Η ιστορική διαδρομή του στρατηγού Robert E. Lee

Η 19η Ιανουαρίου σηματοδοτεί την 209η επέτειο από τη γέννηση του Robert E. Lee το 1807, ενός από τους πιο ευλαβείς και σεβαστούς στρατιωτικούς ηγέτες στην αμερικανική ιστορία. Αυτός ο σεβασμός στο πρόσωπό του εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, όπου έχει μελετηθεί η στρατιωτική ηγεσία. Τα γενέθλια του Λη είναι δημόσια αργία στην πολιτεία της Αλαμπάμα, του Αρκάνσας, του Μισισιπή και της Φλόριντα. Ήταν επίσης επίσημη αργία στην Γεωργία μέχρι φέτος, όπου θα ισχύει η «προαιρετική» αργία. Άλλες νότιες πολιτείες τιμούν τον Λη κατά τη διάρκεια της ‘Confederate Memorial Day’ (Ημέρα Συνομοσπονδιακής Μνήμης), στη Βόρεια Καρολίνα, Νότια Καρολίνα, Κεντάκι και Λουισιάνα, στην ‘Lee-Jackson Day’, στην Βιρτζίνια και στην ‘Decorations Day’, στο Τενεσή. Αρκετές πολιτείες συνδυάζουν τον εορτασμό των γενεθλίων του Lee με τα γενέθλια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Ιανουάριο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, ότι ο εορτασμός των γενεθλίων του Lee έχει υποστεί χτυπήματα λόγω αλλαγών στις «πολιτικές» προκειμένου οι «πολιτικές» αυτές να προσαρμοσθούν στην πολιτική ορθότητα, παρόλο που οι εν λόγω πολιτικές ατζέντες βασίζονταν σε πολιτικές σκοπιμότητες, ψευδείς ιστορικές αφηγήσεις και τεράστια άγνοια της ιστορίας. 

Ο Lee δεν ήταν υπέρ της δουλείας, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον "εμφύλιο πόλεμο", που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 700.000 στρατιωτικούς και πολίτες από το 1861 έως το 1865. Πίστευε ότι ο θεσμός της δουλείας αποτελούσε μεγάλη μάστιγα και για τους σκλάβους και για τους ιδιοκτήτες σκλάβων. Ο ίδιος ελευθέρωσε τους σκλάβους, που κληρονόμησε από την περιουσία του πατέρα της συζύγου του, George Washington Custis, με διαθήκη που έγινε το 1858, αλλά όχι πριν βεβαιωθεί ότι έγγραφη θέλησή του μπορούσε να επιτευχθεί, και οι χειραφετημένες οικογένειες δούλων θα είχαν τις κατάλληλες συνθήκες, εκπαίδευση και εμπειρία για να κερδίσουν μια ζωή που θα μπορούσαν να διαχειριστούν μόνοι τους στα τέλη Δεκεμβρίου του 1862. Αλλά τα γεγονότα και η λογική δεν μετρούν πολύ στο σημερινό υστερικό νομοθετικό περιβάλλον. Η πολιτική ορθότητα έχει δημιουργήσει στην Αμερική σήμερα, ένα καταναγκαστικό και άδικο περιβάλλον «πολιτικών δικαιωμάτων» που συγκρίνεται με την περίφημη εποχή της Ανασυγκρότησης του 1865-1877 και των Δικών των Μαγισσών του Salem του 1692.

Η άσκοπη δολοφονία εννέα Αφροαμερικάνων σε εκκλησία, από έναν 21χρονο παράφρονα Λευκό ήταν αρκετή για να ξεσπάσει ένα υστερικό κυνήγι μαγισσών και μια γενοκτονία εναντίον οτιδήποτε Νότιου. Πολιτικές αποφάσεις που οδηγούνται από πνεύμα εκδίκησης και ένα απύθμενο μίσος βρήκαν χώρο να αναπτυχθούν και να εκτελεσθούν εξ αιτίας της πολιτικής δειλίας που μαστίζει όχι μόνο το Νότο, αλλά το σύνολο της Αμερικής. Μόνο οι βλάκες πολιτικοί μπορεί να πιστέψουν ότι το αποτέλεσμα θα είναι η «φυλετική κατανόηση» και «επούλωση». Εκτός από την πολιτιστική καταστροφή και την αύξηση της έντασης, αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα χειρότερη διακυβέρνηση. 

Η κρίση στην Αμερική δεν απαιτεί περισσότερες ψηφοθηρικές πολιτικές πρακτικές και ψευδή δημαγωγία. Ούτε την θυσία της ελευθερίας, του πολιτισμού, της ιστορίας του λαού του Νότου και της αλήθειας, για χάρη της καταπιεστικής κυβέρνησης, της αντι-χριστιανικής πολυπολιτισμικότητας και της δειλής πολιτικής ορθότητας. Αυτό που χρειάζεται είναι ηγέτες με το θάρρος, τον χαρακτήρα, την κοινή λογική και τη σοφία, όπως ο στρατηγός Robert E. Lee.

Μετά το θάνατο του Lee στο σπίτι του στο Λέξινγκτον, Βιρτζίνια, στις 12 Οκτωβρίου, το 1870, ο πρώην πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών (C.S.A.) Jefferson Davis, έπλεξε το εγκώμιο του Robert E. Lee σε μια επιμνημόσυνη συνάντηση στο Richmond στις 3 Νοεμβρίου. Αυτή ήταν ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατηγών και αξιωματικών της Συνομοσπονδίας μετά το τέλος του πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, είπε για τον Lee:

"Αυτός ο καλός πολίτης, αυτός ο γενναίος στρατιώτης, αυτός ο μεγάλος στρατηγός, αυτός ο αληθινός πατριώτης, είχε έναν ακόμη υψηλότερο έπαινο από όλους τους άλλους. Ήταν ένας αληθινός Χριστιανός". 

Ο John Brown Gordon (φώτο), ο συνομόσπονδος υποστράτηγος και αργότερα Διοικητής της Γεωργίας και γερουσιαστής, είχε να πει για τον Lee:

"Ήταν μέγας διανοητικά. Φυσικά είχε δυνατά πάθη. Αγαπούσε τον ενθουσιασμό του πολέμου. Αγαπούσε το μεγαλείο. Αλλά όλες αυτές οι ορέξεις και οι ορμές είχαν τεθεί υπό τον έλεγχο της κρίσης του και ήταν πλήρως υποταγμένος στην χριστιανική του πίστη. Αυτό τον έκανε ανιδιοτελή και πάντα πρόθυμο να θυσιαστεί στο βωμό του καθήκοντος και στην υπηρεσία των συνανθρώπων του ... (Ο Λη) είναι μια επιστολή, γραμμένη από τον Θεό και σχεδιασμένη από τον Θεό για να διδάξει τους ανθρώπους αυτής της χώρας πως η επίγεια επιτυχία δεν είναι το κριτήριο της αξίας, ούτε το μέτρο του αληθινού μεγαλείου".

Καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε την αίσθηση του καθήκοντος και την τιμή. Γράφοντας σε έναν από τους γιους του, συμβούλευσε:

"Καθήκον ... είναι η πιο μεγαλοπρεπής λέξη στη γλώσσα μας. Κάνε το καθήκον σου σε όλα τα πράγματα ... .Δεν μπορείς να κάνεις περισσότερα, δεν πρέπει ποτέ να θέλεις να κάνεις λιγότερα".

Όταν του είπαν ότι οι εφημέριοι του προσεύχονταν γι’ αυτόν καθημερινά, απάντησε:

"Μπορώ μόνο να πω ότι δεν είμαι παρά ένας φτωχός αμαρτωλός, που εμπιστεύομαι μόνο τον Χριστό για την σωτηρία μου".

Απαντώντας σε δημόσιο έπαινο, ο Lee είπε:

«Τρέμω για τη χώρα μου όταν ακούω την εμπιστοσύνη που εκφράζεται στο πρόσωπό μου. Γνωρίζω πολύ καλά την αδυναμία μου, ότι η μόνη μας ελπίδα είναι στο Θεό».

Ποιος σύγχρονος στρατιωτικός ηγέτης θα έλεγε τα παρακάτω στα στρατεύματά του;

Στην Γενική Διαταγή 83, στις 13 Απριλίου 1863, έγραψε:

"Στρατιώτες! Έχουμε αμαρτήσει ενάντια στον Παντοδύναμο Θεό. Έχουμε ξεχάσει το έλεός Του και έχουμε καλλιεργήσει ένα εκδικητικό, υπεροπτικό και αλαζονικό πνεύμα. Ξεχάσαμε ότι οι υπερασπιστές ενός δίκαιου σκοπού θα πρέπει να είναι καθαροί στα μάτια Του. Ότι η ζωή μας είναι στα χέρια Του. Και βασιστήκαμε υπερβολικά στα δικά μας όπλα για την επίτευξη της ανεξαρτησίας μας. Ο Θεός είναι η μόνη μας καταφυγή και δύναμη. Ας είμαστε ταπεινοί ενώπιον Του ..."

Σε ένα φίλο που καταριόταν τον Βορά στο τέλος του πολέμου, είπε ο Λη,

"Έχω αγωνιστεί εναντίον του λαού του Βορά επειδή πίστεψα ότι επιχείρησαν να αποσπάσουν από το Νότο τα πιο πολύτιμα δικαιώματά του. Αλλά ποτέ δεν ένιωσα πικρά ή εκδικητικά συναισθήματα, και δεν υπήρξε ποτέ μέρα που να μην είχα προσευχηθεί γι’ αυτούς".

Ο λαός του Νότου οφείλει να μην ξεχάσει και να συνεχίσει να αποδίδει σεβασμό και τιμή στη μνήμη των νεκρών ηρώων του και όλων εκείνων που υπηρέτησαν κάτω από το Νότιο Σταυρό.

Λέει ο συνομόσπονδος βετεράνος, δημοσιογράφος και ποιητής από τη Νότια Καρολίνα, Henry Timrod (1829-1867) στην ‘Ωδή του στο Κοιμητήριο Magnolia’:

«Χαμηλώστε άγγελοι, από εκεί ψηλά στον ουρανό! Δεν υπάρχει ιερότερο έδαφος από αυτό που αναπαύεται η νικημένη ανδρεία, στεφανωμένη από την πένθιμη ομορφιά».

 

 

 http://redskydixie.blogspot.gr/?m=0