Υπάρχουν και οι ιδεολόγοι αριστεροί που είτε βρίσκονται στο δρόμο προς τον σοσιαλισμό είτε έχουν φτάσει σ’ αυτόν και ζουν μια χωρά με τον Πατερούλη αγκαλιά.
Το πρώτο δεν είναι ντροπή, κανένα επάγγελμα δεν είναι αρκεί να βγάζει τα προς το ζην. Ούτε καν το αρχαιότερο, πόσω μάλλον αυτό του αριστερού που έχει και ένα στάτους στην ελληνική κοινωνία.
Το δεύτερο πάλι μπορεί να σε καταντήσει σαν τον Μπαλτά ή σαν τον Δρίτσα, αλλά κι αυτό δεν είναι ντροπή. Το πολύ πολύ να τρως σφαλιάρες και ήττες μέχρι
να πληρωθεί η ιδέα του σοσιαλισμού και δη δημοκρατικού.
Υπάρχει βεβαίως και ένα τρίτο είδος που διαβιεί εν Ελλάδι. Είναι οι «νεογενίτσαροι». Οι πρώην Πασόκοι (και ορισμένοι δεξιοί βεβαίως αλλά στα κρυφά γιατί ντρέπονται) που δηλώνουν αίφνης αριστεροί. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μη χάσουν το γκουβέρνο που τους ήρθε ουρανοκατέβατο.
Πάρτε παράδειγμα τον Κουρουμπλή. Είναι αυτός που είχαν πει όταν δεν ψήφισε κάποιο μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ και αποχώρησε ότι… βλέπει καλύτερα απ’ όλους καίτοι τυφλός. Μόνο που από τότε «είδε» πολλά ακόμη μνημόνια και πολλά σκληρά μέτρα αλλά τώρα που έγινε υπουργός να χάσει τη θεσούλα;
Από την άλλη, να μην εκθειάσει και το αφεντικό; Παρομοίασε τον Αλέξη Τσίπρα με τον… Ελευθέριο Βενιζέλο, οπότε στον επερχόμενο ανασχηματισμό θα έχει ένα υπουργείο στο τσεπάκι, παρ’ ότι δεν έκανε τίποτε ούτε στο υγείας, ούτε στο εσωτερικών.
Κι άλλα πολλά παραδείγματα «νεογενίτσαρων». Η Τζάκρη που έχει ψηφίσει όλα τα μνημόνια από το 2010 και μετά, ο Κοτζιάς που έγινε υπουργός και θυμήθηκε ότι κάποτε ήταν ΚΚΕ, ο Μπόλαρης που μιλά για τον Τσίπρα και στάζει μέλι το στόμα του και άλλοι ακόμη. Ή ο Σπίρτζης που τον γνωρίσαμε ως κομματάρχη του ΠΑΣΟΚ και μας βγήκε ο Άρης Βελουχιώτης.
Όμως, το θέμα μας είναι ο αριστερός επαγγελματίας που έχει πέραση εδώ και χρόνια, αλλά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι εδώ. Σε λίγο θα είναι είδος προς εξαφάνιση όπως οι Καρέτα – Καρέτα.
Θέλει ένα μείγμα από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να πάρεις το δίπλωμα της Ανωτάτης αριστερικής. Θέλει να είσαι δημόσιος υπάλληλος και συνδικαλιστής και να τα ξύνεις όλη μέρα.
Μπορεί να είσαι επίσης εισοδηματίας γιατί σου άφησε ο μπαμπάς μερικά εκατομμύρια να παίζεις κι εσύ το ’ριξες στο σορολόπ με τις Κνίτισσες από μικρός αλλά είδες το φως το αληθινό με τα ταγάρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται επίσης να είσαι εύκολος στο ψέμα και την παπάτζα. Αν το έχεις αυτό μέχρι και… πρωθυπουργός γίνεσαι.
Θέλει επίσης κότσια, βρόμικο μυαλό και σκοτεινό σκεπτικό προκειμένου να γίνεις μέχρι και… υπουργός Επικρατείας. Μαζεύεις και κανένα δύο πρωτοπαλίκαρα που βάζουν την υπογραφή τους για να γλιτώσει ο υπουργός τη φυλακή και είσαι μια χαρά.
Πρέπει να είσαι επίσης και κρυφολαμόγιο. Όχι σαν τα φανερά της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά να ξέρεις το κόλπο και να κάνεις δουλειές παρουσιάζοντάς τες με αριστερό πρόσημο.
Και τέλος πρέπει να είσαι καλός… συγκεντρωσιάρχης. Μαζεύεις κόσμο δηλαδή, ετερόκλητο πολλές φορές αρκεί να κάνει τη δουλειά του. Να δημιουργεί μπάχαλο, να βάζει και καμιά φωτίτσα, να ρίχνει και καμιά μολότοφ και όλα καλά, τα πάντα θα πάρουν το δρόμο τους.
Αν έχεις όλα τα παραπάνω έκανες καριέρα αριστερού κι άσε τους ιδεολόγους να αμπελοφιλοσοφούν. Εσύ θα έχεις κάνει τη δουλίτσα σου, τα ωραία σου λεφτουδάκια, θα έχεις κάνει τους τσαμπουκάδες που γούσταρες από μικρός όταν ήσουν ο καρπαζοεισπράκτορας του σχολείου και κάποια στιγμή θα συνταξιοδοτηθείς έχοντας την ταμπέλα του «τίμιου αριστερού» που δεν τον άφησε το σύστημα να μεγαλουργήσει.
Δεν είναι κι άσχημα για τους ηττημένους του Εμφυλίου. Δεν είναι καθόλου άσχημα και για τους θαμώνες των Εξαρχείων. Στην Ελλάδα άλλωστε τα βόδια ευδοκιμούν και ο σανός κυριαρχεί. Γιατί όχι και ο επαγγελματίας αριστερός;
http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/epaggelma-aristeros/10.110620
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου