Ο Αλέξης Τσίπρας γεννήθηκε το ’74, πήρε 74% στις χθεσινές εκλογές του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ και αν είμαστε τυχεροί θα γίνει Πρωθυπουργός στα 74 του χρόνια (περί το 2048).
Σε αυτό το Συνέδριο έδωσε το πολιτικό του στίγμα. Η επιρροή του ξεκινά από την κομμουνιστική αριστερά και εκτείνεται ως τον πολιτικό φιλελευθερισμό.
Κάλεσε κοντά του και τις πατριωτικές δυνάμεις: δεν σηκώνουμε τα τηλέφωνα σε αγνώστους και μας άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή (στα SMS φοβάται τον ορθογραφία)
Είχε εντωμεταξύ βγάλει νοκ-άουτ την αριστερή πλατφόρμα. Ήταν τόσο άνισος ο αγώνας που το κοινό ταυτίστηκε με τον Λαφαζάνη…
Είχε δύο συνυποψηφίους. Ο ένας ήταν εξαφανισμένος από το ΣΥΝέδριο και η κυρία Βωβού ήταν υποψήφια γιατί πιστεύει ακράδαντα στην εναλλαγή των φύλων. Είχε κράξει και την κυρία Ζωή για την υπεράσπιση του φερόμενου ως βιαστή.
Παρά τους σχετικά άγνωστους υποψηφίους, ο Αλέξης πήρε κάτι παραπάνω από τη στιγμή που νίκησε τον Κουβέλη, κάνοντας τον «κυβερνητικό».
(Και μην ισχυριστεί κανείς ότι η ΔημΑρ έφυγε από την Κυβέρνηση, καθώς οι γενικοί Γραμματείς και τα στελέχη του ευρύτερου δημόσιου τομέα που προέρχονται από αυτήν, εξακολουθούν να προσφέρουν στην πατρίδα, από τις θέσεις που αξιοκρατικά κατάκτησαν).
Γεγονός είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που ευαγγελίζεται τη δημοκρατία, είναι το μόνο κόμμα εξουσίας που ο αρχηγός εξακολουθεί και εκλέγεται από την «κομματική γραφειοκρατία».
Πάντως, το ηρωικό «συνδικαλιστικό ΠΑΣΟΚ» έχει συγχωνευθεί διά απορροφήσεως στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωραίες φωτογραφίες, χαμόγελα, συνθήματα: «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης».
Κατά τα λοιπά ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε κατά μέρος τις ρηξικέλευθες θέσεις περί μονομερούς διαγραφής χρέους, «στάσης πληρωμών» και τα υπόλοιπα επαναστατικά και βαδίζει στη λογική των «νοικοκυραίων», με τριάρι, εξοχικό και άγαμες θυγατέρες…
Ο Αλέξης δείχνει να πιστεύει στη λογική του «ώριμου φρούτου», δεν θα βιαστεί, θα αφήσει τα δύσκολα για τους άλλους και προσδοκά να κατακτήσει την εξουσία σε καιρό που και προσλήψεις στο Δημόσιο θα μπορεί να κάνει και οι «αγορές» θα είναι έτοιμες να χρηματοδοτήσουν το πολιτικό του όραμα…
Η περιβόητη αριστερή συλλογικότητα πάει περίπατο. Οι «σύντροφοι» δείχνουν να ομονοούν στην πλειοψηφία τους, υπό τον χαρισματικό αρχηγό.
Να διαλύουν τις συνιστώσες και να αναζητούν τη συνισταμένη.
Δεν υπάρχει περίπτωση διάσπασης. Τουλάχιστον όχι πριν το ρεσάλτο στην εξουσία.
Το ετερόκλητο πολιτικά πλήθος των κομματικών μελών του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αποδέχεται το «αρχηγικό μοντέλο», τα συνέδρια «εκκαθάρισης των απόψεων» των μειοψηφιών, να αποθεώνει την κομματική νομενκλατούρα και τα παιδιά του κομματικού σωλήνα.
Δύναμη εναλλαγής στην εξουσία, η οποία συμπυκνώνει όλα τα παρακμιακά φαινόμενα της Μεταπολίτευσης.
Δύναμη συντήρησης των προνομίων επαγγελματικών ομάδων.
Δύναμη εκτόνωσης του θυμού των μαζών, με νεφελώδεις απόψεις περί των πάντων.
Δύναμη δημαγωγική, εξόχως λαϊκίστικη, ποικιλοτρόπως θελκτική.
Η δύναμη της «εύκολης ψήφου» για τις επόμενες εκλογές: Αλέξη «δαγκωτό»…
Μ.Ο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου