Αίφνης και ενώ η χώρα σέρνεται στα σκοτεινά μονοπάτια της χρεοκοπίας με τους πολίτες παραδομένους από τα απανωτά χαράτσια τα οποία πέτυχαν να μισούμε όσο τίποτε άλλο το ελληνικό κράτος, Τούρκοι και Αλβανοί προχωρούν σε προκλήσεις χωρίς προηγούμενο. Με το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων να έχει πιάσει πάτο είναι η κατάλληλη στιγμή για Τούρκους και Αλβανούς να κάνουν πράξη τον μεγαλοιδεατισμό τους. Οσοι πίστευαν ότι η χρεοκοπία μπορεί να οδηγήσει σε εθνικές απώλειες φοβούνται μη γνωρίσουν μια απελπιστική δικαίωση. Το γεγονός ότι στην διεθνή σκακιέρα δεν υπάρχει ηγέτης που να αποτελεί σημείο αναφοράς και σταθερότητας περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Ο Ομπάμα φεύγει και ο τρελαμένος Τράμπ φλερτάρει με τον Λευκό Οίκο προκαλώντας πανικό εντός και εκτός των ΗΠΑ ενώ η Χίλαρυ Κλίντον αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Η Ανγκελα
Μέρκελ τώρα εξαφανίζεται από το πολιτικό προσκήνιο καθώς βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις και ίσως να μην καταφέρει καν να φθάσει ως τις εκλογές. Ο υποτιθέμενος φίλος της Ελλάδας Πούτιν αντιμετώπισε με παθητικό τρόπο την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τους Τούρκους ενώ και η ιστορία δείχνει ότι η Ρωσία ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε καν πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν έστειλε το καλοκαίρι στη φλεγόμενη Κύπρο-παρότι στο νησί ζουν οι οικογένειες χιλιάδων Ρώσων.
Ο Ταγίπ Ερντογάν λοιπόν αμφισβητεί την συνθήκη της Λωζάννης και εκείνους που την υπέγραψαν δηλώνοντας:
-H 15η Ιουλίου είναι ο δεύτερος πόλεμος για την Ανεξαρτησία του τουρκικού έθνους. Ας το γνωρίζουμε ως τέτοιο. Μας απείλησαν με τις Σέβρες το 1920 και μας έπεισαν να δεχθούν την Λωζάννη το 1923. Ορισμένοι προσπάθησαν να μας εξαπατήσουν παρουσιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάννης ως νίκη. Στη Λωζάννη, παραδώσαμε (τώρα ελληνικά) νησιά από τα οποία μπορείς να ακουστείς απέναντι (στην Τουρκία)”.
Σε δημοσίευμά της η Hurriyet σημειώνει πως η συνθήκη της Λωζάννης είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό έδωσε στην Τουρκία τα σημερινά της σύνορα αντί των πολύ πιο περιορισμένων συνόρων που περιλάμβανε η Συνθήκη των Σεβρών.
Ο Τούρκος πρόεδρος, μιλώντας στην 27η συνάντηση με επικεφαλής επαρχιών, τόνισε πως “ακόμη δίνουμε μάχη για το ποια θα είναι η υφαλοκρηπίδα, και ποια θα είναι τα σύνορά μας σε αέρα και γη. Ο λόγος για αυτό είναι εκείνοι που κάθισαν στο τραπέζι για αυτή την Συνθήκη. Εκείνοι που κάθισαν εκεί δεν (μας) έφεραν δικαιοσύνη και δρέπουμε αυτά τα προβλήματα τώρα. Εάν το πραξικόπημα είχε πετύχει, θα μας έδιναν μια Συνθήκη με την οποία θα αναπολούσαμε αυτή των Σεβρών”, δήλωσε.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Hurriyet, η Συνθήκη της Λωζάννης όρισε τα σύνορα της Τουρκίας καθώς και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα ζούσαν οι μη μουσουλμανικές μειονότητες στη νέα δημοκρατία.
Tην ίδια στιγμή ο Κοτζιάς “κατάφερε” να ανοίξει θέμα Τσάμηδων!!! Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Αρμόδιος για την Διεύρυνση Γ. Χαν χαιρέτισε την συμπερίληψη στην ελληνοαλβανική ατζέντα που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι και του θέματος των Τσάμηδων.
Με την δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου, για την οποία ήδη πανηγυρίζουν οι εθνικιστικοί κύκλοι στα Τίρανα και οι οργανώσεις των Τσάμηδων, ουσιαστικά επιχειρείται η κατοχύρωση του θέματος των Τσαμηδων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ισότιμο μάλιστα με εκείνα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και της γνωστής εκκρεμότητας της Συμφωνίας οριοθέτησης Θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Ο κ. Χαν σε διαδικασία ακρόασης από τους Ευρωβουλευτές ρωτήθηκε από την Ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρία Σπυράκη για τις αλυτρωτικές αξιώσεις της Αλβανίας με ειδικές αναφορές στα όσα συνέβησαν στην επίσκεψη του κ. Κοτζιά στα Τίρανα.
Ο κ. Χαν απάντησε ότι η Κομισιόν εκτιμά θετικά την αύξηση της συχνότητας των επισκέψεων υψηλού επιπέδου μεταξύ των δυο χωρών και χαιρετίζει την σύσταση κοινού μηχανισμού (που συμφώνησαν οι κ. Κοτζιάς και Μπουσατι) που θα συνεδριάζει για την επίλυση των εκκρεμών θεμάτων. Και ο κ. Χαν διευκρίνισε ότι σε αυτά τα θέματα «συμπεριλαμβάνονται η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών Αλβανίας και Ελλάδας, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν στην μειονότητα και το Τσάμικο ζήτημα».
Ο αρχηγός του κόμματος των Τσάμηδων Σπεντιμ Ιντρίζι έσπευσε να χαιρετίσει την δήλωση αυτή του κ. Χαν και να δηλώσει δικαιωμένος καθώς, όπως είπε η, «συστηματική δουλειά, και οι θυσίες για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας ενός λαού που μαρτύρησε, είχαν σαν αποτέλεσμα την ένταξη του ζητήματος στην ατζέντα της Ε.Ε…».
Το Υπουργείο εξωτερικών στην Αθήνα αιφνιδιασμένο από την εξέλιξη αυτή, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζει την δήλωση Χαν «αναληθή και απαράδεκτη».
«Ως γνωστόν, τσάμικο ζήτημα δεν υφίσταται και, ως εκ τούτου, ουδέποτε έχει γίνει αποδεκτό ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Αλβανίας» δηλώνει το ΥΠΕΞ και επιτίθεται στον κ. Χαν λέγοντας ότι «με την ψευδή απάντησή του δείχνει ότι δεν ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά του βάσει της αρχής της αμεροληψίας ώστε να προάγεται το κοινό συμφέρον της Ένωσης, όπως προβλέπεται από το άρθρο 17 της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ήδη του έχει ζητηθεί, και υποχρεούται βάσει του θεσμικού του ρόλου, να δώσει άμεσα πειστικές εξηγήσεις ως προς το απαράδεκτο και ψευδές περιεχόμενο της επίμαχης απάντησής του» καταλήγει η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ.
Πάντως
σε όλες τις δηλώσεις του ο κ. Μπουσατι στην διάρκεια των επαφών του με
τον Νίκο Κοτζιά, επανειλημμένα είχε τονίσει ότι στον κοινό μηχανισμό για
την αντιμετώπιση των προβλημάτων των διμερών σχέσεων, η αλβανική πλευρά
συμπεριλαμβάνει και τα θέματα του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου και
εκκρεμότητες περιουσιών!!!Ο Κοτζιάς παίζει με τη φωτιά.
Τι περιλαμβάνει η Συνθήκη της Λωζάννης
Υπενθυμίζεται ότι με την Συνθήκη της Λωζάννης η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης.
Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των Στενών.
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας.
Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία.
Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου. Οι δηλώσεις του Tayyip Erdogan σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης αποτελούν την σημαντικότερη έως τώρα προσπάθειά του να αλλάξει το εθνικό αφήγημα της γείτονος, παρουσιάζοντας το κεμαλικό κίνημα όχι ως θεμελιωτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, αλλά ως συνεργό στον ακρωτηριασμό της Οθωμανικής Τουρκίας.
“Αυτοί που διαπραγματεύτηκαν στη Λωζάννη” το 1923 μπόρεσαν, κατά τον Erdogan, να καταγραφούν στη συλλογική μνήμη ως εθνικοί ήρωες, μόνο και μόνο επειδή το μέτρο σύγκρισης έδινε η κατά πολύ δυσμενέστερη Συνθήκη των Σεβρών του 1920. Όμως το μέτρο της αποτυχίας τους δίνει, σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, το γεγονός ότι οι ρυθμίσεις της Λωζάννης στέρησαν την Τουρκία από νησιά που αποτελούν τη φυσική γεωγραφική συνέχεια της Μικράς Ασίας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μέχρι σήμερα ελληνοτουρκικές “εκκρεμότητες” στα θέματα των δικαιοδοσιών.
Η αναφορά αυτή, πέρα από την υπεροψία που αποπνέει έναντι της ελληνικής πλευράς, εντάσσεται πρωτίστως στην προσπάθεια του Erdogan να ανυψωθεί σε ρόλο εφάμιλλο με του Kemal Ataturk ως προς την σύγχρονη τουρκική ιστορία και να αναγάγει την 15η Ιουλίου, ημέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος εναντίον του, σε οιονεί εθνική επέτειο, ή μάλλον σε γενέθλιο ημέρα της “νέας Τουρκίας”, όπως τη φαντάζονται οι ισλαμιστές. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ήδη οι μαθητές των τουρκικών σχολείων υποδέχθηκαν τη νέα σχολική χρονιά με την παραλαβή ειδικού βιβλίου για τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου, το οποίο προλογίζει ο Erdogan.
Επιπλέον, ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίζεται να υποδαυλίζει τα αντιδυτικά συνομωσιολογικά αντανακλαστικά που τόσο μεγάλη διάδοση έχουν στη χώρα του, υποστηρίζοντας ότι αν το πραξικόπημα επιτύγχανε, η μοίρα της Τουρκίας θα ήταν μια νέα Συνθήκη των Σεβρών. Με άλλα λόγια, το πραξικόπημα ήταν ξενοκίνητο και απέβλεπε στον διαμελισμό της γείτονος. Αλλά από την άποψη αυτή, η συνέχεια ανάμεσα στο παλαιό κεμαλιστικό κατεστημένο και τους σημερινούς κυβερνώντες είναι αδιάσπαστη: το “σύνδρομο των Σεβρών” είναι ακριβώς ο όρος που περιγράφει την διαχρονική καχυποψία των Τούρκων ιθυνόντων προς τη Δύση, ακόμη και στις περιόδους που προσπαθούσαν διακαώς να τη μιμηθούν.
http://kourdistoportocali.com/news-desk/h-ellada-dechete-epithesi/
Υπενθυμίζεται ότι με την Συνθήκη της Λωζάννης η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης.
Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των Στενών.
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας.
Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία.
Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου. Οι δηλώσεις του Tayyip Erdogan σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης αποτελούν την σημαντικότερη έως τώρα προσπάθειά του να αλλάξει το εθνικό αφήγημα της γείτονος, παρουσιάζοντας το κεμαλικό κίνημα όχι ως θεμελιωτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, αλλά ως συνεργό στον ακρωτηριασμό της Οθωμανικής Τουρκίας.
“Αυτοί που διαπραγματεύτηκαν στη Λωζάννη” το 1923 μπόρεσαν, κατά τον Erdogan, να καταγραφούν στη συλλογική μνήμη ως εθνικοί ήρωες, μόνο και μόνο επειδή το μέτρο σύγκρισης έδινε η κατά πολύ δυσμενέστερη Συνθήκη των Σεβρών του 1920. Όμως το μέτρο της αποτυχίας τους δίνει, σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο, το γεγονός ότι οι ρυθμίσεις της Λωζάννης στέρησαν την Τουρκία από νησιά που αποτελούν τη φυσική γεωγραφική συνέχεια της Μικράς Ασίας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μέχρι σήμερα ελληνοτουρκικές “εκκρεμότητες” στα θέματα των δικαιοδοσιών.
Η αναφορά αυτή, πέρα από την υπεροψία που αποπνέει έναντι της ελληνικής πλευράς, εντάσσεται πρωτίστως στην προσπάθεια του Erdogan να ανυψωθεί σε ρόλο εφάμιλλο με του Kemal Ataturk ως προς την σύγχρονη τουρκική ιστορία και να αναγάγει την 15η Ιουλίου, ημέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος εναντίον του, σε οιονεί εθνική επέτειο, ή μάλλον σε γενέθλιο ημέρα της “νέας Τουρκίας”, όπως τη φαντάζονται οι ισλαμιστές. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ήδη οι μαθητές των τουρκικών σχολείων υποδέχθηκαν τη νέα σχολική χρονιά με την παραλαβή ειδικού βιβλίου για τα γεγονότα της 15ης Ιουλίου, το οποίο προλογίζει ο Erdogan.
Επιπλέον, ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίζεται να υποδαυλίζει τα αντιδυτικά συνομωσιολογικά αντανακλαστικά που τόσο μεγάλη διάδοση έχουν στη χώρα του, υποστηρίζοντας ότι αν το πραξικόπημα επιτύγχανε, η μοίρα της Τουρκίας θα ήταν μια νέα Συνθήκη των Σεβρών. Με άλλα λόγια, το πραξικόπημα ήταν ξενοκίνητο και απέβλεπε στον διαμελισμό της γείτονος. Αλλά από την άποψη αυτή, η συνέχεια ανάμεσα στο παλαιό κεμαλιστικό κατεστημένο και τους σημερινούς κυβερνώντες είναι αδιάσπαστη: το “σύνδρομο των Σεβρών” είναι ακριβώς ο όρος που περιγράφει την διαχρονική καχυποψία των Τούρκων ιθυνόντων προς τη Δύση, ακόμη και στις περιόδους που προσπαθούσαν διακαώς να τη μιμηθούν.
http://kourdistoportocali.com/news-desk/h-ellada-dechete-epithesi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου