού, για να διαφοροποιηθούν απ' τους εκφραστές του πολιτικού κατεστημένου των Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη, κερδίζοντας την ψήφο των χαμηλών κοινωνικών τάξεων...
Υποκρισία!.. Την ίδια στιγμή που ξορκίζουν τα πολιτικά τζάκια, έχουν εκλεκτικές συγγένειες με ''τα παλιά τζάκια της διαπλοκής'' και τα βάζουν στο ψηφοδέλτιό τους ή τα χρησιμοποιούν για τις επικοινωνιακές ή προσωπικές τους ανάγκες και για μελλοντική χρήση των φιλοδοξιών τους...
Κλείνω τα μάτια και μισογέρνω στο μπράτσο της πολυθρόνας μου, για να χαλαρώσω απ' την ένταση των παλιών και πρόσφατων αναμνήσεων, αλλά αυτές δε λένε να με αφήσουν και στριφογυρίζουν στη σκέψη μου βασανιστικά.
''Μπορεί, άραγε, κανείς να είναι βουλευτής της Αριστεράς και ταυτόχρονα - σαν τραπεζικός υπάλληλος - να παίρνει εφάπαξ 1.000.000 ευρώ (περίπτωση Δ. Τσουκαλά, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ); Ή μήπως μπορεί να ξορκίζει απ' τη μια τον καπιταλισμό κι από την άλλη να κραδαίνει τοiPhone XR τηςApple;
Μεγάλη η γκάμα της υποκρισίας της Αριστεράς, χωρίς άλλο, όπως και των ψεμάτων της, που έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής της. Μ' αυτά και μ' αυτά όμως διανύσαμε την απόσταση απ' τις απλές κενές υποσχέσεις τύπου Μαυρογιαλούρου (''θα σας χτίσουμε γεφύρια, αρκεί να μας ψηφίσετε'') στις κωλοτούμπες , τα ψέματα και την ανακολουθία λόγων και πράξεων του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του.
Κάνω ασυναίσθητα έναν πικρό μορφασμό με την αναφορά μου στην τελευταία. Σκόρπια επεισόδια της πολιτικής μας σκηνής περνούν φευγαλέα από το μυαλό μου. Δαιδαλώδη κυβερνητικά νομοσχέδια με αμφιλεγόμενες και ετερόκλητες ρυθμίσεις πηγαίνουν κι έρχονται ως κατεπείγοντα ακόμα και τώρα που μιλάμε, προεκλογικά...
Κι ύστερα οι ίδιες σκηνές πριν από πέντε χρόνια, όταν η νυν κυβέρνηση και τότε αντιπολίτευση κατακεραύνωνε την κυβέρνηση Σαμαρά για τον τρόπο που περνούσε τα μνημονιακά προαπαιτούμενα...
''Τουλάχιστον για εκείνα είχαν τη δικαιολογία ότι ήταν μνημονιακές δεσμεύσεις που τις απαιτούσαν οι δανειστές για να μας δώσουν τη... δόση'', σκέφτηκα αποθαρρυμένη. ''Όμως γι' αυτά που περνούν ως κατ' επείγοντα τώρα ποια δικαιολογία έχουν, αφού περάσαμε στην μεταμνημονιακή εποχή με το τέλος της σύμβασή μας;''
- Τη δικαιολογία των ''δικών τους παιδιών'', απαντώ η ίδια με νόημα και χαμογελώ ειρωνικά καθώς φαντάζομαι τους τελευταίους να κάνουν εντατικά μαθήματα αριστερής υποκρισίας στο φροντιστήριο του ΣΥΡΙΖΑ, για την εμπέδωση των διδαχθέντων που θα εφαρμόσουν μετεκλογικά...
http://www.antinews.gr/action.read/politiki/sto-frontistirio-tis-aristeris-upokrisias-gia-empedosi-ton-didaxthenton-/2.133259
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου