Όσιος Γέροντας Πορφύριος: Ένας είναι ο δρόμος που οδηγεί στον Χριστό, η Ταπείνωση!

Καὶ θὰ µ’ ἐρωτήσετε, πῶς θὰ περιπατήσουµε Γέροντα, σ’ αὐτὸ τὸ µονοπάτι; Σᾶς λέγω, λοιπόν, αὐτὸ τὸ µονοπάτι τὸ βάδισε πρῶτα ὁ Χριστός µας καὶ µετὰ οἱ Ἅγιοι. Ὁ Χριστός µας τὸ λέγει καθαρά. Ἀκολουθῆστε µε στὰ ἴχνη µου. Μᾶς χάραξε τὸ δρόµο, παιδιά µου, µᾶς δίδαξε καὶ τὸν τρόπο.

Ἔκανε στενὸ τὸ δρόµο, µονοπάτι. Μόλις ἕνας χωράει νὰ περπατεῖ. Εἶναι στενός, δύσκολος, ἀνηφορικός. Ἡ πόρτα γιὰ νὰ µπεῖς, στενὴ καὶ χαµηλή• πρέπει νὰ σκύψεις γιὰ νὰ περάσεις!

Νὰ σκύψεις µὲ ὑποµονὴ στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Νὰ σκύψεις µὲ πίστι καὶ προσευχὴ στὶς ἀσθένειες. Νὰ σκύψεις, ζητῶντας τὴν θεία βοήθεια σὲ ὅλα ὅσα σοῦ συµβαίνουν. Νὰ σκύψεις στὶς ὕβρεις, στὶς....... κατηγορίες καὶ στὶς συκοφαντίες.

Καὶ τί σηµαίνει σκύβω; ταπεινώνοµαι σιωπηλά, ἀγόγγυστα, ὑποµονετικά, εὐχαριστῶντας καὶ δοξολογῶντας τὸ Θεὸ γιὰ ὅλα. Ἀφήνοµαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ µὲ ἀπόλυτη ἐµπιστοσύνη καὶ Τοῦ λέω: «Χριστέ µου ὅ,τι θέλει ἡ Ἀγάπη Σου!».

«Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸ ἐν τῷ σώµατι ὑµῶν καὶ ἐν τῷ πνεύµατι ὑµῶν, ἅτινα ἐστι τοῦ Θεοῦ», αὐτὸ εἶναι τὸ νόηµα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.

Πρέπει νὰ εἴµαστε ταπεινοὶ παιδιά µου. Ἔτσι θὰ ἀποκτήσουµε τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι καὶ ἂν κάνουµε δὲν θὰ φέρουν ἀποτέλεσµα καὶ δὲν θὰ ἀξιωθοῦµε νὰ πᾶµε στὸν Παράδεισο. Ὁ Θεὸς δίνει τὴν Χάρι Του σ’ ἐµᾶς, ὅταν εἴµαστε ταπεινοί.

Δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο νὰ ἐπιτύχουµε τὸν ἁγιασµό µας. Αὐτό µᾶς τὸ ἀπέδειξαν τόσοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας µας. Ἀρκεῖ ἐµεῖς νὰ ἀποκτήσουµε ταπείνωσι καὶ ἀγάπη. Ἔτσι θὰ γίνουµε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Φίλοι του Χριστοῦ. Διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶχαν ταπεινὸ φρόνηµα. Πῶς χαρακτήριζε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὸν ἑαυτό του; «ἔκτρωµα» καὶ πῶς τὸν θεωροῦσε; «πρῶτο µεταξὺ τῶν ἁµαρτωλῶν». Καὶ ὁ Δαβίδ, πῶς ἔλεγε γιὰ τὸν ἑαυτό του; «ἐγὼ εἰµι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένηµα λαοῦ».

Ἡ ταπείνωσι παιδιά µου, εἶναι «ἡ ἀρετὴ τῶν τελείων». Ἡ ταπείνωσι, εἶναι «ἡ ρίζα τῆς ἀγάπης καὶ κάθε ἀρετῆς». «Ὁ φρουρὸς καὶ φύλακας» κάθε χαρίσµατος• ἀλλὰ καὶ ἡ οὐσιαστικὴ αἰτία ποὺ προκαλεῖ καὶ ἑλκύει τὸν Χριστὸ νὰ χαρίζει πλούσιες πνευµατικὲς ἐµπειρίες.

«Ὁ ἔχων ταπείνωσιν ταπεινοῖ τὸν δαίµονα. Καὶ ὁ µὴ ἔχων ταπείνωσιν ταπεινοῦται ὑπὸ τῶν δαιµόνων».

Γιὰ νὰ φθάσεις νὰ γνωρίσεις τὸν Θεό, δηλαδὴ νὰ φθάσεις στὴ Θεογνωσία, εἶναι ἀνάγκη, νὰ ταπεινωθεῖς• δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόµος νὰ φθάσεις στὸν Χριστό. Καὶ ὁ Χριστὸς θὰ εὐλογήσει τὸν ἀγώνα σου. Τὴν προσπάθειά σου περιµένει.
 

Νὰ παρακαλᾶτε τὸν Χριστό, νύκτα καὶ ἡµέρα, ὅπως λέµε στὴν κατανυκτικὴ εὐχὴ τοῦ Προστάτη σας Ἁγίου τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶµ τοῦ Σύρου, «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς µου, πνεῦµα ταπεινοφροσύνης χάρισαί µοι τῷ σῷ δούλω». Τὸ φιλάνθρωπο καὶ Πανάγιο Πνεῦµα τοῦ Θεοῦ, ἔχει τὴν Βασιλεία του στοὺς ταπεινούς.
 

Μὲ ἀλήθεια καὶ εἰλικρίνεια πρέπει νὰ ἐργαζόµαστε τὶς ἀρετές. Πολλοὶ εἶναι οἱ ταπεινολογοῦντες καὶ οἱ ταπεινόσχηµοι, ἀλλὰ ἐλάχιστοι οἱ ταπεινοὶ ὅπως καὶ πολλοὶ οἱ ἐξοµολογούµενοι, ἀλλὰ ἐλάχιστοι οἱ µετανοοῦντες. Ἡ ταπεινολογία εἶναι δαιµονικὴ συµπεριφορά.
Νὰ φορέσετε παιδιά µου τὸ «ἔνδυµα τοῦ Χριστοῦ», ποὺ εἶναι ἡ Ταπείνωσι.
Εὔχοµαι! εὔχοµαι!

 http://www.agiooros.net/index.php/news-63/pneymatika-mhnymata/918-osios-gerontas-porfyrios-enas-einai-o-dromos-pou-odigei-ston-xristo-i-tapeinosi