Η θρησκεύουσα αθεΐα - Όταν ξεχνούνται τα αθεϊστικά εγκλήματα

Όταν ξεχνούνται τα αθεϊστικά εγκλήματα

Ι. Κ. Αγγελόπουλος

Πηγή: Περιοδικό "Ακτίνες" Νο 754, σελ. 237-238. Έτος 77ο. Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015.

Αναδημοσίευση από: http://www.xee.gr/aktines/aktines754.pdf

Συνεκλονίσθη η ανθρωπότης από τους φόνους αθώων πολιτών στο Παρίσι· φόνους οι οποίοι έγιναν εν ονόματι τού Θεού από εξτρεμιστές ισλαμιστές. Το τραγικό συμβάν έδωσε την αφορμή να ξεσπαθώσουν οι φανατικοί άθεοι, κατηγορώντας συλλήβδην τη θρησκεία ως ηθικό αυτουργό τών φόνων.   Στην ιστοσελίδα τής Καθημερινής την επομένη ημέρα τού τρομοκρατικού χτυπήματος ο εκ τών προβεβλημένων δημοσιογράφων τού συγκροτήματος κ. Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Αντιμετωπίζοντας το παράλογο» αντιγράφει ένα εκτενές κείμενο τού γνωστού «αρχιερέως» τού μαχητικού αθεΐσμού Ρίτσαρντ Ντώκινς (Richard Dawkins), το οποίο είχε γραφή εξ αφορμής τών γεγονότων τής 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη. Στο κείμενο αυτό επικρίνεται η θρησκεία (γενικώς, και ειδικώτερον η μουσουλμανική θρησκεία) ως η αιτία τών κακών, επειδή διδάσκει τη μετά θάνατον ζωή! «Προσπαθώ να στρέψω την προσοχή τών ανθρώπων στον ελέφαντα ο οποίος βρίσκεται στο μέσον τού δωματίου κι όλοι μας είμαστε πολύ ευγενικοί ή υπερβολικά ευλαβείς να επισημάνουμε. Αυτός ο ελέφαντας είναι η θρησκεία, και κυρίως το απαξιωτικό αποτέλεσμα που έχει στην ανθρώπινη ζωή. Δεν εννοώ την απαξίωση τής ζωής τών άλλων (πράγμα που μπορεί να κάνει επίσης), αλλά την απαξίωση τής ζωής τού καθενός. Η θρησκεία διδάσκει την επικίνδυνη ανοησία ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Αν ο θάνατος θεωρηθεί τελειωτικός, κάποιος ορθολογικά πράττων θα έχει υψηλή εκτίμηση στη ζωή του και θα διστάσει να την θέσει σε κίνδυνο. Αυτό κάνει τον κόσμο ασφαλέστερο μέρος, όπως κι ένα αεροπλάνο είναι πιο ασφαλές, αν ο αεροπειρατής θέλει να επιβιώσει» (Λόγια τού Ντώκινς σε παράθεσι από τον Μανδραβέλη). Ανακαλύψαμε, λοιπόν, τον ηθικό αυτουργό τών δεινών τής ανθρωπότητος: είναι η θρησκεία, και κυρίως η διδασκαλία της για τη μετά θάνατον ζωή. Εάν δεν επίστευον οι εξτρεμιστές στη μετά θάνατον ζωή, θα εσέβοντο τη μία και μοναδική επίγειο. Όπερ έδει δείξαι! Και καμαρώνει ο αρθρογράφος, διότι με τα ακλόνητα, λογικά, επιχειρήματά του κατατροπώνει τους φανταστικούς αντιπάλους του. Ο κριτικός, όμως, αναγνώστης τού άρθρου του διερωτάται: μόνον εξ ονόματος κάποιων θρησκειών έγιναν και γίνονται πόλεμοι, διωγμοί και συγκρούσεις μεταξύ τών ανθρώπων; Η αθεΐα και η επίσημος και δια νόμου επιβεβλημένη απαγόρευσις όλων τών θρησκειών δεν επέφερε δεινά και δεν εκόστισε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων με τις εκτοπίσεις, φυλακίσεις, εξορίες, στρατόπεδα συγκεντρώσεως και μαζικές εκτελέσεις τών ανεπιθυμήτων; Ο ναζισμός τού Χίτλερ και ο κομμουνισμός τού Στάλιν δεν ελειτούργησαν ως αθεϊστικές και προσωπολατρικές «θρησκείες» για εκατομμύρια οπαδούς τών δύο αντιθέτων καθεστώτων; Γιατί δεν κατηγορείται, εξ ίσου με τη θρησκεία, και η στρατευμένη αθεΐα, αφού και αυτή ευθύνεται για την απώλεια εκατομμυρίων ανθρωπίνων ζωών; Η απάντησις είναι απλή: ο φανατισμός και η ιδεοληψία δεν μάς επιτρέπουν να βλέπωμε τα γεγονότα και τα αίτιά τους στις πραγματικές τους διαστάσεις. Ο ίδιος αρθρογράφος την τρίτη ημέρα μετά τα τραγικά συμβάντα στη Γαλλία επανέρχεται στο αγαπημένο του θέμα, δηλαδή την προβολή τής αθεΐας, κατηγορώντας αυτή τη φορά το μάθημα τών θρησκευτικών στη χώρα μας. Το συμπέρασμά του είναι ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά παραμένουν ένας επιβλαβής αναχρονισμός τής παιδείας μας» (Καθημερινή 15.11.2015). Στο άρθρο του αυτό προσπαθεί να ανασκευάση την επιχειρηματολογία την οποία ο Καθηγητής κ. Πασχάλης Κιτρομηλίδης είχε αναπτύξη υπέρ τού μαθήματος τών θρησκευτικών σε άρθρο του στην εφημερίδα Το Βήμα (18.10.2015). Τώρα γιατί αυτόν τον αναχρονισμό τον καλλιεργούν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη είναι απορίας άξιο, αφού στα περισσότερα από αυτά διδάσκεται το μάθημα τών θρησκευτικών (με λιγώτερα ή περισσότερα στοιχεία θρησκειολογίας), πλην τής Γαλλίας. Αλλά και εκεί συζητείται εδώ και καιρό η εισαγωγή θρησκευτικών γνώσεων σε μαθήματα όπως η Γεωγραφία και η Ιστορία για τη σφαιρικωτέρα γνώσι τών μαθητών. (Βλ. το υπόμνημα τού Ρεζίς Ντεμπρέ προς το Γαλλικό Υπουργείο Παιδείας με τίτλο Η διδασκαλία τής θρησκείας στο ουδετερόθρησκο σχολείο, Αθήνα: Εστία, 2004). Την καλυτέρα απάντησι επί τού θέματος είχε δώση στην ίδια εφημερίδα ο κατά δήλωσί του αγνωστικιστής δημοσιογράφος κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος, δημοσιεύων τρία κατά σειράν άρθρα υπέρ τού μαθήματος τών θρησκευτικών με τίτλους «Γιατί χρειάζονται τα Θρησκευτικά» (Καθημερινή 29.9.2015), «Τοτέμ και ταμπού» (1.10.2015) και «Είναι άθεη η Ευρώπη; (2.10.2015). Και τα δύο σχολιασθέντα δημοσιεύματα φανερώνουν τον φανατισμό τής στρατευμένης αθεΐας. Αυτή λειτουργεί ως οιονεί θρησκεία, η οποία δήθεν κατέχει τη μία και μοναδική αλήθεια και επικρίνει τις αλήθειες και τις διδασκαλίες τών υπολοίπων. Και παραβλέπει ότι το θρησκεύειν (ακόμη και στην έκφρασι τού αθεϊσμού) παραμένει μία βαθεία ανθρωπολογική ανάγκη, η οποία δεν εξαλείφεται, αλλά διαστρέφεται και μπορεί να καταστή επικίνδυνος για τη σκέψι, αλλά και για την ύπαρξι τών ανθρώπων, οι οποίοι υφίστανται τα αποτελέσματα τής νοσηράς θρησκευτικότητος όλων τών μορφών και τύπων. Γι’ αυτό και το κήρυγμα τού Ιησού Χριστού προς την ανθρωπότητα ηχεί και πάλι επίκαιρο: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. 4:17).