Όλοι οι άγιοι είναι μεγάλοι και όλοι έχουν από τον Κύριο θαυματουργική χάρη.
Έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε "μεγάλους" αγίους εκείνους, που η δύναμή τους έχει φανερωθεί περισσότερο από των άλλων με θαύματα και μάλιστα γι' αυτό και τιμώνται ξεχωριστά (δηλ. λαμπρότερα) από τους χριστιανούς.
Εδώ έχουμε ένα ζευγάρι νεόνυμφων Αιγυπτίων, που, αφού βασανίστηκαν, σταυρώθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο και ξεψύχησαν μετά από μέρες οδύνης και δοξάστηκαν & δοξάζονται αιώνια στη βασιλεία των ουρανών!
Η βιογραφία τους εδώ (παρακαλώ, μην αμελήσετε να τη διαβάσετε):
Οι πειρασμοί της αγίας Μαύρας πάνω στο σταυρό & η συγκλονιστική ιστορία των αγίων μαρτύρων Ξενίας και Πελαγίας (3 & 4 Μαΐου)
Παρακλητικός Κανόνας
Σήμερα θα επικεντρωθούμε σε κάποια θαύματά τους, μεταξύ των οποίων και η διάσωση του Ιωάννη Καποδίστρια από δυστύχημα, η οποία αποτυπώνεται και σε εικόνες τους.
Τα κείμενα από εδώ: Ιερός Ναός αγίων μεγαλομαρτύρων Τιμοθέου & Μαύρας Ηλιουπόλεως & Καινή Κτίσις.
Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα και η διάσωση του Ιωάννη Καποδίστρια
Ιστορική θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η ακόλουθη εικόνα των ένδοξων Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας, όχι μόνο διότι συνδέεται με τη ζωή του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια, αλλά γιατί η ιστορία που οδήγησε στην αγιογράφηση αυτής αποτελεί μεγάλο θαύμα.
Το γεγονός συνέβη το Μάιο του 1803 στην Κέρκυρα, όπου ο Ι. Καποδίστριας ζούσε και ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού. Ο Ι. Καποδίστριας κατοικούσε λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από αυτή, στη θέση Κουκουρίτσα. Την 3η Μαΐου 1803 τον ειδοποίησαν να επισκεφθεί κάποιο ασθενή στην πόλη. Ανέβηκε αμέσως στο άλογό του και ξεκίνησε. Είχε καλύψει τη μισή απόσταση του δρόμου όταν ξαφνικά το άλογο αφίνιασε, τινάχθηκε ψηλά και άρχισε να τρέχει με μανία, σέρνοντας δίπλα του τον αναβάτη του που το πόδι του είχε μπλεχτεί στον αναβατήρα.
Την ίδια ώρα ο ιερομόναχος Μασέλλος, της Ι. Μονής Πλατυτέρας, που βρισκόταν κοντά στην πόλη της Κέρκυρας, ενώ διάβαζε την Ακολουθία των Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας και προσευχόταν, αισθάνθηκε ότι κάτι τρομερό συνέβαινε κοντά στη Μονή. Από υπερφυσική δύναμη κινούμενος βγήκε να δεί τι συμβαίνει και αντίκρισε το φοβερό θέαμα.
Το άλογο μανιασμένο να τρέχει και να σέρνει τον τραυματισμένο Ι. Καποδίστρια. Επικαλέστηκε τη χάρη των εορταζόντων την ημέρα εκείνη Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και επέτυχε να σταματήσει το άλογο και να ελευθερώσει τον τραυματισμένο γιατρό. Το μετέφερε μέσα στο Μοναστήρι και εφρόντισε τα τραύματά του. Όταν συνήλθε ο πάντοτε πιστός Ι. Καποδίστριας αντελήφθηκε την θαυματουργική σωτηρία του από τους δύο Άγιους Μάρτυρες τους οποίους αγάπησε και είχε πάντοτε ως προστάτες τους, ενώ στην Ι. Μονή της Πλατυτέρας προσέφερε πολλά και μεγάλα αφιερώματα ευγνωμοσύνη και τον Ιερομόναχο π. Μάσελλο είχε έκτοτε ως εξομολόγο του.
Το θαύμα έγινε γνωστό σε όλη την Κέρκυρα και δύο αγιογράφοι της εποχής
το απεικόνησαν σε τρεις εικόνες. Οι δύο από αυτές φυλάσσονται σήμερα στη
Ι. Μονή (η πρώτη απεικονίζει τον Ιερομόναχο να συγκρατεί από τα
χαλινάρια το αφηνιασμένο άλογο και η δεύτερη το άλογο με τον Καποδίστρια
πεσμένο και άνωθεν οι δύο Άγιοι).
Η τρίτη εικόνα, που σήμερα πρωτοδημοσιεύεται και παριστά τους δύο θαυματουργούς Αγίους άνωθεν και το άλογο με τον τραυματισμένο Καποδίστρια, φυλάσσεται στο Μονίδριον της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Αιξωνή Γλυφάδας (ιδιοκτησία ιερέως Μαρίου Δαπέργολα).
Επίσης πρέπει να λεχθεί ότι η αγάπη και η ευγνωμοσύνη του Καποδίστρια προς τους δύο Αγίους, που τον έσωσαν από βέβαιο θάνατο ήταν τόσο μεγάλη, ώστε εξέφρασε την επιθυμία να ταφεί στην Ι. Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα και όντως ετάφη στο νάρθηκα, όπου επίσης τάφηκαν και άλλοι συγγενείς του πρώτου και όντως μεγάλου Κυβερνήτου της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια.
"Εγώ είμαι η Αγία Μαύρα"
Θεραπεία μικρού παιδιού. Έγινε στους Δελφούς στα τέλη του 1985. Το θαύμα διηγήθηκε η πιστή ενορίτισα του Ιερού Ναού στην Άνω Ηλιούπολη, κ. Παναγιώτα Ορσοπούλου. Η ενορία μας όπως είναι γνωστό κατά το μήνα Νοέμβριο, εκδίδει Ημερολόγια Τοίχου και τα έσοδα των πωλήσεων διατίθονται εξ ολοκλήρου για τα έργα αποπεράτωσης του ιερού ναού. Το Νοέμβριο του 1985 η κ. Π. Ορσοπούλου πήγε να επισκεφθεί τους συγγενείς της στους Δελφούς και πήρε μαζί της και μερικά ημερολόγια του ναού μας για να τα διαθέσει εκεί.
Κάποια κάτοικος των Δελφών, η κ. Αικατερίνη Δημάκου, όταν είδε το ημερολόγιο με την εικόνα των δύο Αγίων Μαρτύρων, το άρπαξε, το αγκάλιασε και με δάκρυα φιλούσε την εικόνα, λέγοντας:
-Να, αυτή είναι η Αγία που παρουσιάστηκε στον ύπνο μου και με χάιδεψε στην πλάτη!
-Πότε έγινε αυτό την ρώτησαν.
-Τελευταία, που είχα το εγγονάκι μου βαρειά άρρωστο. Ήταν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί μας είχαν απελπίσει κι εγώ πονούσα πολύ και έκλαιγα για το κακό που μας βρήκε.
-Και τι έγινε; Ξαναρώτησαν την κ. Αικ. Δημάκου.
-Είδα στον ύπνο μου αυτή την άγνωστη σε μένα και αφού με χτύπησε με καλοσύνη στην πλάτη, μου είπε: «Μη φοβάσαι και μη στεναχωριέσαι. Το εγγονάκι σου θα γίνει καλά. Εγώ είμαι η Αγία Μαύρα…». Αυτά μου είπε και έφυγε ξαφνικά. Εγώ όμως δεν ήξερα να έχει η εκκλησία μας καμμία Αγία, που να την λένε, Μαύρα, σκέφτηκα απορρημένη.
Το άρρωστο παιδί, σε λίγες ημέρες, έγινε τελείως καλά και από τότε η κ. Δημάκου είναι ο πιο πιστός κήρυκας της θαυματουργικής δυνάμεως των Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας.
-Πώς γλύτωσες και δεν έπεσες μέσα στο νερό; Εσύ ούτε χτύπησες ούτε βράχηκες; Τι συνέβη;
-Εγώ δεν έκανα τίποτα. Η Αγία Μαύρα με κρατούσε από τα μαλλιά και δεν με άφηνε να βουλιάξω μέσα στο νερό!
Όταν την έβγαλαν από το πηγάδι, η γυναίκα είχε ελευθερωθεί τελείως από το δαιμόνιο και αφού εδόξασε το Θεό και προσκύνσε την εικόνα των δύο θαυματουργών Αγίων επέστρεψε στο σπίτι της.
Παρόμοιο θαύμα έγινε στην ίδια περιοχή και με κάποιο δαιμονισμένο άνδρα που είχε την τάση να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί. Αυτός με τη βοήθεια των Αγίων, μόλις είδε και προσκύνησε την εικόνα τους απαλάχθηκε από τον δαίμονα και εδόξασε το Θεό, που τον θεράπευσε μέσω των Αγίων του. Από τότε έγινε παντού ο ζωντανός κήρυκας της θαυματουργικής δυνάμεως των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας.
Άλλο ένα θαύμα που φανερώνει την ολοζώντανη παρουσία των δύο Αγίων Μαρτύρων και στην ενορία μας στην Άνω Ηλιούπολη, συνέβη σε κάποια άλλη ενορίτισά μας. Ήταν λίγο πριν γίνει η θεμελίωση του ιερού ναού μας (15 Σεπτεμβρίου 1985).
Στην αρχή είχε κατασκευασθεί ένας μικρός ξύλινος ναΐσκος, που χωρούσε με δυσκολία 10-20 ανθρώπους και μεταφέρθηκε από την αρχική του θέση (πλατεία Θεσσαλονίκης) σε άλλη (τέρμα λεωφορειακής γραμμής), διότι δεν χορηγούνταν το οικόπεδο από τις αρμόδιες αρχές η εν λόγω ενορίτισα συνάντησε τον στεναχωρημένο από τις δυσκολίες εφημέριο και του είπε τα εξής:-Πάτερ μου, μη στεναχωριέσαι για τα εμπόδια, που αντιμετωπίζεις. Χθές είδα στον ύπνο μου το εξής όνειρο: Στα βράχια αυτά, που πρέπει να γίνει ο ναός, είδα μια κοπέλα με μαύρα ρούχα να κάθεται πάνω σε μια πέτρα και να περιμένει.
Εγώ πλησίασα και ρώτησα φιλικά και με κάποια απορία: «Ποια είσαι κόρη μου και τι θέλεις μόνη σου εδώ πάνω που είναι ερημιά;»
-Είμαι η Μαύρα, μου είπε απλά κι εδώ θα γίνει το σπίτι μου σ’ αυτόν τον τόπο, που κάθομαι τώρα.
Αμέσως πετάχτηκα από το κρεβάτι κι έκανα το σταυρό μου, βέβαιη ότι θα ανεγερθεί ο ναός των Αγίων μας. Μη στεναχωριέσαι πάτερ μου, θα το δεις και ο ίδιος πολύ σύντομα.Πραγματικά το θαύμα των Αγίων μας δεν άργησε να πραγματοποιηθεί.
Σε λίγες μόνο μέρες υπογράφηκε το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για την παραχώρηση του οικοπέδου από τις αρμόδιες αρχές, άρχισαν εντατικά οι κατάλληλες εργασίες και την 15η Σεπτεμβρίου του 1985 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Σεραφείμ.
Και εντός τριών μηνών – άλλο θαύμα και αυτό – την 22αν Δεκεμβρίου 1985 ετελέσθη η πρώτη λειτουργία στην αίθουσα του ισογείου, που κτίσθηκε με αληθινό ζήλο και με τη βοήθεια πολλών πιστών. Δοξασμένο να είναι το όνομα του Κυρίου μας και των θαυματουργών Αγίων μας Τιμοθέου και Μαύρας.
Επίσης:
"Εγώ μένω στην Ηλιούπολη..."
Το δημοτικό (επιτραπέζιο, κλέφτικο) τραγούδι "Σαν πας, πουλί μου, στη Φραγκιά, σαν πας στην Άγια Μαύρα"
Δείτε επίσης, παρακαλώ, για τους αγίους των πρώτων ημερών του Μάη.
Έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε "μεγάλους" αγίους εκείνους, που η δύναμή τους έχει φανερωθεί περισσότερο από των άλλων με θαύματα και μάλιστα γι' αυτό και τιμώνται ξεχωριστά (δηλ. λαμπρότερα) από τους χριστιανούς.
Εδώ έχουμε ένα ζευγάρι νεόνυμφων Αιγυπτίων, που, αφού βασανίστηκαν, σταυρώθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο και ξεψύχησαν μετά από μέρες οδύνης και δοξάστηκαν & δοξάζονται αιώνια στη βασιλεία των ουρανών!
Η βιογραφία τους εδώ (παρακαλώ, μην αμελήσετε να τη διαβάσετε):
Οι πειρασμοί της αγίας Μαύρας πάνω στο σταυρό & η συγκλονιστική ιστορία των αγίων μαρτύρων Ξενίας και Πελαγίας (3 & 4 Μαΐου)
Παρακλητικός Κανόνας
Σήμερα θα επικεντρωθούμε σε κάποια θαύματά τους, μεταξύ των οποίων και η διάσωση του Ιωάννη Καποδίστρια από δυστύχημα, η οποία αποτυπώνεται και σε εικόνες τους.
Τα κείμενα από εδώ: Ιερός Ναός αγίων μεγαλομαρτύρων Τιμοθέου & Μαύρας Ηλιουπόλεως & Καινή Κτίσις.
Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα και η διάσωση του Ιωάννη Καποδίστρια
Ιστορική θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η ακόλουθη εικόνα των ένδοξων Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας, όχι μόνο διότι συνδέεται με τη ζωή του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια, αλλά γιατί η ιστορία που οδήγησε στην αγιογράφηση αυτής αποτελεί μεγάλο θαύμα.
Το γεγονός συνέβη το Μάιο του 1803 στην Κέρκυρα, όπου ο Ι. Καποδίστριας ζούσε και ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού. Ο Ι. Καποδίστριας κατοικούσε λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από αυτή, στη θέση Κουκουρίτσα. Την 3η Μαΐου 1803 τον ειδοποίησαν να επισκεφθεί κάποιο ασθενή στην πόλη. Ανέβηκε αμέσως στο άλογό του και ξεκίνησε. Είχε καλύψει τη μισή απόσταση του δρόμου όταν ξαφνικά το άλογο αφίνιασε, τινάχθηκε ψηλά και άρχισε να τρέχει με μανία, σέρνοντας δίπλα του τον αναβάτη του που το πόδι του είχε μπλεχτεί στον αναβατήρα.
Την ίδια ώρα ο ιερομόναχος Μασέλλος, της Ι. Μονής Πλατυτέρας, που βρισκόταν κοντά στην πόλη της Κέρκυρας, ενώ διάβαζε την Ακολουθία των Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας και προσευχόταν, αισθάνθηκε ότι κάτι τρομερό συνέβαινε κοντά στη Μονή. Από υπερφυσική δύναμη κινούμενος βγήκε να δεί τι συμβαίνει και αντίκρισε το φοβερό θέαμα.
Το άλογο μανιασμένο να τρέχει και να σέρνει τον τραυματισμένο Ι. Καποδίστρια. Επικαλέστηκε τη χάρη των εορταζόντων την ημέρα εκείνη Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και επέτυχε να σταματήσει το άλογο και να ελευθερώσει τον τραυματισμένο γιατρό. Το μετέφερε μέσα στο Μοναστήρι και εφρόντισε τα τραύματά του. Όταν συνήλθε ο πάντοτε πιστός Ι. Καποδίστριας αντελήφθηκε την θαυματουργική σωτηρία του από τους δύο Άγιους Μάρτυρες τους οποίους αγάπησε και είχε πάντοτε ως προστάτες τους, ενώ στην Ι. Μονή της Πλατυτέρας προσέφερε πολλά και μεγάλα αφιερώματα ευγνωμοσύνη και τον Ιερομόναχο π. Μάσελλο είχε έκτοτε ως εξομολόγο του.
Το θαύμα έγινε γνωστό σε όλη την Κέρκυρα και δύο αγιογράφοι της εποχής
το απεικόνησαν σε τρεις εικόνες. Οι δύο από αυτές φυλάσσονται σήμερα στη
Ι. Μονή (η πρώτη απεικονίζει τον Ιερομόναχο να συγκρατεί από τα
χαλινάρια το αφηνιασμένο άλογο και η δεύτερη το άλογο με τον Καποδίστρια
πεσμένο και άνωθεν οι δύο Άγιοι). Η τρίτη εικόνα, που σήμερα πρωτοδημοσιεύεται και παριστά τους δύο θαυματουργούς Αγίους άνωθεν και το άλογο με τον τραυματισμένο Καποδίστρια, φυλάσσεται στο Μονίδριον της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Αιξωνή Γλυφάδας (ιδιοκτησία ιερέως Μαρίου Δαπέργολα).
Επίσης πρέπει να λεχθεί ότι η αγάπη και η ευγνωμοσύνη του Καποδίστρια προς τους δύο Αγίους, που τον έσωσαν από βέβαιο θάνατο ήταν τόσο μεγάλη, ώστε εξέφρασε την επιθυμία να ταφεί στην Ι. Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα και όντως ετάφη στο νάρθηκα, όπου επίσης τάφηκαν και άλλοι συγγενείς του πρώτου και όντως μεγάλου Κυβερνήτου της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια.
"Εγώ είμαι η Αγία Μαύρα"
Θεραπεία μικρού παιδιού. Έγινε στους Δελφούς στα τέλη του 1985. Το θαύμα διηγήθηκε η πιστή ενορίτισα του Ιερού Ναού στην Άνω Ηλιούπολη, κ. Παναγιώτα Ορσοπούλου. Η ενορία μας όπως είναι γνωστό κατά το μήνα Νοέμβριο, εκδίδει Ημερολόγια Τοίχου και τα έσοδα των πωλήσεων διατίθονται εξ ολοκλήρου για τα έργα αποπεράτωσης του ιερού ναού. Το Νοέμβριο του 1985 η κ. Π. Ορσοπούλου πήγε να επισκεφθεί τους συγγενείς της στους Δελφούς και πήρε μαζί της και μερικά ημερολόγια του ναού μας για να τα διαθέσει εκεί.
Κάποια κάτοικος των Δελφών, η κ. Αικατερίνη Δημάκου, όταν είδε το ημερολόγιο με την εικόνα των δύο Αγίων Μαρτύρων, το άρπαξε, το αγκάλιασε και με δάκρυα φιλούσε την εικόνα, λέγοντας:
-Να, αυτή είναι η Αγία που παρουσιάστηκε στον ύπνο μου και με χάιδεψε στην πλάτη!
-Πότε έγινε αυτό την ρώτησαν.
-Τελευταία, που είχα το εγγονάκι μου βαρειά άρρωστο. Ήταν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί μας είχαν απελπίσει κι εγώ πονούσα πολύ και έκλαιγα για το κακό που μας βρήκε.
-Και τι έγινε; Ξαναρώτησαν την κ. Αικ. Δημάκου.
-Είδα στον ύπνο μου αυτή την άγνωστη σε μένα και αφού με χτύπησε με καλοσύνη στην πλάτη, μου είπε: «Μη φοβάσαι και μη στεναχωριέσαι. Το εγγονάκι σου θα γίνει καλά. Εγώ είμαι η Αγία Μαύρα…». Αυτά μου είπε και έφυγε ξαφνικά. Εγώ όμως δεν ήξερα να έχει η εκκλησία μας καμμία Αγία, που να την λένε, Μαύρα, σκέφτηκα απορρημένη.
Το άρρωστο παιδί, σε λίγες ημέρες, έγινε τελείως καλά και από τότε η κ. Δημάκου είναι ο πιο πιστός κήρυκας της θαυματουργικής δυνάμεως των Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας.
Έσωσαν δύο από πνιγμό
Πρόκειται για διπλό θαύμα που έγινε στην Ζάκυνθο, στο χωριό Μαχαιράδο ή Μαχαιράδες. Εκεί υπάρχει ναός προς τιμήν των δύο Αγίων και μία θαυματουργός εικόνα της Αγίας Μαύρας. Το πρώτο θαύμα αναφέρεται σε μια δαιμονισμένη γυναίκα, που το ακάθαρτο πνεύμα την έσπρωχνε πολλές φορές να πνιγεί στη θάλασσα. Οι συγγενείς της κατέφευγαν στη χάρη των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και για να την προστατεύσουν από τις ξαφνικές κρίσεις, που την έπιαναν, την είχαν δέσει μπροστά στην εικόνα των Αγίων.
Κάποια μέρα όμως, που έλειπαν οι συγγενείς της γυναίκας, εκείνη
κατάφερε να λυθεί από τα δεσμά της και το δαιμόνιο την οδήγησε και την
έριξε μέσα σ’ ένα βαθύ πηγάδι που υπήρχε κοντά στον ναό. Εκεί έμεινε
περισσότερο από τρεις ώρες χωρίς καμία βοήθεια. Οι συγγενείς της
τρόμαξαν όταν είδαν ότι είχε φύγει και άρχισαν να την ψάχνουν παντού για
την βρούν. Στο τέλος, την ανακάλυψαν μέσα στο πηγάδι όπου έστεκε όρθια
χωρίς να κρατιέται από πουθενά και χωρίς να βραχεί καθόλου από το νερό
του πηγαδιού.
Πρόκειται για διπλό θαύμα που έγινε στην Ζάκυνθο, στο χωριό Μαχαιράδο ή Μαχαιράδες. Εκεί υπάρχει ναός προς τιμήν των δύο Αγίων και μία θαυματουργός εικόνα της Αγίας Μαύρας. Το πρώτο θαύμα αναφέρεται σε μια δαιμονισμένη γυναίκα, που το ακάθαρτο πνεύμα την έσπρωχνε πολλές φορές να πνιγεί στη θάλασσα. Οι συγγενείς της κατέφευγαν στη χάρη των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και για να την προστατεύσουν από τις ξαφνικές κρίσεις, που την έπιαναν, την είχαν δέσει μπροστά στην εικόνα των Αγίων.
-Πώς γλύτωσες και δεν έπεσες μέσα στο νερό; Εσύ ούτε χτύπησες ούτε βράχηκες; Τι συνέβη;
-Εγώ δεν έκανα τίποτα. Η Αγία Μαύρα με κρατούσε από τα μαλλιά και δεν με άφηνε να βουλιάξω μέσα στο νερό!
Όταν την έβγαλαν από το πηγάδι, η γυναίκα είχε ελευθερωθεί τελείως από το δαιμόνιο και αφού εδόξασε το Θεό και προσκύνσε την εικόνα των δύο θαυματουργών Αγίων επέστρεψε στο σπίτι της.
Παρόμοιο θαύμα έγινε στην ίδια περιοχή και με κάποιο δαιμονισμένο άνδρα που είχε την τάση να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί. Αυτός με τη βοήθεια των Αγίων, μόλις είδε και προσκύνησε την εικόνα τους απαλάχθηκε από τον δαίμονα και εδόξασε το Θεό, που τον θεράπευσε μέσω των Αγίων του. Από τότε έγινε παντού ο ζωντανός κήρυκας της θαυματουργικής δυνάμεως των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας.
Πώς εσώθη το εκκλησίασμα
Και αυτό το θαύμα έγινε στον Ιερό Ναό των Αγίων στη Ζάκυνθο το έτος 1801. Ήταν 3 η Μαΐου, ημέρα της ετήσιας μνήμης των Αγίων και ο ναός και ο γύρω χώρος ήταν κατάμεστος από πιστούς, που ήλθαν για την πανήγυρι. Οι ιερείς ντυμμένοι με τα ιερά τους άμφια είχαν τελειώσει τον Όρθρο και ήταν έτοιμοι μετά την Δοξολογία να τελέσουν την λιτάνευση της εικόνος των δύο Αγίων Μαρτύρων. Εντός του ιερού ναού όμως υπήρχε φυλαγμένη, μέσα σε κιβώτιο μεγάλη ποσότητα πυρίτιδος. Άλλοι λένε για πυροτεχνήματα χάρη του πανηγυρισμού, μάλλον αβάσιμη έκδοση διότι τα πυροτεχνήματα θα έπρεπε να ήταν έτοιμα την ημέρα της γιορτής, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι επρόκειτο να αποσταλεί στην σκλαβωμένη πατρίδα (τα επτάνησα τότε εβρίσκοντο υπό την κυριαρχία των Γάλλων) και αυτό είναι το πιθανότερο. Άγνωστο λοιπόν με ποιο τρόπο το κιβώτιο πήρε φωτιά. Η ποσότητα πυρίτιδος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα όχι μόνο τον ναό αλλά ολόκληρο φρούριο. -Κύριε ελέησον -Χριστέ μας, Παναγία μας. -Άγιοι Σώστε μας.
Κλήρος και λαός φώναξαν αμέσως τρομαγμένοι με τις ξαφνικές φλόγες που ξεπετάχθηκαν στο ναό και κανείς δε μπορούσε να κάνει ένα βήμα από το μεγάλο συνωστισμό. Αμέσως ακούστηκε μια φοβερή βροντή σα δέσμη κεραυνών και μια λάμψη που κάλυψε τα πάντα. Η γη σείσθηκε σαν να έγινε σεισμός μεγάλος. Αλλά κανείς δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τεράστιες φλόγες της φωτιάς και η μεγάλη πίεση, μαζί με τα κομμάτια του κιβωτίου έφευγαν προς τα παράθυρα και τινάζονταν στον ανοιχτό ορίζοντα, σαν να υπάκουαν τυφλά σε κάποια αόρατη δύναμη. Οι Άγιοι έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Διότι η έκρηξη ήταν τόσο δυνατή, που θα μπορούσε και το ναό να γκρεμίσει και όλο το εκκλησίασμα να σκοτώσει. Όταν πέρασαν λίγα λεπτά και όλοι είδαν ολοφάνερο το θαύμα, άρχισαν με δάκρυα στα μάτια να ψάλλουν και να ευχαριστούν το Θεό και τους Αγίους: -Μέγας ει κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου! -Οι μάρτυρές σου Κύριε… -Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού…
Ύστερα έψαλλαν όλοι μαζί, με ένα στόμα το «Κοντάκιον» των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας (Ήχος Δ΄, Προσόμοιον «Επεφάνης σήμερον»). «Γηθοσύνως σήμερον, η Εκκλησία, Ευφημεί γεραίρουσα, τους αθλοφόρους του Χριστού, Μαύραν Μαρτύρων το έρεισμα, και αριστέα, Τιμόθεον ένδοξον».
"Εδώ θα γίνει το σπίτι μου"... 
Και αυτό το θαύμα έγινε στον Ιερό Ναό των Αγίων στη Ζάκυνθο το έτος 1801. Ήταν 3 η Μαΐου, ημέρα της ετήσιας μνήμης των Αγίων και ο ναός και ο γύρω χώρος ήταν κατάμεστος από πιστούς, που ήλθαν για την πανήγυρι. Οι ιερείς ντυμμένοι με τα ιερά τους άμφια είχαν τελειώσει τον Όρθρο και ήταν έτοιμοι μετά την Δοξολογία να τελέσουν την λιτάνευση της εικόνος των δύο Αγίων Μαρτύρων. Εντός του ιερού ναού όμως υπήρχε φυλαγμένη, μέσα σε κιβώτιο μεγάλη ποσότητα πυρίτιδος. Άλλοι λένε για πυροτεχνήματα χάρη του πανηγυρισμού, μάλλον αβάσιμη έκδοση διότι τα πυροτεχνήματα θα έπρεπε να ήταν έτοιμα την ημέρα της γιορτής, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι επρόκειτο να αποσταλεί στην σκλαβωμένη πατρίδα (τα επτάνησα τότε εβρίσκοντο υπό την κυριαρχία των Γάλλων) και αυτό είναι το πιθανότερο. Άγνωστο λοιπόν με ποιο τρόπο το κιβώτιο πήρε φωτιά. Η ποσότητα πυρίτιδος ήταν τόσο μεγάλη, ώστε θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα όχι μόνο τον ναό αλλά ολόκληρο φρούριο. -Κύριε ελέησον -Χριστέ μας, Παναγία μας. -Άγιοι Σώστε μας.
Κλήρος και λαός φώναξαν αμέσως τρομαγμένοι με τις ξαφνικές φλόγες που ξεπετάχθηκαν στο ναό και κανείς δε μπορούσε να κάνει ένα βήμα από το μεγάλο συνωστισμό. Αμέσως ακούστηκε μια φοβερή βροντή σα δέσμη κεραυνών και μια λάμψη που κάλυψε τα πάντα. Η γη σείσθηκε σαν να έγινε σεισμός μεγάλος. Αλλά κανείς δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τεράστιες φλόγες της φωτιάς και η μεγάλη πίεση, μαζί με τα κομμάτια του κιβωτίου έφευγαν προς τα παράθυρα και τινάζονταν στον ανοιχτό ορίζοντα, σαν να υπάκουαν τυφλά σε κάποια αόρατη δύναμη. Οι Άγιοι έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Διότι η έκρηξη ήταν τόσο δυνατή, που θα μπορούσε και το ναό να γκρεμίσει και όλο το εκκλησίασμα να σκοτώσει. Όταν πέρασαν λίγα λεπτά και όλοι είδαν ολοφάνερο το θαύμα, άρχισαν με δάκρυα στα μάτια να ψάλλουν και να ευχαριστούν το Θεό και τους Αγίους: -Μέγας ει κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου! -Οι μάρτυρές σου Κύριε… -Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού…
Ύστερα έψαλλαν όλοι μαζί, με ένα στόμα το «Κοντάκιον» των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας (Ήχος Δ΄, Προσόμοιον «Επεφάνης σήμερον»). «Γηθοσύνως σήμερον, η Εκκλησία, Ευφημεί γεραίρουσα, τους αθλοφόρους του Χριστού, Μαύραν Μαρτύρων το έρεισμα, και αριστέα, Τιμόθεον ένδοξον».
Άλλο ένα θαύμα που φανερώνει την ολοζώντανη παρουσία των δύο Αγίων Μαρτύρων και στην ενορία μας στην Άνω Ηλιούπολη, συνέβη σε κάποια άλλη ενορίτισά μας. Ήταν λίγο πριν γίνει η θεμελίωση του ιερού ναού μας (15 Σεπτεμβρίου 1985).
Στην αρχή είχε κατασκευασθεί ένας μικρός ξύλινος ναΐσκος, που χωρούσε με δυσκολία 10-20 ανθρώπους και μεταφέρθηκε από την αρχική του θέση (πλατεία Θεσσαλονίκης) σε άλλη (τέρμα λεωφορειακής γραμμής), διότι δεν χορηγούνταν το οικόπεδο από τις αρμόδιες αρχές η εν λόγω ενορίτισα συνάντησε τον στεναχωρημένο από τις δυσκολίες εφημέριο και του είπε τα εξής:-Πάτερ μου, μη στεναχωριέσαι για τα εμπόδια, που αντιμετωπίζεις. Χθές είδα στον ύπνο μου το εξής όνειρο: Στα βράχια αυτά, που πρέπει να γίνει ο ναός, είδα μια κοπέλα με μαύρα ρούχα να κάθεται πάνω σε μια πέτρα και να περιμένει.
Εγώ πλησίασα και ρώτησα φιλικά και με κάποια απορία: «Ποια είσαι κόρη μου και τι θέλεις μόνη σου εδώ πάνω που είναι ερημιά;»
-Είμαι η Μαύρα, μου είπε απλά κι εδώ θα γίνει το σπίτι μου σ’ αυτόν τον τόπο, που κάθομαι τώρα.
Αμέσως πετάχτηκα από το κρεβάτι κι έκανα το σταυρό μου, βέβαιη ότι θα ανεγερθεί ο ναός των Αγίων μας. Μη στεναχωριέσαι πάτερ μου, θα το δεις και ο ίδιος πολύ σύντομα.Πραγματικά το θαύμα των Αγίων μας δεν άργησε να πραγματοποιηθεί.
Σε λίγες μόνο μέρες υπογράφηκε το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για την παραχώρηση του οικοπέδου από τις αρμόδιες αρχές, άρχισαν εντατικά οι κατάλληλες εργασίες και την 15η Σεπτεμβρίου του 1985 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Σεραφείμ.
Και εντός τριών μηνών – άλλο θαύμα και αυτό – την 22αν Δεκεμβρίου 1985 ετελέσθη η πρώτη λειτουργία στην αίθουσα του ισογείου, που κτίσθηκε με αληθινό ζήλο και με τη βοήθεια πολλών πιστών. Δοξασμένο να είναι το όνομα του Κυρίου μας και των θαυματουργών Αγίων μας Τιμοθέου και Μαύρας.
Επίσης:
"Εγώ μένω στην Ηλιούπολη..."
Το δημοτικό (επιτραπέζιο, κλέφτικο) τραγούδι "Σαν πας, πουλί μου, στη Φραγκιά, σαν πας στην Άγια Μαύρα"
Το
τραγούδι αναφέρεται πιθανώς εις την περίοδο της απηνούς δίωξης των
κλεφτών υπό ισχυρών τούρκικων δυνάμεων (1805-1806), όταν πολλοί εξ αυτών
αναγκάστηκαν να ζητήσουν άσυλο στα νησιά του Ιονίου.
Σαν πας, πουλί μου, στη Φραγκιά, σαν πας στην Άγια Μαύραχαιρέτα μας την κλεφτουριά και τους καπεταναίους.Πες τους να κάτσουν φρόνιμα, πολύ ταπεινωμένα.Πες τους να ρίξουν τ' άρματα και να παραδοθούνε,δεν είν’ ο περσινός καιρός…
Το κείμενο δημοσιεύεται, όπως το τραγούδησε ο λαϊκός τραγουδιστής Γεώργιος Μεϊντανάς.
"Ν":
Το τραγούδι φαίνεται ηττοπαθές, αλλά στην πραγματικότητα, κατά τη γνώμη
μας, φανερώνει την αναμονή για ευνοϊκότερες συνθήκες επαναστάσεως.
Το τραγούδι διασκευάστηκε αργότερα ως "Σαν πας, πουλί μου, στο Μωριά, σαν πας στην Άγια Λαύρα", όπερ εδώ, με το σχετικό σχόλιο.
Δείτε επίσης, παρακαλώ, για τους αγίους των πρώτων ημερών του Μάη.
Κυριακή των Μυροφόρων: Οι Μυροφόρες δεν πίστευαν... αλλά πήγαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου