Πιστοί στην παράδοση του εκβιασμού

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Εντεκα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του Σχεδίου Ανάν, ελάχιστα φαίνεται να έχει διδαχτεί ο διεθνής παράγοντας, τόσο σε ό,τι αφορά την ουσία του προβλήματος όσο και τη μεθοδολογία επίλυσής του.

Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα με εμφανή ρεβανσιστική διάθεση εμφανίσθηκαν διεθνείς παράγοντες που είχαν ρόλο στη διαχείριση του Σχεδίου Ανάν να συστήνουν την εκμετάλλευση της «ευκαιρίας» που προσφέρει η κρίση ώστε να λυθεί το Κυπριακό. Ο κ. Ρεν, επίτροπος σήμερα για την οικονομία, είχε αναλάβει επίτροπος για τη διεύρυνση ακριβώς μετά το δημοψήφισμα, ενώ ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Α.Φ. Ράσμουσεν ήταν τότε πρωθυπουργός της Δανίας και δεν είχε δείξει και τα φιλικότερα προς την Κύπρο αισθήματα.

Είναι εντελώς λανθασμένη η προσέγγιση η οποία επιχειρείται εννέα χρόνια μετά. Το εμπόδιο για τη λύση δεν ήταν η ευμάρεια της ελληνοκυπριακής κοινότητας και η οικονομική ακμή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ηταν η επιλογή της Τουρκίας, που απαιτούσε λύση που θα της εξασφάλιζε πολιτικό έλεγχο και στο ελεύθερο τμήμα του νησιού. Οσοι σήμερα «καίγονται» για λύση του Κυπριακού πιστεύουν ότι, όπως το 2004 χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός για τον εκβιασμό η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αντίστοιχο ρόλο μπορεί να παίξει η οικονομική κρίση και η εξάρτηση της Κύπρου από τους δανειστές.

Δεν μπορούν όμως να κρύψουν τον πραγματικό στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την απαλλαγή της Τουρκίας από το «περιττό» βάρος του Κυπριακού, που δυσκολεύει τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεών της με την ΕΕ, με τα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει η ανάδειξή της σε περιφερειακή δύναμη με σαφή θρησκευτικό προσανατολισμό και με ένα καθεστώς που όλο και περισσότερο ρέπει προς τον αυταρχισμό.

Ετσι, όχι μόνο δεν ασκείται πίεση προς την Τουρκία αλλά αντίθετα οι επισπεύδοντες αναζητούν τρόπο ανταμοιβής της για την… 39χρονη κατοχή, υποσχόμενοι πρακτικά μερίδιο στον έλεγχο των φυσικών πόρων του νησιού.

Με τέτοιες αντιλήψεις και μεθοδεύσεις απλώς θα φέρουν πιο κοντά ένα νέο αδιέξοδο. Γιατί το Σχέδιο Ανάν άφησε πίσω του μια πολύτιμη κληρονομιά: τα δημοψηφίσματα, από τα οποία πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει κάνεις. Και ένα τέτοιο σχέδιο, που απλώς θα προτείνει στους Ελληνοκύπριους να χρηματοδοτήσουν τα τετελεσμένα της εισβολής με τον φυσικό πλούτο του νησιού που ελέγχει σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία και την υπαγωγή τους υπό τις σημερινές συνθήκες αδυναμίας σε μια χαλαρή συνομοσπονδία με τους τοποτηρητές της κυβέρνησης Ερντογάν, μάλλον δεν θα έχει καλύτερη τύχη από αυτή του Σχεδίου Ανάν.

www.ethnos.gr