Μεγάλος θαυμαστής του Κεμάλ ο Χίτλερ – Η αλήθεια σε ένα βιβλίο

• 
  Ο Χίτλερ μιλά στη Ράιχσταγκ στις 4 Μαΐου 1941 (φωτ.: Bundesarchiv)

Είναι πολλές οι πηγές που «φωνάζουν» για τις ομοιότητες του Μουσταφά Κεμάλ με τον Αδόλφο Χίτλερ. Μάλιστα έχουν γραφτεί και βιβλία που συγκρίνουν τα δύο πρόσωπα, τις πολιτικές που ακολούθησαν την εποχή της κυριαρχίας τους και το πώς αυτές οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων και τις γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Επίσης, με ποιον τρόπο διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Τουρκία και τη Γερμανία με το πέρασμα του χρόνου.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά ακόμα μία έκδοση που
καταπιάνεται με το θέμα και υποστηρίζει ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν μεγάλος θαυμαστής του Μουσταφά Κεμάλ.

Πρόκειται για το βιβλίο Ατατούρκ και Ναζί, από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, που φέρει την υπογραφή του ιστορικού Στέφαν Ίριγκ, ο οποίος παραθέτει ούτε λίγο ούτε πολύ 100 σελίδες γερμανοβρετανικών πηγών, σε ένα βιβλίο 447 σελίδων.

Στέφαν Ίριγκ

Χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που αποκόμισε από τη διδακτορική διατριβή του στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ με θέμα τις σχέσεις των Ναζί με τον Κεμάλ, ο Στέφαν Ίριγκ πραγματοποίησε έρευνα σε βάθος που τελικά τον οδήγησε στο ότι ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν ο δάσκαλος και ο Αδόλφος Χίτλερ ο μαθητής. Μαθητής στον εθνικισμό, το ρατσισμό, την αντιθρησκευτικότητα, τον ολοκληρωτισμό – και πάνω απ' όλα στη γενοκτονία, παίρνοντας το κεμαλικό πρότυπο εξόντωσης Αρμενίων και Ελλήνων Ποντίων.
«Η ψευδαίσθηση του αστού μεταρρυθμιστή Κεμάλ, που είτε καλλιεργήθηκε από άγνοια είτε από επιστημονική ανεντιμότητα είτε από πολιτικά συμφέροντα, διαμόρφωσε μια ψευδή συνείδηση», τονίζει στον πρόλογο του βιβλίου ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης.

«Είναι τέτοιο το βάθος της φιλοκεμαλικής προκατάληψης, που μόνο ένα έργο συγκροτημένο, διαυγές, όπως αυτό που βασίζεται σε πηγές, μπορεί να την ανατρέψει».

Η ιδεολογική σχέση διαπιστώνεται και από τα λόγια του ίδιου του Χίτλερ, ο οποίος απευθυνόμενος σε συγκέντρωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Νυρεμβέργη, τον Δεκέμβριο του 1928 –έξι χρόνια μετά το Διωγμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο–, μιλώντας για την ήττα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την συνέκρινε με την οθωμανική κατάρρευση. «Πέντε χρόνια μετά ήρθε η Συνθήκη της Λοζάνης, με αποτέλεσμα η τουρκική αυτοκρατορία να ιδρύεται ξανά και ο κόσμος να μιλά με τον μέγιστο σεβασμό γι' αυτό το κράτος. Η εσωτερική δύναμη κινητοποιήθηκε αμέσως μόλις εμφανίσθηκε στο λαό ο άνδρας που κατάφερε να υπενθυμίσει στο λαό του τη μεγάλη του παράδοση». Μιλούσε φυσικά για τον Μουσταφά Κεμάλ.
Η φιλοναζιστική εφημερίδα Kreuzzeitung έγραφε τον Νοέμβριο του 1933 ότι «ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός του Αδόλφου Χίτλερ και ο τουρκικός κεμαλισμός σχετίζονται στενά μεταξύ τους».

Ο Μουσταφά Κεμάλ εν μέσω στελεχών της κυβέρνησής του

Ο κεμαλιστής δημοσιογράφος Φαλίχ Ριφκί Ατάι στο βιβλίο του Çankaya γράφει ότι ως μέλος τουρκικής αντιπροσωπείας επισκέφθηκε τον Χίτλερ για τα πεντηκοστά γενέθλιά του, ο οποίος απευθυνόμενος προς αυτόν τού δήλωσε: «Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος και εγώ είμαι ο δεύτερος μαθητής του Κεμάλ».
Σε συνέντευξή του τον Ιούλιο του 1933 προς τον διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας Milliyet, η οποία αναδημοσιεύθηκε στη γερμανική Völkischer Beobachter, o Χίτλερ υπογράμμισε πως «ο επιτυχημένος απελευθερωτικός αγώνας του Ατατούρκ, προκειμένου να δημιουργήσει την Τουρκία, είχε εμπνεύσει τη σιγουριά ότι το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα θα ήταν εξίσου επιτυχημένο. Από αυτή την άποψη, το κίνημα της Τουρκίας ήταν για αυτόν ένα φωτεινό άστρο».
Κάθε φορά που τα μέσα ενημέρωσης του Γ΄ Ράιχ αναφέρονταν στην Τουρκία, επαναλάμβαναν τη δήλωση του Χίτλερ «για το άστρο μέσα στο σκοτάδι». Μάλιστα, στις δεξιώσεις που παρέθετε στην Καγκελαρία, ο Τούρκος πρεσβευτής βρισκόταν πάντα στην κορυφή του πρωτοκόλλου, ενώ στο ετήσιο δείπνο που παρέθετε το Γραφείο Εξωτερικής Πολιτικής καθόταν πάντα δίπλα στον επικεφαλής των Ναζί.

Με την εγκύκλιο της 30ής Απριλίου 1936 το Γραφείο Φυλετικής Πολιτικής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος απεφάνθη ότι «οι Τούρκοι είναι οιονεί Άριοι, όπως οι Ούγγροι και οι Φιλανδοί».

Όταν πέθανε ο Κεμάλ, ο θάνατός του κυριάρχησε στα πρωτοσέλιδα όλων των γερμανικών εφημερίδων που τελούσαν υπό την επιρροή των Ναζί. Κατόπιν κεντρικής οδηγίας από το υπουργείο Προπαγάνδας του Γκέμπελς, πρόβαλαν τη φράση του Φίρερ περί «φωτεινού άστρου». Προς τιμήν του νεκρού οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες στην Καγκελαρία.
Ο συγγραφέας δεν παραθέτει τοποθετήσεις του Κεμάλ υπέρ του Χίτλερ, αλλά επισημαίνει πως η συγγένεια των δύο καθεστώτων είχε βασιστεί σε στοιχεία ομοιότητας, δηλαδή στο μύθο του φωτισμένου ηγέτη - Φίρερ, στο αρχηγοκεντρικό κράτος, στην κρατική καθοδήγηση της οικονομίας και στην εθνική καθαρότητα.

 http://www.pontos-news.gr/article/150915/megalos-thaymastis-toy-kemal-o-hitler-i-alitheia-se-ena-vivlio