“ Όσες ΕΛΙΕΣ και να φυτέψουν στις ρυπαρές αυλές τους,
όσους καρπούς και να πετάξουν τα ΕΛΑΙΟδενδρα, γρήγορα θα ξεραθούν. Ας το
καταλάβουν τα κουρασμένα παλικάρια των μαυσωλείων της διαπλοκής, όχι
για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μην κουράζονται άδικα. ”
«Συγκινητικές» υπήρξαν οι προσπάθειες που κατέβαλε τις τελευταίες
εβδομάδες η διαπλοκή ώστε να προβάλει την αναγκαιότητα διάσωσης της
Κεντροαριστεράς ή του «Πολιτικού Κέντρου» το οποίο συμπιέζεται ανάμεσα
στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Δημοκρατία, μία Νέα Δημοκρατία, η οποία και αυτή
σύντομα θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Ακριβώς επειδή και η ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά έσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες, και επειδή οι ευρωεκλογές (στη χειρότερη περίπτωση, διότι μπορεί ο μνημονιακός καρβουνιάρης να μην φτάσει μέχρι εκεί) αποτελούν τον τερματικό σταθμό της καταστροφικής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, το ντόπιο κατεστημένο χρεοκοπημένο, ξεπεσμένο στη συνείδηση του ελληνικού λαού και κατατρομοκρατημένο ενώπιον της προοπτικής της ολοκλήρωσης του κύκλου του, μεθοδεύει την τελευταία απόπειρα να διασωθεί, αλλά και να διασώσει τον πολιτικό του βραχίονα, ο οποίος με μικρή εκπροσώπηση παρουσιάζει τις τελευταίες του αναλαμπές πριν τον πολιτικό θάνατο στα έδρανα του ναού της αστικοκοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η επιχείρηση λοιπόν «βρυκολάκιασμα του συστήματος Σημίτη» ή «Ανάσταση της Κεντροαριστεράς» ή «φύτρωμα της ΕΛΙΑΣ» ή «επιβολή στα πράγματα της ελληνικής εκδοχής της Σοσιαλδημοκρατίας» βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η ΕΛΙΑ, το νέο φιλόδοξο project του κατεστημένου φυτρώνει στις αυλές των Μαυσωλείων της Διαπλοκής και όπως διαπιστώνουν τα ΜΜΕ των δομημένων συμφερόντων «βγάζει καρπούς».
Μέρες τώρα τα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ, το ΕΘΝΟΣ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου προμοτάρισμα ενός περίπου περιθωριακού (αν κρίνει κανείς από τη δυναμική του) πολιτικού χώρου. Περιθωριακού μεν, επικίνδυνου δε, αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα της πολιτικής που άσκησε το «σύστημα Σημίτη» την περίοδο 1996-2004, με τη διαφορά ότι τότε, σε συνθήκες απόλυτης κλιμάκωσης του δικομματισμού και πόλωσης, ένα μαζικό κίνημα, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή, σύρθηκε πίσω από τους οραματιστές της πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα του Βερολίνου, πίσω από τον διαβόητο «Κύκλο της Φρανκφούρτης», ο οποίος άφησε τις πύλες ανοικτές προκειμένου να ολοκληρωθεί ανεμπόδιστα η ολοκληρωτική εφόρμηση του γερμανικού παράγοντα στην χώρα μας.
Πριν τα λεγόμενα «θεσμικα» ΜΜΕ προμοτάρουν την εκδήλωση στο Ακροπόλ, που παρά την συστημική και συστηματική προπαγάνδα προσέλκυσε κάτι παραπάνω από 700 «ελαιοπαραγωγούς», το γενικό σύνθημα έδωσε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη: Την Κυριακή 1 του Δεκέμβρη 2013, η ναυαρχίδα του ΔΟΛ, η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», δημοσιοποίησε μία δημοσκόπηση της Kapa Research, χρησιμοποιώντας ως τίτλο στο πρωτοσέλιδο «χτύπημα» τον εξής: «Ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς αλλάζει το τοπίο». Στις εσωτερικές σελίδες κατέληγε στο αναντίστοιχο, σε σχέση με την πραγματικότητα, συμπέρασμα ότι ένας στους δύο θέλει «ενιαίο κόμμα της Κεντροαριστεράς». Στην ίδια έκδοση της εφημερίδας ο Αντώνης Καρακούσης, αφού ανέπτυξε με τον δικό του τρόπο την γελοία και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, σημείωσε «… η σύγκλιση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο δεν πείθει, λόγω ιστορικών βαρών και ιδεολογικών αγκυλώσεων, με αποτέλεσμα μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού να μην εκπροσωπείται και έτσι η νέα ισορροπία να μη βρίσκεται ή καλύτερα να είναι ασταθής και διαρκώς μεταβαλλόμενη. Με άλλα λόγια χωρίς νέο πυλώνα στο κέντρο του τόξου σταθεροποίηση δεν θα επέλθει στην ελληνική πολιτική και οι κίνδυνοι αντί να περιορίζονται θα πολλαπλασιάζονται». Στο ίδιο φύλλο ο τελευταίος οπαδός του Ευάγγελου Βενιζέλου σε αυτή τη χώρα, ο Γιάννης Πρετεντέρης, γράφει μεταξύ άλλων παραληρηματικών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ: «Η ανατροπή της κυβέρνησης γίνεται ένας υστερικός αυτοσκοπός στο όνομα μιας ΄κοινωνικής πόλωσης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει να οργανώσει σε πολιτικό επίπεδο. Και για αυτό βάζει κυρίως στο στόχαστρο όχι τη ΝΔ, αλλά τον ενδιάμεσο χώρο, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Βενιζέλο και Κουβέλη, καθώς και τα μέσα ενημέρωσης που εκφράζουν τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αν ο ενδιάμεσος χώρος δεν εξοντωθεί, τότε το σχήμα της πόλωσης δεν μπορεί να λειτουργήσει. Πρόκειται για σαφή επιλογή και είναι αφελείς όσοι νομίζουν σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί συμμαχίες».
Άραγε οι αρθρογράφοι του ΒΗΜΑΤΟΣ άγχονται για το μέλλον της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα; Μάλλον όχι. Εξάλλου είναι οι ίδιοι που πολλές φορές στο παρελθόν, κατόπιν άνωθεν εντολών, από τα ιερατεία και τα ανώτερα διευθυντήρια της διαπλοκής, είχαν υπονομεύσει τον Γιώργο Παπανδρέου (ανεξάρτητα από τις εγκληματικές αποφάσεις που έλαβε για τη χώρα, εκείνος άραγε δεν ήταν αρχηγός κεντροαριστερού κόμματος), είτε επρόκειτο για την μάχη της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ το 2007 όταν είχαν στηρίξει με πάθος την υποψηφιότητα Βενιζέλου, είτε επρόκειτο για την εκλογική μάχη του 2009, όταν τα μαυσωλεία της διαπλοκής «έσκουζαν» για την ανάγκη σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας και για αδυναμία αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο. Τόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και των υπόλοιπων εκδοτικών και μιντιακών συγκροτημάτων για την Κεντροαριστερά, ώστε εξαιτίας της μη χορήγησης ενός δανείου υπέδειξαν την ανατροπή Παπανδρέου το 2011 για να προκρίνουν την λύση Παπαδήμου, για την οποία όμως είχε «παίξει τα ρέστα της» κυρίως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τα πιο αντιδραστικά και ξενόδουλα τμήματα του πολιτικού κόσμου. Τόσο μεγάλο υπήρξε το άγχος για την Κεντροαριστερά, ώστε τα άλλοτε έντυπα «θεσμικά» ΜΜΕ, μετατράπηκαν σταδιακά σε φυλλάδες υποστήριξης της ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά, αναπαράγοντας πληροφορίες και αναπτύσσοντας την «στρατηγική του τρόμου» που τους υπέδειξαν οι επικοινωνιολόγοι από τα υπόγεια της λεωφόρου Συγγρού πριν από τις εκλογές του 2012.
Το έχουμε ξαναγράψει: Το μοναδικό άγχος της χρεοκοπημένης διαπλοκής δεν είναι άλλο από την διάσωση της μνημονιακής διακυβέρνησης, η οποία καταστρέφει τον τόπο και εξαθλιώνει τον λαό. Χωρίς το «κεντρώο» έκτρωμα, η ακροδεξιά του Αντώνη Σαμαρά δεν μπορεί να κυβερνήσει (αν και στην πραγματικότητα στις επόμενες εκλογές ούτε η σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αρκεί). Χωρίς την ενιαία Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ δεν βγάζει έδρα στην ευρωβουλή και είναι απίθανο να έχει εκπροσώπηση στο επόμενο ελληνικό κοινοβούλιο. Γνωρίζει το κατεστημένο, ότι στην επόμενη βουλή, το μνημονιακό μπλοκ θα εκπροσωπείται μόνο από την ακροδεξιά δράκα, που σήμερα κατοικοεδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου και κυβερνά τη χώρα. Έτσι οι «βαρόνοι» της διαπλοκής προσπαθούν να φυτέψουν στα πολιτικά πράγματα του τόπου την ΕΛΙΑ, για να μην αναγκαστούν συν τοις άλλοις να έχουν ως αποκλειστικούς συνομιλητές μία χούφτα ακροδεξιών.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε.
Όσες ΕΛΙΕΣ και να φυτέψουν στις ρυπαρές αυλές τους, όσους καρπούς και να πετάξουν τα ΕΛΑΙΟδενδρα, γρήγορα θα ξεραθούν. Ας το καταλάβουν τα κουρασμένα παλικάρια των μαυσωλείων της διαπλοκής, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μην κουράζονται άδικα.
http://periodista.gr/
Ακριβώς επειδή και η ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά έσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες, και επειδή οι ευρωεκλογές (στη χειρότερη περίπτωση, διότι μπορεί ο μνημονιακός καρβουνιάρης να μην φτάσει μέχρι εκεί) αποτελούν τον τερματικό σταθμό της καταστροφικής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, το ντόπιο κατεστημένο χρεοκοπημένο, ξεπεσμένο στη συνείδηση του ελληνικού λαού και κατατρομοκρατημένο ενώπιον της προοπτικής της ολοκλήρωσης του κύκλου του, μεθοδεύει την τελευταία απόπειρα να διασωθεί, αλλά και να διασώσει τον πολιτικό του βραχίονα, ο οποίος με μικρή εκπροσώπηση παρουσιάζει τις τελευταίες του αναλαμπές πριν τον πολιτικό θάνατο στα έδρανα του ναού της αστικοκοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η επιχείρηση λοιπόν «βρυκολάκιασμα του συστήματος Σημίτη» ή «Ανάσταση της Κεντροαριστεράς» ή «φύτρωμα της ΕΛΙΑΣ» ή «επιβολή στα πράγματα της ελληνικής εκδοχής της Σοσιαλδημοκρατίας» βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η ΕΛΙΑ, το νέο φιλόδοξο project του κατεστημένου φυτρώνει στις αυλές των Μαυσωλείων της Διαπλοκής και όπως διαπιστώνουν τα ΜΜΕ των δομημένων συμφερόντων «βγάζει καρπούς».
Μέρες τώρα τα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ, το ΕΘΝΟΣ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου προμοτάρισμα ενός περίπου περιθωριακού (αν κρίνει κανείς από τη δυναμική του) πολιτικού χώρου. Περιθωριακού μεν, επικίνδυνου δε, αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα της πολιτικής που άσκησε το «σύστημα Σημίτη» την περίοδο 1996-2004, με τη διαφορά ότι τότε, σε συνθήκες απόλυτης κλιμάκωσης του δικομματισμού και πόλωσης, ένα μαζικό κίνημα, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή, σύρθηκε πίσω από τους οραματιστές της πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα του Βερολίνου, πίσω από τον διαβόητο «Κύκλο της Φρανκφούρτης», ο οποίος άφησε τις πύλες ανοικτές προκειμένου να ολοκληρωθεί ανεμπόδιστα η ολοκληρωτική εφόρμηση του γερμανικού παράγοντα στην χώρα μας.
Πριν τα λεγόμενα «θεσμικα» ΜΜΕ προμοτάρουν την εκδήλωση στο Ακροπόλ, που παρά την συστημική και συστηματική προπαγάνδα προσέλκυσε κάτι παραπάνω από 700 «ελαιοπαραγωγούς», το γενικό σύνθημα έδωσε ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη: Την Κυριακή 1 του Δεκέμβρη 2013, η ναυαρχίδα του ΔΟΛ, η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», δημοσιοποίησε μία δημοσκόπηση της Kapa Research, χρησιμοποιώντας ως τίτλο στο πρωτοσέλιδο «χτύπημα» τον εξής: «Ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς αλλάζει το τοπίο». Στις εσωτερικές σελίδες κατέληγε στο αναντίστοιχο, σε σχέση με την πραγματικότητα, συμπέρασμα ότι ένας στους δύο θέλει «ενιαίο κόμμα της Κεντροαριστεράς». Στην ίδια έκδοση της εφημερίδας ο Αντώνης Καρακούσης, αφού ανέπτυξε με τον δικό του τρόπο την γελοία και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, σημείωσε «… η σύγκλιση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο δεν πείθει, λόγω ιστορικών βαρών και ιδεολογικών αγκυλώσεων, με αποτέλεσμα μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού να μην εκπροσωπείται και έτσι η νέα ισορροπία να μη βρίσκεται ή καλύτερα να είναι ασταθής και διαρκώς μεταβαλλόμενη. Με άλλα λόγια χωρίς νέο πυλώνα στο κέντρο του τόξου σταθεροποίηση δεν θα επέλθει στην ελληνική πολιτική και οι κίνδυνοι αντί να περιορίζονται θα πολλαπλασιάζονται». Στο ίδιο φύλλο ο τελευταίος οπαδός του Ευάγγελου Βενιζέλου σε αυτή τη χώρα, ο Γιάννης Πρετεντέρης, γράφει μεταξύ άλλων παραληρηματικών εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ: «Η ανατροπή της κυβέρνησης γίνεται ένας υστερικός αυτοσκοπός στο όνομα μιας ΄κοινωνικής πόλωσης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει να οργανώσει σε πολιτικό επίπεδο. Και για αυτό βάζει κυρίως στο στόχαστρο όχι τη ΝΔ, αλλά τον ενδιάμεσο χώρο, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Βενιζέλο και Κουβέλη, καθώς και τα μέσα ενημέρωσης που εκφράζουν τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αν ο ενδιάμεσος χώρος δεν εξοντωθεί, τότε το σχήμα της πόλωσης δεν μπορεί να λειτουργήσει. Πρόκειται για σαφή επιλογή και είναι αφελείς όσοι νομίζουν σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί συμμαχίες».
Άραγε οι αρθρογράφοι του ΒΗΜΑΤΟΣ άγχονται για το μέλλον της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα; Μάλλον όχι. Εξάλλου είναι οι ίδιοι που πολλές φορές στο παρελθόν, κατόπιν άνωθεν εντολών, από τα ιερατεία και τα ανώτερα διευθυντήρια της διαπλοκής, είχαν υπονομεύσει τον Γιώργο Παπανδρέου (ανεξάρτητα από τις εγκληματικές αποφάσεις που έλαβε για τη χώρα, εκείνος άραγε δεν ήταν αρχηγός κεντροαριστερού κόμματος), είτε επρόκειτο για την μάχη της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ το 2007 όταν είχαν στηρίξει με πάθος την υποψηφιότητα Βενιζέλου, είτε επρόκειτο για την εκλογική μάχη του 2009, όταν τα μαυσωλεία της διαπλοκής «έσκουζαν» για την ανάγκη σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας και για αδυναμία αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο. Τόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και των υπόλοιπων εκδοτικών και μιντιακών συγκροτημάτων για την Κεντροαριστερά, ώστε εξαιτίας της μη χορήγησης ενός δανείου υπέδειξαν την ανατροπή Παπανδρέου το 2011 για να προκρίνουν την λύση Παπαδήμου, για την οποία όμως είχε «παίξει τα ρέστα της» κυρίως η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τα πιο αντιδραστικά και ξενόδουλα τμήματα του πολιτικού κόσμου. Τόσο μεγάλο υπήρξε το άγχος για την Κεντροαριστερά, ώστε τα άλλοτε έντυπα «θεσμικά» ΜΜΕ, μετατράπηκαν σταδιακά σε φυλλάδες υποστήριξης της ακροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά, αναπαράγοντας πληροφορίες και αναπτύσσοντας την «στρατηγική του τρόμου» που τους υπέδειξαν οι επικοινωνιολόγοι από τα υπόγεια της λεωφόρου Συγγρού πριν από τις εκλογές του 2012.
Το έχουμε ξαναγράψει: Το μοναδικό άγχος της χρεοκοπημένης διαπλοκής δεν είναι άλλο από την διάσωση της μνημονιακής διακυβέρνησης, η οποία καταστρέφει τον τόπο και εξαθλιώνει τον λαό. Χωρίς το «κεντρώο» έκτρωμα, η ακροδεξιά του Αντώνη Σαμαρά δεν μπορεί να κυβερνήσει (αν και στην πραγματικότητα στις επόμενες εκλογές ούτε η σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αρκεί). Χωρίς την ενιαία Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ δεν βγάζει έδρα στην ευρωβουλή και είναι απίθανο να έχει εκπροσώπηση στο επόμενο ελληνικό κοινοβούλιο. Γνωρίζει το κατεστημένο, ότι στην επόμενη βουλή, το μνημονιακό μπλοκ θα εκπροσωπείται μόνο από την ακροδεξιά δράκα, που σήμερα κατοικοεδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου και κυβερνά τη χώρα. Έτσι οι «βαρόνοι» της διαπλοκής προσπαθούν να φυτέψουν στα πολιτικά πράγματα του τόπου την ΕΛΙΑ, για να μην αναγκαστούν συν τοις άλλοις να έχουν ως αποκλειστικούς συνομιλητές μία χούφτα ακροδεξιών.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε.
Όσες ΕΛΙΕΣ και να φυτέψουν στις ρυπαρές αυλές τους, όσους καρπούς και να πετάξουν τα ΕΛΑΙΟδενδρα, γρήγορα θα ξεραθούν. Ας το καταλάβουν τα κουρασμένα παλικάρια των μαυσωλείων της διαπλοκής, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μην κουράζονται άδικα.
http://periodista.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου