Κουλτούρα της βίας και ακροδεξιά: Στόχος οι αδύναμοι

Της Ιουλίας Κιλέρη 
«Η βία στην καθημερινή ζωή και κυρίως στις πολιτικές δραστηριότητες των φασιστικών κομμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή, είναι ένα πάγιο χαρακτηριστικό τους.
Είναι στη φιλοσοφία τους, πιστεύουν δηλαδή ότι με τη βία της βίας μπορούν να πετύχουν τους σκοπούς», τονίζει στο tvxs.gr ο καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργος Πλειός. Με αφορμή το θάνατο ενός 23χρονου κοριτσιού έπειτα από το άγριο ξυλοδαρμό της από τον φίλο της, ο οποίος φέρεται να είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, ο κ. Πλειός τονίζει πως η γυναίκες και γενικότερα οι αδύναμοι είναι τα ιδιαίτερα θύματα αυτής της ακροδεξιάς βίας.
Η Χρυσή Αυγή, όπως και τα υπόλοιπα φασιστικά κόμματα τα οποία δεν σέβονται τους συνταγματικούς κανόνες, πιστεύουν στην επικράτηση δια της βίας - όχι μόνο ως κόμματος αλλά και ως ατόμου σε επίπεδο προσωπικού ανταγωνισμού στο πλαίσιο της πολιτικής, εξηγεί ο κ. Πλειός. «Άλλωστε πρέπει να πω ότι τα φασιστικά κόμματα, μεταξύ αυτών και η Χρυσή Αυγή, είναι κόμματα των οποίων η προπαγάνδα δεν περιορίζεται μόνο στο συμβολικό επίπεδο, με λόγους, αφίσες κτλ, αλλά επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην προπαγάνδα των έργων. 
Το βασικότερο κομμάτι της είναι η άσκηση βίας», συνεχίζει και αναφέρει ορισμένα δείγματα όπως εκείνο του Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος on camera άσκησε βία απέναντι σε δύο βουλευτίνες, το μαχαίρωμα ενός νεαρού παιδιού στο Μοναστηράκι, αλλά και τις επιθέσεις απέναντι σε μετανάστες. «Δεν πιστεύουν στη δημοκρατία πιστεύουν στη φυσική αριστοκρατία. Και μια παράμετρος αυτής της φυσικής αριστοκρατίας είναι ακριβώς η ικανότητα στην άσκηση βίας», επισημαίνει ο καθηγητής. 
Γιατί; 
 Σύμφωνα με τον κ. Πλειό, αυτή η κουλτούρα της βίας στην ακροδεξιά μπορεί να εξηγηθεί από ορισμένες παραμέτρους. Αρχικά, «υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι λόγω της συγκρότησης της προσωπικότητάς τους έχουν μια ροπή προς τη βία. Για αυτούς είναι πιο φυσικό, έρχονται πιο εύκολα στους κόπλους τέτοιων πολιτικών κομμάτων. 
Δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να ασκούν βία, βρίσκουν πιο εύκολα πολιτικό καταφύγιο σε έναν τέτοιο χώρο». Δεύτερη παράμετρος είναι ότι «οι άνθρωποι που στελεχώνουν τέτοιες οργανώσεις, οι ίδιοι ετοιμάζονται για την άσκηση βίας. Στελέχη τέτοιων κομμάτων συχνάζουν σε γυμναστήρια, προπονούνται σε γυμναστήρια, δηλαδή φροντίζουν να έχουν μια τέτοια προετοιμασία για να ασκήσουν βία». Μια άλλη παράμετρος πολύ σημαντική, κατά τον καθηγητή, είναι ότι σε μια ατμόσφαιρα κρίσης, η βία αυξάνεται. «Δημιουργείται αυτό που διαχέεται μέσα στην κοινωνία... μια κουλτούρα, μια διάθεση, μια ανοχή προς τη βία ίσως... 
Σε αυτό το περιβάλλον της κρίσης η άσκηση βίας γίνεται πολύ πιο εύκολη γιατί υπάρχουν και άλλες μορφές βίας: η άσκηση εγκληματικότητας, η άσκηση υπερβολικής και αδικαιολόγητης καταστολής από πλευράς του κράτους. Επομένως μέσα σε συνθήκες κρίσης αυξάνεται αυτός ο συντελεστής βίας και επομένως είναι πιο εύκολο για ανθρώπους που ανήκουν σε φασιστικές οργανώσεις και πιστεύουν στη φυσική αριστοκρατία να το εφαρμόζουν αυτό στις πολιτικές τους συμπεριφορές». 
 Οι αδύναμοι τα ιδιαίτερα θύματα αυτής της βίας
 Άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να ασκούν βία, που καλύπτουν την άσκηση βίας με κάποιο ιδεολογικό περίβλημα πολύ πιο εύκολα θα χρησιμοποιήσουν τη βία στις καθημερινές τους συμπεριφορές, επισημαίνει ο καθηγητής και εξηγεί: «Βεβαίως δεν σημαίνει ότι όποιος ασκεί βία στην καθημερινή του συμπεριφορά οπωσδήποτε ανήκει σε κάποια φασιστική οργάνωση.
 Όμως άνθρωποι που ανήκουν σε φασιστικές οργανώσεις και λίγο πολύ πιστεύουν στη βία ή τη νομιμοποιούν κατά κάποιο τρόπο πιο εύκολα θα τη χρησιμοποιήσουν και στις προσωπικές τους σχέσεις. Τώρα αν αυτό είναι σε μια συνδιαλλαγή με τον περιπτερά της γειτονιάς τους, σε μια διαφωνία με τη γυναίκα ή με το γείτονά τους είναι μια άλλη ιστορία. 
Ωστόσο αυτό συμβαίνει... είναι πολύ πιο πιθανό να ασκήσουν βία στην επίλυση προσωπικών διαφορών». «Ιδιαίτερα θύματα αυτής της συμπεριφοράς είναι οι γυναίκες και γενικώς όσοι είναι αδύναμοι, όπως οι μετανάστες.
 Αν παρατηρήσει κανείς ένα μεγάλο μέρος των θυμάτων των επιθέσεων ή των φερόμενων ως επιθέσεων είναι γυναίκες. Για παράδειγμα, τα δύο άτομα που δέχτηκαν επιθέσεις από τον Κασιδιάρη ήταν γυναίκες – εννοώ τις βουλευτίνες. Το τελευταίο θύμα - και φημολογείται ότι ήταν θύμα της Χρυσής Αυγής μέχρι να αποδειχθεί - είναι γυναίκα. Ανάμεσα λοιπόν στις ομάδες που είναι ευάλωτες απέναντι σε αυτή τη βία είναι οι γυναίκες». 
 Γυναίκες και Χρυσή Αυγή 
 Σε ότι αφορά την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής και γενικά των φασιστικών κομμάτων για τη γυναίκα, «για τους φασίστες η θέση της είναι στο σπίτι, η γυναίκα είναι προορισμένη για να γεννά παιδιά και να τα μεγαλώνει. Δηλαδή η θέση της γυναίκας δεν είναι στον κοινωνικό στίβο, δεν είναι στο εργασιακό στίβο αλλά στο σπίτι. 
Στην πραγματικότητα βεβαίως υπάρχουν γυναίκες οι οποίες στελεχώνουν τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος, δεν είναι και αντιπροσωπευτικός της κοινωνικής τους θέσης. Από άποψη κοινωνικής θέσης μπορεί να έχουμε πολύ μεγάλη πολυμορφία. Μπορεί να έχουμε γυναίκες διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικής θέσης και εισοδήματος που μπορεί να ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή αλλά δεν θα συναντήσουμε γυναίκες όλων των κοινωνικών στρωμάτων στη Χρυσή Αυγή. Ο αριθμός είναι περιορισμένος, αλλά και η κοινωνική δεξαμενή από την οποία προέρχονται αυτές οι γυναίκες είναι επίσης περιορισμένη».
http://tvxs.gr/news/