Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε.
Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική - δήθεν εκσυγχρονιστική - τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους.
Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια
ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…
Αφήνοντας για τις μετέπειτα δημοσιεύσεις την ανάλυση των θεωριών τους, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Μεταμοντέρνα Αριστερά (Αριστερά εντός εισαγωγικών), επικεντρώνοντας σε πέντε χαρακτηριστικά της για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά της.
• Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» έχει σαν κύρια τάση τον Κοινωνιολογισμό.
Έχοντας αλλεργία και ενστικτώδη απέχθεια στη Βιολογία, οι Μεταμοντέρνοι θεωρούν τη Βιολογική κατασκευή σαν Κοινωνική Κατασκευή κατά πρώτο λόγο.
Με αποκορύφωμα την θεωρία του φύλου, την οποία πρεσβεύουν, θεωρούν πως τα δυο φύλα είναι κατά πρώτο λόγο «Κοινωνική Κατασκευή». Ουσιαστικά δεν γεννιέσαι βιολογικά σαν άνδρας ή γυναίκα, αλλά «δημιουργείσαι» ή «διαπλάθεσαι» από την Κοινωνία.
Έχοντας σαν συνειδητό στόχο να αποδομήσουν τον Βιολογικό Πυρήνα των Φύλων υπερτονίζουν την Κοινωνική Επιρροή στην διαμόρφωση των Φύλων μειώνοντας με κάθε τρόπο τον βιολογικό πυρήνα των δυο φύλων.
• Η Μεταμοντέρνα Αριστερά έχει αναγάγει την «Ελευθερία Επιλογής» σε υπέρτατο Αγαθό.
Υπερπηδώντας Κοινωνία, Κοινωνική Επιρροή και Περίγυρο – για να μην μιλήσουμε για κάποιες «Διαβόητες» Έννοιες τις οποίες απεχθάνεται, όπως Κοινωνική Ηθική και Κοινωνική Ευθύνη – η «Αριστερά» αυτή θεωρεί την Ελευθερία Επιλογής Υπέρτατο Αγαθό, Suprema Lex, Lex Regis.
Έτσι, εάν κάποιος που είναι Gay ή Lesbian αποζητά όχι μόνο Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά και υιοθεσία τέκνων, ανατροφή κ.λπ. είναι ελεύθερος να το κάνει και φυσικά όλη η υπόλοιπη κοινωνία οφείλει να υπακούσει.
Η τελευταία πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ για υιοθεσία παιδιών από Ομοφυλόφιλους πιστοποιεί του λόγου το αληθές. Όσοι αρνούνται ή τέλος πάντων έχουν ενστάσεις είναι Ομοφοβικοί – στην καλύτερη περίπτωση… – ή απλά «Νεοναζί» και «Φασίστες».
Είναι ουσιαστικά η αποθέωση της εγωκεντρικής αντίληψης του κόσμου, δηλαδή η αναγόρευση του Φιλελεύθερου Εγώ σε υπέρτατη Αρχή.
Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» είναι ουσιαστικά Φιλελευθερισμός και Νεοφιλελευθερισμός με «Ροζ Πετσέτα».
• Στον τομέα των εθνικών ζητημάτων η αναγόρευση του «Εθνικού Φαντασιακού» σε κύριο κριτήριο όλων των θεμάτων περί έθνους είναι το θεμελιακό τους χαρακτηριστικό.
Για την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» δεν υπάρχει έθνος σαν ιστορική κατασκευή – κοινωνική, ταξική, πολιτική, ιδεολογική, θρησκευτική, βιολογική –, αλλά όλα ανάγονται στην Φαντασιακή παραγωγή/αναπαραγωγή του εκάστοτε Εθνικισμού.
Με αυτή την λογική δεν υπάρχουν Εθνικοαπελευθερωτικοί Αγώνες – όπως των Αντιαποικιοκρατικών Κινημάτων του Τρίτου Κόσμου, του ΕΑΜ επί Κατοχής ή της Επανάστασης του ’21 – αλλά εθνικοί «Εθνικισμοί».
Η λογική πως καθένας που μιλά για Έθνος, Πατρίδα ή Εθνική Απελευθέρωση είναι Εθνικιστής και – εννοείται… – Ακροδεξιός ή και Ναζί δεν είναι Μακριά.
• Μια ακραία αστική – Δεξιά και Ακροδεξιά – αντίληψη ταυτίζει την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» με την Διαλεκτική Θεωρία του Μαρξ και τον «Αντιεθνικισμό» της με τον Διεθνισμό του Εργατικού Κινήματος.
Είναι λάθος γιατί οι εκπρόσωποι της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» δεν αποδομούν απλώς την μαρξιστική θεωρία, αλλά ουσιαστικά την απορρίπτουν.
Γνωστά Κοινοβουλευτικά Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ολοζώντανα παραδείγματα με αποτέλεσμα όχι να μην πάνε μπροστά από τον «Δογματικό και ξεπερασμένο Μαρξ» αλλά να επιστρέφουν σε παλαιότερες και ξεπερασμένες απόψεις.
Π.χ. ο Φεμινισμός της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» δεν υποστηρίζει την ισότητα των φύλων όπως κόπτεται, αλλά την προνομιακή μεταχείριση του ενός φύλου σε βάρος του άλλου. Υποκαθιστώντας την πάλη των τάξεων με την πάλη των δυο φύλων και χωρίζοντας τα δυο φύλα, δεν παίζουν απλώς το παιχνίδι της Ελίτ που θέλει να διαιρεί και να βασιλεύει – Divide et Impera – αλλά ουσιαστικά προωθούν την Πρακτική του Νέου Χαλίφη. Αν με άλλα λόγια οι γυναίκες υποκαταστήσουν τους άνδρες – «Χαλίφηδες στην Θέση του Χαλίφη» –, τότε όλα θα πάνε καλά, δηλαδή δεν καταργούμε τον Χαλίφη αλλά αντικαθιστούμε το φύλο του.
Ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τις απόψεις της Ιστορικής Αριστεράς της Δεύτερης και Τρίτης Διεθνούς – Clara Zetkin, August Bebel, Rosa Luxemburg, Louise Kautsky, Friedrich Engels – όπου υπήρχε σαφέστατο Κοινωνικό Κριτήριο διαχωρίζοντας τις Μεγαλοαστές Φεμινίστριες από τις Εργαζόμενες.
Σύμφωνα με την Ιστορική Αριστερά εχθρός της Γυναίκας είναι το Κεφαλαιοκρατικό Σύστημα.
Σύμφωνα με την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» a la ΣΥΡΙΖΑ εχθρός της Γυναίκας είναι ο Φαλλοκράτης, Σεξιστής, Πατριαρχικός, Υποψήφιος Βιαστής και περιφερόμενο Κάθαρμα της Ιστορίας που λέγεται Άνδρας. Μισανδρισμός δηλαδή.
• Η Κοινωνική Προέλευση της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα μικροαστικά στρώματα και κυρίως αυτό που ο Κωστής Μοσκώφ αποκαλούσε «Μικροαστική και Μεταπρατική Ιντελιγκέντσια».
Έχοντας επικεντρώσει την προσοχή τους σε τμήματα της Πανεπιστημιακής και Δημοσιοϋπαλληλικής Γραφειοκρατίας – Μεσαίου και Ανώτερου Επιπέδου – οι ίδιοι οι Μεταμοντέρνοι «Αριστεροί» αυτής της Κοπής αυτοαποκαλούνται Διανοούμενοι και καταχρώνται εννοιών τις οποίες ουσιαστικά δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου.
Από τις Δέκα Λέξεις οι Επτά είναι «Διανοούμενος» και «Ηγεμονία». Μετριότατοι επιστημονικά και άσχετοι θεωρητικά, καταχρώνται όρους τους όποιους ουσιαστικά δεν κατανοούν, ταυτόχρονα δε κορδώνονται σαν φασιανοί για την Ιδεολογική τους Μεγαλοπρέπεια.
Έχοντας αποκοπεί από γεννησιμιού τους από αυτό που ονομάζουμε λαϊκά στρώματα και εργατική τάξη, έχουν μια νέα μεγάλη καινοτομία συγκριτικά με την Ιστορική Αριστερά, το πλήρες διαζύγιο από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Όσοι λοιπόν παραξενεύονται για την ιδεοληψία της Μεταμοντέρνας «Αριστεράς» καλύτερα να μην την συγχέουν με την Αριστερά που γνωρίσαμε Ιστορικά. Αποτελούν ένα περιφερόμενο Κοινωνικό Στρώμα του 3-4% που καταφέρνει με ψευδεπίγραφο τρόπο να ενσωματώνει αιτήματα μεγάλων στρωμάτων όπως και έγινε στις εκλογές του 2015. Πάντα με ψευδοαριστερή μπαγκέτα.
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/232912/i-metamonterna-aristera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου