Η ενέργεια εναντίον του πρώην Πρωθυπουργού ανέσυρε στην επιφάνεια μια πραγματικότητα πού δεν μπορεί ν αφήσει κανέναν αδιάφορο. Η πραγματικότητα αυτή απεικονίστηκε από τη μια, από τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης κι από την άλλη από συγκεκριμένα Κανάλια ενημέρωσης που υπηρετούν με αφοσίωση συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι. Τα δεδομένα:
1. Όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου καταδίκασαν μετά βδελυγμίας την απόπειρα εναντίον τού κ. Παπαδημου.
2. Η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων δικτύωσης είχε αντίθετη άποψη.
3. Κάποιοι δημοσιογράφοι έστρεψαν το ανάθεμα εναντίον της Κοινωνίας και όσων έχουν αντιτεθεί στα μνημόνια, άλλα και σε όσους τα υπηρέτησαν. Και έστειλαν το ανάθεμα εναντίον όσων καταδίκασαν αυτό που υπηρέτησε ο Λουκάς Παπαδήμος με συνέπεια: Το Μνημόνιο και όσους το επέβαλαν.
Σε βαθμό υστερίας, ορισμένοι δημοσιογράφοι κατηγόρησαν όλους όσους στάθηκαν απέναντι στις πολιτικές τύπου Παπαδήμου, ως αυτούς οι οποίοι στοχοποίησαν τον πρώην Πρωθυπουργό και ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν βάλει τον σπόρο στον εθνικό διχασμό!! Δεν είναι τυχαίο καθόλου. Στο σύνολό τους οι κύριοι αυτοί υπηρέτησαν τις ίδιες πολιτικές με τον κύριο Παπαδήμο προτρέποντας μάλιστα να δοθεί όσο το δυνατόν μια μνημονιακή λύση που θα φέρει την χώρα στον δρόμο της ανάκαμψης.
Εδώ λοιπόν προκύπτει ένα ζήτημα που αφορά τον πολιτικό κόσμο αλλά και την κοινωνία. Τι είναι εκείνο που στοχοποιεί κάποιον; Οι πράξεις του ή η κριτική που ασκείται σ' αυτές τις πράξεις; Ο Σόιμπλε ή ο Τόμσεν, είτε η Λαγκάρντ, είτε οποιοσδήποτε άλλος στοχοποιούνται ως άτομα ή μέσα από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την εξουσία; Ο Γουέλς για παράδειγμα ήταν ένας απλός φιλήσυχος Αμερικανός πολίτης ή ανέπτυξε αξιόλογη δραστηριότητα πράκτορα στην περιοχή; Ο Μαλιος ήταν ένας νοικοκύρης που στοχοποιήθηκε στα καλά καθούμενα ή ήταν ένας σκληρός βασανιστής;
Όλους αυτούς τους στοχοποίησε η κοινωνία ή οι πράξεις τους; Συνεπώς, προς τί το ανάθεμα απέναντι σε όσους ασκούν κριτική για έργα και ημέρες εκείνων οι οποίοι φέρουν ευθύνη για όσα υφίσταται μια κοινωνία; Γιατί αυτή η τρομοκρατία τής κριτικής; Μήπως αποβλέπει στην χειραγώγηση έτσι ώστε να σταματήσουμε να μιλάμε; Να μην έχουμε άποψη; Να μην ασκούμε καν κριτική;
Δυστυχώς, δεν ζούμε σε μια κοινωνία αγγέλων. Όπως υπάρχει η κρατική βία που εκδηλώνεται σε ποικίλες μορφές, έτσι έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας και το. πεδίο της τρομοκρατίας. Ένα πεδίο που καλά ή κακά επικαλείται την ύπαρξή του χάρη στην κρατική τρομοκρατία. Αυτή λοιπόν η τρομοκρατία είτε ονομάζεται 17 Νοέμβρη, είτε Πυρήνες της Φωτιάς, είτε του Παντελή το κάγκελο, εμπίπτει στην αρμοδιότητα των διωκτικών και δικαστικών Αρχών. Μόνη της αποφασίζει και μόνη της εκτελεί. Δεν έχουν ανάγκη οι τρομοκράτες να τους υπαγορεύσει κάποιος που δεν ανήκει στον χώρο τους, τι θα κάμουν. Προς τι λοιπόν κατηγορείται όποιος ασκεί κριτική ως ηθικός Αυτουργός,τρομοκρατικών πράξεων; Μήπως να κλείσουν οι εφημερίδες; Μήπως θα πρέπει οι δημοσιογράφοι να φιμωθούν; Μήπως πρέπει μια ολόκληρη κοινωνία να ζει με τον φόβο μιας τέτοιας κατηγορίας;
Δηλαδή, αν δεν συμφωνώ με τον Παππαδημο ή τον Γιωργάκη, είτε τον Σημίτη και το δηλώνω, τότε αν κάποιος τρομοκράτης του στείλει επιστολή, ευθύνομαι εγώ ως ηθικός αυτουργός; Τι πρωτοτυπίες είναι αυτές; Να αποδίδουν ευθύνες δίκην εισαγγελέως ο ανίδεος Σταύρος Θεοδωράκης και ο Ψαριανός έτσι συλλήβδην; Δηλαδή, επειδή θα μπορούσα να γράψω για τα έργα και τις η ημέρες του Σόιμπλε κι έρθει κάποιος να επιχειρήσει εναντίον του τρομοκρατική ενέργεια, τότε εγώ είμαι ηθικός αυτουργός;
______________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________
Για να δούμε όμως; Ποιοι είναι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για πάνω από τέσσερις χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα από τότε που επιβλήθηκαν τα Μνημόνια; Ποιοι έβαλαν τη. υπογραφή τους για να υποθηκεύσουν τη χώρα για εκατό χρόνια; Ποιοι εξαθλίωσαν τους συνταξιούχους και τους έχουν φέρει στα όρια της απόγνωσης; Ποιοι αποφάσισαν με το πάτημα ενός κομπιούτερ να βγαίνουν. στον πλειστηριασμό. τα σπίτια αφού ο ιδιοκτήτης τους πάρει τα απολύτως απαραίτητα; Ποια ηθική και ποιο δίκιο επιβάλλουν αυτές τις στρατιές ανέργων και τις χιλιάδες των καταθλιπτικών που έχουν πλημμυρίσει τη χώρα; Υπάρχουν αυτοί οι αυτουργοί η εμείς πρέπει να κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε; Υπάρχουν νέα τζάκια που παίρνουν μπιρ παρά δημόσιες επιχειρήσεις και διαχειρίζονται δημόσιο πλούτο; Υπάρχουν άνθρωποι που θα 'πρεπε να ναι φυλακή στο όνομα της κάθαρσης, αλλά παρά ταύτα γίνονται και. τιμητές;
Ο ελληνικός λαός, με λίγα λόγια, στο σύνολο του δεν επιθυμεί διχασμό. Για έναν και απλούστατο λόγο: Διχασμός σημαίνει ότι ο Λαός είναι μοιρασμένος στα δυο. Ο λαός όμως δεν έχει καμιά αντιπαλότητα ανάμεσα του. Είναι ενωμένος μπροστά σ' αυτή την αθλιότητα που τον έχουν υποβάλει. Εκείνοι που είναι οι εθνικοί διχαστές και έχουν όφελος να τον διχάσουν, είναι αυτοί που θέλουν να προστατεύσουν τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα. Είναι αυτοί που επιδιώκουν την ασυλία και το ακαταδίωκτο..Είναι όσοι εκμεταλλεύτηκαν την κρίση που μαστίζει τη χώρα και πλούτισαν. Είναι όσοι ενώ θα πρεπε να 'ναι φυλακή κάνουν διακοπές στη Μύκονο. Εκεί να ψάξουν να βρουν εθνικούς διχαστές.
Πηγή: iskra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου