Ντρέπομαι για όλους αυτούς που τοποθετούν τον εαυτό τους πάνω από την πατρίδα!

του Βασίλη Βιλιάρδου
Είναι θλιβερό να ζει κανείς σε μία εποχή που η Ελλάδα χάνεται σταδιακά ως Έθνος από την ιστορία του πλανήτη, όπως τόσοι άλλοι λαοί στο παρελθόν που δεν είχαν δυστυχώς το θάρρος να αγωνισθούν για το μέλλον τους – γνωρίζοντας πως όχι μόνο δεν διαπραγματευθήκαμε και δεν κερδίσαμε τίποτα από το ξεπούλημα της Μακεδονίας στους Γερμανούς αλλά, αντίθετα, δώσαμε πολύ περισσότερα από όσα μας ζητήθηκαν.
Ντρέπομαι πριν από όλα γιατί ζω σε μία χώρα που έχει φασιστικό καθεστώς. Επειδή είναι φασισμός να αδιαφορεί μία κυβέρνηση για το 70% των Ελλήνων. Επειδή είναι φασισμός να κατηγορείται η πλειοψηφία ως εθνικιστική και οι Πολίτες της ως πατριδοκάπηλοι, απλά και μόνο λόγω του ότι ενδιαφέρονται για την υφαρπαγή ενός ονόματος τους, της ιστορίας τους και του
πολιτισμού τους. Επειδή είναι φασισμός να μην τους επιτρέπεται να αποφασίσουν οι ίδιοι με δημοψήφισμα – ή/και να μη δίνεται καθόλου σημασία στους 180 ψήφους που απαιτεί το Σύνταγμα για ένα τόσο σημαντικό εθνικό θέμα. Επειδή είναι φασισμός να αντιστρέφεται ένα δημοψήφισμα, όπως το 2015 – το δεύτερο μετά από αυτό για την κατάργηση της Βασιλείας.
Επειδή είναι φασισμός να θέλει να περάσει η κυβέρνηση με τη γνωστή διαδικασία των μνημονίων, αυτήν του κατεπείγοντος, τη συμφωνία της Πρέσπας – πολύ περισσότερο μερικούς μήνες πριν τελειώσει η εκλογική της θητεία. Επειδή είναι φασισμός να μη σέβεται όλους αυτούς που τεκμηριώνουν πως είναι μεγάλο λάθος που θα κοστίσει πολύ ακριβά στην Ελλάδα – όπως τους δικηγορικούς συλλόγους, τους συνταγματολόγους, τους διανοούμενους, καθώς επίσης όλους τους άλλους επιστήμονες.
Ντρέπομαι επειδή ζω σε μία χώρα που δεν γίνεται σεβαστό ούτε καν το διαστρεβλωμένο Σύνταγμα της – το οποίο έχει κακοποιηθεί σε απίστευτο βαθμό από όλα τα κυβερνώντα κόμματα, έτσι ώστε να εξυπηρετεί μόνο τα δικά τους συμφέροντα. 

Ντρέπομαι για τον πρόεδρο της δήθεν δημοκρατίας που δεν αντιδράει απέναντι στο φασισμό – αρνούμενος να υπογράψει τη συμφωνία, όπως ο ομότιμος του των Σκοπίων, έχοντας πάντα τη λύση της παραίτησης στη διάθεση του. Ντρέπομαι διαπιστώνοντας πως η αξιωματική αντιπολίτευση υπεκφεύγει, μη καταθέτοντας πρόταση δυσπιστίας – προφανώς επειδή θέλει να περάσει η συμφωνία και να μη συγκρουστεί με τους Γερμανούς, αλλά να μην επωμιστεί η ίδια το πολιτικό κόστος.
Ντρέπομαι για το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος που ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα, ενώ είναι το μοναδικό που δεν υπέστη τίποτα από την πολιτική των μνημονίων – παρά το ότι αυτό χρεοκόπησε και θα χρεοκοπήσει ξανά τη χώρα, μη διστάζοντας να ξεπουλήσει ακόμη και την ιστορία της. Ντρέπομαι που η Ελλάδα είναι το μοναδικό σχεδόν κράτος στον πλανήτη που δεν έχει Συνταγματικό Δικαστήριο για να προστατεύει τη Δημοκρατία – όταν υπάρχει ακόμη και τα Σκόπια ή στην Τουρκία.
Ντρέπομαι που οι Εφιάλτες στην Ελλάδα δεν έχουν τελειωμό, που άγεται και φέρεται από άθλιες βουλευτικές «συμμαχίες της καρέκλας», που η βρώμικες συναλλαγές έχουν αντικαταστήσει την ψήφο κατά συνείδηση και που οι Πολίτες της θεωρούνται άχρηστοι ηλίθιοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις – ικανοί μόνο να τις ψηφίζουν χειραγωγούμενοι, αλλά ανίκανοι να αποφασίζουν για το μέλλον τους, για την πατρίδα τους και για τα παιδιά τους. Ντρέπομαι που βομβαρδίσθηκε με χημικά μία μεγαλειώδης, ειρηνική διαδήλωση, με τη γνωστή προβοκάτσια: με τα ελάχιστα νεαρά άτομα του παρακράτους, στηριζόμενα από κουκουλοφόρους αστυνομικούς που βγήκαν από τη Βουλή των Ελλήνων!
Ντρέπομαι γενικότερα για το κατάντημα μας, για την αποδοχή της μετατροπής μας σε γερμανικό προτεκτοράτο – ειδικά για το ειρωνικό χαμόγελο της καγκελαρίου που προωθεί το διαμελισμό της Ελλάδας μέσω της Μακεδονίας, γνωρίζοντας πως δεν θα υπάρξει καμία αντίδραση. Ντρέπομαι για όλους εκείνους που εισέπραξαν χρήματα από τους Soros – επίσης για τη Δικαιοσύνη που είναι εντελώς απούσα, αντιδρώντας μόνο όταν θίγονται τα δικά της συμφέροντα, όπως οι μισθοί και οι συντάξεις.
Ντρέπομαι για όλους αυτούς που τοποθετούν τον εαυτό τους πάνω από την πατρίδα τους και τα παιδιά τους – ιδίως για εκείνα τα ΜΜΕ που συνηγορούν στο έγκλημα, απλά και μόνο για να επιβιώσουν. Ντρέπομαι γιατί όχι μόνο δεν διαπραγματευθήκαμε και δεν κερδίσαμε τίποτα από το ξεπούλημα της Μακεδονίας αλλά, αντίθετα, δώσαμε πολύ περισσότερα από όσα μας ζητήθηκαν – όπως την εθνότητα και τη γλώσσα των προγόνων μας. Τέλος, ντρέπομαι που η κυβέρνηση αποκαλεί το κόμμα της αριστερό, προδίδοντας όλους όσους πολέμησαν για τη συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία.
Κλείνοντας, είναι θλιβερό να ζει κανείς σε μία εποχή που η Ελλάδα χάνεται σταδιακά ως Έθνος από την ιστορία του πλανήτη, όπως τόσοι άλλοι λαοί στο παρελθόν που δεν είχαν το θάρρος να αγωνισθούν για το μέλλον τους – παίρνοντας όλα εκείνα τα ρίσκα που είναι απαραίτητα για να τα καταφέρουν, αντί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους μεταναστεύοντας.

από το «https://analyst.gr/»