Όσιος Διονύσιος «το αστέρι του Ολύμπου»

(23 Ιανουαρίου)

(κείμενο κατάλληλο και για παιδιά,  από το περιοδικό Προς τη Νίκη)

.
(Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, συνδέθηκε στα προχριστιανικά χρόνια με το μύθο του δωδεκάθεου, έγινε το σύμβολο της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων, τόπος που τον περιέβαλλε φόβος και δέος.
Ωστόσο, από τη στιγμή που η Ελλάδα δέχθηκε το φως του Ευαγγελίου, δεν μπορούσε κι ο Όλυμπος να μείνει στο σκοτάδι των μύθων και των ειδώλων.
Ο Πανάγαθος Θεός έστειλε τον δικό Του άνθρωπο, για να φανερώσει τη δόξα του Τριαδικού Θεού και να μεταδώσει κι εκεί τη χάρη και την αγιότητα. ).
Γύρω στ 1534μ.Χ. ένας ιερομόναχος με το όνομα Διονύσιος, θέλοντας να βρει έναν τόπο ήσυχο, για να αφιερωθεί στην άσκηση και στην προσευχή και να πλησιάσει περισσότερο τον άγιο Θεό, έφτασε στους πρόποδες του Ολύμπου.

Το μεγαλειώδες τοπίο, με τις δύο πανύψηλες κορφές, που λες ότι αγγίζουν τον
ουρανό, και η πυκνή βλάστηση του δάσους με τις δροσερές πηγές, τον σαγήνευσαν.
Στο μεταξύ διαδόθηκε η είδηση ότι ένας ασκητής ανέβηκε στον Όλυμπο για να μονάσει και πολλοί πήγαιναν στο σπήλαιο που έμενε, για να τον συναντήσουν. Άλλωστε ο μοναχός αυτός δεν ήταν εντελώς άγνωστος.
Πριν καταλήξει εκεί, είχε παραμείνει για κάποιο διάστημα στα Μετέωρα, στο Άγιον Όρος, όπου έγινε Ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου, καθώς επίσης και στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στη Βέροια. Ο ίδιος έφευγε, για να κρύψει την αρετή του, ωστόσο παντού γινόταν ολοφάνερη η οσιότητα του βίου του.

Ακόμη και στον Όλυμπο τον ακολούθησαν μοναχοί για να μείνουν μαζί του. Έτσι άρχισε να οργανώνει το κτίσιμο Μοναστηριού, με μοναχικά κελλιά αλλά και ιερό Ναό για τη θεία Λατρεία.
Κάποιο πρωινό, κι ενώ τις ημέρες εκείνες τον απασχολούσε που θα αφιέρωνε τον ιερό Ναό, την ώρα που προσευχόταν είδε τρεις ακτίνες να ξεχωρίζουν από τον ήλιο και να λάμπουν πάνω από το Ναό,
Ύστερα από το σημείο αυτό, κατάλαβε ότι ο Θεός ήθελε να αφιερωθεί ο Ναός στην Αγία Τριάδα. Έτσι κτίστηκε στον Όλυμπο το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος, όπου έμεινε ο ίδιος και η συνοδεία του.
Δυστυχώς όμως, ο φθονερός διάβολος, που είδε να γκρεμίζεται η κυριαρχία του, θέλησε να τον διώξει από εκεί. Γι’ αυτό κι έβαλε ανθρώπους να τον συκοφαντήσουν στον Τούρκο Αγά.
.
Η πολεμική εναντίον του τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την περιοχή και να καταφύγει στο γειτονικό Πήλιο, όπου έκτισε πάλι Μονή της Αγίας Τριάδος Σουρβιάς. Ωστόσο ο Θεός τον κάλεσε πάλι πίσω στον Όλυμπο. Πώς;..
Από την ημέρα που έφυγε ο Όσιος δεν έβρεξε καθόλου. Κι εκεί που η ξηρασία οδηγούσε τους ανθρώπους σε απόγνωση, νέα δοκιμασία τους κτύπησε. Φοβερό χαλάζι έπεσε επιφέροντας τεράστιες καταστροφές.
Οι κάτοικοι κατάλαβαν ότι μόνο ο άνθρωπος του Θεού, που είχαν διώξει, μπορούσε να τους βοηθήσει. Το ομολόγησαν στον Αγά και με δική του εντολή πήγαν να τον παρακαλέσουν να γυρίσει πίσω. Πράγματι, ο όσιος Γέροντας επέστρεψε με τη συνοδεία του και συνέχισε ανεμπόδιστα το έργο του.
Στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος κόσμος πολύς ερχόταν καθημερινά, για να συναντήσει τον Όσιο και να τον συμβουλευθεί. Αλλά κι ο ίδιος δεν παρέλειπε να περιοδεύει στα γύρω χωριά. Κήρυττε, εξομολογούσε, λειτουργούσε κι έτσι με κάθε τρόπο στήριζε τους υπόδουλους Έλληνες.
Παράλληλα όμως φρόντιζε να αποσύρεται κατά καιρούς στην ησυχία του δάσους για περισσότερη προσευχή. Το θαυμαστό είναι ότι επιστρέφοντας από εκεί τον έβλεπαν λουσμένο στο φως να λάμπει ολόκληρος.

.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, όλοι διέκρινα την οσιότητα του βίου του και δέχονταν τις ευεργεσίες της αγάπης του. Ο Πανάγαθος Θεός του έδωσε χάρη να επιτελεί θαύματα, ενώ είχε και το προορατικό χάρισμα.
Ο ίδιος ο όσιος προαισθάνθηκε το τέλος του, άφησε τις τελευταίες συμβουλές του στα πνευματικά του παιδιά κι έφυγε ειρηνικός για την ουράνια πατρίδα στις 23 Ιανουαρίου, ημέρα που ορίστηκε να εορτάζεται η μνήμη του.

.
Ο άγιος Διονύσιος είναι ο πολιούχος του Λιτόχωρου και προστάτης της Πιερίας. Είναι ο άγιος του Ολύμπου διότι πρώτος τόλμησε να ιδρύσει εκεί Μοναστήρι προς δόξαν της Αγίας Τριάδος, για να λατρεύεται παντοτινά ο αληθινός Θεός κι όχι το δωδεκάθεο, που κάποιοι αρχαιολάτρες προωθούν ακόμη και τώρα την αναβίωσή του.

.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι με τις πρεσβείες του οσίου Διονυσίου ο Θεός επιτελεί διαρκώς θαυμαστά σημεία. Είναι χαρακτηριστικό το θαύμα που συνέβη το 1971, όταν εξαφανίστηκε ένα μικρό αγόρι στο δάσος του Ολύμπου.
Για αρκετές ημέρες το αναζητούσαν αστυνομία και στρατός, και τελικά, όταν βρέθηκε ήρεμο και υγιές, το παιδί αποκάλυψε ότι τις ημέρες αυτές το φρόντιζε ένας άγνωστος καλόγερος, ο οποίος προφανώς ήταν ο Άγιος!
.
Δεν είναι λοιπόν οι ψεύτικοι «δώδεκα θεοί» που θαυματουργούν, αλλά ο Ένας Τριαδικός Θεός, που ενεργεί καταπληκτικά θαύματα με τους Αγίους Του. Κι ο Όλυμπος ειδικά, έχει τον δικό του προστάτη: τον όσιο Διονύσιο τον θαυματουργό. Ας έχουμε τις πρεσβείες του!
Νικηφόρος
. Προς τη Νίκη
Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Νεανικό Περιοδικό Ιανουάριος 2016 ΤΕΥΧΟΣ 791 ΈΤΟΣ 56^Ο
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας» (εδώ)
.
φωτογραφίες από: www.imado.gr/monastery/ : Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω