ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΚΡΙΤΕΣ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΗΜΙΤΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(Μιλώντας σε Ρ/Σ)

Απάντηση σε ερώτηση

Διάβασα τις δηλώσεις Σημίτη με αφορμή την 3^η του Σεπτέμβρη. Έχετε δίκαιο όταν ρωτάτε αν προκλήθηκε η μνήμη μου. Η Πολιτική είναι συνώνυμη της Μνήμης. Πήγε στο Βιντετούρ της Ελβετίας όπου αποφασίσθηκε η δημιουργία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ήμουν 23 ετών. Πήγε και αλλού. Ας φύγουμε όμως από αυτό.

Ο Σημίτης είναι ένοχος, είναι υπόλογος για την κατάσταση της χώρας και τον εκφυλισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και όχι κριτής. Τους προειδοποίησα μάλιστα δεκάδες χιλιάδες φορές. Μία είναι στο γνωστό κομμάτι της ομιλίας μου του 1996.

Υπάρχει όμως μια άλλη πλευρά πολύ σημαντική. Όταν οι ένοχοι, τολμούν να παρουσιάζονται στην δημόσια ζωή ως κριτές, σημαίνει ότι στον τόπο αυτό έχει καταργηθεί η Πολιτική και η Δημοκρατία.

Εξ’ άλλου ο Σημίτης, εκτός των πολλών άλλων, είναι από τους πρώτους υπονομευτές της υπαρκτής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Είναι η μπλοκαρισμένη δημοκρατία που έφερε και φέρνει, όλα τα άλλα κακά.

Την λέξη «Τολμούν» την δανείζομαι από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη. «Τολμάς να ζεις…» γράφω στο «Ελληνική Πολιτική Παιδεία – Η Πολιτική ως Ανώτερη Τέχνη».

Εδώ η πολιτική έγινε η κατώτερη ατεχνία. Δεν ταιριάζει στην κληρονομιά μας, την ταυτότητα μας.