Για τους ολοκληρωτισμούς και το θέμα της Εσθονίας

 

Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που όχι απλά δικαιούται αλλά υποχρεούται να στέκεται απέναντι σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες και καθεστώτα.
Η εξήγηση είναι απλή. Εδώ εφευρέθηκε και εδώ εφαρμόστηκε η ιδέα της δημοκρατίας.
Αυτό σε θεωρητικό επίπεδο.
Σε επίπεδο πρακτικό, η Ελλάδα υπέστη τεράστιες καταστροφές και από ολοκληρωτικά και από φιλελεύθερα καθεστώτα και κράτη.
Όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Είναι ζήτημα λειτουργίας του διεθνούς συστήματος και των κρατών, τα οποία, είτε ολοκληρωτικά είτε φιλελεύθερα, κινούνται με βάση το συμφέρον.
Όποτε ήταν προς το συμφέρον τους, συνεργάζονταν με την Ελλάδα, όποτε όχι, έπλητταν τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Το τι έκαναν τα καθεστώτα και τα κράτη αυτά, φιλελεύθερα και ολοκληρωτικά, στον Ελληνισμό και στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Ιστορίας και ειδικά τη δεκαετία του 1940, ολόκληρη τη δεκαετία, είναι λίγο πολύ γνωστά.
Ακόμα πληρώνουμε τα σπασμένα.
Όσον αφορά τώρα το θέμα της Εσθονίας.
Την Εσθονία και τις άλλες Βαλτικές χώρες, τις κατέλαβαν οι Σοβιετικοί, με τη βία.
Με τη βία επέβαλαν σ΄αυτές ένα καθεστώς ολοκληρωτικό.
Δεν το ζήτησαν οι πολίτες των χωρών αυτών, ούτε τέθηκε υπό την κρίση τους.
Ακόμα και αν, λόγω καταγωγής και φυλετικής συγγένειας, μεγάλο μέρος του πληθυσμού των χωρών αυτών στήριξε τους ναζί, δεν δικαιολογείται η κατοχή μιας χώρας με τη βία. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να καταλάβουν και την Αυστρία, που ήταν η καρδιά του ναζισμού.
Το γεγονός αυτό, η κατοχή για περίπου σαράντα χρόνια από τους σοβιετικούς, είναι η κινητήριος δύναμη του λαού αυτού, να επιδιώκει την δικαίωση, μέσα από την καταδίκη του κατακτητή του. Είναι κάτι σαν αυτό που έπρεπε να κάνουμε και δεν κάνουμε εμείς οι Έλληνες, για να δικαιωθούμε στο ζήτημα της Γενοκτονίας και του Κυπριακού εγκλήματος που συνεχίζεται.
Για τυος παραπάνω λόγους η Εσθονία πρωτοστάτησε να έλθει το ζήτημα της καταδίκης του ολοκληρωτισμού στην ατζέντα της Ε.Ε.
Εκεί λοιπόν έπρεπε να αδράξει την ευκαιρία η Ελλάδα, να συμπεριλάβει στην ατζέντα και να επιδιώξει τα εξής:
Πρώτον, την σαφή καταδίκη του ναζισμού και των εγκλημάτων που διέπραξε, με απώτερο στόχο την ανάδειξη και την αναφορά στα κείμενα και τα ψηφίσματα των δυο κορυφαίων ζητημάτων που πρέπει να απασχολούν τον κάθε Έλληνα. Του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων που μας χρωστά το γερμανικό κράτος.
Δεύτερον, την συμπερίληψη στην ατζέντα και την σαφή καταδίκη του οθωμανισμού-κεμαλισμού, που διέπραξε τη γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβορυ και της Τενέδου, και το έγκλημα της Κύπρου, που συνεχίζεται.
Τρίτον, την ανάδειξη των διώξεων εναντίον των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης από το σοβιετικό καθεστώς.
Η Ελλάδα λοιπόν θα έπρεπε να είναι συμπρωταγωνιστής, για να μπορέσει να αναδείξει τα ζητήματα που προαναφέρθηκαν.
Έτσι κάνουν τα κράτη και τα έθνη που θέλουν να επιζήσουν.
Αφήνω στην κρίση όλων σας τη στάση που τήρησαν οι ευρωβουλευτές μας, όλα τα κόμματα αλλά και οι κυβερνήσεις μας στο θέμα αυτό.
Κρίμα για την Ελλάδα και την Κύπρο, κρίμα για τους Έλληνες.