Δημογραφική συρρίκνωση και μετανάστευση αφελληνίζουν την Ελλάδα

Αναστάσιος Λαυρέντζος

Στα τέλη του 2017 δημοσιεύτηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή τα στοιχεία τα οποία αποτυπώνουν τη δημογραφική συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού κατά την προηγούμενη χρονιά. Σύμφωνα με αυτά το 2016 στην Ελλάδα ο πληθυσμός υπέστη περαιτέρω φυσική μείωση κατά 25.887 άτομα, αφού για έβδομη συνεχή χρονιά οι θάνατοι (118.785) ξεπέρασαν τις γεννήσεις (92.898).

Η καθαρή μετανάστευση υπολογίστηκε στα +10.332 άτομα, αφού οι εισερχόμενοι μετανάστες (στην πλειονότητά τους αλλοδαποί) ήταν 116.867, ενώ οι εξερχόμενοι μετανάστες (στην πλειονότητά τους Έλληνες) ήταν 106.535. Ο δείκτης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού (αριθμός ατόμων με ηλικία άνω των 65 προς τον αριθμό παιδιών 0-14 ετών) αυξήθηκε για μια ακόμη χρονιά, φθάνοντας το 149,2. Δηλαδή πρακτικά στην Ελλάδα για κάθε 100 παιδιά υπάρχουν 149 άτομα τρίτης ηλικίας. Τα παραπάνω στοιχεία, αν και αφορούν μόνο μια χρονιά, είναι συνταρακτικά. Για να το καταλάβουμε όμως καλύτερα αυτό, πρέπει να δούμε τις εξελίξεις σε ευρύτερη προοπτική.

Το «παπαδαριό» και οι αμβλώσεις

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

 

Ευτυχώς υπάρχει η Ιερά Σύνοδος που δίνει την ευκαιρία στις κοινότητες των προοδευτικών να αποδεικνύουν ότι είναι προοδευτικοί. Τελευταίο σουξέ το θέμα των αμβλώσεων. «Παπαδαριό» τους ανεβάζει και τους κατεβάζει το επαναστατικό Διαδίκτυο, αναθεματίζοντάς τους, εξορίζοντάς τους στον Μεσαίωνα επειδή τόλμησαν να ταχθούν κατά των αμβλώσεων και να κηρύξουν την «ημέρα του αγέννητου παιδιού».

Η Εκκλησία, και όχι μόνον η Εκκλησία της Ελλάδος, είναι από τη φύση της οργανισμός συντηρητικός. Στηρίζει την ύπαρξή της στην υπεράσπιση αξιών που αποτελούν τον κορμό της σκέψης της και της συμπεριφοράς της. Αν δεν ανταποκρίνεται πάντα σε αυτές τις αρχές αυτό είναι άλλο ζήτημα. Την αποτελούν άνθρωποι και αυτοί οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες. Όταν πιστεύεις και κηρύσσεις πως η ζωή είναι δώρο του Θεού, θα ήταν παράλογο να υποστήριζες πως είσαι υπέρ των αμβλώσεων. Είναι άλλο να διαφωνείς με τη στάση της Εκκλησίας και άλλο να την απαξιώνεις επειδή υπερασπίζεται την πίστη της.

Το κυπριακό ζήτημα και οι διαστάσεις του

Του Ρούντι Ρινάλντι

Γιατί είναι κεντρικό το ζήτημα της αδελφοποίησης Ελλάδας-Κύπρου

Το κυπριακό είναι ένα σύνθετο και περίπλοκο ζήτημα, ενώ θα μπορούσε να είναι κάτι πιο απλό. Σαν τόπος, η Κύπρος ενδιέφερε πάντα τις μεγάλες δυνάμεις κάθε εποχής, επειδή είχε στρατηγική γεωγραφική θέση και ήταν κόμβος προς την Ανατολή – τόσο τη Μέση όσο και τις Ινδίες.

Η ελληνικότητα της Κύπρου, επιβεβαιωμένη ιστορικά και πολιτισμικά, αποτελούσε ένα εμπόδιο στον τρόπο και στο ρυθμό προώθησης των σχεδιασμών κάθε κατάκτησης. Και δεν ήταν λίγες στην σύγχρονη ιστορία: ενετοκρατία, τουρκοκρατία, αγγλοκρατία, κολοβή ανεξαρτησία, και σήμερα η μισή Κύπρος υπό κατοχή και ολόκληρη περικυκλωμένη από γεωτρύπανα.

Η ελληνικότητα της Κύπρου, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα οδηγούσε να ήταν ένα τμήμα της νεότερης Ελλάδας, να είχε ενωθεί κάποια στιγμή με την Ελλάδα. Η τουρκική μειονότητα που υπήρχε και ζούσε διασκορπισμένη σε ολόκληρο το νησί δεν ξεπερνούσε ποτέ το 18% του πληθυσμού.

SOS εκπέμπει η γερμανική οικονομία – Οσμή κρίσης στην Ευρώπη

του Κωνσταντίνου Μαριόλη
Την ώρα που το κλίμα στη γερμανική βιομηχανία επιδεινώνεται επικίνδυνα, με τον σχετικό δείκτη του ινστιτούτου Ifo να υποχωρεί σε χαμηλό άνω των 9 ετών διαχέοντας μία οσμή κρίσης πάνω από την Ευρώπη, οι ανακοινώσεις των επόμενων ημερών για την οικονομία της Ευρωζώνης αναμένεται να επιβεβαιώσουν τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις.
Σήμερα θα δουν το φως της δημοσιότητας τα στοιχεία για το ΑΕΠ της Γαλλίας και τον δείκτη καταναλωτικού κλίματος στη Γερμανία, ενώ αύριο έρχονται τα… κακά μαντάτα. Τα στοιχεία για την ανάπτυξη του β’ τριμήνου και τον πληθωρισμό του Ιουλίου στην Ευρωζώνη εκτιμάται ότι θα ενισχύσουν τις προσδοκίες για άμεση δράση από την κεντρική τράπεζα σε μία συγκυρία που η αμερικανική Fed έχει πατήσει φρένο και είναι έτοιμη να… βάλει όπισθεν και να ανακοινώσει τη μείωση των επιτοκίων κατά τουλάχιστον 25 μονάδες βάσης.

Οικονομική κρίση, μνημόνια και υπηρεσίες υγείας: Η περίπτωση της Ελλάδας

Του Χαράλαμπου Οικονόμου, καθηγητή κοινωνιολογίας  Παντείου Πανεπιστημίου από το Άρδην τ. 112

Το ελληνικό σύστημα υγείας, το οποίο ήδη πριν την κρίση εμφάνιζε σοβαρά δομικά και λειτουργικά προβλήματα (Economou and Giorno, 2009, Economou, 2010), κλήθηκε να προσαρμοστεί στο νέο δυσμενές οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, που προσδιόρισαν οι μνημονιακές πολιτικές αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας, μείωσης των κοινωνικών δαπανών, περιορισμού των εισοδημάτων και πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο, το σύστημα υγείας αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες ανάγκες με λιγότερους πόρους. Η περικοπή των δημόσιων δαπανών και η υψηλή ανεργία περιόρισαν τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας από κρατικούς πόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Η μακροχρόνια ανεργία διόγκωσε τον αριθμό όσων δεν μπορούν να κατοχυρώσουν δικαίωμα ασφαλιστικής κάλυψης και πρόσβασης στη φροντίδα

Αθεο εγκώμιο στη θρησκεία

ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ερνστ Μπλοχ, «Ο αθεϊσμός στον χριστιανισμό. Για τη θρησκεία της Εξόδου και της Βασιλείας», Μετάφραση: Πέτρος Γιατζάκης, Αρτος Ζωής, 2019, Σελ. 587

 Η ηθική και πολιτική σημασία της Βίβλου

Ολος Ο αθεϊσμός στον χριστιανισμό,¹ του Ερνστ Μπλοχ (1885-1977), είναι ένας ύμνος στη Βίβλο. Πρόκειται για ένα πυρετικό εγκώμιο στον βιβλικό ανθρωπισμό, που προηγείται κάποιες χιλιάδες χρόνια σε σχέση με τον αναγεννησιακό. Το πρώτο πράγμα που εκπλήσσει τον αναγνώστη είναι ότι τα βιβλικά παραθέματα αποκτούν εδώ νέες και απροσδόκητες σημασίες. Παλιό κρασί σε νέα ασκιά. Ο Μπλοχ δεν χρησιμοποιεί τα παραθέματα αυτά, όπως κάνουν συχνά οι θεολόγοι, για έναν ανώδυνο και ψυχωφελή περίπατο από το ένα στο άλλο, αλλά τα εντάσσει στη συνολική του προβληματική, την προβληματική του ανθρώπου που οδυνάται. Ο Μπλοχ συγκρούεται με τις βεβαιότητές μας και ταράζει τα νερά της αυταρέσκειάς μας.

Γεραπετρίτης: Οι βασικοί άξονες και οι τομές του νομοσχεδίου για το επιτελικό κράτος

Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ

«Η κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο το οποίο κατατείνει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο εγχειρίδιο διακυβέρνησης», ανέφερε στην εισαγωγική του τοποθέτηση ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, που παρουσίασε τους βασικούς άξονες του νομοσχεδίου για το επιτελικό κράτος στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή.
Η κυβέρνηση
Ως προς τις διατάξεις που αφορούν τη λειτουργία και την αρμοδιότητα της κυβέρνησης, ο κ. Γεραπετρίτης είπε ότι «η δημόσια πολιτική θα παράγεται από πάνω προς τα κάτω, με συνεκτικό σχέδιο επιχειρησιακής πολιτικής, που θα υλοποιείται από τα υπουργεία».
«Το υπουργικό συμβούλιο», είπε, «αποκαθίσταται ως όργανο συλλογικό, διαβουλευόμενο, από το οποίο θα εκπορεύεται η δημόσια πολιτική. Κάθε υπουργικό συμβούλιο θα έχει συγκεκριμένη ύλη να διαχειριστεί. Ιδίως το υπουργικό συμβούλιο του Δεκεμβρίου θα επεξεργάζεται το εγχειρίδιο του επόμενους έτους». Τίθεται, επίσης, σαφές χρονοδιάγραμμα, με διαδικασίες τυποποιημένες, ώστε να υπάρχει και λογοδοσία και διαφάνεια, σε όλη τη λειτουργία του υπουργικού συμβουλίου.

1821 – 2021: Με λογισμό και με όνειρο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Μία από τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής πρέπει να σχολιασθεί και να επαινεθεί ξεχωριστά. Πρόκειται για την αναφορά του στο 2021 και στην προετοιμασία της Ελληνικής Πολιτείας για τον εορτασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Πιστεύω ότι η επέτειος αυτή είναι μία μεγάλη ευκαιρία για να μελετήσουμε σωστά την Ιστορία, να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να θυμηθούμε πώς επιβίωσε ο Ελληνισμός και πώς κατόρθωσε να ελευθερωθεί μετά από μακροχρόνια δουλεία.

«Με λογισμό και μ’ όνειρο», όπως έγραφε και ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Να αναλογισθούμε, να μάθουμε, να προβληματισθούμε, αλλά και συγχρόνως να θέσουμε ένα νέο όραμα, ένα νέο μεγάλο εθνικό στόχο. Από το 1453 μέχρι τη Μικρασιατική Τραγωδία του 1922, ο Ελληνισμός τρεφόταν

Το μυθιστόρημα της μεγάλης κυβίστησης - Κατάρρευση ή γολγοθάς;

Σταύρος Λυγερός

Παρότι μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος (Ιούνιος 2015) το "όχι" δέχθηκε πανταχόθεν πυρά και δεν πρόσφερε φερέγγυα πολιτική προοπτική, σάρωσε. Ο κύριος λόγος είναι ότι εξέφρασε την υπαρξιακή ανάγκη της πλειοψηφίας των Ελλήνων να αντιδράσουν στον στραγγαλισμό της χώρας και να μην υπογράψουν με την ψήφο τους την εκβιαστική υπαγωγή της ελληνικής κοινωνίας σε μία πρόσθετη εξοντωτική λιτότητα.

Κατά τα άλλα, όσοι απείχαν από τον γκρεμό κατά κανόνα τότε ψήφισαν "ναι", φοβούμενοι το ενδεχόμενο πρόκλησης χάους. Αντιθέτως, τα τμήματα του πληθυσμού που είχαν πέσει στον γκρεμό ή ήταν κοντά στο χείλος του ψήφισαν τότε κατά κανόνα "όχι". Το 61,3% που ψήφισε "όχι" έστειλε ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Υπογράμμισε κατά αναμφισβήτητο τρόπο ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν εξοντωτική λιτότητα και εν μέρει ευαισθητοποίησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Η σαρωτική νίκη του "όχι", όμως, δεν άλλαξε τον συσχετισμό δυνάμεων. Δεδομένου ότι τη

"Πρώτος στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η επίλυση του Κυπριακού"

 

«Το γεγονός ότι η πρώτη μου επίσημη επίσκεψή, υπό τη νέα μου ιδιότητα, πραγματοποιείται εδώ, καταδεικνύει ακριβώς, αγαπητέ μου Πρόεδρε, την προσήλωσή μου στον δρόμο της στενής συνεργασίας και συστράτευσης των δύο μας χωρών. Με πρώτο και αδιαπραγμάτευτο στόχο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος. Ενός ζητήματος που -δεν πρέπει να ξεχνάμε- αποτελεί ζήτημα εισβολής και κατοχής!», ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην αντιφώνησή του κατά τη διάρκεια του επίσημου δείπνου προς τιμήν του στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία.
Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι το Κυπριακό αποτελεί εθνική προτεραιότητα και πως μένουμε προσηλωμένοι στον τερματισμό της κατοχής και στην εξεύρεση μιας συνολικής λύσης. «Δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής. Στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και της εφαρμογής του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνοντας ότι δεν νοείται πρόοδος χωρίς την πλήρη

Για την ελληνική διαφορά

• του Χρήστου Γιανναρά

Δύο αιώνες τώρα, το απολειφάδι του κοσμοπολίτικου Ελληνισμού που αποτέλεσε βαλκάνιο «εθνικό κράτος», παλεύει να επιβιώσει ιστορικά. Με αποκλειστικό μπούσουλα τη μίμηση, τον μεταπρατισμό.

Το ελλαδικό κράτος θέλει να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Αυτό που είναι, δεν επιλέχθηκε με δημοψηφίσματα. Το καθορίζουν η γλώσσα του, η ιστορία του, η εδαφική του διαμόρφωση, το κλίμα του. Το ελλαδικό κράτος, δύο αιώνες τώρα, παλεύει να αλλάξει τους όρους της δεδομένης ταυτότητάς του.
Θέλει να ανήκει «εις την Δύσιν». Η γλώσσα του να σκοπεύει στη συναλλαγή, όχι στην κοινωνία της εμπειρίας. Η ιστορία του να χαρίζεται σε αδίστακτους σφετεριστές. Να αγνοηθεί το κλίμα και η εδαφική διαμόρφωση, για να χτίζονται βλάσφημου όγκου ασύμμετρα κουτιά, που προϋποθέτουν σπάνια ηλιοφάνεια και πολύμηνο παγετό.

«Εκείνος που έχει σίδερο, έχει και ψωμί.»

του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Ο σιδεράς του χωριού Πρεδάππιο στην επαρχία Εμίλια Ρομάνα της Ιταλίας και φλογερός επαναστάτης Alessandro, όταν γεννήθηκε ο γιος του, στις 23 Ιουλίου του 1883, του έδωσε τρία ονόματα σοσιαλιστών επαναστατών : Benito, Amilcare, Andrea. Το πρώτο ήταν το όνομα του μεγάλου μεταρρυθμιστή προέδρου του Μεξικού Benito Juarez, το δεύτερο ήταν ενός από τους πιο γνωστούς αναρχικούς εκείνης της εποχής, του Amilcare Cipriani και το τρίτο ήταν από τον πρώτο σοσιαλιστή βουλευτή της Ιταλίας, τον Andrea Costa. Όταν ο νεαρός μεγάλωσε θεωρούσε τον Καρλ Μαρξ σαν «τον μεγαλύτερο όλων των θεωρητικών του σοσιαλισμού», υποστήριζε τις «προοδευτικές» θέσεις του Γάλλου φιλοσόφου Τζωρτζ Σορέλ και ο ίδιος ανήγαγε την επαναστατική βία σε υψηλότερη μορφή πολιτικής. Πολύ γρήγορα οι σύντροφοί του τον χαρακτήριζαν «νέο Μαρά», που θέλει με ορμή ν΄ ανάψει «τον ιερό πόλεμο του προλεταριάτου»

Όταν ο Άγγελος Σικελιανός προσκύνησε το άφθαρτο χέρι της αγίας Μαγδαληνής

Σύλλογος Φίλων των απανταχού Κρυπτοχριστιανών
Πρακτορείο Εκκλ. Ειδήσεων "Ορθοδοξία"

Στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται το λείψανο του αριστερού χεριού της αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής που σήμερα 22 Ιουλίου η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της.

Μάλιστα, εξαιτίας των θαυμάτων της, η αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται ως δεύτερος κτήτορας της αγιορείτικης μονής. Μάρτυρας της θαυματουργής παρουσίας της υπήρξε, μεταξύ άλλων, και ο μεγάλος μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός.

«Μαγδαληνή, Μαγδαληνή, του πόθου μέγα αστέρι·
σε μοναστήρι ανέβασες κ’ εμένανε πιστό,
για να φιλήσω λείψανο το ατίμητό Σου χέρι·
κ ήταν ακόμα, ως πίθωσα τα χείλια μου, ζεστό!»*

Και στο βάθος συνεκμετάλλευση - Από τους "μοναχοφάηδες" του Κοτζιά στις "συνέργειες" του Δένδια

Σταύρος Λυγερός

Τον περασμένο Μάρτιο είχαμε τη δήλωση Κοτζιά στο Φόρουμ των Δελφών περί «μοναχοφάηδων». Στη συνέχεια είχαμε μία δήλωση του διαδόχου του στο υπουργείο Εξωτερικών Κατρούγκαλου για τα δικαιώματα της Τουρκίας, η οποία είχε κινηθεί σε παρεμφερές μήκος κύματος. Τέλος, τις προηγούμενες ημέρες είχαμε την αμφίσημη δήλωση του Δένδια στο Blooberg. Αναφερόμενος στη δυνατότητες ελληνοτουρκικής συνεργασίας, ο νέος επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας είπε ότι «υπάρχουν χιλιάδες συνέργειες από τον τουρισμό έως την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων». Τρεις δηλώσεις που μυρίζουν συνεκμετάλλευση.

Φαίνεται πως το συγκεκριμένο υπουργικό γραφείο ασκεί μία περίεργη επιρροή στους ενοίκους του! Γιατί και στις τρεις προαναφερθείσες δηλώσεις, πίσω από τις θολές διατυπώσεις, διαφαίνεται ένας κοινός παρονομαστής. Κάτι θέλουν να μας πουν, αλλά δεν το λένε ευθέως. Χρησιμοποιούν εκφράσεις, οι οποίες αφήνουν διέξοδο διαφυγής, εάν κάποιος τους πιέσει να γίνουν σαφείς.

Π. Νέλλας - Ὀρθοδοξία καὶ πολιτικὴ

[…] σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ κρατοῦν καὶ αὐτοὶ μόνιμα τὴν ἰσορροπία ἀνάμεσα στὸ γεγονὸς ὅτι ἔχουν μιὰ φύση, καὶ κατ’ ἐπέκταση πρέπει νὰ ἔχουν μιὰ καὶ κοινὴ ζωή, καὶ στὸ ὅτι ἀποτελοῦν πολλὰ ἐλεύθερα πρόσωπα, πρᾶγμα ποὺ κατοχυρώνει ὀντολογικὰ τὴν ἀνάγκη τοῦ ἀπόλυτου σεβασμοῦ τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας.

Δὲν ὑπάρχει ἀληθινὴ ἑνότης, ὅταν δὲν διασφαλίζεται ταὐτόχρονα ἡ προσωπικὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν εἶναι πραγματικὴ ἡ ἐλευθερία ἐκείνη, ποὺ δὲν σέβεται καὶ δὲν ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἑνότητα. Αὐτὸ τὸ Τριαδικὸ ἰδανικὸ ἀποτελεῖ στὸν πυρήνα του τὸ κοινωνικὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πιστὴ στὸ Ἀρχέτυπό της, καλεῖται κατὰ συνέπεια νὰ κηρύττη μὲ θάρρος μέσα στὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τοῦ πιὸ δίκαιου πολέμου τὴν ἀγάπη, τὴν κατανόηση, τὴν Εἰρήνη, ἀλλὰ καὶ μέσα στὸ πιὸ στυγνὸ δικτατορικὸ καθεστὼς τὸ ἀπαραβίαστο τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τὴν Ἐλευθερία. Τὸ ἂν δὲ μιὰ Ἐκκλησία κηρύττει παντοῦ καὶ πάντοτε, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς συνθῆκες στὶς ὁποῖες βρίσκεται, τὸ ἰδανικὸ αὐτὸ καὶ στὶς δυό του πτυχὲς ἀποτελεῖ κριτήριο τῆς ὀρθοδοξίας της… […].

Πέντε παγίδες για την κυβέρνηση Μητσοτάκη

του Δημήτρη Μηλάκα
Καλή είναι η φρεσκαδούρα που αποπνέει η κυβέρνηση καθ’ ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να ρισκάρει φέρνοντας στο προσκήνιο δυο ντουζίνες (άγνωστους πολιτικά) τεχνοκράτες – υφυπουργούς με βαρύνουσες αρμοδιότητες. Καλές είναι και οι αντιδράσεις των αγορών που πόνταραν στην όποια αισιοδοξία μπορεί να δημιουργήσει μια πολιτική αλλαγή. Καλές επίσης είναι και οι προσδοκίες με τις οποίες τροφοδοτείται (και από τα media) η ελληνική κοινωνία για τις δυνατότητες της κυβέρνησης να οδηγήσει τη χώρα στην κανονικότητα και οπωσδήποτε έξω από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της μιζέριας. Τι λοιπόν και πότε μπορεί να στραβώσει; Το «Ποντίκι», εκ φύσεως προσεκτικό και εξ επαγγέλματος καχύποπτο, ήδη παρατηρεί τις παγίδες που περιμένουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και εύχεται πραγματικά να τις αποφύγει.

Γιατί ο Τζόνσον μπορεί και να πετύχει

του Κώστα Ράπτη
Ο Μπόρις Τζόνσον διαθέτει ένα ιδιόμορφο πλεονέκτημα. Αναλαμβάνει την εξουσία χωρίς την πίεση να ξεδιπλώσει πρωτοβουλίες. Του αρκεί απλώς να αναμένει τους συνομιλητές και αντιπάλους τους εντός και εκτός συνόρων να κινηθούν αυτοί, προκειμένου να υλοποιήσουν τους δικούς του σχεδιασμούς.

Στο ζήτημα του Brexit βάζει τα όριά του, υποχρεώνοντας τους «27» να αποφασίσουν αν είναι αυτοί που θα προκαλέσουν μια ασύντακτη έξοδο. Όπως το θέτει ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας, η χώρα θα πάψει σε κάθε περίπτωση να αποτελεί μέλος της Ε.Ε. στις 31 Οκτωβρίου. Μέχρι τότε είναι ευκταίο να επιτευχθεί συμφωνία – όμως αυτή δεν μπορεί να είναι το σχέδιο που καταψήφισε τρεις φορές η Βουλή των Κοινοτήτων. Προϋπόθεση για την επίτευξη μιας νέας συμφωνίας είναι η εξάλειψη του backstop (της δικλείδας ασφαλείας για τα ιρλανδικά σύνορα), πρώτον διότι αυτή αφορά την έκβαση της επόμενης διαπραγμάτευσης για τη μελλοντική σχέση των δύο πλευρών και δεύτερον διότι κανένα κράτος με εθνική κυριαρχία και αίσθημα αυτοσεβασμού δεν θα μπορούσε να τη δεχτεί.

Επηρεάζουν τα πάθη τών γονέων τα παιδιά τους;

 

 Σχολιασμός για τη διεθνή Δημοσιογραφική διαστρέβλωση τών λόγων τού σεβ. Μητρ. Μόρφου Νεοφύτου

 Γινόμαστε μάρτυρες εδώ και λίγες μέρες ενός διεθνούς Κυβερνομπούλινγκ σε βάρος τού σεβ. Μητρ. Μόρφου Νεοφύτου από Δημοσιογράφους και εχθρούς τής Εκκλησίας, που παίρνοντας απόσπασμα μιας ομιλίας του, διαστρέβλωσαν το νόημα και το απολυτοποίησαν σε μία "πιπεράτη" (για τα αυτιά τών απίστων) δήλωση, ότι δήθεν "ο τρόπος" που προκύπτουν "οι" ομοφυλόφιλοι, είναι η πρωκτική σχέση τών γονέων τους.

Ομοφυλοφιλία λοιπόν, το αγαπημένο θέμα τών "προοδευτικών" τής εποχής μας, μαζί με "πιπεράτο" θέμα, άρα πουλάει δημοσιογραφικά! Κυρίως επειδή νομίζουν ότι έχουν "στριμώξει στη γωνία" την Εκκλησία, σε ένα "παρωχημένο" και δήθεν "αντιεπιστημονικό" θέμα, αφού οι νόμοι τής κληρονομικότητας δεν ερμηνεύουν κάτι τέτοιο.

Όμως πόσο ακριβές είναι αυτό που διαδίδεται; Και τι διδάσκουν στην πραγματικότητα οι πνευματικοί τής Εκκλησίας για το θέμα αυτό;

 

1. Σε ποιους απευθύνεται αυτό το άρθρο

Το πρώτο που πρέπει να πούμε, είναι το: Σε ποιους απευθύνεται αυτό το άρθρο. Επειδή ΔΕΝ γράψαμε το άρθρο αυτό, ως "απάντηση" σε εχθρούς τής Εκκλησίας, αλλά ως πληροφόρηση, σε πιστούς τής Εκκλησίας, που πιθανόν να προβληματίσθηκαν από τη διαστρέβλωση τών λόγων τού Επισκόπου Μόρφου Νεοφύτου, που έκαναν οι δημοσιογράφοι.

Παράλληλα, είναι μία ευκαιρία να εξηγήσουμε κάποια πράγματα που ειπώθηκαν από Πνευματικούς, σε ανθρώπους πιστούς αλλά σαρκικούς, που μη έχοντας πνευματική

Επαναστάτησαν οι Έλληνες κατά των Βυζαντινών; Η απάτη της εξέγερσης του 727

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος

διεθνολόγος

Η Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) ιστορία έχει υπάρξει από τις πλέον πολύπαθες, όσον αφορά το πόσες πολλές παρεξηγήσεις ανακύπτουν περί αυτής και πόσο συχνά έχει βρεθεί στη δίνη πολιτικών και ιδεολογικών αντιπαλοτήτων.  Λόγω της μακραιώνου εχθρότητος της Δύσεως (τόσο της καθολικής όσο και της νεωτερικής), το κομμάτι αυτός της εθνικής μας κληρονομιάς άργησε να καταξιωθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα και στις συνειδήσεις διανοουμένων και απλών πολιτών, αφού συνδεόταν με το «σκοταδιστικό Μεσαίωνα», το «παπαδαριό» και την «Ανατολή». Ειδικά η περίπλοκη μετάβαση από τον αρχαίο Ελληνισμό προς την Ελληνορθοδοξία έχει στρεβλά προβληθεί ως μονόπλευρη καταστροφή του πρώτου από την Δευτέρα, με την Ρωμανία να παρουσιάζεται ως ένα μισελληνικό κράτος, που μισούσε κάθε τι είχε να κάνει με την αρχαιότητα και ουσιαστικά υποδούλωσε και καταπίεσε τους Έλληνες.

Η Εξομολόγηση του Φλωράκη μέσα στο «Σπίτι του Λαού»!

Τα βραβεία Λένιν, Καρλ Μαρξ και Φιλίας των Λαών  δεν μπόρεσαν να κρατήσουν δέσμιο τον Χαρίλαο Φλωράκη (1914-2005) και επέστρεψε με την Εξομολόγηση στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

[Η Εξομολόγηση ενός ανθρώπου αλλάζει το χωρόχρονο της ζωή του εις το διηνεκές. Αυτή όμως ενός πολιτικού που εκπροσωπεί την πρωτοπορία του αντιχριστιανικού Διαφωτισμού υπερβαίνει τα όρια του ατομικού και έχει ευρύτερες επιπτώσεις σε ολόκληρο το λαό και στην πορεία του Εθνους. Αυτός είναι και ο λόγος που η κρατούσα «προοδευτική» ιντελλιγκέντσια – δεξιά και αριστερά – κάνει ό,τι μπορεί να μη διαρρεύσει η Εξομολόγηση του Χαρίλαου Φλωράκη…Θέλετε και ένα άλλο γεγονός; Όταν ο Μητροπολίτης Μεξικού κ. Αθηναγόρας διεβίβασε στην Αθήνα την επιθυμία του Φιντέλ Κάστρο να επισκεφθεί το Αγιον Ορος , η απάντηση ήταν σιωπή. Από τη μια, δεν μας βόλευε να χωθούμε στη μύτη των Αμερικανών και, από την άλλη, μόνο η εικόνα ενός μαρξιστή στην Ακρόπολη της Ορθοδοξίας θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις σε ολόκληρο το πανευρωπαϊκό «προοδευτικό» κίνημα… Εμείς όμως δε θέλουμε την Ελλάδα μεγάλη και δημιουργική- παγκόσμια υπερδύναμη στον πολιτισμό, κατά

Εμείς, οι ένοχες γενιές

Του Ηλία Φιλιππίδη

Όσοι γεννηθήκαμε μεταξύ 1940-1975, ευθυνόμαστε για την σημερινή παρακμή του Ελληνισμού

Δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση ποτέ!

Αυτή είναι η πλέον λογική πρόβλεψη για δύο λόγους:

• α) Ο πρώτος λόγος αφορά τον εξωτερικό παράγοντα. Η «θεραπεία» που μας έχει επιβάλει το συνδικάτο των «Δανειστών» και των «Ευρωπαίων εταίρων» μας, έχει ως σκοπό όχι την έξοδο μας από την εντατική των Μνημονίων αλλά την πλήρη αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας, την διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και τον μόνιμο πολιτικό έλεγχο της χώρας μας.
• β) Ο δεύτερος λόγος αφορά εμάς και οφείλεται σε δύο ενέργειες που δεν κάναμε. Με την πολιτική αλλαγή το φθινόπωρο του 2009, εάν είχαμε πατριώτες και υπεύθυνους πολιτικούς και αν είμαστε ώριμος λαός, θα έπρεπε να γίνονταν δύο πράγματα: i) να οριζόταν διακομματική επιτροπή

Αμερικανική ταινία για τον Άγιο Νεκτάριο: Τι δηλώνει η σκηνοθέτης

Η σκηνοθέτης της ταινίας “ Man Of God” Ελένα Πόποβιτς εξηγεί γιατί αποφάσισε να κάνει τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου κινηματογραφικό έργο, με συμμετοχή Ελλήνων και Ξένων ηθοποιών, ενώ αναφέρεται σε όλες τις στιγμές που έζησε κατά την διαδρομή της μέχρι αυτή την απόφαση.
Τα ταξίδια της στην Ελλάδα και κυρίως στην Αίγινα, οι επαφές της με Μοναχούς σε Ελλάδα και Αμερική την βοήθησαν όπως λέει η ίδια να φτάσει στην απόφαση να τολμήσει να γράψει το σενάριο για τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου.
Η αμερικανοσερβίδα σκηνοθέτης διάλεξε την Ελλάδα για τα γυρίσματα και σκέφτηκε πολύ πριν την επιλογή των ηθοποιών όπως λέει στο Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων Ορθοδοξία (www.ope.gr)
Είχατε σχέση με την εκκλησία από μικρή; Οι καταβολές σας βοήθησαν στην εξέλιξή σας;
Γεννήθηκα στο Βελιγράδι από Σέρβους γονείς. Δεν συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία όσο θυμάμαι τον εαυτό μου .

Πολιτισμός ή Εξαχρείωση;

Σήμερα θα σας… ξενερώσω λίγο.
Θα σας γράψω γι’ αυτό που ονομάζουμε «Πολιτικό Πολιτισμό»!
Αλλά θα σας «αποζημιώσω» τελικά. Δεν θα σας πω τα «τετριμμένα». Αλλά πράγματα που συνήθως δεν τα φαντάζονται όσοι μιλούν γι’ αυτό.
Πολιτικός Πολιτισμός λοιπόν, ΔΕΝ είναι οι σαλονίστικες «ευγένειες» και οι «ρεβεράντζες», μεταξύ πολιτικών αντιπάλων. Μόνον αυτό ΔΕΝ είναι!
Πολιτικός Πολιτισμός είναι ο «πολιτισμός της Πόλης» - προϋποθέτει την «Πόλη» και γεννήθηκε στις αρχαίες πόλεις-κράτη.
Είναι αυτό που «κτίζει» μια κοινωνία ως συλλογική συνείδηση, συλλογικό υποσυνείδητο, συλλογικό ήθος και συλλογική αισθητική.
Δεν είναι «ήπιο» ή «άγριο», δεν είναι «επιεικές» ή «αυστηρό» - είναι όλα αυτά μαζί: Είναι τα ήθη, οι συνήθειες, οι άγραφοι και θεσμισμένοι νόμοι, που επιτρέπουν σε μια κοινωνία να υπάρχει, να αμύνεται, να αναπτύσσεται και να

Καθεστωτικοί διανοούμενοι – Σοσιαλφιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός

του Κώστα Κουτσουρέλη
«Για τους σοσιαλφιλελεύθερους της Αριστεράς και τους νεοφιλελεύθερους της Δεξιάς επικρατεί η εντύπωση ότι εχθρεύονται οι μεν τους δε. Όμως, αν τους δούμε από κάποια απόσταση, είναι και οι δύο τους στοιχεία οργανικά της ίδιας βαθύρριζης διεργασίας, είναι πτέρυγες του ίδιου κινήματος, προωθούν με κάθε μέσο την “απελευθέρωση”, το “άνοιγμα”, την “απορρύθμιση” που οδήγησαν στον σημερινό κοινωνικό σχηματισμό. Όραμά τους κοινό και οι δύο αυτές πτέρυγες της Νέας Μεσαίας Τάξης έχουν την αυτοπραγμάτωση, συνδυασμένη όμως με την επιτυχία και το πρεστίζ. Ώστε αστισμός και μποεμία εδώ ταυτίζονται».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από συνέντευξη στην εφημερίδα Τageszeitung του Βερολίνου του Γερμανού κοινωνιολόγου Αντρέας Ρέκβιστ. Στο τελευταίο

Ακόμη δεν έχουν καταλάβει γιατί έχασαν!

Του Γιάννη Σιδέρη

Γνωστό φιλοσυριζαίικο «ακάου» στο twitter ανήρτησε τις φωτογραφίες δύο εκ των κορυφαίων και αγρίως βασανισθέντων αντιστασιακών, του Σπύρου Μουστακλή και του Αλέκου Παναγούλη, γράφοντας «αυτοί είναι οι δικοί μας άριστοι»! Μόνο που δεν ήταν δικοί τους. Ο Μουστακλής, ταγματάρχης Πεζικού και μαχητής του ΕΔΕΣ κατά την κατοχή (του ΕΔΕΣ τον οποίο κυνηγούσε ο ΕΛΑΣ). Και ο Παναγούλης πρόεδρος τη νεολαίας της Ενωσης Κέντρου. Ανθρωποι που υπέστησαν τα πάνδεινα για τη Δημοκρατία, αλλά ουδεμία σχέση με την Αριστερά.

«Ο Σαββόπουλος ως τι εκλήθη στην δεξίωση της Δημοκρατίας», ρωτούσε κάποια κυρία στο Facebook. Οι σχολιαστικές απαντητικές ερωτήσεις από κάτω: «Ως Καραγκιόζης;», «Ως σκουλίκι», «Ως νάυλον σημαία;», «Ως ψυχικά πάσχων;»,

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η προστάτιδα των ματιών – Γιατί χαρακτηρίστηκε προστάτιδα των ματιών

…Για την ορθόδοξη πίστη, η Αγία Παρασκευή δεν είναι απλώς μια μεγάλη αγία· είναι ο «βράχος της αρετής» και η προστάτιδα των ματιών, που με τα αναρίθμητα θαύματά της, έτσι όπως καταγράφονται στην αγιογραφία της, έχει θεραπεύσει πλήθος κόσμου. 
Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου Πίου (138-161 μ.Χ.). Οι γονείς της, Αγάθωνας και Πολιτεία, ήταν εύποροι χριστιανοί, που τη μεγάλωσαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», για αυτό και από παιδί ακολούθησε τον δρόμο της ορθόδοξης πίστης.
Στα είκοσί της έχασε τους γονείς της και αποφάσισε να μοιράσει όλη την περιουσία της στους φτωχούς, στις χήρες και τα ορφανά, ενώ ένα μέρος το προσέφερε «εις κοινόν ταμείον παρθένων, αι οποία έζων ομού, αφιερωμέναι εις τα έργα του ελέους και εις την διάδοσιν του Ευαγγελίου». Τα επόμενα χρόνια της ζωής της τα αφιέρωσε στην προσευχή και την ελεημοσύνη. Ήταν τόσο μεγάλη η προσήλωσή της στον Θεό όσο και τα θαύματά της, που έγιναν κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων της και έκαναν πολλούς να πιστέψουν.

ΥΠΕΘΑ: Το Αιγαίο έχει σύνορα - δεν φοβόμαστε από την τουρκική παραβατικότητα

Η Ελλάδα παρακολουθεί από κοντά την τουρκική παραβατικότητα, αναδεικνύει το θέμα σε όλα τα διεθνή φόρα, το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, όπου έχει γίνει αντιληπτό ότι η Τουρκία αποτελεί τον αγωγό προαγωγής της έντασης στην περιοχή, και προετοιμάζεται ώστε να έχει απάντηση για όλα τα ενδεχόμενα.

Αυτό δήλωσε σήμερα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση για την τουρκική εξαγγελία περί προοπτικής γεώτρησης νότια του Καστελόριζου, εκτιμώντας ότι «θα υπάρξουν σε υψηλότερο επίπεδο από εμάς συστάσεις (του διεθνούς παράγοντα) που θα αποτρέψου

Μια ραδιογραφία της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Μια ραδιογραφία της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Του Γιώργου Καραμπελιά,
Ο οριστικός ενταφιασμός της μεταπολίτευσης αλλά και της παραδοσιακής εμφυλιοπολεμικής διαίρεσης, αριστεράς-δεξιάς, ολοκληρώθηκε με τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου του 2019 και τη συγκρότηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχημάτισε μία κυβέρνηση που προσπαθεί να ανταποκριθεί στο αίτημα της υπέρβασης αριστεράς-δεξιάς, γεγονός που αντανακλάται τόσο στη σύνθεση της κυβέρνησής του όσο και στις προγραμματικές της δηλώσεις, και αυτό, παρ’ ότι εξελέγη επικεφαλής του παραδοσιακού πόλου της ελληνικής κεντροδεξιάς.
Πράγματι, ο Μητσοτάκης και οι περί αυτόν (καθόλου τυχαία, στους βασικούς του συμβούλους περιλαμβάνεται ο παλαιός γραμματέας της ΚΝΕ και στενός συνεργάτης  του Λαλιώτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, και ο πρώην διευθυντής των Νέων, Δημήτρης Μητρόπουλος) επιχείρησαν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Από

Spiegel: Η Ελλάδα δανείζεται φθηνότερα από τις ΗΠΑ

Τη δυνατότητα της Ελλάδας να δανειστεί τόσο φτηνά όσο ποτέ, τονίζει δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης του Spiegel, επισημαίνοντας ότι η απόδοση των 10ετών ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου μειώθηκε κατά περισσότερο από 1,9% στην ελεύθερη αγορά, «απόδοση ακόμη χαμηλότερη από αυτή των αμερικανικών κρατικών ομολόγων της ίδιας διάρκειας», όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
«Ο λόγος είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη», γράφει το περιοδικό «Spiegel» και αναφέρει πως η απόδοση των κρατικών ομολόγων υπολογίζεται από το ονομαστικό επιτόκιο και την τρέχουσα τιμή των τίτλων που έχουν ήδη εκδοθεί και «οι οποίοι διαπραγματεύονται στη λεγόμενη δευτερογενή αγορά».

Τρομοκρατία χαμηλής έντασης και μηδενική ανοχή - Το στοίχημα του Κυριάκου

Σταύρος Λυγερός

Ο Μητσοτάκης έδωσε τη μάχη των εκλογών, έχοντας υψώσει τη σημαία για τη δημόσια ασφάλεια. Και όπως φάνηκε από τις προγραμματικές δηλώσεις του το εννοεί. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τοποθέτησε επικεφαλής του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη τον προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ πολύπειρο Χρυσοχοΐδη, ο οποίος όχι μόνο έχει πιστωθεί πολιτικά την εξάρθρωση της οργάνωσης "17 Νοέμβρη", αλλά έχει και υψηλό κύρος στους κόλπους της αστυνομίας.

Η αποκατάσταση της δημόσιας ασφάλειας είναι ζωτικής σημασίας για τους απλούς πολίτες. Ειδικά η πτυχή της που έχει να κάνει με τη διάχυτη εγκληματικότητα (κυρίως ληστείες και κλοπές). Ο νέος πρωθυπουργός δεν δείχνει να υποτιμά αυτή την πτυχή, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι τα μάτια του είναι στραμμένα κυρίως προς την άλλη πτυχή, αυτή που αφορά τις επιθέσεις ομάδων του λεγόμενου

Η Χαρά Θεού στα βήματα του Οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη

Η Χαρά Θεού στα βήματα του Οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη, μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Μοναχισμού του 20ου αιώνα. Στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια, συναντά ανθρώπους που έζησαν και μαθήτευσαν, δίπλα στον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη.
Πρόσωπα /Ιδιότητες (Με σειρά εμφάνισης):Τα πρόσωπα που εμφανίζονται και οι ιδιότητές τους:
π. Γαβριήλ, Ηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Δαυίδ
Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος, κ. Χρυσόστομος
π. Γαβριήλ, Ηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Δαυίδ
Ο Ηγούμενος π. Γαβριήλ (κατά κόσμον Γεώργιος Εμμανουηλίδης) γεννήθηκε στη Βέροια το 1959, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Εισήχθη, κατόπιν Πανελληνίων εξετάσεων, στο Τμήμα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου

Η εμπεδωση της τοξικής μνημονιακής κανονικότητας

Του Γεωργίου Παπασίμου
Η επιφανειακή «νεκρανάσταση» του μεταπολιτευτικού δικομματισμού με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά τον δεκαετή μνημονιακό «οδοστρωτήρα» και η αυτοδυναμία της Ν.Δ. με ποσοστό 40% περίπου, επαναφέρει τη χώρα στην «κανονικότητα» του μεταπολιτευτικού πολιτικού οικοδομήματος (δύο εναλλασσόμενα κόμματα και μικρός αριθμός συμπληρωματικών άλλων).
Πρόκειται για προσπάθεια εμπέδωσης της «μνημονιακής κανονικότητας», αφού πλέον το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει ψηφίσει και εφαρμόσει τις μνημονιακές πολιτικές και έχει ασπαστεί την αντίληψη της νέο-αποικιοποίησης της χώρας. Παράλληλα, η πλειονότητα των Μ.Μ.Ε., αλλά και της διανόησης (ιδιαίτερα χαμηλής στάθμης), έχει προσχωρήσει στο «κάλπικο αφήγημα» της δήθεν μεταμνημονιακής Ελλάδος.

75 Χρόνια από την Συμφωνία του Μπρέττον Γουντς. Τι έχει σήμερα ανάγκη η Ευρώπη;

Η Ευρωζώνη, το Μπρέττον Γούντς και οι φοιτητές του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

του Σπύρου Στάλια*
Πριν λίγο καιρό, ο καθ.. Παντελής Γκιόκας, Αναπληρωτής Καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, δημοσίευσε στο http://www.huffingtonpost.gr ένα άρθρο με τον τίτλο «Επιστροφή στη Δραχμή»: Ο μύθος και 15 σοβαρά προβλήματα.
Μεταξύ των άλλων ο κύριος Καθηγητής αναφέρει ότι:
«Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που ήταν στο 7%. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι ότι και εκείνη την εποχή

Τατουάζ ενάντια στο παιδομάζωμα: Ένα τέχνασμα των χριστιανών της Τουρκοκρατίας

Ο χαρακτήρας των τατουάζ στην ιστορία δεν ήταν πάντα καλλωπιστικός. Κατά την τουρκοκρατία, η δερματοστιξία αποτελούσε μέσο επιβίωσης για χιλιάδες Ελληνίδες και Βαλκάνιες που ζούσαν υπό το ζυγό των οθωμανών κατακτητών.
Φυσικά, η «στίξη», όπως ονομαζόταν παραδοσιακά, υπήρχε σε όλες σχεδόν τις κουλτούρες από τα αρχαία χρόνια. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τη μέθοδο αυτή για να σημαδεύουν τους δούλους, στην Ασία ήταν δείγμα του ότι ανήκαν στην εκάστοτε φυλή ή θρησκεία, οι Αιγύπτιες έκαναν τατουάζ καθαρά για θέματα καλλωπισμού, ενώ για τους Ρωμαίους λεγεωνάριους αποτελούσε ένδειξη ανδρείας και αφοσίωσης.
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα από τον 17ο αιώνα και μετά, η δερματοστιξία πήρε μία ακόμη διάσταση στην περιοχή των Βαλκανίων. Οι χριστιανικοί λαοί υπέφεραν στα χέρια των Οθωμανών, που ήταν ιδιαίτερα σκληροί με τους αλλόθρησκους. Τα παιδομαζώματα και τα γυναικομαζώματα ήταν κοινές πρακτικές και κρατούσαν τους υποταγμένους σε ένα διαρκές

Το Βυζάντιο κι εμείς: Η πιο συκοφαντημένη και αδικημένη ιστορική περίοδος της Ρωμιοσύνης

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Φωτο από αυτή την αναδημοσίευση της συνέντευξης

(Σχόλια της ιστοσελίδας)

Η παρακάτω συνέντευξη του μεγάλου ιστορικού-βυζαντινολόγου Σερ Στήβεν Ράνσιμαν  μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πεμπτουσία του σπουδαίου έργου του, που έχει τύχει παγκοσμίου φήμης και αναγνωρίσεως. Οι δηλώσεις του βαρυσήμαντες και οι λόγοι του μεστοί σοφών νοημάτων που είναι απόσταγμα ενδελεχούς και αντικειμενικής πολυετούς μελέτης όλων των εκφάνσεων του «βυζαντινού» πολιτισμού. Είναι πραγματικά ραπίσματα στα βέβηλα στόματα που μηρυκάζουν γενικεύσεις, λασπολογίες και ύβρεις για οτιδήποτε σχετίζεται με την χιλιόχρονη αυτήν περίοδο. Και το απεχθέστερο χαρακτηριστικό των περισσοτέρων εξ αυτής της παράταξης των αμαθών είναι ότι ανήκουν στους «ημέτερους», στους ρωμιούς. Έτσι, επαξίως λαμβάνουν τον ιταμό τίτλο των γραικύλων, ενώ ο κελτικής και ευγενικής καταγωγής επιστήμονας εγκαθίσταται στο λαμπρό στερέωμα των φιλελλήνων.

Ο «μουντός» Αλέξης

του Γιάννη Σιδέρη
Επιβεβαιώθηκε η εκπεφρασμένη παλαιότερα άποψή μας. Ο Αλέξης Τσίπρας λάμπει ως πολιτικό πρόσωπο, μόνο όταν μπορεί να καταγγέλλει. Όταν ορίζει τους αντιπάλους του ως εχθρούς. Χθες στην ομιλία του στη Βουλή ήταν μουντός, προσπαθώντας να είναι συγκρατημένος. Ένας αρχηγός που προσπαθεί να παρουσιάσει το νέο προσωπείο, της λελογισμένης Κεντροαριστεράς, αλλά προς το παρόν, τουλάχιστον, δεν του βγαίνει.
Αναμενόμενο. Όπως είπε ο ίδιος, αναφέροντας την αγγλική παροιμία που του έμαθε ο Τσακαλώτος, δεν μπορείς να διδάξεις σε γέρικο σκυλί νέα κόλπα. Προς θεού, δεν εννοούμε ότι ηλικιακά είναι… γέρος. Απλώς μετέχοντας στην πολιτική ζωή επί 40 χρόνια (και στο δεκαπενταμελές και στην ΚΝΕ, πολιτική ασκούσε), είναι πλέον καρατερίστας της πολιτικής. Υπάρχει ως αμφισβητίας. Η σοσιαλδημοκρατία είναι δύσκολο να τον χωρέσει και να την εκπροσωπήσει. Και αν το κάνει, δεν θα είναι ο Αλέξης που ενθουσίαζε.

Για ποια Αριστερά;

Του Γ. Σιώζου
 Περνούν οι μέρες θλιβερές
σ’ ένα παλιό ρολόι
και ‘γω τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολόι.
Β. Τσιτσάνης

Το παλιό σκουριασμένο ρολόι της Αριστεράς, ανίκανο να μετρήσει τον παρόντα ιστορικό χρόνο, αλλά και τον μελλοντικό, καταδικάζει τα μέλη και τους οπαδούς της, σε αναστεναγμούς.
Το δικό της ρολόι, έχει την αυταρέσκεια της Αντίκας, απόλυτα συγχρονισμένο με το ένδοξο παρελθόν.

Το ιστορικό απόθεμα που την συντηρούσε χρόνια τώρα, στις μέρες μας, έχει σχεδόν εξαντληθεί.

Βεβαίως στην Αριστερά δεν συμπεριλαμβάνεται εκείνο το τμήμα της, που υπέκυψε στην γοητεία του ROLEX και το συγχρονισμό του, με τους κτύπους της Νεοφιλελεύθερης Μπουρζουαζίας.

Οι «έξι αλήθειες» του Κυριάκου και οι «φτωχοί συγγενείς» της αντιπολίτευσης

του Όθωνα Κουμαρέλλα
Δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα τώρα με την ουσία των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης. Ούτε με τις τοποθετήσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης επί αυτών. Διότι πολιτικά, αυτό που μέτρησε τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης και επιβεβαιώθηκε με την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η ετοιμότητα της Δεξιάς να μπορεί να κατευθύνει με επιτυχία την κοινωνική προσδοκία και τις αντίστοιχες λαϊκές αναμονές από μια νέα κυβέρνηση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ έδειξε πιο έμπειρη, πιο ευέλικτη και εν τέλει πιο έξυπνη στη δημιουργία και τη διαχείριση προς δικό της όφελος της κοινωνικής διαθεσιμότητας, φέροντας τους αντιπάλους της σαν «φτωχούς συγγενείς» στην πολιτική διαχείριση της νέας πραγματικότητας που οι εκλογές της 7ης Ιουλίου

Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» και το άσυλο

του Βασίλη Ξυδιά
Βλέπω την πάνδημη διάθεση των αριστερών και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων να υπερασπιστούν το άσυλο εναντίον της Δεξιάς που εμφανίζεται αποφασισμένη να το καταργήσει. Φοβάμαι ότι θα παίξουν τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων σε ένα έργο που το τέλος του είναι εξ αρχής γνωστό.
Διότι το άσυλο -τόσο το αρχαίο όσο και το σύγχρονο- είναι μια πολιτική συνθήκη θεμελιωμένη στην αίσθηση ιερού και στην ηθική της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με το «υπαρκτό άσυλο», την εκφυλισμένη δηλαδή κατάσταση ανομίας που εδώ και αρκετές δεκαετίες επιβάλλουν στους πανεπιστημιακούς χώρους οι διάφορες περιθωριακές μειοψηφίες (τον «χαβαλέ του αριστερισμού και της αναρχίας», όπως εύστοχα έγραψε σε μια δική του

Βελόπουλος: Η πατριδοκάπηλη γελοιότητα…

Ο Βελόπουλος μέσα στον οίστρο των φλύαρων ανοησιών του αποκαλύπτει τον πυρήνα του πολιτικού του χαρακτήρα…
Ξεστόμισε, λοιπόν, εναντίον των κυβερνητικών υπαλλήλων του 4ου Ράιχ (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) την εξής ανοησία: «Αν αυτοί λένε εμάς πατριδοκάπηλους, μπορώ και εγώ να πω ότι είναι πατριδοκτόνοι και Μακεδονοκτόνοι…»!

Τι σημαίνει ότι «μπορώ και εγώ να πω ότι είναι πατριδοκτόνοι και Μακεδονοκτόνοι…»;

Αυτή η διατύπωση είναι βλακώδης, απλούστατα διότι είναι πρακτικά, αντικειμενικά και τελεσίδικα πατριδοκτόνοι και αυτό δεν καθορίζεται από το δικό μου λεκτικό χαρακτηρισμό: «μπορώ και εγώ να πώ»…

Αυτή, όμως, η βλακώδης διατύπωση βγάζει στον αφρό τον ιδεολογικό πυρήνα της πολιτικής δημοκοπίας του Βελόπουλου: Αυτόν της συναλλαγής.

Άκου, Ανθρωπάκο

Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Συμπληρώνονται σαράντα πέντε καταραμένα χρόνια από τις άγριες μέρες του Ιούλη του 1974. Σαράντα πέντε χρόνια από την επιβολή της βαρβαρότητας, από τον εκφασισμό, από το τέλος της αθωότητας που περιέργως εδραιώθηκε τα προηγούμενα 14 χρόνια. Σαράντα πέντε χρόνια από τότε, που ένας λαός αγροτών, αγροτοπαίδων, γεωργών, εργατών, ψαράδων, βοσκών υποχρεωνόταν να «στριμωχτεί» στη μισή του πατρίδα, καθώς άλλοι αποφάσισαν να τον προδώσουν. Σαράντα πέντε χρόνια από τότε που η Τουρκία, από χώρα-απειλή για το καινούργιο κυπριακό κράτος, μετατρεπόταν σε καθημερινή απειλή για τη φυσική επιβίωση των πολιτών του. Σαράντα πέντε χρόνια μετά, που η ειρήνη εξαφανιζόταν διά παντός και ο πόλεμος χαραζόταν στα πεζούλια, στα οδοφράγματα, στις ψυχές μας.