Υπουργέ μου, μόνο προσοχή μην πέσετε από τα τηλεπαράθυρα

του Κώστα Βαξεβάνη

Η κυβέρνηση Τσίπρα, οφείλει να μην είναι μόνο μια νέα κυβέρνηση αλλά μια άλλη κυβέρνηση. Αυτό το “άλλη” περιλαμβάνει άλλη πολιτική, άλλη ηθική, άλλη αντίληψη, άλλη κουλτούρα και όσα “άλλη” έχει ανάγκη αυτή η ταλαιπωρημένη κοινωνία. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αυτό το “άλλη” να φύγει από τα μέτρα της κοινωνίας και να αρχίσει να μετριέται με μέτρο αναγκαίας προσωπικής ικανοποίησης.

Οι υπουργοί της νέας και άλλης κυβέρνησης, οφείλουν να..

είναι άλλοι. Ούτε Αδώνηδες, ούτε καν Αδώνηδες σε καλύτερη έκδοση. Οφείλουν, για να είμαι ξεκάθαρος, να είναι υπουργοί που παράγουν πολιτική και έργο και όχι πρωταγωνιστές φτηνού κόστους παραγωγής στα κανάλια της διαπλοκής. Τον Σύριζα δεν τον έβγαλαν τα κανάλια, τον ανέδειξε η κοινωνία. Θα είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα, αυτό το απλό συμπέρασμα να στρεβλωθεί, να φουσκώσει, να παραποιηθεί, να κακοποιηθεί για να χωρέσει προσωπικές φιλοδοξίες και χυδαίους ναρκισσισμούς.

Ελάχιστοι από τους υπουργούς που ανέλαβαν εξουσία ως σήμερα στην Ελλάδα, ξεκίνησαν... με σκοπό να υπηρετήσουν τη διαπλοκή. Αντιθέτως πίστευαν πως αυτοί θα διαφέρουν. Σταδιακά όμως κολακεύτηκαν από τη διαπλοκή, ένοιωσαν τη φροντίδα και το νοιάξιμό της και τελικά θωπεύτηκαν. Για να το πω διαφορετικά, δεν αρκεί να πιστεύεις πως είσαι άλλος ή να είσαι άλλος για να μην γίνεις κάποιος άλλος. Πρέπει να προσπαθήσεις κιόλας.

Ένα από τα μεγάλα λάθη των υπουργών της νέας κυβέρνησης θα είναι να παρασυρθούν από τα κανάλια και να αρχίσουν να εναλλάσσονται στα τηλεοπτικά στούντιο με ξασμένες πρωινατζούδες και τηλεμάγειρες. Να μην μπορέσουν να αντισταθούν στην ανθρώπινη ίσως αντίδραση που δημιουργεί η επικοινωνιακή αποξένωση χρόνων και να πουν υποσυνείδητα “τώρα θα δείτε πόσο καλοί είμαστε”. Καλά θα κάνουν αν πιστεύουν πως είναι καλοί να το δείξουν στην κοινωνία και όχι στα τηλεπαράθυρα από τα οποία πολύ εύκολα μπορούν να πέσουν. Ας βγουν από τα υπουργεία, ας περπατήσουν στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, προς θεού χωρίς κάμερες και ας αποκαταστήσουν τη σχέση που πρέπει να έχει η πολιτική και ο πολιτικός με τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να αντικαταστήσουν τη σκόνη του πεζοδρομίου με την πούδρα στο στούντιο για να είναι ή να νιώσουν υπουργοί.

Η αποχή από τα τηλεπαράθυρα, θα προσφέρει και στους ίδιους και στην κοινωνία αλλά και στη δημοσιογραφία μεγάλο έργο. Θα καταργηθούν τα δήθεν ενημερωτικά σώου της τηλεόρασης, όπου διεφθαρμένοι και εκμαυλισμένοι δημοσιογράφοι, κάνουν τον τροχονόμο άθλιων πολιτικών που τσακώνονται για να προσφέρουν νούμερα, αφού έχουν γίνει νούμερα οι ίδιοι. Ίσως με τον τρόπο αυτό ανακαλύψει και η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τι σημαίνει συνέντευξη, πολιτικό ρεπορτάζ και ηθική στη δημοσιογραφία.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου υπουργοί  και βουλευτές γεμίζουν τηλεοπτικές ώρες χωρίς να έχουν να ανακοινώσουν κάτι. Δεν γράφουν άρθρα σε εφημερίδες, δεν εκφράζουν πολιτικές απόψεις, απλώς εκμαυλίζονται έχοντας εκτεθεί σε ένα τηλεοπτικό σύστημα που διαχειρίζεται την πολιτική όπως ακριβώς και την αστρολογία.

Τις πρώτες ώρες της νέας κυβέρνησης, τα τηλεοπτικά στούντιο γέμισαν με υπουργούς οι οποίοι ήδη έχουν υποκύψει στην αγένεια του ενικού αριθμού στην οποία προτρέπει ο παρουσιαστής που μέχρι χθες τους παρουσίαζε ως τέρατα. Ήδη νοιώθουν την οικειότητα που ξέρει καλά να διαμορφώνει η διαπλοκή  αντικαθιστώντας ταυτόχρονα τη σημαντικότητα με την αναγνωρισιμότητα. Φαντάζομαι πως είναι η αντίδραση των πρώτων ημερών. Αν συνεχίσουν όμως έτσι, θα είναι σε έναν παρατεταμένο αγώνα να αρέσουν όχι στην κοινωνία αλλά στους εκδότες. Όχι σε αυτόν που τους παρακολουθεί αλλά στο δημοσιογράφο που τους καλεί. Θα μπουν στην προκρούστια κλίνη των ίδιων των ιδεών τους για τις οποίες πολλοί μάτωσαν.

Οι νέοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ,της νέας κατάστασης, οφείλουν ανάμεσα στα άλλα να αποκαταστήσουν τη σχέση πολιτικής με τη δημοσιογραφία. Να ενημερώνουν τους δημοσιογράφους με συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες θα ανακοινώνουν τι έκαναν ή τι θέλουν να κάνουν και να απαιτούν ερωτήσεις ελέγχου από τους δημοσιογράφους. Έτσι προάγεται η πολιτική. Έτσι και η δημοσιογραφία. Να εγκαταλείψουν τα στούντιο τα οποία πολύ εύκολα δίνουν της ψευδαίσθηση του θερμοκηπίου προσωπικής τους ανάπτυξης και να εκτεθούν στην πραγματική δημοσιογραφία ακόμη και αν έχει θύελλες και βροχές.

Είναι σημαντικό η δημοσιογραφία να ανασάνει σε αυτό τον τόπο μέσα από την άπλετη πληροφόρηση και τη διαφάνεια. Όποιος θεωρεί πως μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την ανάγκη με την ικανοποίησή του από τον Αυτιά ή τους χαριεντισμούς με την Τρέμη, δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει τηλεπαράθυρο. Και κυρίως πώς πέφτεις από αυτό μέσα στα σκατά της διαπλοκής.

από το «Κουτί της Πανδώρας»