"Χειραγωγούμενος αλτρουισμός". Το παράδειγμα του κούκου

Με αφορμή το λεγόμενο «προσφυγικό» γίναμε μάρτυρες ενός ενορχηστρωμένου παροξυσμού «ανθρωπισμού» που διαπέρασε κάθε πτυχή της κοινωνίας. «Μαραθώνιοι αγάπης», «συγκινημένοι» δημοσιογράφοι, έντονα φορτισμένες συναισθηματικά εικόνες και ιστορίες, αυθαίρετοι ιστορικοί συνειρμοί με την «προσφυγιά των παππούδων μας», δακρύβρεχτες εκθέσεις μαθητών και «αυθόρμητες» εορτές και εκδηλώσεις σε σχολεία, συνωστισμός "ανθρωπιστικών" ΜΚΟ, ατελείωτα άρθρα και ρεπορτάζ, πολυδιαφημιζόμενες επισκέψεις celebrities, πορείες, ομιλίες, ημερίδες, κηρύγματα, και χίλια δυο άλλα πράγματα που.. αναμασούν τα ίδια πράγματα και προσπαθούν να διεγείρουν το «ανθρωπιστικό» συναίσθημα και να οδηγήσουν τις χειραγωγούμενες μάζες σε πράξεις «αλληλεγγύης» και «αλτρουισμού», ούτως ώστε (οι μάζες) να αισθανθούν εν τέλει ότι επιτελούν ένα «υψηλό» (ή και «θεάρεστο») έργο. Φυσικό επακόλουθο όλης αυτής της  μεθοδολογίας είναι να «εξαγιάζεται» η μαζική εισβολή των αλλογενών, να αμβλύνεται το αίσθημα επιβίωσης των γηγενών και εν τέλει να επιτευχθεί χωρίς αντιλογία η αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού. Οποιαδήποτε διαφορετική στάση έναντι των εισβολέων καταδικάζεται ως έλλειψη «ανθρωπισμού» και «αλτρουισμού».

Ας σταθούμε στον αλτρουισμό. Αλτρουισμός είναι η πράξη που κάνει κάποιος για το καλό των άλλων.

Ο αλτρουισμός ως συμπεριφορά θεωρείται «χρήσιμη», αν και θα έπρεπε να εξετάζεται για ποιον είναι χρήσιμη. Ο αλτρουισμός όμως δεν είναι πάντα «έμφυτος», όπως θα περίμεναν πολλοί, αλλά χειραγωγούμενος, όπως προκύπτει από παραδείγματα από την Φύση.

Γιατί ακόμα και στην Φύση, που όλα είναι τόσο «αρμονικά», δεν είναι οι σχέσεις μεταξύ των μελών που την απαρτίζουν «αγγελικά πλασμένες», αλλά πολλές φορές κυριαρχούν η εξαπάτηση και ο τυχοδιωκτισμός.

Η χειραγώγηση, στην περίπτωση αυτή, ορίζεται ως αλλαγή της συμπεριφοράς του «χειριστή» με τρόπο που να τον ωφελεί και με δυνατότητα πρόκλησης βλάβης στον «χειραγωγούμενο» και μια τέτοια συμπεριφορά μπορούμε να την δούμε ακόμα και  από το κυτταρικό επίπεδο.

Χειραγωγούμενος αλτρουισμός (manipulated altruism) ονομάζεται μια μορφή παρασιτισμού κατά την οποία το παράσιτο εκμεταλλεύεται τις συμπεριφορές του χειραγωγούμενου οικοδεσπότη που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει, να αναπαραχθεί και να κάνει υγιείς απογόνους. Για παράδειγμα, όταν ένα σκαθάρι Ρόουβ (Atemeles pubicollis) εισέρχεται σε μια φωλιά μυρμηγκιών Formica polyctema, το σκαθάρι παρουσιάζει την κοιλιά του στα μυρμήγκια. Ένας αδένας κατευνασμού στην κοιλιά του σκαθαριού απελευθερώνει μια φερομόνη που αναστέλλει την εχθρική συμπεριφορά την οποία διαφορετικά θα επέδειχναν τα μυρμήγκια προκειμένου να αποκρούσουν τον εισβολέα. Το σκαθάρι τότε εκπέμπει μια άλλη φερομόνη που διεγείρει τα μυρμήγκια να το μεταφέρουν στην φωλιά τους, όπου εκεί γεννά τα αυγά του. Οι προνύμφες του σκαθαριού αποπνέουν μια ουσία που διεγείρει τα μυρμήγκια να αναμασούν τα τρόφιμα για αυτά. Δηλαδή να τα ταΐσουν!

Ένα παράδειγμα ακραίου παρασιτισμού είναι ο ευρωπαϊκός κούκος (Cuculus canorus).

Κάθε άνοιξη οι θηλυκοί κούκοι, όπως και τα υπόλοιπα πουλιά, ζευγαρώνουν και εν συνεχεία γεννούν τα αυγά τους. Εν αντιθέσει όμως με τα υπόλοιπα πουλιά ο κούκος γεννάει τα δικά του αυγά σε ξένες φωλιές και δεν συμμετέχει στην ανατροφή των νεοσσών του. Ο θηλυκός κούκος βρίσκοντας την κατάλληλη στιγμή, βάζει τα αυγά του στην εκάστοτε ξένη φωλιά, αφού πρώτα πετάξει από την φωλιά αντίστοιχο αριθμό αυγών του ιδιοκτήτη - «ξενιστή» (συνήθως 1, το πολύ 2, για να μην είναι τόσο εμφανές). Κατόπιν απομακρύνεται γρήγορα, με την όλη διαδικασία να διαρκεί περίπου 10 δευτερόλεπτα. Ένα θηλυκό μπορεί να επισκεφθεί μέχρι και 25 φωλιές κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας στρατηγικής είναι τεράστια. Η «χειραγωγούμενη» θηλυκιά θα ταΐσει μέσα στη φωλιά της το νεοσσό παρασιτικό κούκο σαν δικό της, ακόμα και αν δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα δικά της. Την ίδια ώρα, χωρίς να το έχει αντιληφθεί, ένα ή δύο δικά της πουλάκια έχουν σκοτωθεί  πριν καν βγουν από τα αυγό τους από την μητέρα του παρασιτικού! Ένας «αλτρουισμός» που στην ουσία οδηγεί σε αύξηση του πληθυσμού των εισβολέων κούκων εις βάρος του δικού της είδους!

Υπάρχει όμως και μία άλλη εξήγηση στο ερώτημα γιατί οι ξενιστές δέχονται να αναθρέψουν τους νεοσσούς του κούκου όταν αυτοί έχουν εκκολαφθεί, ενώ οι διαφορές μεταξύ τους είναι εμφανέστατες. Η πιο ενδιαφέρουσα θεωρία είναι αυτή που ονομάζεται «υπόθεση της μαφίας». Αυτή θεωρεί ότι ο ενήλικος κούκος που έχει εναποθέσει τα αυγά του σε μια φωλιά ξενιστή ανά τακτά χρονικά διαστήματα επιστρέφει πίσω ώστε να επιτηρεί την πρόοδο των αυγών του. Σε περίπτωση που ο νεοσσός του απορριφθεί, εμφανίζει μία συμπεριφορά μαφίας καταστρέφοντας τη φωλιά και τα υπόλοιπα αυγά του ξενιστή. Συνεπώς, τα πουλιά με ανάλογη εμπειρία είναι πιθανό να προτιμήσουν να μεγαλώσουν το «ξένο» νεοσσό του κούκου μαζί με τους δικούς τους νεοσσούς, παρά να χάσουν ολόκληρη την ομάδα. Ο λόγος για τον οποίο ο κούκος προβαίνει σε αυτή τη συμπεριφορά είναι ότι θα αναγκάσει κάποια άτομα του ξενιστή να κατασκευάσουν καινούργιες φωλιές αποκτώντας έτσι την ευκαιρία να ξαναπαρασιτίσει σε κάποιες από αυτές.

Ανάλογη συμπεριφορά επιδεικνύουν οι λεγόμενοι cuckservatives, που επιλέγουν να φιλοξενήσουν όλους τους ξένους εισβολείς «χειριστές» και να σπαταλήσουν για αυτούς όλους τους πόρους τους, φτάνοντας στο σημείο να υπονομεύουν την επιβίωση του δικού τους είδους.

Ο όρος “cuckservative” χαρακτηρίζει τους λευκούς συντηρητικούς που όχι μόνο δεν αντιδρούν στην μαζική μετανάστευση, αλλά την θεωρούν «πράξη αγάπης» και μένουν απαθείς μπροστά στον αργό θάνατο της δικής τους Φυλής. Η λέξη μπορεί να παραπέμπει στον κούκο (cuckoo), αλλά έχει και.. πονηρό υπονοούμενο. Περισσότερα εδώ. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ