Χωρίς το ΚΚΕ το ξεπούλημα δεν έχει νοστιμιά

του Β.Ξ.

Παρά τους υψηλούς αντικυβερνητικούς τόνους το «κόμμα του λαού» υπέδειξε στην κυβέρνηση τον τρόπο να παρασύρει τους αγρότες στον επιζητούμενο «διάλογο»

Καθώς οι αγροτικές κινητοποιήσεις φάνηκε προς στιγμήν να ξεπερνούν τα όρια αντοχής του πολιτικού συστήματος, η κομματική νο-μενκλατούρα αναγκάστηκε να αναλάβει τον «τιμημένο» από τη μεταπολίτευση και μετά απεργοσπαστικό της ρόλο, σε λελογισμένη αντιπαράθεση (και υπόγεια συνεννόηση) με τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση.

Όσοι αγνοούν ή έχουν ξεχάσει αυτή την πλευρά του μεταπολιτευτικού ΚΚΕ και νομίζουν πως έχουν να κάνουν με ένα (πιθανόν) αρτηριοσκληρωτικό (πιθανόν) μαξιμαλιστικό (αλλά πάντως) συνεπές αντικαθεστωτικό κόμμα , θα πρέπει να έπεσαν από τα σύννεφα την Πέμπτη το απόγευμα, ακούγοντας τον Βαγγέλη Μπούτα εξερχόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά από δυόμιση ώρες διαλόγου με την κυβέρνηση. Ο παλαίμαχος αγροτοσυνδικαλιστής του ΚΚΕ ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. «Ο αγώνας μας αφήνει παρακαταθήκη», είπε. Κι ήταν σαν να έβγαζε τον επικήδειο του μακαρίτη. «Δεν.....
είναι αγώνας μια κι έξω», εξήγησε απολογητικά, καταπίνοντας όλες τις προηγούμενες δηλώσεις του περί «μη διαλόγου». Κάτι πετύχαμε άλλωστε, υπογράμμισε. «Βάλαμε για πρώτη φορά στο τραπέζι το θέμα του αφορολόγητου». Κι όσον αφορά το Ασφαλιστικό, «περιμένουμε να δούμε το νομοσχέδιο όταν θα κατατεθεί».

Αν κάποιος έχει αμφιβολίες για το τι ήθελε να πει ο ποιητής, αρκεί να αναλογιστεί πως ειδικά αυτό το τελευταίο -το επιχείρημα πως οι αγρότες θα έπρεπε να περιμένουν πρώτα να δουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και μετά να το κρίνουν- είναι ακριβώς η γραμμή άμυνας που τηρούσαν ως τώρα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις αντιπαραθέσεις τους με τους εξοργισμένους αγρότες. Κι ενώ όλη η αγροτική κινητοποίηση είχε ως άμεση αφορμή και στόχο το Ασφαλιστικό, ο Μπούτας κατάφερε με δύο λεξούλες να το βάλει στη σκιά, σαν ένα δευτερεύον θέμα που οι αγρότες θα το εξετάσουν υποτίθεται, και θα δουν τι πρέπει να κάνουν εάν και όταν η κυβέρνηση υποβάλλει το νομοσχέδιο. Είναι ένας κρίσιμος εκ μέρους του επικοινωνιακός ελιγμός, που αν πιάσει, θα καταφέρει δυστυχώς όχι μόνο να συσκοτίσει τον στόχο της όλης αγροτικής κινητοποίησης, αλλά και να σπάσει τη de facto συμμαχία που έχει συναφθεί μεταξύ αγροτών και λοιπών επαγγελματικών ομάδων με βάση την κοινή αντίδραση στο Ασφαλιστικό.

Η κρυφή ρητορική του Παφίλη

Κανονικά, κανείς δεν θα έπρεπε να αμφιβάλλει. Τα πράγματα τα είχε καταστήσει σαφή αρκετές μέρες πιο πριν ο Αθ. Παφίλης κατά την αγόρευσή του στην κοινοβουλευτική συνεδρίαση της 11ης Φεβρουάριου. Βεβαίως, το φιλοθεάμον αριστερό κοινό είχε ενθουσιαστεί τότε τόσο πολύ από τις αντιφασιστικές και λοιπές αντικαπιταλιστικές κορώνες του, ώστε δεν πρόσεξε πως αυτό που έμοιαζε με αυστηρή πολεμική κατ’ ουσίαν ήταν μια συνένοχη νουθεσία. Κάτω από τους υψηλούς αντικυβερνητικούς τόνους ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ υποδείκνυε στην κυβέρνηση τι θα έπρεπε να διορθώσει στη συμπεριφορά της αν ήθελε να παρασύρει τους αγρότες στον επιζητούμενο «διάλογο».

Υπάρχει το βίντεο της ομιλίας του Παφίλη στο Διαδίκτυο. Από τα 17 λεπτά που διαρκεί, το ζουμί βρίσκεται σε ένα όλο κι όλο λεπτό (μεταξύ 4·οο’ και 5.οο’), εκεί όπου απευθυνόμενος στον Ν. Παππά και με οξύ, υποτίθεται, ύφος ο Παφίλης του είπε: «Μαζέψτε ορισμένους. … Η λογική του “ελάτε σε διάλογο” δεν συμβιβάζεται με το “έχετε τανκς”, “πάτε για Grexit” και “κλείνετε τα σύνορα”». Όσοι έχουν εμπειρία από ΚΚΕ εύκολα μπορούσαν πίσω απ’ τις ρητορικές αγριάδες να διακρίνουν την έμμεση αποδοχή μιας προοπτικής «διαλόγου» μεταξύ αγροτών και κυβέρνησης.

Η ακύρωση της κοινής κινητοποίησης

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η συμφωνημένη «αγωνιστική» περαντζάδα των τρακτέρ του Μπούτα μπροστά απ’ τη Βουλή ήταν ο τρόπος για να μην φτάσει κανένα άλλο τρακτέρ στην Αθήνα. Υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε τι σήμαινε η διαφορετική αντιμετώπιση των αγροτών της Πελοποννήσου που έφαγαν του κόσμου τα χημικά ώστε να μην καταφέρουν να φτάσουν στην Αθήνα; Κι όσοι τελικά κατάφεραν με κάποιο τρόπο να φτάσουν, φρόντισε ο Μπούτας να μην τους επιτρέψει να πάρουν τον λόγο. Προστατεύοντας, υποτίθεται, την εκδήλωση από τους Χρυσαυγίτες, προκάλεσε ένα κλίμα γενικευμένης έντασης και σύγχυσης μέσα στο οποίο αποκλείστηκε κάθε άλλη, μη-ελεγχόμενη φωνή .Έτσι καπελώθηκε και τελικώς απονευρώθηκε όλο το σχέδιο της παραμονής των αγροτών στο Σύνταγμα.

Το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε με τίποτα να επιτρέψει τη συμβολική και ουσιαστική σύνδεση της πανεθνικής αγροτικής κινητοποίησης με το κίνημα των Αγανακτισμένων του 2011. Αυτό θα έδινε μια άλλη διάσταση στην ένδοθεν αμφισβήτηση του παραδοσιακού αγροτοσυνδυκαλισμού από τις φρέσκες δυνάμεις των νέων αγροτών που φάνηκε να δίνουν τον τόνο σε αρκετές περιπτώσεις. Κι αυτό είναι ακριβώς το σημείο όπου συμπίπτουν στην περίπτωση αυτή οι στόχοι της κυβέρνησης και του ΚΚΕ. Κοινός εχθρός είναι το ακηδεμόνευτο κίνημα, που εκτός από την κυβέρνηση και τα μνημόνια, θέτει σε αμφισβήτηση και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία – παραμελημένο μεν, αλλά απαραίτητο εξάρτημα του πολιτικού συστήματος. Αυτό φρόντισε να θυμίσει το ΚΚΕ στους αχάριστους και αλαζόνες αστούς, που τόλμησαν προς στιγμή να πιστέψουν πως μπορεί το κίνημα να κατασταλεί χωρίς τη δική του συμβολή.

από τον «Δρόμος της Αριστεράς» μέσω του «Βαθύ Κόκκινο»