Η παρέλαση, οι «ινστρούχτορες» και η απάντηση

Pagenews.gr 

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης αναλύει στο blog του στο pagenews.gr το «μανιφέστο» των κοριτσιών που έκαναν την παρέμβαση στη μαθητική παρέλαση της 28η Οκτωβρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

«Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά. Τι κοινό μπορεί να’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να’χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία.

ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ (Βίος και θαύματα)

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ (του εν Ευβοία) 
Ο όσιος πατήρ Δαυίδ γεννήθηκε στις αρχές του 16 ου αιώνα στο παραθαλάσιο χωριό Γαρδινίτζα, αντίκρυ της νήσου Ευβοίας. Ο πατέρας του ήταν ευσεβής και ενάρετος ιερέας. Μόλις τριών ετών, ο Δαυίδ είδε μια νύκτα να του φανερώνεται ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και να τον οδηγεί στην γειτονική εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στο όνομά του. Έμεινε εκεί, όρθιος και ανυπόδητος για έξι ημέρες, βυθισμένος στη θεωρία, ενώπιον της εικόνας του Προδρόμου.
Αναθρεμμένος από την πιο τρυφερή του ηλικία με τις αρχές της υπακοής απέναντι στους γονείς του, της ασκήσεως και της αδιαλείπτου προσευχής, άφησε
το πατρικό του σπίτι σε ηλικία δεκαπέντε χρονών, προς αναζήτηση ενός πνευματικού πατέρα. Τον βρήκε στο πρόσωπο του ιερομονάχου Ακακίου, ονομαστού για τις αρετές του και το ευαγγελικό κήρυγμά του στα χωριά της περιοχής.

Η Τουρκία ανάμεσα στον αρμενικό και τον κουρδικό "εφιάλτη"

Του Κώστα Ράπτη

Ποιό ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις; Η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από την ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ή μήπως οι ανακοινώσεις του επικεφαλής του Πενταγώνου Μαρκ Έσπερ για την επιστροφή των αμερικανικών στρατευμάτων στην ανατολική Συρία όπου περιπολούν από κοινού με τους Κούρδους μαχητές του PYD.

Και οι δύο κινήσεις δεν μπορούν παρά να θέσουν την Άγκυρα σε συναγερμό – διότι αφορούν την εθνική συγκρότησή της. Όμως η πρώτη αφορά το επίπεδο των συμβολισμών και αναφέρεται στο παρελθόν, ενώ η δεύτερη σε επιχειρούμενες αλλαγές του αυριανού χάρτη της περιοχής.

Το μίσος του Ενβέρ Χότζα για τις Βορειοηπειρώτισσες και τα αρρωστημένα βασανιστήρια

Τον Μάρτιο του 1978, κατά την επίσκεψή του στη Γράψη της Δρόπολης, -η οποία έμελλε να αποτελέσει το έναυσμα της κρυφής ανάστασης του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, όχι επειδή το επέτρεψε το κομμουνιστικό καθεστώς (αυτό επέτρεψε, εξαναγκασμένο από τις διεθνείς εξελίξεις, μόνο γλωσσικές ασήμαντες διευκολύνσεις)- ο δικτάτορας κομμουνιστής Ενβέρ Χότζα, κατά την αποστροφή του λόγου του, ύμνησε τη συνδρομή των δροπολιτισσών γυναικών, οι οποίες, κατά το παρελθόν, ελλείψει των μεταναστών ανδρών τους, διαπληκτίζονταν με τους γαιοκτήμονες, οι οποίοι καταστρατηγούσαν κάθε έννοια κοινωνικού δικαίου, ενώ τώρα, στενά συναδελφωμένες με το κομμουνιστικό καθεστώς, έχτιζαν μαζί με τις αλβανίδες αδελφές τους μία νέα ζωή και παρήγαγαν νέα κομμουνιστικά ήθη. Για όλα αυτά εμείς, τόνισε ο Χότζα, οφείλουμε να τους βγάλουμε το καπέλο, δηλαδή να υποκλιθούμε ενώπιόν τους ευλαβικώς.

Χριστιανοὶ κατὰ τοῦ ναζισμοῦ

Τι αποκαλύπτει η ανόητη μίμηση των Monty Python στην παρέλαση

του Βαγγέλη Γεωργίου
από το «https://slpress.gr/»
Η Εφ.Συν., η οποία δημοσίευσε το «μανιφέστο» που δικαιολογεί την α λα Monty Python παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια 10 κοριτσιών στις 28 Οκτωβρίου, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις, μίλησε και για «τοποθετήσεις ακροδεξιάς απόχρωσης». Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρεί να αποδώσει σε συντηρητικά αντανακλαστικά τις αντιδράσεις για το «εναλλακτικό» θέαμα που παρουσίασαν οι 15χρονες κοπέλες στη μαθητική παρέλαση.
Γι’ αυτό λοιπόν, θα ξεκινήσω ανάποδα και θα θυμίσω ένα άγνωστο περιστατικό του 1936, όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ ξευτέλισε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη με την εξής κίνηση: δεν εναπόθεσε το στεφάνι αλλά το πέταξε! Όπως ο βασιλιάς ταπείνωσε ένα σύμβολο, έτσι συνέβη και με τους ανήλικους performers της παρέλασης. Ο καθένας για τους λόγους του. Γιατί, όμως, πρέπει να επιφυλάσσουμε λιγότερη κριτική στην «εναλλακτική» μετά του lifestyle σημερινή στάση παιδιών απ’ ότι στην αυταρχική στάση ενός βασιλιά της δεκαετίας του 1930;

Από τον Ισοκράτη στον Κίσινγκερ

  Λαμπρος Kαλαρρυτης

Pagenews.gr

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης, μέσα από το blog του στο pagenews.gr, σχολιάζει τις εξελίξεις στην Τουρκία μετά την εισβολή στη Συρία αλλά και το μεταναστευτικό.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αναλογιζόμενος αφενός τις εξελίξεις με την Τουρκία και τον τυφώνα που έρχεται μετά τη Συρία, αφετέρου την καταιγίδα που ήδη έχει ξεσπάσει στη χώρα με το μεταναστευτικό, έπεσε το μάτι μου σε δύο σύντομα κείμενα. Άσχετα μεταξύ τους, αλλά το καθένα απολύτως σχετικό με τα δύο θέματα που σκεπτόμουν και για τα οποία έκανα ρεπορτάζ και διάβαζα τις εξελίξεις.
Το πρώτο ήταν του φίλου στρατηγικού αναλυτή και ειδικού σε θέματα ασφαλείας Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου. Λίγη ώρα αφότου μιλήσαμε στο τηλέφωνο είδα την εξής ανάρτησή του με ένα απόφθεγμα του Χένρι Κίσινγκερ: 

Παραστάτης στη σημαία 17χρονος αριστούχος από το Μπαγκλαντές που φιλοξενείται στην «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»

---

---

Ήταν μόλις 15 ετών όταν έκανε ολομόναχος και με τα πόδια το ταξίδι της ζωής του προς την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Έφθασε σε μια άγνωστη χώρα που δεν γνώριζε ούτε λέξη από τη γλώσσα.

Βρήκε καταφύγιο και στήριξη στον Φιλανθρωπικό Οργανισμό «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» και μέσα σε δύο χρόνια έγινε ο μαθητής με τους καλύτερους βαθμούς στο ελληνικό σχολείο. Ο νεαρός Hasanu Zzaman από το μακρινό Μπαγκλαντές παρελαύνει σήμερα με υπερηφάνεια δίπλα στην ελληνική σημαία αποσπώντας το χειροκρότημα όλων όσοι βρέθηκαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Ελληνικό.
«Είμαι τόσο χαρούμενος και πολύ υπερήφανος που είμαι σήμερα στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου», λέει ο μαθητής από Μπαγκλαντές που παρά το εμπόδιο της γλώσσας κατάφερε να συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία στην τάξη του.

Μα καλά, εσείς ακόμα νομίζετε ότι αποφασίζει ο Τραμπ;

Παναγιώτης Ήφαιστος

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διαθέτει έναν αμφιλεγόμενο χαρακτήρα για το αξίωμα που έχει αναλάβει. Ωστόσο, δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο στην αμερικανική ιστορία. Φερ' ειπείν, ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν τη δεκαετία του 1980, υπήρξε περισσότερο αμφιλεγόμενος και με περισσότερους μάλιστα τρόπους. Ο Ρέιγκαν --οφείλουμε να υπενθυμίσουμε-- με αμερικανικούς όρους θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους προέδρους, ενώ κανείς δεν θα αμφισβητήσει ότι η στρατηγική του επιδεξιότητα γονάτισε και συνέτριψε την ΕΣΣΔ.

Τάσος Λειβαδίτης: Ο ποιητής του έρωτα και της επανάστασης

Ο Τάσος Λειβαδίτης ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Με τα έργα του έδωσε νέα πνοή στον έρωτα, εμπλουτίζοντάς τον με στοιχεία επικά και δραματικά.
Ο ομότεχνός του Τίτος Πατρικίος έγραψε χαρακτηριστικά: «Έχουμε να κάνουμε με έναν αυθεντικό, έναν μεγάλο ρομαντικό». Υπήρξε ένας «αλκοολικός του ονείρου» που πέρασε από την αισιοδοξία και την επαναστατική μέθη, στην ατέρμονη εσωτερική αναζήτηση.
Ο Παντελεήμων-Αναστάσιος Λειβαδίτης γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1922, στη συνοικία Μεταξουργείο της Αθήνας. Στα γράμματα θα γίνει γνωστός με το δεύτερο όνομά του κι αυτό γιατί ο πρόωρος τοκετός της μητέρας του το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Έτσι λόγω της ημέρας, αλλά και επειδή σώθηκε ως εκ θαύματος, βαφτίστηκε με δύο ονόματα.
Πατέρας του ήταν ο Λύσσανδρος Λειβαδίτης από την Κοντοβάζαινα Αρκαδίας, εύπορος υφασματέμπορας, που πτώχευσε λόγω πολέμου και πέθανε το 1943.

Η θυσία του Κατσίφα έγινε δημοτικό τραγούδι

Του Κωνσταντή Κατσίφα

-Κωστάκη, κάτσε φρόνιμος, να γένεις νοικοκύρης,

να χτίσεις σπίτι πέτρινο, με μιαν αυλήν ωραία.

Να 'χεις αμάξι έμορφο, τις τρέλες άφησέ τες.

Δε σκέφτεσαι την κόρη σου που έχεις στην Ελλάδα;

-Αλέξη Τσίπρα, τι θαρρείς πως είμαστ' εδώ πάνω;

Μήνα θαρρείς πως είμαστε του Ράμα τα κοπέλια;

Να προσκυνώ για τα ευρώ, να σέρνομαι στον κάμπο,

να κραίνω στους Τουρκαλβανούς, να 'χω την πολιτσίγια,

να σκίζει Γαλανόλευκες, η νέα σιγκουρίμι;

Εγώ θέλω το Φλάμπουρο, να στέκει στο χωριό μου,

για να το βλέπουν οι Έλληνες, που 'ρχονται για να κλάψουν.

Για να τιμά ολοχρονίς, για να τιμά όπως πρέπει,

τα οστά των άταφων νεκρών, του ένδοξου Σαράντα.

Να κλαίει ο Πενταδάχτυλος, κι η έρμη η Χιμάρα,

να κλαίει ο Ελληνισμός, μέχρι την Άγια Ώρα.

Τορπίλη ΗΠΑ και Ρωσίας στα θεμέλια του ΟΗΕ

Πώς οι Μεγάλες Δυνάμεις κατήργησαν τα Ην. Έθνη, πώς νομιμοποίησαν την Άγκυρα και πώς το προηγούμενο της ζώνης ασφαλείας απειλεί την Κύπρο ενόψει, μάλιστα, Τριμερούς

Ο χάρτης με την υφιστάμενη κατάσταση στη Συρία και οι αγωγοί πετρελαίου
Γιάννος Χαραλαμπίδης
Στη Μέση Ανατολή και δη στη Συρία έχουμε ένα καλοστημένο παιχνίδι με κυρίαρχους δρώντες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, που αναλαμβάνουν δράση και αντικαθιστούν τον όποιο ρόλο θα μπορούσε να είχε ο ΟΗΕ, ανακηρύσσοντας από κοινού την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν ως περιφερειακή δύναμη που «δικαιούται» να εισβάλλει σε ξένα κράτη υπό το πρόσχημα του ζητήματος της ασφάλειας.
Το προηγούμενο που έχει δημιουργηθεί στη Συρία, δηλαδή η νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και οι περιπολίες με τη Ρωσία και τις ευλογίες των ΗΠΑ ως αποτέλεσμα της επιτυχούς πολιτικής του εκκρεμούς, που υιοθετεί επί μακρόν ο Ταγίπ Ερντογάν, αφορά και την Κύπρο υπό την εξής έννοια:

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΖΗΝΟΒΙΟΣ ΚΑΙ ΖΗΝΟΒΙΑ Η ΑΔΕΛΦΗ ΑΥΤΟΥ

παπα Γιώργης Δορμαπράκης

«Οι άγιοι ζούσαν επί της βασιλείας του Διοκλητιανού και ήταν τέκνα ευσεβών γονέων. Και ο μεν Ζηνόβιος συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνα. Καθώς λοιπόν ανακρινόταν, παρουσιάστηκε από μόνη της και η αδελφή του Ζηνοβία. Κτυπώνται λοιπόν κα οι δύο και ρίχνονται σε λέβητα πίσσας. Διατηρήθηκαν όμως με τη χάρη του Χριστού αβλαβείς, οπότε και δέχονται τον διά ξίφους θάνατο».

Ο άγιος Ιωσήφ είναι ο υμνογράφος του κανόνα και των σήμερα εορταζομένων αγίων. Εκτός από αυτόν όμως και άλλοι υμνογράφοι εξαίρουν την αγιότητά τους, όπως για παράδειγμα ο Ιωάννης μοναχός, που και αυτός με την εξαίρετη ποιητική του γραφίδα προβάλλει  την ανδρεία των δύο αδελφών, του Ζηνοβίου και της Ζηνοβίας, οι οποίοι μαρτύρησαν υπερμαχώντας για την πίστη τους στην αγία Τριάδα, ενώ έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου, πνίγοντας μέσα στο αίμα τους τον πονηρό διάβολο.

«Ποιο είναι το σφάλμα της Δεξιάς; – Γιατί η Αριστερά δεν έχει μέλλον;» του Κρ. Λας

Συγγραφέας: Κρίστοφερ Λας
Μετάφραση – εισαγωγή: Γιώργος Ρακκάς
Κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
Για ηλκετρονικές παραγγελίες επισκεφτείτε το ψηφιακό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Με ποια πλευρά συντάσσεστε λοιπόν; Οι αναγνώστες θα θεωρήσουν τις θέσεις μου δυσνόητες μόνο αν επιμένουν να πιστεύουν ότι η κάθε θέση που δεν εντάσσεται ανοιχτά στο κλασικό σχήμα Αριστερά – Δεξιά παραπέμπει αυτόματα στη Δεξιά. Εν τούτοις, η μόνη υπερασπίσιμη ηθικά επιλογή είναι να επιλέξει κανείς τον οίκτο, τη συμπόνοια και τη συγχώρεση, ενάντια στους άρχοντες και τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να επιλέξει την αλήθεια έναντι της ιδεολογίας. Και για να κάνει κανείς αυτή την επιλογή σήμερα, θα πρέπει να απορρίψει εξ ίσου την Αριστερά και τη Δεξιά.

Ο Νόαμ Τσόμσκι για την κρίση του νεοφιλελευθερισμού στο Εκουαδόρ

Πηγή: pagina12.com.ar

Ο γνωστός γλωσσολόγος, φιλόσοφος και πολιτικός επιστήμονας από τις Ηνωμένες Πολιτείες καθορίζει τη θέση του απέναντι στην κρίση του Ισημερινού ειδικότερα και του νεοφιλελευθερισμού γενικότερα, μαζί με τον Ισπανό κοινωνιολόγο και οικονομολόγο Μανουέλ Καστέλς, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, και τους Ουρουγουανούς Χόρχε Μαχφούντ, συγγραφέα και εκπαιδευτικό με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες, και Εμίλιο Καφάσι, καθηγητή στο Μπουένος Άιρες. 

Πώς είναι εφικτό μια μικρή μειοψηφία του 1% να συνεχίζει, επί δεκαετίες να συγκεντρώνει περισσότερο πλούτο από το υπόλοιπο 99% μιας κοινωνίας; Όσοι το έχουν κάνει το γνωρίζουν καλά: (1) μαζική και πανταχού παρούσα προπαγάνδα, αόρατη αλλά πραγματική, όπως η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και (2) πολιτική, οικονομική και στρατιωτική παρενόχληση οποιασδήποτε άλλης επιλογής να εναντιώνεται στην επίθεση. 

Κροπότκιν: Όχι στη βία του καπιταλισμού

Παναγιώτα Ψυχογιού 

---

Από τον Hobbes μέχρι τον Freud και τον Konrad Lorenz, η επικρατούσα αντίληψη έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ένα από τη φύση του επιθετικό ζώο. Ο άγγλος φιλόσοφος Hobbes ήταν ο πρώτος που συστηματοποίησε αυτή την πεσιμιστική άποψη της ανθρώπινης φύσης. Επινόησε τον όρο «πόλεμος όλων εναντίων όλων», για να χαρακτηρίσει την επιστροφή στη φύση. Ο τρόμος αυτός θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί, με την συμφωνία για την ύπαρξη εξουσίας. Ο Rousseau, εκατό περίπου χρόνια αργότερα, ανασκευάζει την υπόθεση του Hobbes, βλέπει την ανθρωπότητα ως «καλή εκ φύσεως» και θέλει να ξεγυμνώσει τον «πολιτισμό» από όλα  όσα εμποδίζουν να βγει  ο πιο «φυσικός» και καλός μας εαυτός. Είναι γνωστή η φράση του από το « Κοινωνικό Συμβόλαιο»: «Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού βρίσκεται αλυσοδεμένος». Για τον Locke, οι άνθρωποι ζούσαν αρμονικά μέχρι την εμφάνιση της ιδιωτικής περιουσίας, η συσσώρευση της οποίας δημιούργησε την αναγκαιότητα του κράτους, θέση που υποστηρίζει και ο Rousseau.

Ποτέ στην Ιστορία δεν ξανάγινε τέτοιο πράγμα… Η Ελλάδα που ξέραμε, οδηγείται στην αυτοκαταστροφή της με το μεταναστευτικό

Γράφει ο Θανάσης Κ.
Μερικές χρήσιμες – και κρίσιμες – πληροφορίες, για τα γεγονότα που αντιμετωπίζουμε και τα – δραματικότερα ίσως – που έρχονται:
Πρώτον, όλες οι χώρες που έχουν μεταναστευτικούς πληθυσμούς, έλεγξαν απολύτως την είσοδό τους. Τους προσκάλεσαν, τους επέλεξαν όταν μπήκαν – και τους έλεγχαν συνεχώς.

Κάποιες υπήρξαν εξ αρχής οι ίδιες κοινωνίες εποίκων: ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ζηλανδία.

Κάποιες άλλες είναι πρώην αποικιοκρατίες που απορρόφησαν μετανάστες από τις αποικίες τους: Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία.

Σε κάθε περίπτωση, η είσοδος μεταναστευτικών ρευμάτων έγινε ελεγχόμενα. Με την πρόσκληση, την έγκριση και την επιλογή της φιλοξενούσας χώρας.

Η περίπτωση της Ελλάδας πρέπει να είναι η πρώτη και μόνη τους τελευταίους αιώνες, όπου σύγχρονη χώρα, με κράτος, νομοθεσία, πλήρη συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς κλπ., εποικίζεται ανεξέλεγκτα, από ανθρώπους που δεν τους ελέγχει, δεν ξέρει καν ποιοι είναι, γιατί έρχονται, που θέλουν να πάνε.

Συμφωνία των Πρεσπών - Περί προσυμφώνου και άλλων ευσεβών μύθων!

Άγγελος Συρίγος

Την αρχή έκανε ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμένος. Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών έσπευσε να την χαρακτηρίσει προσύμφωνο. Ήταν ένας τρόπος για να εμφανίσει ότι η υπογραφή που ετέθη από τα δύο μέρη την 18η Ιουνίου 2018 δεν είχε καμία απολύτως νομική συνέπεια. Με τον όρο προσύμφωνο υπονοούσε ότι επρόκειτο περί μίας προκαταρκτικής συμβάσεως που απλώς προετοίμαζε το έδαφος για την κατάρτιση κάποιας οριστικής συμφωνίας, κάποτε στο μέλλον.

Επομένως, τίποτε δεν είχε τελειώσει και δήθεν όλα ήσαν ανοιχτά και μπορούσαν να τροποποιηθούν. Κατά συνέπεια ο ίδιος, που υποτίθεται ότι είχε ως σημαία του το Μακεδονικό, μπορούσε να παραμένει υπουργός Εθνικής Άμυνας χωρίς ιδεολογικό πρόβλημα. Η συγκεκριμένη υποκρισία κράτησε έξι μήνες, μέχρι τον Ιανουάριο του 2019. Ήταν τότε που η κυβέρνηση Τσίπρα έφερε στη Βουλή και κύρωσε το "προσύμφωνο", δηλαδή την ίδια ακριβώς Συμφωνία που είχε υπογράψει λίγους μήνες πιο πριν. Προφανώς και δεν υπέγραψε κάποια άλλη οριστική συμφωνία, όπως υπονοεί ο όρος προσύμφωνο.

Της Χιλής οι τρομερές ανάσες

της Όλγας Στέφου
Πάντοτε ήταν ιδιαίτερη η Λατινική Αμερική. Καταπιεσμένη, εξεγερμένη, στραγγαλισμένη, Διεθνή Νομισματικά Ταμεία, επαναστάτες, δικτάτορες. Δικτάτορες εκλεγμένους, ναι, υπάρχουν και τέτοιοι. Στη Χιλή, που κόβονται οι ανάσες.
Χθες βγήκαν στους δρόμους του Σαντιάγκο περίπου ένα εκατομμύριο πολίτες. «Ειρηνικά» είπε η δήμαρχος. Αυτήν την ειρήνη εγώ την αμφισβητώ. Δεν υπάρχει ειρήνη όταν πυροβολεί η αστυνομία στο ψαχνό, όταν υπάρχουν νεκροί, ένα 4χρονο παιδί χαμένο και δακρυγόνα, δακρυγόνα και ξύλο.
Η Χιλή πεθαίνει από την φτώχεια. Είναι ανάμεσα στις χώρες με την πιο άνιση κατανομή του πλούτου κι υποφέρει. Γιατί Χιλή, όπως και οπουδήποτε, είναι ο λαός. Οι άνθρωποι που ζούνε ή πεθαίνουν. Ο εκλεγμένος πρόεδρος Πινιέρα αποφάσισε να είναι πιο κοντά στον στρατό παρά στον λαό. Πλαισιώνεται από στρατιωτικούς στα διαγγέλματά του, τους αμόλησε στον δρόμο να εξοντώνουν πολίτες, επέβαλε στρατιωτικό νόμο, σιωπή, απαγόρευση κυκλοφορίας. Κι έχασε. Γιατί στη Χιλή γράφεται ιστορία, για εκείνον, όμως, οι σελίδες θα είναι μαύρες.
Νεκροί 18, λέει η κυβέρνηση, ξύλο πολύ και δακρυγόνα, βασανιστήρια και σεξουαλικές επιθέσεις από την αστυνομία και τον στρατό. Κι οι άνθρωποι στους δρόμους να κάνουν εξέγερση χωρίς βήμα πίσω, με τραγούδια, χορούς κι οργή. Γιατί πεινάνε. Γιατί δε ζούνε.

Υπόθεση Κατσίφα: «Ζητάμε δικαίωση, δεν υπάρχει πόρισμα, μας γκρέμισαν το εκκλησάκι προς τιμήν του»

Του Λάμπρου Ζαχαρή από το sputniknews.gr

Το Sputnik συνομιλεί με τον γαμπρό του εκλιπόντος ομογενή που πέθανε ένα χρόνο πριν στις Βουλιαράτες και προσπαθεί να μάθει ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Το πόρισμα, η καταστροφή μιας εκκλησίας προς τιμήν του, οι επόμενες κινήσεις της οικογένειας.

Έκρυθμη η κατάσταση στη Βόρεια Ήπειρο με το βλέμμα στο ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα που βρέθηκε νεκρός μετά από συμπλοκή με Αλβανούς αστυνομικούς στις 28 Οκτωβρίου 2018.Σύμφωνα με πληροφορίες του Sputnik, ενισχυμένες αστυνομικές δυνάμεις της αλβανικής πλευράς βρίσκονται κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, αριθμητικά μεγαλύτερες από το συνηθισμένο, παραμένοντας σε επιφυλακή για τυχόν επεισόδια, στο Αργυρόκαστρο και στα γύρω χωριά, ανήμερα του μνημόσυνου.

Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ’ άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.
Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:
«Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε».

Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη

Ο Λαφαζάνης στο εδώλιο - Το δίκαιο των Μνημονίων είναι ο πάτος της δημοκρατίας

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τις ιδέες και τη δράση του, μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Μπορεί να συμπαθεί το πρόσωπο ή να το αντιπαθεί. Δεν παύει όμως να είναι ένας βετεράνος, πρώτης γραμμής πολιτικό στέλεχος της Αριστεράς επί δεκαετίες. Η παραπομπή του σε δίκη για την καθαρά κοινωνική και πολιτική του δράση --κατηγορείται ωσάν να επρόκειτο για κακούργο-- δημιουργεί ένα πολύ άσχημο προηγούμενο. Συνιστά επικίνδυνη εξέλιξη και το γεγονός ότι με την σκανδαλώδη αυτή υπόθεση δεν ασχολούνται τα ΜΜΕ.

Σήμερα είναι ο Λαφαζάνης, αύριο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος και με οποιαδήποτε κατηγορία. Είναι φανερό ότι όποιος θελήσει να αντιδράσει αύριο, θα φοβηθεί ότι μπορεί να πέσει κι αυτός θύμα δίωξης, μη όντας μάλιστα προβεβλημένη προσωπικότητα. Σήμερα είναι οι πράξεις, αύριο μπορεί να είναι τα λόγια και οι ιδέες.

ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗ!!

Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός.

ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων.

ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. 

Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…….

Την φωτογραφία έστειλε από το Σικάγο ο τριπολιτσιώτης Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, τ. αξιωματικός του Πυροβολικού, και σήμερα παππούς με αρκετά εγγόνια, και με ευλογημένο χέρι γιατί αγιογραφεί όλες τις ελληνικές εκκλησίες, ψέλνει, έχει γιο παπά, είναι ευτυχής, μένει σταθερός στην Πίστη και αισθάνεται ΕΛΛΗΝΑΣ.

(ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940)

http://www.epilekta.com/2017/09/blog-post_892.html

Oι ΗΠΑ δεν έχουν «φίλους»

Δημήτρης Μηλάκας

Αν μπορεί να υπάρξει ένα ασφαλές συμπέρασμα από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία, αυτό είναι πως η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν είναι «συμπαγής». Με πιο απλά λόγια, το ανελέητα σκληρό αμερικανικό εσωτερικό παιχνίδι υπονομεύει (και) την εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης, η οποία (και) στην περίπτωση της Συρίας εμφανίζεται να είναι ασυνεπής ως προς τους στόχους που η ίδια είχε θέσει.

Η δημιουργία κουρδικού κράτους αποτελούσε επιθυμία της Ουάσιγκτον εδώ και δυο - τρεις δεκαετίες. Η διάλυση του Ιράκ και η διάχυση της αστάθειας στη Συρία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση των αμερικανικών σχεδιασμών για τη δημιουργία ενός κουρδικού προτεκτοράτου τους στην περιοχή. Στην εν λόγω προσπάθεια θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλος αρωγός και «χορηγός» των ΗΠΑ είναι το Ισραήλ.

Τα Ναζιστικά -Φασιστικά Ολοκαυτώματα στην Ελλάδα

(1941-1945): Το Ημερολόγιο της Τραγωδίας που έμεινε χωρίς Κάθαρση

Οι Ναζί όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές είναι συνέχεια του φασιστικού καθεστώς των Κεμαλικών και ο Αδόλφος Χίτλερ μαθητής του Μουσταφά Κεμάλ. 

Ο επικεφαλής των Ναζί όταν σχεδίαζε τα Ολοκαυτώματα είχε αναφέρει το «ποιος θυμάται τους Αρμένιους», στη δίκη του για το «πραξικόπημα της μπυραρίας» είχε μιλήσει για τους μαθητές του Κεμάλ, τον ίδιο και τον Μουσολίνι, ενώ ο επιζών του Ολοκαυτώματος και θεμελιωτής του όρου «Γενοκτονία» Ραφαήλ Λέμκιν είχε γράψει για τα εγκλήματα εναντίον των Ελλήνων που ενέπνευσαν τον Χίτλερ. 

Το έγκλημα της Γενοκτονίας των Κεμαλικών εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και των άλλων λαών που δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε από τους μαθητές τους, τους Ναζί. 

Η είσοδος των Γερμανών στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, η κατάληψη της Αθήνας στις 27 Απριλίου και η ορκωμοσία της πρώτης κυβέρνησης δοσίλογων δύο μέρες αργότερα σηματοδότησε μία σειρά από μαζικές σφαγές που δεν υπήρξαν πουθενά αλλού στην Ευρώπη. 

Από το «Εδώ υπήρχε κάποτε η Κάνδανος», γραμμένο από τους Ναζί που μαρτυρά την πολιτική τους για το πώς ήθελαν την Ελλάδα, έως τους 1.460 συνανθρώπους μας των Καλαβρύτων, τα γυναικόπαιδα στις Λιγγιάδες της Ηπείρου, τους δολοφονημένους του Διστόμου, της Βιάννου, τους 174 καμένους ανθρώπους του Χορτιάτη, τα βρέφη στους Πύργους, το Μεσόβουνο και την Ερμακιά Εορδαίας, το Ελευθεροχώρι Πέλλας, το Δομένικο Ελασσόνας, τα όργανα του Χίτλερ των συνεργατών τους δεν σταμάτησαν μπροστά σε τίποτα. Κανένας ηθικός φραγμός, μόνο διαστροφή. 

Μην εξαγριώνετε την Κοινωνία!

Θανάσης Κ.
Θα το πω όσο πιο ήρεμα γίνεται:
Παρακαλώ μην αφήνετε να βρίζουν, ούτε να εξαγριώνουν την κοινωνία. Γιατί θα το βρούμε όλοι μπροστά μας! Πρωτίστως, μην εξαγριώνετε τις τοπικές κοινωνίες!
Όπως έγινε με τους κατοίκους του χωριού Βρασνά από την περιοχή Βόλβης στη Μακεδονία, που εξεγέρθηκαν, γιατί τους μετέφεραν 380 «παράνομα εισελθόντες» αλλοδαπούς.
Και οι κάτοικοι τους έδιωξαν! (Το υπουργείου τους έστειλε μετά σε παραθεριστικά χωριά της Εύβοιας…)
Και τώρα διάφοροι βρίζουν τους κατοίκους των Βρασνών ως «κομπλεξικούς Ελληναράδες», «ρατσιστές» και «φασίστες»…
Αλλά δεν μας τα είπαν όλα...
Ξέχασαν να πουν ότι στα Βρασνά, ένα χωριό με 150 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα (και τετραπλάσιους το καλοκαίρι) πήγαν πέρσι τέτοια εποχή και εγκαταστάσθηκαν περίπου 1000 παράνομοι αλλοδαποί!
Χίλιοι παράνομοι αλλοδαποί, στο χωριό των 150 κατοίκων...

Για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Ημέρες σαν τη σημερινή αναρωτιέμαι πάντα:
Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την Ελληνική περηφάνια…;;
Πως να βάλεις σε έναν κωφό να ακούσει την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν και να ονειρευτεί…;;
Πως να μιλήσεις σε έναν ξένο για το Ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων…;;

Γι αυτό και εγώ σήμερα δε θα απευθυνθώ σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτούς που …
η καρδιά τους χτυπά ακόμη Ελληνικά και κυρίως σε εσάς σύγχρονα Ελληνόπουλα , σε εσάς που όλη η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της..
Σαν

Έλληνες και Τούρκοι (του Φώτη Κόντογλου)

Φώτης Κόντογλου

Τον καιρό που φανερωθήκανε οι Τούρκοι στη Μικρά Ασία ήτανε μια μικρή φυλή. Για να πληθύνουνε πιάσανε και αλλαξοπιστούσανε τους ντόπιους, που οι περισσότεροι ήτανε Έλληνες. Μ’ αυτόν τον διαβολικό τρόπο, που λένε πως τον σοφίστηκε ένα ιμάμης, γινήκανε ένα μεγάλο έθνος. Αλλά αυτός ο τεχνητός τρόπος για να πληθαίνουνε έπαψε κάποτε και πιάσανε πάλι να λιγοστεύουνε. Ο Γερμανός καθηγητής Krumbacher γράφει πως όσον καιρό η Τουρκία θρεφότανε από τους λαούς που είχε σκλαβώσει κι από τα πλούτη που ήτανε μαζεμένα επί αιώνες, μεγάλωνε και δυνάμωνε, ως που έγινε ο φόβος της Ευρώπης. Αλλά σαν περάσανε πια εκείνα τα ευτυχισμένα χρόνια άρχισε να πίνει το δικό της αίμα, που δεν μπαίνει στη θέση του με τίποτα.
Μ’ όλο που είχανε χαρέμια με πολλές γυναίκες και μ’ όλο που ήταν αφέντες σ’ αυτή τη χώρα, ολοένα κατρακυλούσανε, αντί να πάνε μπροστά, Σ’ αυτό συνέργησε πολύ η αδιάκοπη και πολύχρονη στρατολογία, μα περισσότερο η παρά φύση ασωτεία κι ο εκφυλισμός ήταν η αιτία που αραίωνε ολοένα ο τούρκικος πληθυσμός, βάλε και

Γιατί ενοχλεί η 28η Οκτωβρίου;

Γιατί ενοχλεί η 28η Οκτωβρίου;

Όταν οι προοδευτικοί του «Ναι σε όλα» καταργούν το… «ΟΧΙ»!

Του Νικόλα Δημητριάδη από την ιστοσελίδα psorokostena.gr

Εκείνο τ’ «όχι» δεν το επανέλαβε η ηχώ,

ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει.

Κ. Μόντης

Μέρες που είναι, βλέπουμε να διοργανώνεται σειρά από εκδηλώσεις για τον Πόλεμο του ’40 και την Κατοχή. Στην αρχή παραξενευτήκαμε: από τόσο νωρίς αρχίσανε οι εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου; Η απάντηση είναι αρνητική. Οι εκδηλώσεις γίνονται στο πλαίσιο του εορτασμού της… 12ης Οκτωβρίου 1944, ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας. Πως; Τι’ν τούτ; Πρόκειται για μία ακόμη ιδέα της εθνομηδενιστικής ηγεσίας μας, των Λιάκων και των Φίληδων: Η 28η Οκτωβρίου πρέπει να υποβαθμιστεί και να αντικατασταθεί από την 12η. Όπως γίνεται στας προοδευμένας Ευρώπας, όπου εορτάζεται η νίκη επί των Γερμανών και το τέλος του πολέμου, αντί για την αρχή του.

Η Εθνική και Αντιστασιακή δράση των Ελλήνων Ορθόδοξων κληρικών κατά τη Γερμανική κατοχή 1940-1944

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός – Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

«Δια του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν»

Οι λέξεις «Έπος» και «Εθνική Εποποιΐα» εκφράζουν στον απόλυτο βαθμό τους εθνικούς και αντιστασιακούς αγώνες του ελληνικού λαού για το ύψιστο αγαθό της Ελευθερίας έναντι του φασισμού και του Ναζισμού κατά τη φρικτή Γερμανοϊταλική Κατοχή (1940-1944). Οι λέξεις αυτές, που η αδέκαστη ιστορία δια «πολλών τεκμηρίων» απέδωσε και καθιέρωσε μέσα στις χρυσές σελίδες του «Έπους του ’40», εκφράζουν προσφυώς και δικαίως την απαράμιλλη ηρωική και μαρτυρική αντίσταση του ελληνικού κλήρου και λαού, που προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της υφηλίου.

“…τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι…”

Σκέφτομαι πολλά αυτές τις μέρες, μέρες γιορτινές που τιμούμε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας,  την μνήμη του πολιούχου της αγίου Δημητρίου και την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του μεγάλου ΟΧΙ.
Διαβάζοντας, όμως, το παρακάτω απόσπασμα, ένιωσα πως μίλησε στην ψυχή μου και έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα και ανησυχίες, καθώς και μια γαλήνη και ηρεμία που μόνο ο λόγος των αγίων μπορεί να μεταδώσει.
Αν ζούμε με αυτό το σκεπτικό και μεταδίδουμε αγωνιστικό φρόνημα και στα παιδιά μας, τότε θα ελπίζουμε στο έλεος του Θεού…

***

Έρχονται δύσκολα χρόνια… (από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Τούρκος στρατηγός: «Στην Κύπρο κάψαμε τζαμιά για προβοκάτσια»

Ιστορική ομολογία για τα γεγονότα της περιόδου 1950-1970

Ο Τούρκος στρατηγός εν αποστρατεία Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου

Του Νίκου Στέλγια
Μια μικρή στιγμή αμηχανίας ήταν αρκετή για να έρθει στην επιφάνεια μια έκφανση της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας η οποία μέχρι σήμερα αποσιωπήθηκε συστηματικά από την Άγκυρα. Ο Τούρκος στρατηγός εν αποστρατεία Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου, πρώην γενικός γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και αρχηγός της Ειδικής Υπηρεσίας Πολέμου του στρατού, κατά την διάρκεια συνέντευξής του στο τουρκικό ειδησεογραφικό δίκτυο «Habertürk», σε μια στιγμή αμηχανίας, παραδέχθηκε ότι η υπηρεσία του φέρει την ευθύνη για την ανατίναξη και καταστροφή πολλών τεμενών στην Κύπρο κατά την θλιβερή περίοδο 1950-1970.
«Με σκοπό να ενισχύσουμε την αντίσταση του τουρκοκυπριακού λαού προβήκαμε σε δολιοφθορές. Π.χ. κάψαμε τεμένη. Στην Κύπρο αυτό ήταν δικό μας έργο. Εμείς κάψαμε τα τεμένη», αυτά δήλωσε χαρακτηριστικά ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου.