Το δικαίωμα στη βαρβαρότητα

του Γ. Παπαδόπουλου – Τετράδη
Όσοι είχαν την υπομονή να παρακολουθήσουν χτες στη Βουλή την απολογία Πολάκη, διαπίστωσαν ότι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σύρονται εκόντες άκοντες να τον υπερασπιστούν κάνουν τεράστιο λάθος. Ο πρωθυπουργός δεν συγκέντρωσε προχτές τόσα ενθουσιώδη χειροκροτήματα όσα συγκέντρωσε χτες ο αναπληρωτής υπουργός με τον δεκάρικό του στη Βουλή.
Και δεν ήταν τυχαίο. Ο κ Πολάκης μίλησε χτες στη βαθειά ψυχή του μέσου οπαδού του ΣΥΡΙΖΑ και, φυσικά, των βουλευτών του. Το γραπτό του κείμενο που διάβαζε ήταν το μανιφέστο της σύγκρουσης των πολιτικών δυνάμεων μέχρις εσχάτων. Χωρίς κανένα παράθυρο συνύπαρξης στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής- ή όποιας άλλης- Δημοκρατίας.

Το κείμενο του κ Πολάκη ήταν η απόλυτη καταγραφή του «ή εμείς ή εσείς». «Σας τελειώνουμε ή μας τελειώνετε». Σε έναν κόσμο πρωτόγονο, χωρίς ιδεολογία. Όπου «εμείς» δεν είναι μια οικονομική τάξη. «Εμείς» είμαστε αυτοί που ανήκουμε σ αυτό το κόμμα και σ’ αυτή την ορεσίβια νοοτροπία. Τελεία. Και «εσείς» είσαστε όσοι ανήκετε στα άλλα κόμματα (τη ΝΔ και το… ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα!). Τελεία.
Για τον πρωτόγονο κ Πολάκη δεν υπάρχουν τάξεις και ιδεολογίες. Δεν υπάρχει λαός. Υπάρχει το δικό του μανιχαΪστικό ιδεολόγημα. Άσπρο- μαύρο. Μέρα- νύχτα. Το χοντροκομμένο συλλογιστικό του δεν διανοείται ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, και τα άλλα κόμματα δεν αντιπροσωπεύουν παρά λαό. Ο οποίος, φτωχός, πλούσιος, μεσαίος, συνυπάρχει σε όλα τα κόμματα. Ίσως δεν του έχει πει του αναπληρωτή υπουργού ο πρωθυπουργός, ότι η πλειονότητα των μαθητών στην «αριστοκρατική» σχολή Μωραϊτη είναι συριζαίοι. Όπως και οι γονείς τους! Ο πρωθυπουργός, που στέλνει στα παιδιά του σε ένα άλλο σχολείο των ελίτ, και που συναγελάζεται με την πλουτοκρατία, τα ξέρει αυτά καλά.

Ο κ Πολάκης που ζει στον φαντασιακό κόσμο της μαγκιάς, έχει μπλέξει τη μαγκιά με τη γενναιότητα. Και δεν έχει μπλέξει τον κόσμο της αληθινής μαγκιάς. Αλλά, της τζάμπα μαγκιάς, που παίρνει δάνεια με μέσο την ώρα που υπερασπίζεται τα ίσα δικαιώματα των πολιτών και που κρύβεται πίσω από το ακαταδίωκτο του βουλευτή την ώρα που αναθεματίζει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Και έχει μπλέξει και το θράσος με τη γενναιότητα. Γιατί θέλει θράσος για να υπερασπίζεσαι την απολίτιστη και βίαιη συμπεριφορά σου, υπερηφανευόμενος γι αυτήν και δικαιολογώντας την σαν αντιστάθμισμα στην κοινωνική (γράφε πολιτική) αδικία, όπως χτες στη Βουλή. Αποδεικνύοντας ότι όλα αυτά που είπες για τη δήθεν ευαισθησία που έχεις για τους αρρώστους είναι θεωρίες του αέρα. Γιατί, όσοι έχουν πραγματικά πονέσει ή συμπονέσει και όσοι έχουν σκεφτεί ένα κουκούτσι λεπτό επάνω στα μητάτα ξέρουν ότι  η βία γεννάει μόνο ένα πράγμα: Βία.
Ο κ Πολάκης χτες στη Βουλή διάβασε το μανιφέστο της βίαιης, απολίτιστης, διχαστικής και συγκρουσιακής συμπεριφοράς. Όπου όλα δικαιολογούνται γιατί ο κόσμος είναι άδικος. Και για να αλλάξει ο κόσμος δεν απαιτείται καμιά Παιδεία, καμιά καθοδήγηση, κανένας εξανθρωπισμός, καμιά συνεργασία, καμιά εξημέρωση. Χρειάζεται μια άγρια, εκδικητική και πρωτόγονη πρωταγωνιστική νοοτροπία. Ως πρότυπο. Το δικό του πρότυπο.

Ο κ Πολάκης μας είπε εχτές πόσο υπερήφανος είναι που είναι θρασύς, κακομίλητος, αγενής, χυδαίος στα λόγια, βίαιος και φασίστας. Επειδή πίσω από τους ευγενικούς τρόπους των άλλων, που σπέρνουν την κοινωνική αδικία, σπέρνεται θράσος, αγένεια, χυδαιότητα και φασισμός στην πράξη εναντίον των αδύναμων. Και αυτά τα είπε εναντίον της ΝΔ και κυρίως του ΠΑΣΟΚ, που έστησαν πριν από μερικές δεκαετίες το κοινωνικό κράτος! Της νοσοκομειακής, φαρμακευτικής και συνταξιοδοτικής Ελλάδας! Έστω και που δεν ήταν αντάξιο του Σουηδικού. Τώρα, επί Πολάκη, δεν είναι αντάξιο ούτε του Σαουδικού.
Το καλύτερο, τον ύμνο για τα ορεσίβια συναισθήματά του, το άφησε για το τέλος. Λες και είναι αυτά τα ιερά συναισθήματα άλλοθι ή πολιτικό παράσημο για την τραμπούκικη συμπεριφορά του. Αποδεικνύοντας και πόσο μακριά είναι από την αγριάδα των μητάτων και των χιονισμένων οροπέδιων του Ψηλορείτη. Επειδή όσο πιο άγριος ο τόπος τόσο πιο πολιτισμένοι και φιλοσοφημένοι είναι οι άνθρωποι. Σαν τους συμπατριώτες του στα ψηλώματα.
Αλλά, αυτό δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος ούτε και οι ομοϊδεάτες του βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Που τον καταχειροκροτούσαν επί ώρα χτες στη Βουλή, συνεπαρμένοι από το σάλπισμα της διαρκούς επίθεσης της απολιτισιάς και του εμφύλιου, στα οποία πιστεύουν ακράδαντα.
Κανείς δεν τους σέρνει να υπερασπιστούν τον Πολάκη στη Βουλή. Όμοιοί του είναι. Τα ίδια πιστεύουν. Μόνο που μερικοί φοράνε την υποκριτική προβιά του καθωσπρεπισμού. Και την πετάνε μόλις τους απαλλάξει από κάθε ντροπή ο Πολάκης με τους διαπρύσιους λόγους του για τα δικαιώματα της βαρβαρότητας. Στην οποία πιστεύουν. Με πρώτο τον πρωθυπουργό.
από το «https://www.liberal.gr/»
Για την φωτογραφία: Γιοακίμ-Ραφαέλ Μπορονάλι-«Ο Ήλιος Βασιλεύει Πάνω από την Αδριατική»
Ο Μπορονάλι είναι ένας επινοημένος ζωγράφος της αρχής του 20ου αιώνα, που έχει ζωγραφίσει μόνο έναν πίνακα. Στο Σαλόν των Ανεξάρτητων του 1910 εμφανίστηκε ένας πίνακας με τον τίτλο «Ο Ήλιος Βασιλεύει Πάνω από την Αδριατική» (Coucher de soleil sur l’Adriatique). Ο κατάλογος δήλωνε ότι ο ζωγράφος ήταν ο “Γιοακίμ-Ραφαέλ Μπορονάλι, ζωγράφος γεννημένος στη Γενεύη” (JR. Boronali, peintre né à Gênes). Λόγω του αφηρημένου χαρακτήρα του πίνακα, οι κριτικοί (μεταξύ των οποίων και ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ) ενθουσιάστηκαν με τον πίνακα. Ο πίνακας συζητήθηκε έντονα, μέχρι τη μέρα που στην εφημερίδα «Le Matin» ο συγγραφέας Ρολάν Ντορζελέ αποκάλυψε ότι το πίνακα ζωγράφισε ο «Λολό», ο γάιδαρος του πατρόνα του μικρού καμπαρέ Λαπέν Αζίλ στη Μονμάρτρη. Μπορονάλι είναι αναγραμματισμός του Αλιμπορόν (Boronali-Aliboron), το όνομα που είχε δοθεί στο γάιδαρο από τον Ζαν ντε λα Φονταίν και χαϊδευτικά ονομαζόταν Λολό. Ο Ντορζελέ, μαζί με δύο φίλους του ζωγράφους, τους Αντρέ Βαρνώ και Ζυλ Ντεπακί, έδεσαν μία βούρτσα στην ουρά του Λολό και τον άφησαν να ζωγραφίσει σε έναν καμβά έξω από την πόρτα του Λαπέν Αζίλ, ο οποίος εκτέθηκε στη συνέχεια στο Σαλόν των Ανεξάρτητων. Ο πίνακας πωλήθηκε τελικά στην τιμή των 400 φράγκων.