Λυπούμαστε ιδιαίτερα βλέποντας μια μάλλον ασεβή αντιμετώπιση
της ιστορίας των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, κατά την οποία
γίγνεται μια κεκαλυμμένη προσπάθεια υποβάθμισης των ομολογιών και των δογμάτων
που εκείνοι μας άφησαν ως απαραχάρακτη παρακαταθήκη, ζητήματα γιά τα
οποία χύθηκαν άφθονα αίματα Ορθοδόξων και καταγράφηκαν τόμοι ωμοτήτων από τις
σταυροφορίες μέχρι τον Στέπινατσ και τις ορδές της Ουνίας!
Έτσι αντιλαμβανόμαστε τις προσπάθειες και
τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνται στην σύγκλιση της αυτοαποκαλούμενης
Πανορθοδόξου Συνόδου , στην οποία με το πρόσχημα της χωριτικότητας των
υποδομών και των χρονικών αναγκαιοτήτων, επιβάλλεται η φίμωση σε...
πλήθος
αρχιερέων , στο σύνολο των ιερέων, των μοναχών και βέβαια των λαϊκών μελών της
Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δηλαδή επιχειρείται μία Σύνοδος η οποία θα μπορούσε να
αποκληθεί και ως Σύνοδος των προθύμων και των ανεπιθυμήτων. Και οι μεν πρόθυμοι
είναι οι ακολουθούντες τις αγαπησιακές αβροφροσύνες, ανεπιθύμητοι όσοι
υπενθυμίζουν τις παρακαταθήκες του Βρυένιου Ιωσήφ, του Εφέσσου Μαρκου
Ευγενικού, του Γρηγόριου του Παλαμά και άλλων προμάχων της Ορθοδοξίας!
Έχουμε την απαντοχή μας βεβαίως στην προστασία
της θείας Σκέπης της Θεομήτορος και στην αρραγή προστασία της , τα αίματα των
αγίων πατέρων της Ορθοδοξίας μας ,τις ομολογίες των παιδιών της Ορθοδοξίας
κληρικών, μοναχών και λαϊκών που ΠΟΤΕ δεν δέχθηκαν και ΔΕΝ θα δεχθούν να
εξαργυρώσουν την Ορθοδοξία τους με ὁφέλη που υπόσχεται η παρέα της
αγαπησιολογίας, η οποία φαίνεται να πιστεύει ότι η δική της μαεστρία είναι
ικανότερη από την Θεία Χάρη και τις Ευλογίες της Υπεραγίας Θεοτόκου, του
Δεσπότου Χριστού και των Αγίων της Πίστεώς μας. Διότι δεν είναι δυνατόν να
έχουν δίκαιο και οι “αγαπησιολόγοι” του σήμερα και οι Πατέρες της Παραδόσεώς
μας που λοιδορήθηκαν, χλευάστηκαν, καταδιώχθηκαν και εξοντώθηκαν από τους
παλαιότερους ἁγαπησιολόγους της Δύσης!
Γιατί δεν σκέφτονται οι τάχα “νεοπατερικοί”
αναθεωρητές της πίστεώς μας ότι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους Πατέρες των
Συνόδων που μας παρέδωσαν τα δόγματα της πίστεώς μας και η βιωτή τους τους
ανέδειξε σε Αγίους, χωρίς οι ίδιοι να “εξαναγκάζουν” τους πιστούς και
τους υφισταμένους τους να τους ἁναγνωρίζουν ως τάχα αγίους και -ᾱλλοίμονο-
επόμενους τοις Αγίοις Πατράσιν; Αν πράγματι είναι ποιά η ανάγκη να το τονίζουν
οι ίδιοι; Αν δεν είναι, κατά πως φαίνεται, γιατί θα πρέπει να γίνει αποδεκτή
μιά εκβιαστικού τύπου καθοδηγούμενη ,αμφιβόλου ηθικής πρακτική;
Και καλά οι …”νεοπατερικοί” δεν σκέφτονται τι
κοινά έχουν με την αλλοτριωμένη και κοσμική συνείδηση, πολλών ¨δυτικού τύπου”
ορθοδόξων ποιμένων που επιδεικνύουν πρακτική καρδιναλίων και όχι ορθοδόξων
επισκόπων; Μήπως αγάπησαν και οι ίδιοι ¨την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ύπερ την
δόξαν του Θεού;¨!
Εμείς αμαρτωλοί λαϊκοί Ορθόδοξοι
είμαστε που πασχίζουμε να κρατηθούμε με νύχια στην Ορθοδοξία όπως μας την
έμαθαν οι πνευματικοί μας και οι σύγχρονοι Γέροντες ,όπως ο Παϊσιος ,ο
Πορφύριος, ο Ιάκωβος, ο Αρσένιος και τόσοι άλλοι πουτο πλήθος τους και μόνο θα
έπρεπε να προβληματίζει τους “στανικώς” επιχειρούντες τα αγαπησιολογικά ἁνοίγματα
προς όσα και όσους η εκκλησιαστική μας παράδοση περιέγραψε όπως και η Αποκάλυψη
ως λύκους με προβιά! Γιατί τόση βιασύνη και
επιπολαιότητα; Ασκείται υπακοή σε εκβιασμούς; Ασκείται πιθαναγκασμός; Όμως στην
Ορθοδοξία σε τέτοιες καταστάσεις απαντάμε με θυσίες; Ή όχι; Ή δεν θέλουμε την
Ορθοδοξία του κινδύνου αλλά προτιμάμε την Ορθοδοξία της απόλαυσης; Τέτοια
Ορθοδοξία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αγαπητοί αγαπησιολόγοι βαθμοφόροι και κρυπτόμενοι πίσω
από αυτούς!
Στην ιστορία μία Ορθοδοξία υπήρξε. Η Ορθοδοξία
του αγώνα και της θυσίας που το συνεχές της πένθος γιά τις αλλεπάλληλες
εκατόμβες που υφίσταται, δεν επιθυμεί να ανταλλάξει το τίμιο ΜΑΥΡΟ ΡΑΣΟ
με τα “αυτοκρατορικά” πορφυροκόκκινα ούτε βεβαίως και να τα καταργήσει, όπως
αρκετοί “μοντέρνοι” παπάδες και λιγότερο ιερείς, προπαγανδίζουν ασύνετα και
υστερόβουλα. Όποιος μάχεται τέτοιες πραγματικότητες, μάλλον από λάθος βρίσκεται
στις τάξεις του Ορθόδοξου Κλήρου που έχει την Κληρονομιά των δεινών της φυλής
μας από την Τουρκοκρατία. Δεινά τα οποία συνεχίζονται αμείωτα και πολλαπλασιάζονται
από Δυτικοφρονούσες Σειρήνες και κοσμικότητες, ξένες με το γνήσιο Αποστολικό
και Πατερικό Πνεύμα, που φαίνεται ότι στενεύει κάμποσους και προσπαθούν να
πριονίσουν το κλαδί στο οποίο κάθεται το Ορθόδοξο πλήρωμα, δοξολογώντας τον
Κύριο. Είναι βέβαιο ότι την Πίστη μας στην Ορθοδοξία των Πατέρων και των
Συνόδων θα την υπηρετήσουμε και με το αίμα μας αν χρειαστεί. Δεν θα δώσουμε
όμως ευκαιρία σε κανέναν να την προσφέρει
Κωνσταντίνος
Ελάχιστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου