Η Ιστορία δεν βαδίζει πάντα προς τα εμπρός. Η οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα είναι κι αυτή μια εναλλακτική προοπτική…
Η διαλεκτική σκέψη του Λένιν είχε επισημάνει την πιθανότητα να ξαναγυρίσει η ανθρωπότητα στους «εθνικούς πολέμους»: Να τεθούν δηλαδή ξανά για τους λαούς της Ευρώπης, ζητήματα, ΟΧΙ Σοσιαλιστικής Επανάστασης, αλλά Εθνικής Απελευθέρωσης.
Χαρακτηριστικό και άκρως προφητικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:
«Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων..
εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (ο ιαπωνικός και ο αμερικάνικος κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από ένα ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω για αρκετές δεκαετίες. Αυτό είναι απίθανο. Δεν είναι όμως αδύνατο, γιατί είναι αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε γιγάντια άλματα προς τα πίσω» («Για την μπροσούρα του Γιούνιους», Ιούλης 1916).
Αυτό ακριβώς το γιγάντιο «άλμα προς τα πίσω» το ζούμε σήμερα με την κυριαρχία του πλανητικού, ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη), που διαλύει εθνικά κράτη και δημιουργεί προτεκτοράτα, νέες μορφές αποικίας.
Μόνο οι τυφλοί πλέον δεν βλέπουν και οι επιδοτούμενοι «διεθνιστές», καθώς και εκείνοι «αριστεροί» που είναι σεχταριστικά αγκυλωμένοι σε νεκρά σχήματα ταξικών αφαιρέσεων, τη νέα μορφή της αποικιοκρατικής βαρβαρότητας.
Δεν βλέπουν τον οργουελικό εφιάλτη που επελαύνει και θεμελιώνει μια νέα εθνική, θρησκευτική και πολιτιστική υποδούλωση των λαών, αν όχι και τον εθνικό και πολιτιστικό τους αφανισμό.
Τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν το «όχημα» αυτού του εφιάλτη της νέας αποικιοκρατίας.
Κι αυτά τα «ανοικτά σύνορα» είναι η «αριστερά» (ιδιαίτερα οι σεχταριστικές της αποστεώσεις) που τα έχουν θεοποιήσει: Έχουν θεοποιήσει το «όχημα» της σιδερένιας φτέρνας της Νέας Τάξης για την υποταγή των λαών, τη διάλυση των εθνών, την ισοπέδωση και αποτέφρωση της Ιστορίας και του Πολιτισμού.
Το «εργαλείο» αυτής της νέας αποικιοκρατικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ και ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ των λαών, της διάλυσης των εθνικών κρατών και της πολυπολιτισμικής πολτοποίησης, είναι η λαθρομετανάστευση: Η κατασκευή νέων δούλων, η εισβολή και ο εποικισμός τους στην Ευρώπη.
Όλη αυτή η ξαφνική καταιγίδα της λεγόμενης προσφυγικής έκρηξης είναι ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ και ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗ από τους διεθνείς μαφιόζους του χρήματος και τα υποτελή τους κράτη.
Μόνο όσοι φορούν τεράστιες παρωπίδες δεν μπορεί να το διακρίνουν αυτό. Και φυσικά οι επαγγελματίες του είδους…
Διανύουμε μια από τις τελευταίες φάσεις αυτής της αποικιοκρατικής διαδικασίας: Της νέας εθνικής υποδούλωσης των λαών…
Για την Ελλάδα αυτή η φάση της λαθρομεταναστευτικής έκρηξης («προσφυγική» τη λένε) αποτελεί και τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου της, τη χαριστική βολή.
Διαβάστε σχετικά εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/02/blog-post.html
Αυτό το τεράστιο βήμα προς τα πίσω, η νέα εθνική μας υποδούλωση, η οποία μπορεί και να μας αφανίσει, ως εθνική και ιστορική οντότητα, θα αποτελέσει και το πιο μελανό στίγμα της «αριστεράς»: Ένα στίγμα που θα κολλήσει, σαν στάμπα, σε όλες τις Αριστερές δυνάμεις (τις αυθεντικές), που θα ακυρώσει όλες τις κατακτήσεις των αγωνιστικών κινημάτων και των παραδόσεων της Αριστεράς: Θεωρητικές και πολιτικές…
Έτσι η Νέα Τάξη με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Καταστρέφει, ισοπεδώνει και υποδουλώνει έθνη και λαούς από τη μια, και από την άλλη ακυρώνει και αποτεφρώνει την αγωνιστική ιστορία των λαών και την Αριστερά: Τη θεωρητική και πολιτική πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων…
Και όλα αυτά με τεκμήριο και άλλοθι τη νεοταξική «αριστερά», την «αριστερά» των πολιτικών απατεώνων (τύπου Τσίπρα), την «αριστερά του Σόρος (των ΜΚΟ), των επιδοτούμενων «αριστεριστών» και των λοιπών «χρήσιμων ηλιθίων»…
Με θεοποιημένο «όχημα», όπως είπαμε τα «ανοικτά σύνορα».
Πάνω σ’ αυτό θα θέλαμε να θέσουμε στους «αριστερούς» παπαγάλους των αφηρημένων ταξικών κλισέ κάποια ερωτήματα:
α). Εφόσον θεωρούν επαναστατικό το αίτημα των ανοικτών συνόρων (ο Λένιν φυσικά το θεωρούσε αντιδραστικό μέσα στον καπιταλισμό), ΓΙΑΤΙ η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν άνοιξε τα σύνορα σε κάθε κυνηγημένο ή στους εργάτες άλλων χωρών;
Φαίνεται οι μπολσεβίκοι δεν είχαν ανακαλύψει τον Σόρος…
β). Αλήθεια πιστεύουν αυτοί οι «ντούροι αριστεροί» των «ανοικτών συνόρων» ότι αν οι Μπολσεβίκοι άνοιγαν τα σύνορα, θα άντεχαν παραπάνω από μερικούς μήνες;
Το παγκόσμιο καπιταλιστικό κατεστημένο θα τους γκρέμιζε αστραπιαία. Αυτό το αντιλαμβάνεται και ο πλέον ηλίθιος…
γ). Πώς λοιπόν τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν ΟΛΕΘΡΟ για ένα εργατικό κράτος (Σοβιετική Ένωση) και επαναστατικό αίτημα σε ένα καπιταλιστικό κράτος: Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Στην πραγματικότητα τα «ανοικτά σύνορα» αποτελούν καταστροφή και για τις καπιταλιστικές χώρες, ιδιαίτερα τις μικρές. Διότι δεν καταστρέφεται το κράτος (αυτό μετατρέπεται σε προτεκτοράτο), αλλά καταστρέφονται και αφανίζονται τα έθνη, και τα εθνικά κράτη μετατρέπονται σε νέες πολυπολιτισμικές αποικίες: Αποικίες που ισοπεδώνουν και πολτοποιούν όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που κερδήθηκαν μέσα σ’ αυτά τα εθνικά πλαίσια: Κατακτήσεις ιστορικές, πολιτικές, οργανωτικές, ταξικής συνείδησης κ.λπ…
Τα «ανοικτά σύνορα» δεν γκρεμίζουν τον καπιταλισμό, αντίθετα ανοίγουν το δρόμο στη νέα αποικιοκρατική βαρβαρότητα και κλείνουν ερμητικά το δρόμο προς το Σοσιαλισμό…
Αυτό το έργο επιτελούν οι σημερινοί «αριστεροί», υπογράφοντας, έτσι, τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της Αριστεράς, ΓΕΝΙΚΑ…
Θα ακούει «αριστερά» ο κόσμος και θα αηδιάζει, θα οργίζεται, με ό,τι αυτά συνεπάγονται…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10155
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου