Για την παρδαλή αριστερά του Τσίπρα και τις
δημοσιογραφικές
ντουντούκες του, όπως και για τον λοιπό παρασιτικό
συρφετό των ιντελιγκέντσηδων, το όπλο είναι η ονοματοδοσία προσώπων,
ιδεών, θέσεων. Κι η Δεξιά για χρόνια κάθεται σαν την κότα, αποδεχόμενη
αυτή την αυθαίρετη εξουσία των εκπροσώπων του «προοδευτικού»
ολοκληρωτισμού. Με μια φράση, οι φασίστες της αριστεράς ορίζουν το
«καλό» και το «κακό» κι η δεξιά «μασάει» κι απολογείται.
Αν λάτρεψες τον Μάο, τον Χότζα, τον Στάλιν, διαλέξτε δικτάτορα φονιά του λαού του κι άλλων λαών, αν έπαιξες στα όρια της τρομοκρατίας με τις «απαραίτητες δόσεις βίας», που έγραφε ένας ηλίθιος στην «Αυγή», αν πέταγες μολότωφ για να κάψεις ζωντανούς «μπάτσους», αν έκαψες κι έσπασες μαγαζιά, έβαλες φόκο στην Ελληνική Σημαία, ονειρεύεσαι φωναχτά Μελιγαλάδες, τα ‘χεις πλάκα τα γαλόνια της «προόδου». Σε μια φυσιολογική..
κοινωνία, αν ήθελες να κάνεις την πατρίδα σου Ρουμανία του Τσαουσέσκου, Αλβανία του Χότζα, ή θαύμαζες τον πατερούλη Ιωσήφ που καθάρισε 20.000.000, θα ντρεπόσουν, θα σε κογιονάρανε κι οι γάτες στα κεραμίδια. Εδώ, στην χώρα που κυβερνά η Ξουλίδου κι ο Φίλης ο αρνητής της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας, το να ‘χεις στο μητρώο σου πέρασμα από την οποιαδήποτε κτηνώδη παραφυάδα της ιδεολογίας που άλεσε σαν μηχανή του κιμά εκατομμύρια αθώους και τις ελευθερίες του μισού πλανήτη, θεωρείται τεκμήριο «δημοκρατικότητας».
Η μέθοδος τους απλή. Όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι φασίστας, χρυσαυγίτης, ρατσιστής, ακροδεξιός κλπ. Το τραγουδάκι παίζεται πάντα το ίδιο, σαν να τους ρίχνεις κέρμα, μόλις τους τρίψεις στα μούτρα την απύθμενη υποκρισία τους. Πρόκειται για έναν πνευματικό και ψυχικό δωσιλογισμό, μια κοινωνική πανούκλα, αφού αυτοί οι «προοδευτικοί» φασίστες ευθυγραμμίζονται με πάγιες θέσεις του τουρκικού και σκοπιανού σωβινισμού, πιστεύουν σε «καλή» βία, αναγνωρίζουν «καλούς» δικτάτορες, εκστασιάζονται να χτυπούν την εθνική μας ταυτότητα, την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Άμα φίλε μου είσαι σφαγμένος Πόντιος, Σμυρνιός, ο Αριστοτέλης Γκούμας ή αγνοούμενος της Κύπρου, δεν σε πιάνει η ευαισθησία των συντρόφων. Ούτε καν gay δεν είσαι και είσαι κι Έλληνας. Όσο πιο μακρινό γεωγραφικά ή μειοψηφικό το πρόβλημα, τόσο μεγαλώνει η οργισμένη αλληλεγγύη του κατιμά της «προόδου». Εγώ λέω απλά, πως αν ασελγείς σε βάρος της πλειοψηφίας και παριστάνεις την Μητέρα Τερέζα των μειοψηφιών, είσαι απλά για νέφτι και ντενεκέδια δεμένα στην ουρά. Υποκριτής κι ανάξιος σεβασμού.
Ο Τσίπρας και το ΚΚΕ μαλώνανε ποιος είναι η συνέχεια του …ΕΑΜ, η επαναστατική ντεκαπάζ της Ρένας δάκρυζε για την «ιερή σκυτάλη» των Κορυσχάδων, πιτσιλισμένη με το αίμα αδελφών αλλά αυτό παρελήφθη. Κανείς δεν τους μάζεψε να τους πάει στην κλινική του Σινούρη για τον προκατακλυσμιαίο λόγο τους.
Η διχαστική κι εμφυλιοπολεμική χυδαιολογία τους για γερμανοτσολιάδες, δωσίλογους, η εξομοίωση κάθε αντιπάλου με ταγματασφαλίτες, χρυσαυγίτες κλπ, είναι πάγια μέθοδος, που κι όταν δεν την κάνουν οι από πάνω, αναλαμβάνουν οι από κάτω στα ΜΜΕ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κι όταν πάρουν την απάντηση, ωρύονται για «ακροδεξιό» λόγο.
Λοιπόν, υπάρχουν δυο ειδών φασίστες, οι μαύροι, που το παραδέχονται κι οι κόκκινοι ή παρδαλοί της αριστεράς, που το κρύβουν. Είναι οι παρενδυτικοί φασίστες της «προόδου».
Όπλο τους η «πολιτική ορθότητα», το νταβαντζιλίκι στον δημόσιο λόγο.
Οφείλουμε να τους κατεβάσουμε την μάσκα, να φανεί το δύσμορφο πρόσωπο τους, να κερδίσουμε την ηγεμονία στον δημόσιο λόγο, την ηγεμονία των ιδεών, για να κερδίσουμε την ηγεμονία στην κοινωνία...
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
(Δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»)
Αν λάτρεψες τον Μάο, τον Χότζα, τον Στάλιν, διαλέξτε δικτάτορα φονιά του λαού του κι άλλων λαών, αν έπαιξες στα όρια της τρομοκρατίας με τις «απαραίτητες δόσεις βίας», που έγραφε ένας ηλίθιος στην «Αυγή», αν πέταγες μολότωφ για να κάψεις ζωντανούς «μπάτσους», αν έκαψες κι έσπασες μαγαζιά, έβαλες φόκο στην Ελληνική Σημαία, ονειρεύεσαι φωναχτά Μελιγαλάδες, τα ‘χεις πλάκα τα γαλόνια της «προόδου». Σε μια φυσιολογική..
κοινωνία, αν ήθελες να κάνεις την πατρίδα σου Ρουμανία του Τσαουσέσκου, Αλβανία του Χότζα, ή θαύμαζες τον πατερούλη Ιωσήφ που καθάρισε 20.000.000, θα ντρεπόσουν, θα σε κογιονάρανε κι οι γάτες στα κεραμίδια. Εδώ, στην χώρα που κυβερνά η Ξουλίδου κι ο Φίλης ο αρνητής της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας, το να ‘χεις στο μητρώο σου πέρασμα από την οποιαδήποτε κτηνώδη παραφυάδα της ιδεολογίας που άλεσε σαν μηχανή του κιμά εκατομμύρια αθώους και τις ελευθερίες του μισού πλανήτη, θεωρείται τεκμήριο «δημοκρατικότητας».
Η μέθοδος τους απλή. Όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι φασίστας, χρυσαυγίτης, ρατσιστής, ακροδεξιός κλπ. Το τραγουδάκι παίζεται πάντα το ίδιο, σαν να τους ρίχνεις κέρμα, μόλις τους τρίψεις στα μούτρα την απύθμενη υποκρισία τους. Πρόκειται για έναν πνευματικό και ψυχικό δωσιλογισμό, μια κοινωνική πανούκλα, αφού αυτοί οι «προοδευτικοί» φασίστες ευθυγραμμίζονται με πάγιες θέσεις του τουρκικού και σκοπιανού σωβινισμού, πιστεύουν σε «καλή» βία, αναγνωρίζουν «καλούς» δικτάτορες, εκστασιάζονται να χτυπούν την εθνική μας ταυτότητα, την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Άμα φίλε μου είσαι σφαγμένος Πόντιος, Σμυρνιός, ο Αριστοτέλης Γκούμας ή αγνοούμενος της Κύπρου, δεν σε πιάνει η ευαισθησία των συντρόφων. Ούτε καν gay δεν είσαι και είσαι κι Έλληνας. Όσο πιο μακρινό γεωγραφικά ή μειοψηφικό το πρόβλημα, τόσο μεγαλώνει η οργισμένη αλληλεγγύη του κατιμά της «προόδου». Εγώ λέω απλά, πως αν ασελγείς σε βάρος της πλειοψηφίας και παριστάνεις την Μητέρα Τερέζα των μειοψηφιών, είσαι απλά για νέφτι και ντενεκέδια δεμένα στην ουρά. Υποκριτής κι ανάξιος σεβασμού.
Ο Τσίπρας και το ΚΚΕ μαλώνανε ποιος είναι η συνέχεια του …ΕΑΜ, η επαναστατική ντεκαπάζ της Ρένας δάκρυζε για την «ιερή σκυτάλη» των Κορυσχάδων, πιτσιλισμένη με το αίμα αδελφών αλλά αυτό παρελήφθη. Κανείς δεν τους μάζεψε να τους πάει στην κλινική του Σινούρη για τον προκατακλυσμιαίο λόγο τους.
Η διχαστική κι εμφυλιοπολεμική χυδαιολογία τους για γερμανοτσολιάδες, δωσίλογους, η εξομοίωση κάθε αντιπάλου με ταγματασφαλίτες, χρυσαυγίτες κλπ, είναι πάγια μέθοδος, που κι όταν δεν την κάνουν οι από πάνω, αναλαμβάνουν οι από κάτω στα ΜΜΕ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κι όταν πάρουν την απάντηση, ωρύονται για «ακροδεξιό» λόγο.
Λοιπόν, υπάρχουν δυο ειδών φασίστες, οι μαύροι, που το παραδέχονται κι οι κόκκινοι ή παρδαλοί της αριστεράς, που το κρύβουν. Είναι οι παρενδυτικοί φασίστες της «προόδου».
Όπλο τους η «πολιτική ορθότητα», το νταβαντζιλίκι στον δημόσιο λόγο.
Οφείλουμε να τους κατεβάσουμε την μάσκα, να φανεί το δύσμορφο πρόσωπο τους, να κερδίσουμε την ηγεμονία στον δημόσιο λόγο, την ηγεμονία των ιδεών, για να κερδίσουμε την ηγεμονία στην κοινωνία...
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
(Δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου