Θάνος Μαυρίδης
Αδίστακτα φασιστοειδή εξέθεσαν ανεπανόρθωτα την Δημοκρατία και την κυβέρνηση, πραγματοποιώντας μία ασύλληπτη πράξη σε βάρος του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ Δημήτρη Μπουραντώνη. Δεν έφτανε η «καταδρομική επίθεση», όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τα Μέσα Ενημέρωσης τις κακουργηματικές τους πράξεις, προφανώς σε μία προσπάθεια να χαϊδέψουν τα αφτιά των κακομαθημένων νεαρών.
Πέρασαν ταμπέλα στον λαιμό του Πρύτανη, θυμίζοντας ναζί στην εποχή του μεγάλου διωγμού των Εβραίων. Ντροπή, ντροπή, ντροπή.
του Δημήτρη Μηλάκα
Σύμφωνα με όσα είπαν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του στη Βουλή επ’ αφορμή της συζήτησης για την πρόταση μομφής κατά Σταϊκούρα, η κυριαρχία της χώρας επεκτείνεται 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της.
Για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια «κρύβει» εθνικισμό, για τον Νίκο Παναγιωτόπουλο οι ένοπλες δυνάμεις είναι διατεταγμένες έτσι ώστε να προστατεύεται η κυριαρχία μέχρι τα 6 μίλια και για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, αν και η χώρα έχει αναφαίρετο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, δεν το κάνει επειδή υπάρχει η τουρκική απειλή πολέμου.
Μία φιλανθρωπική έκθεση του Γκάγκικ Αλτουνιάν αφιερωμένη στην πατρίδα του την Αρμενία.
Του Μάνου Στεφανίδη από την huffingtonpost.gr
Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο μήνα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, το Αρτσάχ των ντόπιων, είναι συνέχεια της γενοκτονίας των Αρμενίων πριν από εκατό και πλέον χρόνια.
Δέκα εκατομμύρια Αζέροι (Χάζαροι), 83 εκατομμύρια Τούρκοι και επίλεκτοι τζιχαντιστές από τη Συρία ως το Πακιστάν επιχειρούν να αλώσουν ισοπεδώνοντας την ιστορική κοιτίδα ενός πανάρχαιου Έθνους, 2 εκατομμυρίων ψυχών. Χτυπώντας σχολεία, νοσοκομεία, αμάχους επιχειρώντας να καταλάβουν το κέντρο της αυτονομημένης περιοχής, τη πόλη Σούσα. Ήδη οι Αζέροι βρίσκονται μόλις 5 χιλιόμετρα μακριά.
Ως λαός, έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στο Θεό. Από τα αρχαία χρόνια ο Θεός μάς έδειξε ιδιαίτερη εύνοια.
Ήταν στην πρόνοιά Του η δημιουργία του απέραντου κράτους του Μ. Αλεξάνδρου, ώστε να μεταδώσει τα φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στους βαρβάρους και, ειδικότερα, την ελληνική γλώσσα, για να διαδοθεί ευκολότερα, μέσω αυτής, το Ευαγγέλιο.
Ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν ειδωλολάτρης. Ο ιστορικός Ιώσηπος λέει ότι, όταν ο Μ. Αλέξανδρος μπήκε στην Ιερουσαλήμ (αφού αρνήθηκε την υπόδειξη των Εβραίων να συναντήσει πρώτα το Δαρείο και μετά αυτούς), ο αρχιερέας Ίαδος τον υποδέχτηκε στο Ναό του Σολομώντα.
Εκεί, ο Αλέξανδρος είπε:
του Μελέτη Η. Μελετόπουλου
Μπροστά στην ωμή και απροκάλυπτη τουρκική στρατιωτική απειλή, μέρος της ελληνικής πολιτικής και ακαδημαϊκής ιθύνουσας τάξης αντιτάσσει την προσφυγή στον ελληνοτουρκικό διάλογο.
Ως αντικείμενο διαλόγου νοείται αποκλειστικά η ρύθμιση της υφαλοκρηπίδας. Αυτό άλλωστε αποτελεί μία διακομματική παραδοχή από την αρχή της περιόδου της Μεταπολίτευσης. Η Τουρκία όμως απαντά ότι διάλογος νοείται -σύμφωνα με την δική της αντίληψη- μόνον εφ’ όλης της ύλης, συμπεριλαμβανομένων και εδαφικών ζητημάτων (νησίδων, νήσων κλπ.)
Συνηθισμένες ειδήσεις. Αποκεφαλισμός γυναίκας μέσα σε εκκλησία την ώρα της Θείας Λειτουργίας στη Νίκαια της Γαλλίας και άλλοι δύο νεκροί στο ίδιο περιστατικό από δράστη ο οποίος φώναζε Αλαχού Ακμπάρ. Προφανώς.
Να γίνεσαι καλύτερος, χωρίς διαταγές!
Να χαίρεσαι, χωρίς να υποκρίνεσαι!
Να μιλάς, χωρίς να περιαυτολογείς!
Να δουλεύεις, χωρίς να υποδουλώνεσαι!
Να είσαι ελεύθερος, χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος!
Να είσαι τολμηρός, χωρίς επίδειξη!
Να είσαι εκδηλωτικός, χωρίς να είσαι επιπόλαιος!
Να παλεύεις, χωρίς να απελπίζεσαι!
Να είσαι οδηγός, χωρίς να κομπάζεις!
Να διαλέγεις, χωρίς να περιφρονείς!
[Απ’ το βιβλίο μας «ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ», 3ο]
πηγή: ixthis3
Του Γιώργου Καραμπελιά από το liberal.gr
Έχω επαναλάβει αναρίθμητες φορές, τα τελευταία χρόνια, πως υπάρχει ένα και μόνο αποφασιστικό ζήτημα που μπορεί να επιτρέψει μία ανατροπή των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Ευρώπης και γενικότερα του χριστιανικού κόσμου – δυτικού και ορθόδοξου. Και αυτό δεν είναι οι οικονομικές αντιθέσεις, όπως πολλοί φαντάζονται.
Πολύ σημαντικότερο είναι η μετατροπή της Τουρκίας –κάτω από την ηγεσία του Ερντογάν– σε διεκδικητή της ηγεσίας όχι απλώς των «μουσουλμάνων» αλλά του ισλαμισμού. Και ο ισλαμισμός είναι η διεκδίκηση της κυριαρχίας των μουσουλμάνων πάνω στους υπόλοιπους πληθυσμούς. Στις δυτικές κοινωνίες, ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 –όπως είχε γίνει σε ένα βαθμό και στη Ρωσία μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν– ο ισλαμισμός αναδεικνύεται σταδιακώς ως η κυρίαρχη εσωτερική αντίθεση των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Εκδήλωση-Συζήτηση της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Ομιλητής ο Πολιτικός Αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς.
του Παναγιώτη Ξηρουχάκη
«Και να μην υπήρχε Κορονοϊός, ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να τον εφεύρει»
Δυο λόγοι οδηγούν Μητσοτάκη και Τσίπρα να εργαλειοποιήσουν ακόμα πιο πολύ τον Κορωνοϊό στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Ο ένας έχει να κάνει με την ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και το γεγονός ότι αν αφήσουν τον Έλληνα να σκεφτεί την πείνα του, τότε τα πράματα δε θα είναι και πολύ καλά για τους κρατούντες. Έτσι τους βομβαρδίζουν συνεχώς τρομώδη νέα και η κορονοβλακεία πάει σύννεφο. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την ήττα σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης στο θέμα των ελληνοτουρκικών.
Ο Μητσοτάκης το έπαιζε μάγκας στην περίπτωση του Έβρου για να ικανοποιήσει τους (εξαφανισμένους πλέον) μακεδονομάχους των συριζαίικων εποχών. Άλλο είναι όμως να πυροβολείς πρόσφυγες (αν δεν κάνω λάθος δύο έχασαν τη ζωή τους τότε) και άλλο είναι το τούρκικο ναυτικό. Τουρκία και Ρωσία τα έχουν βρει και η Ελλάδα που πόνταρε στη Γερμανία(????) και στις ΗΠΑ μένει εκτεθειμένη
«Προσπαθώ να κάνω μία μουσική, κάπως κλασική, με την έννοια της αντοχής στον χρόνο. Που όποτε και να ακουστεί, να περιέχει αυτό που θέλω να δώσω, δηλαδή, τον Χριστό.
Και τον Χριστό, δεν θα τον δώσω τόσο με την μουσική, όσο με τα λόγια. Αλλά τα λόγια του συνθέτη, δείχνουν τι εννοεί με την μουσική του». Ο μεγάλος Μουσικοσυνθέτης κ. Σταμάτης Σπανουδάκης, ήταν ο προσκεκλημένος του κ. Ηλία Λιαμή, Δρ. Θεολογίας – Μουσικολόγου – Συγγραφέα, στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς την Κυριακή 25 Οκτωβρίου, σε μία εκ βαθέων συζήτηση και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού, χωρίς την συμμετοχή ακροατηρίου και μεταδόθηκε ζωντανά από το διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Παρακολουθήστε:
28η Οκτωβρίου 1940. Οι Έλληνες είμαστε τόσο ποιητικός λαός, τόσο ορμητικός κι ασυγκράτητος (όταν νιώθουμε ότι έχουμε δίκιο), ώστε φτάνουμε στο σημείο να γιορτάζουμε την αρχή ενός πολέμου αντί για το τέλος του.
Αφελείς δεν είμαστε. Ερχόμαστε από πολύ μακρινό σημείο του χρόνου ώστε να γνωρίζουμε ότι πόλεμος σημαίνει θάνατος, στερήσεις, πείνα, πόνος, δάκρυα, αγωνίες και συντρίμμια πάνω στα συντρίμμια.
Ποιος είπαμε ότι εκμεταλλεύεται πολιτικά την επιστήμη;
Του Παναγιώτη Χούπα
Η πεποίθηση στην κοινωνία είναι διάχυτη: η υγειονομική κρίση χρησιμοποιείται από τις ελίτ ως εργαλείο. Αντιλαϊκά μέτρα περνούν χωρίς αντίσταση, κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα χάνονται, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Πολλοί ηγέτες, νεοφιλελεύθεροι οι περισσότεροι, κρύβονται πίσω από «την επιστήμη», αποφασίζουν και διατάσσουν, καταδυναστεύουν τους λαούς.
Σύμφωνοι, αυτό είναι κακό. Σύμφωνοι, αυτοί είναι οι «κακοί». Μήπως όμως και οι «καλοί» είναι εξίσου κακοί, αν όχι χειρότεροι;
Ας δούμε μερικά γεγονότα.
της ανθρωπολόγου Florence Bergeaud-Blackler* από την ιστοσελίδα Ανιχνεύσεις
Σκίτσο του περιοδικού Marianne
Atlantico.fr: Καταγγέλλετε ότι τα πανεπιστήμια δεν ασχολήθηκαν με τον ισλαμισμό, ούτε μάλιστα με τις έκνομες δραστηριότητές του. Ποια είναι τα ευρήματά σας;
Florence Bergeaud-Blackler: Ο ισλαμισμός μελετάται στα πανεπιστήμια αλλά κατά βάση από ερευνητές που εργάζονται σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και του Μαχρέμπ. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις: το έργο του Gilles Kepel, το οποίο συνεχίζει σήμερα ο Bernard Rougier μελετώντας τον σαλαφισμό, ο Hugo Micheron που μελετά τους τζιχαντιστές.
Ο άγιος Δημήτριος, ένας άγιος που έχει τη χάρη του μαρτυρίου και τη δόξα της αγνότητας δεν μπορεί παρά ιδιαίτερα να μας συγκινεί.
Με τη νιότη του αγγίζει τα νιάτα.
Με τη ζωή του χαράζει δρόμους ζωής.
Με την πίστη του εμπνέει τους πιστούς.
Με το μαρτύριό του ανοίγει σ’ όλους έναν καινούργιο ορίζοντα, όπου το φως της αιωνιότητας αποκαλύπτει την πραγματική διάσταση της καθημερινότητας.
Γεννήθηκε στα τέλη του 3ου μ. Χ. αιώνα στη Θεσσαλονίκη κι ανατράφηκε σε οικογένεια επίσημη κι αριστοκρατική. Βαπτίστηκε νωρίς χριστιανός, και νεαρός αναδείχτηκε διδάσκαλος του ευαγγελίου. Το αληθινό του μεγαλείο όμως δεν θα το βρούμε στους τίτλους του αλλά σε δύο στοιχεία που αναβλύζουν από τη ζωή του και αρδεύουν την Ορθοδοξία το μύρο και το αίμα, που πρόσφερε στον Χριστό. Μέσα σ’ αυτά κλείνεται σαν σε πολύτιμες φιάλες το απόσταγμα της ύπαρξης του Δημητρίου, που παίρνει η Εκκλησία και κερνά μ’ αυτό τους πιστούς.
Πριν μερικά βράδυα δείπνησα σε ένα ταβερνάκι της Καλλιθέας με τον επιχειρηματία Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, τον ομότιμο καθηγητή του Παντείου Χρήστο Γιανναρά, τον τ. πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνη Κουνάδη και άλλους εκλεκτούς φίλους από τον χώρο του πολιτισμού, της ιατρικής, του επιχειρείν.
Πρώτη φορά βρέθηκα με αυτή την ομήγυρη. Ακουσα τον κύριο Εμφιετζόγλου να επαναλαμβάνει κατά τη διάρκεια της βραδιάς πολλές φορές μια ωραία ελληνική λέξη: «ανάταση». «Πρέπει να αρχίσει η ανάταση» έλεγε και ξανάλεγε, σχεδιάζοντας μια πρωτοβουλία που θα ανακοινώσει σύντομα. Συμφωνήσαμε όλοι με τη διαπίστωσή του.
του Ιάσωνα Καπετανίδη
Η αναζωπύρωση των συγκρούσεων στον Καύκασο, έφερε ξανά στο προσκήνιο την περιπετειώδη ιστορία του αρμένικου έθνους που εδώ και εκατό χρόνια πορεύεται σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και σχεδόν πάντα εχθρικό περιβάλλον. Ανάμεσα στις φλόγες των μαχών που άναψαν γύρω από τον διαφιλονικούμενο θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, ξεχωρίζει μια λέξη που συχνά επικαλούνται οι Αρμένιοι, το «Σαρνταραμπάντ», η οποία παραπέμπει στα εν πολλοίς άγνωστα σε εμάς ιστορικά γεγονότα, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στην συλλογική μνήμη τους, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας.
Τι είναι όμως το Σαρνταραμπάντ; Πρόκειται για μια τοποθεσία 40 χλμ βόρεια της Ερεβάν στην οποία έλαβε χώρα μια σημαντική μάχη το 1918 μεταξύ των αρμενικών δυνάμεων και των Τούρκων. Από την έκβασή της κρίθηκε κυριολεκτικά η σωτηρία του αρμένικου λαού, εννοώντας του τμήματος του κατά πολύ μεγαλύτερου έθνους που διασώθηκε, ώστε να κατοικεί στα όρια της σημερινής Αρμενίας. Άλλωστε οι ιστορικοί σήμερα θεωρούν ότι αν ηττούνταν οι Αρμένιοι τότε, για αυτόν τον περήφανο λαό θα διαβάζαμε μόνο στα βιβλία της ιστορίας. Μπορεί σε κάποιον αυτό να φαίνεται υπερβολικό, αν φυσικά δεν γνωρίζει για την “τέλεια καταιγίδα” της ιστορίας στην οποία βρέθηκαν οι Αρμένιοι πριν από έναν αιώνα.
“Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν το κεφάλι σου είναι στο στόμα του λύκου”
Του Κώστα Στούπα
“Οι δυτικοί αντιμετωπίζουν “ψυχρά” την Τουρκία ως μια σοβαρή δύναμη και μια μεγάλη αγορά. Εμείς γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο;” Αναρωτιέται ο κ. Ν. Μαραντζίδης στο άρθρο του στην “Καθημερινή” της περασμένης Κυριακής με τίτλο: “Ο Πέλκας στην Φενέρμπαχτσέ”.
Είναι προφανές γιατί. Γιατί ισχύει αυτό που είχε αναφέρει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ για τον Χίτλερ, όταν το πολιτικό κατεστημένο θεωρούσε περισσότερο επιθυμητή μια συμφωνία: “Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς όταν το κεφάλι σου είναι στο στόμα του λύκου”.
Στο ίδιο άρθρο συνεχίζει να επιχειρηματολογεί πως ο φόβος της “Φινλανδοποίησης: της Ελλάδας δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο θέλουν να τον παρουσιάζουν κάποιοι γιατί η Φινλανδία αν και χειραγωγούμενη ως κράτος από την ΕΣΣΔ είχε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από αυτήν…”
του Γιάννη Μακρυγιάννη
Όταν προ ημερών o Σωτήρης Τσιόδρας ουσιαστικά προέβλεπε το τέλος της πανδημίας με μόνο δύο τρόπους (εμβόλιο ή ανοησία της αγέλης), κάποιοι αδιαφόρησαν αμήχανοι να καταλάβουν τι ακριβώς εννοεί και ορισμένοι τον επέκριναν, θεωρώντας μάλλον ότι στην πραγματικότητα πετάει λευκή πετσέτα απέναντι στον κορωνοϊό. Ο Τσιόδρας όμως δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να παραδεχτεί με τον τρόπο του ότι είμαστε στο έλεος του ιού, κάτι που μάλλον το έχει καταλάβει ο ίδιος εδώ και αρκετό καιρό. Γι’ αυτό και απέχει από τις ενημερώσεις, έχει αφήσει τις πολλές παραινέσεις προς τους πολίτες, παρεμβαίνει μόνο για τη διαχείριση ορισμένων κρίσιμων καταστάσεων και απλώς διατηρεί το προσωπικό του «κεφάλαιο» και τις καλές σχέσεις του με το γκουβέρνο.
Τούρκοι βουλευτές της αντιπολίτευσης ζήτησαν από την κυβέρνηση να επιβιβαστούν στο ερευνητικό πλοίο Oruc Reis, με σκοπό –όπως ανέφεραν– να διαβιβάσουν το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία είναι ενωμένη στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια ώρα, παρά τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα και τη “φωτιά” που έχει βάλει σε κάθε σημείο των συνόρων της Τουρκίας, η δημοτικότητα του Ερντογάν παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Του Ζαχαρία Β. Μίχα
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)
Τα στοιχεία αυτά προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σχολιασμού μιας γνωστής και ιδιαίτερα δημοφιλούς άποψης στην Ελλάδα ότι δεν πρέπει να να βάζουμε “στο ίδιο τσουβάλι” την πολιτική ηγεσία της Τουρκίας και τον τουρκικό λαό. Η διπλωματία του “εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ“, από γνωστό παλιό έντεχνο λαϊκό τραγούδι, δυστυχώς συνιστά άλλη μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση που λειτουργεί ως παραμορφωτικός φακός στην αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών.
Του Μιχάλη Ψύλου
Με το δεύτερο κύμα του κορονοϊού να σαρώνει ήδη όλη την Ευρώπη, η Γηραιά ήπειρος βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη ύφεση εδώ και δεκαετίες. Οι πλέον σοβαροί οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι τα δημόσια οικονομικά των περισσότερων χωρών μελών της ΕΕ θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να ανακάμψουν. Σε όλο τον κόσμο, η παραγωγή έχει βυθιστεί σε βαθμό που δεν είχε καταγραφεί ποτέ σε περίοδο ειρήνης. Η φτώχεια ,η ανέχεια, η ανεργία πλήττουν όλο και περισσότερους ανθρώπους. Και όμως! Αυτό που παρατηρούμε είναι το κράτος να περιορίζει τις παρεμβάσεις του στον τομέα της κοινωνικής προστασίας.
Οι φίλοι μας οι άγιοι!
Όταν γνώρισα το Χριστό, μού γνώρισε με τη σειρά Του μια καινούρια οικογένεια με τους αμέτρητους φίλους Του, τους Αγίους και μου είπε: ‘ τώρα είναι και δικοί σου φίλοι’!
Έκτοτε η ζωή και η καθημερινότητά μου άλλαξε άρδην! Η κάθε μου μέρα απέκτησε άλλο νόημα αφού είναι μια γιορτή, γιορτάζει κι ένας φίλος μου! Η κάθε μέρα είναι χαρούμενη γιατί έχουν γιορτή στον ουρανό! Ο χρόνος απέκτησε άλλη αξία γιατί τώρα ακολουθώ το εκκλησιαστικό ημερολόγιο!
Η μελέτη του βίου των Αγίων με έκανε να καταπλαγώ με τον αγώνα, τη θυσία και την αγάπη τους για το Χριστό, να θαυμάσω το ζήλο, τη δύναμη, την αυταπάρνηση και φυσικά όλες τις αρετές τους αφού όλοι τους μαρτύρησαν για τον Αγαπημένο τους! Πάντα θα σαστίζω με την απλότητα, την ταπείνωση και τη γλυκύτητα αυτών των ανθρώπων που το βλέμμα τους και όλη τους η παρουσία εξέπεμπαν το Θείο Φως!
Τελικά, εκείνο που δημιουργεί σχέσεις συνάφειας μεταξύ των διαφόρων φιλοσοφικών ρευμάτων (Ρεαλισμός, Βιταλισμός, Φουτουρισμός, Ουμανισμός κ.α.), των πολιτικών ιδεολογιών (Καπιταλισμός, Μπολσεβισκισμός, Διεθνισμός, Φασισμός κ.α.), των ιδεολογοποιημένων θρησκειών ακόμη και των θεοκρατιών, δεν είναι μόνο ο ακόρεστος πόθος για επιρροή και επικράτηση, αλλά πλειάδα λοιπών γνωρισμάτων.
Τόσο από το επιστημονικό «ξεψάχνισμα» των δομικών χαρακτηριστικών των υπόψη ρευμάτων-κινημάτων κ.ο.κ., όσο και από την επισταμένη, εμπειρική παρατήρηση της χωροχρονικής τους ανάπτυξης και συμπεριφοράς, κατέστη δυνατή η αποκωδικοποίηση του κοινού τους τόπου, της κοινής τους καταβολής, αλλά και ο παρεμφερής προορισμός τους υπό την έννοια της σκοποθεσίας. Ως χαρακτηριστικότερα, λοιπόν, κοινά σημεία αναφοράς αναφέρονται ο δογματικός προπαγανδισμός περί του αλάθητου κελεύσματος το οποίο κομίζουν∙ το θέσφατο των αποφάνσεών τους∙ η ανάλγητη επιβολή της αυθεντίας τους.
Το μαρτυρολόγιο είναι μια ψυχωφελής διήγηση, η οποία δεν αφίσταται της πραγματικότητας και ανέκαθεν ενθάρρυνε και εμψύχωνε τον υπόδουλο ελληνικό λαό.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας γεννήθηκε την 3η Σεπτεμβρίου του 1983 μ.Χ στο χωριό Βουλιαράτες της βορείου Ηπείρου από ευσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και τη Βασιλική, οι οποίοι τον ανέθρεψαν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Η Δερόπολη , στην οποία ανήκε το χωρίο αυτό, ήταν το πνευματικό κέντρο των Ελλήνων της βορείου Ηπείρου, που αγωνίζονταν σκληρά και καθημερινά για να διατηρήσουν την πίστη τους στον Χριστό, την ελληνική τους γλώσσα και συνείδηση. Τα χρόνια όμως εκείνα στην Αλβανία , η οποία κατείχε τις περιοχές αυτές της Ηπείρου, ήταν πολύ δύσκολα. Επικρατούσε φτώχεια και ανελευθερία. Εκκλησίες γκρεμίζονταν και χριστιανοί διώκονταν και βασανίζονταν. Σε ηλικία επτά ετών ο Κωνσταντίνος με τους γονείς του μετακινούνται νοτιότερα στην ελεύθερη Ελλάδα, προκειμένου να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ελεύθερα και εν νουθεσία Κυρίου.
Στη βάση τής Αντιχριστιανικής παρα-φιλολογίας, συχνότατα συναντάμε μερικούς αμαθείς (ή τυφλωμένους από τον φανατισμό) συγγραφείς, με γελοίες ως ανακριβείς θέσεις, που αν και απαντημένες προ πολλού, συνεχίζουν να αναπαράγονται από τους σύγχρονους αμαθείς μαθητές τους
|
Όταν πριν από καιρό δημοσιεύσαμε μια συλλογή από κριτικές στο πρόσωπο του φανατικού αντιχριστιανού Γίββωνα, δεν ήταν κάτι που έγινε τυχαία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει έρθει σε αντιπαράθεση με τους νεόκοπους αντιχριστιανούς παγανιστές (ή και κρυφοπαγανιστές, που αυτοπαρουσιάζονται ως δήθεν άθεοι μη μπορώντας να αντέξουν τις ευθείες βολές για τα αμέτρητα περιστατικά ανορθολογισμού και την παθογένεια του δωδεκαθεϊσμού), και να μην έχει αγανακτήσει από το χαμηλό επίπεδο της επιχειρηματολογίας τους, η οποία προέρχεται συχνότατα από εξίσου χαμηλού επιπέδου βιβλιογραφία: έργα παμπάλαια, ηλικίας ενός και δύο αιώνων ακόμα, ή έργα σύγχρονα που (ξανα) προσφέρουν τις ίδιες παρωχημένες πληροφορίες με τα προηγούμενα, έργα φανατικών, έργα μυθιστορηματικού χαρακτήρα που αξιώνουν δάφνες ιστοριογραφίας, έργα γεμάτα αυθαιρεσίες που αγνοούν επιδεικτικά την σύγχρονη βιβλιογραφία και τα πορίσματα της επιστήμης. Με κάποια από αυτά θα ασχοληθούμε στο κείμενό μας επικαλούμενοι πάντα τους ειδικούς στο αντικείμενο. Και μάλιστα, επίτηδες επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τις απόψεις ενός ανθρώπου, που σε όλη του τη ζωή αναγνωριζόταν ως ένας από τους πλέον ουδέτερους στις διατυπώσεις του, του καθ. Σάββα Αγουρίδη. |
Τυχαιότης ή σκοπιμότης;
Μια ταπεινή αντίκρουση στο άρθρο «Ο Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε»
(δημοσιευθέν στις 18-10-2020 στην Καθημερινή)
Του Γιώργου Βενετσάνου,
Διευθυντή του Ινστιτούτου ΠΥΞΙΔΑ – Ινστιτούτο Γεωπολιτικής,
Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και διδάσκει την φοιτητιώσα νεολαία μας. Θα περίμενε κανείς από έναν Ακαδημαϊκό, ιδίως στην παρούσα χρονική περίοδο που οι Τούρκοι αλυχτούν στην «αυλή» μας, να αναδείξει τις αρετές του γένους μας και την ιστορία του σε μια προσπάθεια ανάταξης και αναζωογόνησης του εθνικού φρονήματος. Φευ, στο άρθρο του με τίτλο «Ο Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε» που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή μας υπέδειξε να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Τι εισηγείται με εθνικά ανοίκειο τρόπο, όμως, ο φίλτατος κατά τα άλλα, κύριος Καθηγητής;
από Γιώργο Ρακκά
Με αφορμή την πολύ αρνητική τροπή που έχει πάρει ο ‘πόλεμος των πολιτισμών’ τον οποίο η παγκόσμια τζιχάντ έχει κηρύξει στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Γαλλία, θυμήθηκα τις έρμες τύχες του διδακτορικού μου πάνω στην πολυπολιτσμικότητα, που κατατέθηκε στο Πάντειο το 2017, γνώρισε σκληρές πολιτικές αντιδράσεις από την επιτροπή αξιολόγησης, και ‘πέρασε’ εν τέλει, με την υποβάθμιση του ‘λίαν καλώς’ (ενώ 98%+ των διδακτορικών που εγκρίνονται στην Ελλάδα, λαμβάνουν ‘άριστα’).
Η ιστορία έχει ως εξής: Το διδακτορικό, αποτέλεσε τον μετέπειτα κορμό του βιβλίου ‘σύγχρονες βαβέλ’. Στο πρώτο του μέρος, παρουσιάζει το ζήτημα της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας από μια γενική, θεωρητική σκοπιά, που αναπόφευκτα θα αναλύσει και το ευρωπαϊκό μεταναστευτικό αδιέξοδο, καθώς και την παγίδα των πολιτισμικών συγκρούσεων στην οποία έπεσε η Ευρώπη.
Σχόλιο Αντιπαγκοσμιοποίηση:
Όταν ο κυρίαρχος λόγος (τόσο αυτός των ποικίλων κέντρων “ενημέρωσης”, των ζωτικών ακαδημαϊκών της παγκοσμιοποίησης, των τηλεοπτικών καλλιτεχνών της κακιάς ώρας όσο και της ελεγχόμενης αντιπολίτευσης της παγκοσμιοποιητικης “αριστεράς”) περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τις πολιτικές ταυτότητας των διαφόρων μειονοτήτων και της ιδεολογίας των δικαιωμάτων, τότε αναδεικνύεται ως μαχητικός (και εν δυνάμει αντιπαγκοσμιοποιητικος) αντίλογος το άρθρο του Charlie Stone. Και αυτό γιατί αντιτάσσει στη ζωτική πολιτιστική διάσταση του συστήματος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που αναπόφευκτα καταλήγει σε έναν ακραιφνή ατομικισμό, το συλλογικό τρόπο ζωής όπως εκφραζόταν άλλοτε από τις κοινότητες της εργατικής τάξης.
Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων (23 Οκτωβρίου)
Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παιδική ήδη ηλικία, ο Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νόμος για όσους αφιερώνονται στον Θεό (Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λουζόταν και δεν χριόταν με έλαιο, προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.
του Κώστα Ράπτη
Τις πρόσφατες εντάσεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο δεν θα πρέπει να τις δούμε ως απλή συνέχεια της ούτως ή άλλως βεβαρυμένης ελληνοτουρκικής ατζέντας, ούτε όμως και ως απλή εξαγωγή εσωτερικών προβλημάτων της γείτονος.
Την ποιοτική διαφορά που δημιουργεί η εμπέδωση με τον Ταγίπ Ερντογάν μιας «μεσσιανικής» εθνικής ιδεολογίας με αναθεωρητικά χαρακτηριστικά φωτίζει αποκαλυπτικά συνέντευξη που έδωσε στον Γιαβούζ Μπαϊντάρ του Ahval News ο δρ. Χαμίτ Μποζαρσλάν της Σχολής Προχωρημένων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS) του Παρισιού.
Κατά τον Μποζαρσλάν, ο Ερντογάν πιστεύει ότι έχει φτάσει η ώρα για να πάρει η Τουρκία την ιστορική εκδίκησή της και να λύσει τους λογαριασμούς του παρελθόντος, στρεφόμενη ενάντια σε όλες τις μεγάλες δυνάμεις.
Έχουμε γράψει στο παρελθόν για τους αναδυόμενους γεωπολιτικούς άξονες στον υπό διαμόρφωση νέο πλανητικό χάρτη ορισμένοι εκ των οποίων είναι δυσδιάκριτοι, αφενός λόγω της ρευστής ακόμα κατάστασης των σχηματισμών, αφετέρου επειδή τα μέρη που τους συγκροτούν δεν επιθυμούν να διαφημίζουν τον ρόλο τους.
Τα τεστ δεν δημιουργούν κρούσματα, ανιχνεύουν αυτά που ήδη υπάρχουν
Tου Παναγιώτη Χούπα
«Τι φταίει για την πρόσφατη εκτίναξη των κρουσμάτων COVID-19 στη χώρα μας;».
H απάντηση στο ερώτημα αυτό, επιχειρείται στις γραμμές που ακολουθούν.
Στην πρώτη φάση της πανδημίας σταθήκαμε τυχεροί. Τα περιοριστικά μέτρα που αναγκαστικά ελήφθησαν (δεν υπήρχε άλλη επιλογή), εφαρμόστηκαν σε έναν πληθυσμό στον οποίο η διασπορά του ιού ήταν πολύ μικρή.
Δυστυχώς, λίγοι κατάλαβαν πόσο τυχεροί υπήρξαμε. Η περίοδος των αυστηρών μέτρων και η ευκαιρία που παρείχε για περίσκεψη, εκπαίδευση, οργάνωση και δράση, πέρασε ανεκμετάλλευτη.
Η «επιτυχία» είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Για το θέμα που έχει ανακύψει σχετικά με την Θεία Κοινωνία και τον κορωνοϊό αναφέρθηκε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας, στο Πρακτορείο Ορθοδοξία. «Αυτοί που μιλούν εναντίον της Θείας Κοινωνίας δεν έχουν κοινωνήσει εδώ και δεκαετίες» δηλώνει χαρακτηριστικά και συνεχίζει «Αυτοί που είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου, είμαστε οι ίδιοι οι Ιερείς.
Εγώ που έχω περίπου 33 χρόνια ιεροσύνης έχω κοινωνήσει όλες τις ασθένειες» υπογράμμισε και τόνισε δε ότι η «Θεία Κοινωνία είναι θαύμα της Εκκλησίας και δεν μολύνει».
Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας (Α) με τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα στα Τίρανα. Photo via @NikosDendias
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ από το hellasjournal.com
Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία.
Όπως είναι γνωστό, η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με την Αλβανία το 2009, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της “μέσης γραμμής”, ο δε τρόπος της οριοθέτησης ονομάστηκε «θαλάσσιο όριο πολλαπλών χρήσεων», διότι δεν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ.
Υπογράψαμε, τότε, μια άριστη οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, που ήταν απόλυτα συμβατή με το Δίκαιο της Θάλασσας και πρέπει να επαινεθεί ιδιαίτερα η ομάδα που την διαπραγματεύτηκε, με επικεφαλής τον πρέσβη Γεώργο Σαββαίδη.
Με μια
ιστορικής σημασίας απόφαση που έλαβε σήμερα το Μονομελές
Πλημμελειοδικείο Κέρκυρας (πρόεδρος ο κ. Γεωργιάδης και εισαγγελέας η κ.
Υφαντή) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων
Νήσων κ. Νεκτάριος αθωώθηκε και στις δύο δίκες στις οποίες παραπέμφθηκε
για τις δηλώσεις του την 25 Μαρτίου 2020 περί της θείας κοινωνίας, όσο
και για την διεξαγωγή εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος της
λιτανείας της Κυριακής των Βαΐων. "Ν": Υπενθυμίζουμε, αν χρειάζεται, ότι εδώ αναφέρονται λεπτομέρειες για την υπόθεση.
Η δίκη ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης 21 Οκτωβρίου 2020. Και οι δύο αποφάσεις είναι ιστορικής σημασίας τόσο για την θέση της Εκκλησίας στον δημόσιο βίο, όσο και για την ευθύνη του εκάστοτε Μητροπολίτη να διαφυλάξει την θρησκευτική ταυτότητα και παράδοση του τόπου.
Ύστερα από εκτενή προετοιμασία που ανέλαβε η νομική υπεράσπιση του Μητροπολίτη, με επικεφαλής τον κ. Σπυρίδωνα Χριστόφιλο, Δικηγόρο, L.LM,y Δ.Ν. Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Δικαίου, για πρώτη φορά τέθηκε σε δίκη το άρθρο 33 του νέου ποινικού κώδικα, διά του οποίου λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν το ζήτημα της σύγκρουσης καθηκόντων που φυσικά πρόσωπα βιώνουν κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, όταν αυτή η εκπλήρωση έρχεται σε σύγκρουση με τον νόμο.
Η δολοφονία του Σαμιέλ Πατί χτυπάει το δημόσιο σχολείο, τη δημόσια εκπαίδευση της ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας, της αμφισβήτησης. Η περίφημη γαλλική laïcité δεν είναι πια δεδομένη. Πολύ αργά και με μεγάλη καθυστέρηση η Γαλλία και η Ευρώπη ολόκληρη συνειδητοποιούν το τέλος της εποχής της «πολυπολιτισμικότητας».
Για άλλη μια φορά, η άκρα αριστερά έχει εξαπολύσει όλο το μίσος της εναντίον των χριστιανών σε άλλη μια ημέρα τρομοκρατικής βίας, αυτή τη φορά στο Σαντιάγο της Χιλής.
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»
Δεν νομίζω ότι τιμά τον νομικό κόσμο της Ευρώπης κυρίως όμως της Ελλάδας , η Ατιμωρησία του εγκληματικού καθεστώτος της Άγκυρας και του προσωπικού του.
Δεν μπορεί το 2020 υπόδικοι εγκληματίες όπως ο Ακάρ, ο Φιντάν, ο Ταγίπ, ο Μπαχτσελί, οι Τούρκοι στρατηγοί, να ταξιδεύουν, να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ατιμώρητοι στην Ευρώπη.
Ο νομικός κόσμος της χώρας δεν ακολούθησε το παράδειγμα των Ισπανών συναδέλφων του σε σχέση με τους νοτιοαμερικανούς στρατηγούς, όπως τον Πινοσέτ. Να σημειώσουμε ότι αυτοί ήταν πρόσκοποι σε σχέση με τους μεγάλους εγκληματίες της Άγκυρας.
Στο βιβλίο «Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα-Το Τουρκικό Πρόβλημα-Η Ανθρωπιστική Ελλάδα» επανέφερα τον δρόμο, τον ορίζοντα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για τους Ατιμώρητους Διαρκείς Δολοφόνους.
του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη
Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό δεν τα έχει βάλει μόνο με όσους διαφωνούν με την ηττοπαθή και καταστροφική πολιτική του κατευνασμού, που ακολουθεί απέναντι στην Τουρκία. Τα έχει βάλει και με τη νοημοσύνη μας. Δύο απτά παραδείγματα:
Σε μια προσπάθεια να πείσει το λαό, ότι ο κατευνασμός και η διπλωματία είναι ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης του τουρκικού χιτλερισμού, και ότι ο Έρντοαν δεν απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, επιστρατεύει πρώην υπουργούς -με παραδοσιακά άριστες σχέσεις με τη Γερμανία- και δημοσιογράφους.
Μέχρι και ο Δαλάι Λάμα τον επισκέφθηκε για να τον γνωρίσει, γιατί είχε ακούσει τόσα για εκείνον!
Ο Ανέστης Μαυροκέφαλος έζησε τα θαύματα του αγίου και έγινε
«αρχοντάρης» και «ταχυδρόμος» του γέροντα στο κελί Παναγούδα στην Ιερά
Μονή Κουτλουμουσίου, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εδώ
και αρκετά χρόνια, ο 50χρονος αγρότης έχει φτιάξει με τη βοήθεια αρκετών
πιστών το «σπίτι» του αγίου Παΐσιου, το εκκλησάκι που βρίσκεται ένα
χιλιόμετρο έξω από το χωριό Μαΐστρο στην Αλεξανδρούπολη.
Για πρώτη φορά έλυσε τη σιωπή του και εξιστορησε σε γνωστή εφημερίδα τις ξεχωριστές στιγμές που έζησε δίπλα του.
του Νικόλα Δημητριάδη
Στις αρχές του έτους, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προέβη σε μία κίνηση που προκάλεσε έκπληξη: Αποφάσισε τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα σχεδίασης και ανάπτυξης ενός νέου πλοίου, του «European Patrol Corvette»[1]. Είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που η Ελλάδα αποφασίζει να συμμετάσχει εξαρχής στην εξέλιξη ενός οπλικού συστήματος, αντί να αγοράσει ένα έτοιμο, από κάποια άλλη χώρα.
Το πρόγραμμα «European Patrol Corvette» (ΕPC) εντάσσεται στην ευρωπαϊκή «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία στον τομέα της Ασφάλειας και της Άμυνας» (PESCO) και αναμένεται να αποδώσει ένα πλοίο 3.000 τόνων, το οποίο θα δέχεται μια ποικιλία εξοπλισμού και οπλισμού, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε διαφορετικούς ρόλους: από περιπολικό ανοικτής θαλάσσης για την Ακτοφυλακή, μέχρι μικρή φρεγάτα για το Πολεμικό Ναυτικό. Του προγράμματος ηγείται ο γαλλοϊταλικός ναυπηγικός κολοσσός Naviris (κοινοπραξία των εταιρειών Fincantieri και Naval group).
του Δημήτρη Μπελαντή
Ένα ζήτημα που απασχολεί πολύ και τη ριζοσπαστική κοινωνιολογική έρευνα αλλά και την πρακτική πολιτική των αριστερών δυνάμεων και οργανώσεων και στην Ελλάδα και διεθνώς είναι το ζήτημα του τι είναι σήμερα τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα, πώς συμπεριφέρονται κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά και ποια πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς έναντι αυτών. Ιδίως στην Ελλάδα όπου τα στρώματα αυτά είναι αρκετά εκτεταμένα, καμία συζήτηση για μια φιλολαϊκή πολιτική, πολύ περισσότερο για μια στρατηγική κοινωνικής αλλαγής, δεν γίνεται με επαρκή τρόπο, αγνοώντας τον ρόλο αυτών των τάξεων και στρωμάτων.
Δεν ξέρω πόσοι έχετε ακουστά τον Νίκο Μαραντζίδη;
Ο Νίκος Μαραντζίδης δεν είναι καθόλου τυχαίο πρόσωπο. Είναι μέγας “εκσυγχρονιστής”, πιστός ακόλουθος της Σημιτικής σχολής, “ευρωπαϊστής” μέχρι το κόκκαλο, μέλος του Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ, Ίδρυμα, για να το κάνουμε λιανά, για τη “συνδιαχείριση” και “συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου και Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας.
Ε, λοιπόν, ο Νίκος Μαραντζίδης, με όλους αυτούς τους βαρύγδουπους τίτλους, ,μέσα από τις στήλες της κυριακάτικης “Καθημερινής” (18/10/2020), της ναυαρχίδας στον χώρο των ΜΜΕ του ελληνικού κατεστημένου, του νεοφιλελευθερισμού, του ευρωπαϊσμού, της δυτικότροπης υποτελούς μονομέρειας της χώρας, αποφάσισε τούτες τις κρίσιμες στιγμές, να μας νουθετήσει για να ακολουθήσουμε τον σωστό “δορυφορικό”
