Οι αγιογράφοι του ΠΑΣΟΚ έγιναν οι … νεκροθάφτες του

Έχουν πολύ πλάκα τις ημέρες αυτές οι δημοσιογράφοι αλλά και οι πολιτικοί που ενώ τόσα χρόνια στήριξαν τον Γ. Παπανδρέου, τώρα τον αποκηρύσσουν. Στηριζόμενοι στη λήθη του εφήμερου πιστεύουν ότι ο κόσμος που τους διάβαζε ή τους άκουγε εκστασιασμένος όταν αποθέωναν τον παπανδρεϊσμό, τώρα θα τους ξανακούσει και θα τους ξαναδιαβάσει επειδή ανακάλυψαν ότι ο κ. Παπανδρέου απέτυχε και διέλυσε τη χώρα.

Αναρωτιέται κανείς αν ντρέπονται όλοι εκείνοι που αλλάζουν πολιτικό δέρμα πιο εύκολα και από τους χαμαιλέοντες. Το 1996 οι ίδιοι είχαν κάνει άγαλμα τον Κ. Τα ντελίβερι μπόις του εκσυγχρονισμού έγραψαν με τα εκσυγχρονιστικά Mont Blanc τους άπειρες αγιογραφίες για τον σωτήρα Κ. Σημίτη που μας έβαλε στην ΟΝΕ, μας έκανε κράτος, έφτιαξε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο πλευρό της κας Αγγελοπούλου (που είναι αυτή ρε παιδιά;). Μέχρι και το Ευρωπαϊκό της Εθνικής ποδοσφαίρου ήταν έργο του… Σημίτη και της Ελλάδας που είχε εκσυγχρονιστεί.

Ώσπου, ο Σημίτης κατέρρευσε, τα σκάνδαλα βγήκαν στη φόρα, το Χρηματιστήριο που τάϊζε τη «συμμορία των προθύμων στα media» διαλύθηκε. Και τότε όλοι αυτοί ανακάλυψαν τα λάθη του εκσυγχρονισμού και έψαξαν να βρουν κάποιο άλλο «θύμα» της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης. Αφού περιπλανήθηκαν λίγο στα κεντροδεξιά χωράφια, γλείφοντας και ολίγον τον Καραμανλή, ανακάλυψαν τελικά τον … Γ. Παπανδρέου. «Το παιδί της Αλλαγής» ήταν ο ιδανικός εκφραστής τους, ένας έτοιμος πρωθυπουργός που θα έστηνε το νέο μαγαζάκι της Κεντροαριστεράς.

Βέβαια, αμφιταλαντεύτηκαν ορισμένοι το 2007 όταν ο Β. Βενιζέλος διεκδίκησε το δικό του ρόλο, αλλά το παιδί του Αντρέα τους κέρδισε. Τον έκαναν πρωθυπουργό, του έστησαν αγιογραφίες, τον αποθέωσαν όπως τον Κορεάτη δικτάτορα που πέθανε πρόσφατα.

Τι για μεγάλο ηγέτη διαβάζαμε, τι για τον άνθρωπο που μπαίνει στις Συνόδους στο εξωτερικό και κάθονται όλοι κλαρίνο, τι για τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που θα αλλάξει τον κόσμο μέσω της πράσινης, πανανθρώπινης οικονομίας….

Ωστόσο, τα ταμεία ήταν άδεια, λεφτά δεν υπήρχαν, ο Παπανδρέου αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και μέσα σε δύο χρόνια ο μεγάλος ηγέτης για τους κονδυλοφόρους του «όπου φυσάει ο άνεμος» έγινε μικρός πολιτικός, αποτυχημένος. Και με τις διαδικασίες που είναι σε εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο μεγάλος ηγέτης που ανέστησε το ΠΑΣΟΚ το 2009 έγινε ξαφνικά ο εξουσιομανής, ο καρεκλοκένταυρος, ο κολλημένος που εκπροσωπεί την οικογενειοκρατία και άλλα τέτοια όμορφα.

Προφανώς οι χαρακτηρισμοί δεν είναι λανθασμένοι, αλλά να τους χρησιμοποιούν εκείνοι που κάποτε έγλυφαν εκεί που τώρα φτύνουν, πάει πολύ.

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Ο όμιλος Αλαφούζου που με την Καθημερινή και τον Σκάϊ από χώρος της κεντροδεξιάς είχε μετατραπεί σε βασικό καθοδηγητικό όργανο του κ. Παπανδρέου. Κι όταν τον κατάλαβαν κι αυτοί, άρχισαν το θάψιμο βάζοντας στο θρόνο τον… Λουκά Παπαδήμο. Φυσικά δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να ρίξουν και καμιά γυροβολιά από τη Λ. Συγγρού τώρα που ο “εξαφανισμένος” του παρελθόντος, ο Αντώνης Σαμαράς, έγινε ο ρυθμιστής των εξελίξεων.

Για να μη μιλήσουμε για το Συγκρότημα του Λαμπράκη – Ψυχάρη. Ανάλογα με το πόσα δάνεια έπρεπε να πάρουν έκαναν και την πολιτική τους. Ο βασικός εκφραστής του Παπανδρεϊσμού, ο δημοσιογράφος κ. Παπαχρήστος έγραφε πριν μερικούς μήνες ότι ο Γ. Παπανδρέου όταν μιλά στις Συνόδους Κορυφής παθαίνουν όλοι πλάκα. Τώρα δε θέλει ούτε να γράφει το όνομά του.

Το δε Συγκρότημα Μπόμπολα σελίδες επί σελίδων για το μεγάλο ηγέτη που θα σώσει την Ελλάδα με το Μνημόνιο. Τώρα που ακόμη και η τρόικα χαρακτήρισε αποτυχημένο το Μνημόνιο ανακάλυψαν τον τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο.
http://www.blogger.com/img/blank.gif
Μέχρι και η κρατική ΕΡΤ ασκεί κριτική στον κ. Παπανδρέου, η ίδια που όταν ήταν πρωθυπουργός και… έβηχε το έκανε πρώτο θέμα.

Το Mega από την άλλη, με βασικό σχολιαστή του τον πολύ κ. Πρετεντέρη επί δύο χρόνια μας πιπίλιζε το μυαλό ότι το Μνημόνιο είναι μια υπέροχη περιπέτεια. Τώρα, κι έπειτα από κάποια γιαούρτια το καλοκαίρι, η υπέροχη περιπέτεια έγινε… εφιάλτης.

Τα παραδείγματα πολλά και δεν έχει νόημα να αναφερθούν όλα. Αλλά δείχνουν ξεκάθαρα πώς «πολιτεύονται» τα συμφέροντα που κρατούν τα μέσα ενημέρωσης στα χέρια τους.

http://www.antinews.gr/

Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ!

Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ!

Χιονοστιβάδα αποκαλύψεων μετά την ανεπιτυχή απόπειρα του Γιλμάζ να διαψεύσει τα αδιάψευστα, έρχονται να συγκλονίσουν την κοινή γνώμη και να φέρουν στο φως το βρώμικο και ύπουλο πόλεμο των τουρκικών αρχών σε βάρος της χώρας μας , πόλεμο που την ίδια ώρα το τουρκικό καθεστώς διεξάγει και σε βάρος των κούρδων, με τους τελευταίους να μετρούν δεκάδες θύματα από τουρκικούς βομβαρδισμούς στα σύνορα Τουρκίας - Ιράκ.

Νέα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο συντηρούν το θέμα που έχει δημιουργηθεί μετά τις δηλώσεις Γιλμάζ για εμπρησμούς ελληνικών δασών από Τούρκους πράκτορες.

Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις της τουρκικής εφημερίδας Μilliyet, με τον αρθρογράφο της, Τζαν Ντουντάρ, να επιβεβαιώνει τις δηλώσεις του Μεσούτ Γιλμάζ στην εφημερίδα Μπιργκούν περί εμπρησμού δασών στην Ελλάδα το 1995.

Επιπρόσθετα όμως, με χθεσινό του άρθρο ο Τούρκος δημοσιογράφος κομίζει νέα στοιχεία αποκαλύπτοντας ότι σε εισαγγελική έρευνα για το σκάνδαλο Σουσουρλούκ που είχε διατάξει ο Μεσούτ Γιλμάζ όταν ανέλαβε πρωθυπουργός μετά την Τανσού Τσιλλέρ, το 1996, υπήρχε σαφής αναφορά για επιχειρήσεις των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και παρακρατικών στοιχείων σε εμπρησμούς και βομβιστικές ενέργειες στην Ελλάδα. Μάλιστα γίνεται αναφορά σε βομβιστική ενέργεια σε στρατόπεδο στη Λαμία και σε εμπρησμούς στην Κρήτη και τη Ρόδο.

Τα στοιχεία αυτά περιέχονταν σε 12 σελίδες της έκθεσης που δεν είχαν δημοσιοποιηθεί επειδή είχαν χαρακτηριστεί κρατικά μυστικά.

Ο δημοσιογράφος σε προσωπική του έρευνα στο αρχείο του Ετσεβίτ είχε βρει την γραπτή απάντηση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών οι όποιες δικαιολογούν την απόφαση να χαρακτηριστούν τα στοιχεία αυτά απόρρητα λέγοντας ότι σε περίπτωση δημοσιοποίησης τους, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης και να προκαλέσουν αντίποινα.

Επίσης, ο Τζαν Ντουντάρ υποστηρίζει στο άρθρο του ότι στα μέσα της δεκαετίας του '90 η Αγκυρα έστειλε δύο ομάδες πρακτόρων με αποστολή τη διενέργεια δολιοφθορών ως αντίποινα για υποτιθέμενη βοήθεια που προσέφερε η Ελλάδα σε στελέχη του PKK.

Εμπρησμοί όμως, υπήρξαν και στα τουρκικά παράλια του Αιγαίου και σύμφωνα πάντα με τον Τούρκο δημοσιογράφο οι ελληνικές αρχές ήρθαν σε επικοινωνία με τις τουρκικές αρχές, ζητώντας ανακωχή και η υπόθεση σταμάτησε εκεί. Μάλιστα, νωρίτερα σήμερα, ο Ντουντάρ επανέλαβε τους ίδιους ισχυρισμούς σε ζωντανή εκπομπή του CNN Türk όπου ήταν καλεσμένος.

Ανάλογες αποκαλύψεις δημοσιεύει και η τουρκική εφημερίδα Vatan. Σύμφωνα με τη Vatan σε έκθεση του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Κουτλού Σαβάς επι κυβερνήσεων Μεσούτ Γιλμαζ, ο εισαγγελέας αφιερώνει 12 σελίδες «σχετικά με τις πυρκαγιές στην Ελλάδα».

Πληροφορίες από Deutsche Welle, Millyet

Τυχαίο; Δεν νομίζω!

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΛΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ

Μπορεί να έχουν εξαφανιστεί ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ βιογραφικά και φωτογραφίες της συγκεκριμένης "κυρίας" (γιατί άραγε;), όμως με τα...μάτια και αυτιά αναγνωστών, βρήκαμε ορισμένες ενδεικτικές πληροφορίες γι'αυτή. Καμαρώστε την:

- Το 2000 αθωώνει τον Ανδρουλάκη για το βιβλίο του “Μου Νι” για όσα συκοφαντικά έλεγε για την Παναγία (το Πρωτοδικείο Θεσσσαλονίκης είχε διατάξει απαγόρευση του βιβλίου στην Β. Ελλάδα)!

- Το 2001 αθωώνει τον Μπλέτσα με βοήθεια Κουβέλη, Μπίστη ο οποίος υποστήριζε (και μοίραζε φυλλάδια) ότι υπάρχουν και μιλιούνται ευρέως τα βλάχικα, αρβανίτικα, σλαβομακεδόνικα, πομάκικα, τούρκικα στην Ελλάδα. Μάρτυρας κατηγορίας και μηνυτής ο τότε βουλευτής Χαιτίδης (ΝΔ)!

- Το 2007 την παίρνει ο Παπαληγούρας (ΝΔ) στο υπουργείο δικαιοσύνης για ένα χρόνο!

-Το 2010 βάζει 400000 ευρώ εγγύηση στον Αγγέλλου (γραφείο Καραμανλή)!

-Το 2011 παίρνει μετάθεση στο εφετείο Αθηνών και προφυλακίζει τον π. Εφραίμ!

hellas-orthodoxy

Α.ΚΑΡΡΑΣ: ΟΧΙ στην ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! με ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ μπορούμε να δώσουμε καθολική απάντηση στα σχέδια διάλυσης της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενώνουμε την φωνή μας και βροντοφωνάζουμε, στέλνοντας το δικό μας μήνυμα στην κυβέρνηση κατοχής και αυθαιρεσίας, φωνάζοντας ένα ιστορικό ΟΧΙ !!!
· ΟΧΙ στον ΑΦΑΝΙΣΜΟ της ΔΕΗ

· ΟΧΙ στην ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ δημιουργώντας ένα κράτος φάντασμα.

- ΟΧΙ στην ανατροπή και αλλοίωση του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ.

· ΟΧΙ στις πολιτικές ξεπουλήματος της ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑΣ και ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.


· ΟΧΙ στην ΑΥΞΗΣΗ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ ΡΕΥΜΑΤΟΣ με μόνο στόχο την προικοδότηση των ιδιωτικών συμφερόντων.

ΟΧΙ σε μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ και ΑΔΙΕΞΟΔΗ σε βάρος των συνταξιούχων, των εργαζομένων και ανέργων αυτής της χώρας.

· ΟΧΙ στην ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ.


ΟΧΙ στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΞΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.

ΟΧΙ στην ΥΦΑΡΠΑΓΗ των κοινωνικών και ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
· ΟΧΙ στο ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ για την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΔΕΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ

αλούμε τα μελή μας και όλους τους εργαζόμενους της ΔΕΗ να στρατευτούν μαζί μας και να δώσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την μάχη για την σωτηρία της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.
ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ και καλούμε να συμμετέχουν συνταξιούχοι , εργαζόμενοι ,άνεργοι και συνολικά όλος ο ελληνικός λαός, ώστε να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιτρέπουμε σε κανένα την κατάσχεση , την εκποίηση και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου .
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΔΕΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ

Μαζί με την ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ ,εργαζόμενοι - κοινωνία δίνουμε την μάχη για την ανάπτυξη ,την διαφάνεια και την εν γένει λειτουργία της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ προς όφελος των πολιτών αυτής της χώρας.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜ. ΤΗΣ ΕΤΕ-ΔΕΗ

Σιατίστης Παύλος:Πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους ανεχόμεθα, πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους φοβόμαστε, πρέπει να είμαστε μαζοχιστές για να τους ακούμε, πρέπει να είμαστε ηλίθιοι για να περιμένουμε κάτι καλό από αυτούς.

Ρομφαία κατά πάντων από τον Σιατίστης Παύλο

Μια και κάποιοι μας σπρώχνουν να μπούμε στο χορό, ας μπούμε.

Η πατρίδα μας ζει πρωτοφανείς συνθήκες κατάρρευσης, εξαθλίωσης, καταστροφής.

Ο λαός μας οδηγείται σε μια εξουθενωτική φτώχεια, αλλά και σε ένα απίστευτο εξευτελισμό.

Φτώχεια ο λαός μας έζησε και στο παρελθόν, αλλά τότε αυτή η φτώχεια μας έκανε περήφανους γιατί ήταν καρπός αντίστασης.

Σήμερα ο λαός μας ζει μια κατάσταση ντροπής και ευτελισμού.

Η Πατρίδα μας έγινε περίγελως του κόσμου. Ποιός φταίει;

Πρώτος και χειρότερος η πολιτική εξουσία αυτού του τόπου.

Μια εξουσία που κατέστρεψε το τόπο μόνο και μόνο για να συνεχίσει αδιατάρακτα τη νομή της.

Μήπως οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν ήξεραν καλά μαθηματικά, καλή οικονομία, καλή λογιστική; Τα ήξεραν όλα.

Τα έβλεπαν όλα και όμως συνέχισαν την πορεία προς την καταστροφή προκειμένου να νέμονται την εξουσία.

Υπήρξαν η ανίκανοι η διεφθαρμένοι η και τα δύο μαζί.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αγάπησαν αυτόν τον τόπο. Δεν νοιάστηκαν για το λαό παρά μόνο για τις μεθόδους εξαπάτησής του. Δεν σεβάστηκαν αυτό τον τόπο.

Παρακολουθήσαμε τέτοιες απίστευτες στιγμές στις τηλεοράσεις μας τον τελευταίο καιρό που έδειξαν περίτρανα ότι δεν τους έννοιαζε η σωτηρία αυτού του τόπου παρά μόνο πως θα κρατήσουν η πως θα αποκτήσουν την εξουσία.

Παρακακολουθήσαμε την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχουν για το κράτος, καθώς ο προσωπικός τους πλουτισμός είναι πιο πολύ σημαντικός από τη σωτηρία της χώρας.

Σήμερα μας υποβάλλουν σε απίστευτες στερήσεις, οδηγούν τους πολίτες σε απόγνωση, εξοντώνουν τους ασθενέστερους, ποτέ τους εαυτούς τους, για να σώσουν δήθεν την χώρα.

Μας κουνούν απειλητικά το χέρι. Ποιοί θα μας σώσουν; αυτοί που μας κατέστρεψαν;

Αυτοί που λεηλάτησαν αυτόν τον τόπο; Και γιατί δεν μας έσωσαν τόσα χρόνια; Τώρα έγιναν ικανοί;

Αλλά για ποιο λόγο να σώσουν την Ελλάδα, όταν θα έχουν αφανίσει το λαό της; Μήπως και πάλι για την πάρτη τους.

Ο «πολύς» αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης είπε τη χαρακτηριστική φράση «Μαζί τα φάγαμε».

Πρόκειται για πολύ σημαντική ομολογία, αλλά και αποκάλυψη μιας νοοτροπίας.

Της νοοτροπίας που ήθελε το Κράτος ιδιοκτησία δική τους. Και επειδή θεώρησαν το Κράτος ιδιοκτησία τους γι’αυτό το λεηλάτησαν και τα έφαγαν μαζί με την παρέα τους, αλλά όχι μαζί με το λαό.

Ναι κύριοι «τα φάγατε» μαζί με εκείνους που θεωρήσατε την Πατρίδα μας σαν ιδιοκτησία δική σας.

Πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους ανεχόμεθα, πρέπει να είμαστε ευνουχισμένοι για να τους φοβόμαστε, πρέπει να είμαστε μαζοχιστές για να τους ακούμε, πρέπει να είμαστε ηλίθιοι για να περιμένουμε κάτι καλό από αυτούς.

Το βράδυ των Χριστουγέννων η δημοσιογραφική αλητεία των Αθηνών οργίασε περιγράφοντας ανύπαρκτα σενάρια για ενδεχόμενα διαφυγής του Ηγουμένου του Βατοπεδίου.

Όλη η χολή και όλη η λάσπη των εξηρτημένων και ασυνείδητων δημοσιογράφων. Όχι, κύριοι.

Αν η δικαιοσύνη λειτουργούσε αληθινά εσείς θα είσασταν μέσα για την χρόνια παραπλάνηση και εξαπάτηση του λαού, για την προσπάθεια τρομοκράτησής του, για τη συνειδητή προσπάθεια σας να τσακίσετε την ελπίδα του.

Μάθαμε πλέον τις οβιδιακές μεταμορφώσεις σας. Με περισπούδαστο δήθεν ύφος και επιχειρήματα στηρίζετε το πολιτικό κατεστημένο αυτού του τόπου και τα συμφέροντα των ολίγων.

Γεμάτοι ειρωνία για όσους έχουν διαφορετική άποψη.

Όταν νοιώσατε ότι κινδυνεύετε, σαν τους ποντικούς πριν βουλιάξει το καράβι, επιχειρήσατε να διαχωρίσετε τάχα τον εαυτό σας.

Όταν είδατε την οργή του λαού προσπαθήσατε να σταθείτε απέναντι. Κάνατε τον «σκληρό» απέναντι στους ανθρώπους της εξουσίας.

Παίξατε το θέατρο σας με τους στην ουσία στενούς σας φίλους και συνεργάτες.

Κάνετε τους αυστηρούς δήθεν κριτές του κατεστημένου, ενώ στην πραγματικότητα είστε οι βασικοί στυλοβάτες του, οι σκληροί του βραχίονες, εσείς που δεν αφήσατε κανένα τίμιο άνθρωπο να φανερώσει την διαφοροποίησή του.

Υπήρξατε οι πιο στενοί συνεργάτες και προπαγανδιστές εκείνων που επιχείρισαν και επιχειρούν να πλήξουν την γλώσσα, την ιστορία και την πίστη αυτού του λαού για να κάμψουν τελικά το φρόνημα του, παράλλαλα με την προσπάθεια σας για τον εκμαυλισμό του μέσα από ποικίλες διόδους.

Πολεμήσατε με λύσσα την Εκκλησία γιατί ήταν και είναι ο μοναδικός αντίπαλος σας, γιατί ήταν και είναι πέρα από επί μέρους λάθη ανθρώπων η μοναδική αντίσταση.

Σκηνοθετήσατε σκάνδαλα και όταν κληθήκατε να τα αποδείξετε, δεν προσφέρατε καμμία απόδειξη. Συκοφαντήσατε με πάθος τήν Εκκλησία.

Την κατηγορήσατε ότι δεν πληρώνει φόρους, ποιοί; εσείς οι αληθινοί φοροφυγάδες και όταν κάποιοι αρμόδιοι κρατικοί υπάλληλοι σας διαβεβαίωσαν ότι η Εκκλησία πληρώνει φόρους εσείς συνεχίσατε τη συκοφαντία σε πείσμα της αλήθειας για να αποδείξετε το μέγεθος της διαφθοράς σας. Τρομοκρατηθήκατε όταν κυκλοφόρησε το κείμενο της Ιεραρχίας προς το λαό.

Ο λόγος; Τον είπε κάποιος από σας συνειδητά η ασυνείδητα σε πρωϊνή εκπομπή: «εγώ συμφωνώ με όσα λέει το φυλλάδιο. Είναι όλα αλήθεια! αλλά γιατί να τα λέει η Εκκλησία;»

Δεν σας ενδιέφερε και δεν σας ενδιαφέρει αν είναι αλήθεια, αλλά γιατί να την λέει η Εκκλησία.

Συνασπισθήκατε, συνεδριάσατε και οργανώσατε, εξηρτημένοι καναλάρχες και σιτιζόμενοι στα πρυτανεία της εξουσίας δημοσιογράφοι, την σπίλωση της Εκκλησίας και των ποιμένων της για να τσακίσετε την ελπίδα του λαού.

Κλείνετε μονίμως τα μάτια στο τεράστιο έργο αγάπης της Εκκλησίας, χάρις στο οποίο ο λαός δεν ξεσηκώθηκε ακόμη για να καταργήσει και εσάς και τα αφεντικά σας.

Κάνετε πως δεν το βλέπετε. Μιλάτε για αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, ενώ ξέρετε την αλήθεια.

Σας είπε επανειλημένα ο Αρχιεπίσκοπος ότι ψεύθεσθε, ότι κατακρεουργείτε την Εκκλησία και εσείς δεν είχατε το θάρρος να τον καλέσετε για να τον διαψεύσετε.

Γιατί η Εκείνος ψευδόταν η εσείς. Η όλη Του παρουσία σας χαλάει τη συνταγή γιατί σας εκθέτει. Εσείς όμως συνεχίζετε δόλια. Ξέρετε καλά το μάθημα.

Προσπαθείτε να πατάξετε τους ποιμένες για να σκορπίσετε τα πρόβατα και να τα παραδόσετε στους λύκους των οποίων είσθε πειθήνια όργανα.

Έχετε σπουδάσει καλά την παροιμία «συκοφάντει-συκοφάντει και κάτι μένει».

Από αυτή την αλήθεια ενοχλήθηκε και ο θλιβερός υπουργός και ζήτησε τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας και την διακοπή της μισθοδοσίας του κλήρου.

Άμεσος ο εκβιασμός. Φθηνοί τρομοκράτες που νομίζουν ότι μπορούν να απειλήσουν την αλήθεια. Εκβιασμός που πηγάζει από τη φασιστική αντίληψη, ότι το κράτος είσθε εσείς.

Και παρά τα όσα χρωστάει στενό συγγενικό του πρόσωπο στο Δημόσιο, ο κύριος είναι ακόμη υπουργός.

Όλο αυτό το κατεστημένο επικάθισε σαν καρκίνος στα σπλάχνα του λαού και τον κατατρώγει. Υπονόμευσε τη ζωή και το μέλλον του.

Αλλά η ώρα του τέλους γι’αυτή την πολυεξαρτόμενη εξουσία που αντί να διακονεί δυναστεύει και απειλεί δεν είναι μακρυά. Η ώρα της ανατροπής δεν θα αργήσει.

Όσο κι’άν προσπαθείτε να υποδαυλίσετε τα ένστικτα των ανθρώπων και να παρουσιάσετε τους ευεργέτες του, την Εκκλησία του δηλαδή, σαν εκμεταλλευτές, η οργή του λαού θα ξεσπάσει επάνω σε όλους σας, τώρα που αρχίζουν να καταλαβαίνουν το παιχνίδι σας.

Ζηλώσατε τη δόξα του Νέρωνος. Καταστρέψατε την Ελλάδα και τώρα φοβισμένοι δείχνετε την Εκκλησία.

Ζει όμως Κύριος ο Θεός ημών και εσείς είσθε ήδη νεκροί και σεσηπότες. Θα συνεχίσουμε όμως πολύ σύντομα.

http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10389:q-q&catid=13

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/12/blog-post_28.html

Στο Νέο Ηράκλειο η πρώτη "δικαίωση" στην Αττική για το χαράτσι

Από το Νέο Ηράκλειο έρχεται η πρώτη δικαίωση στο Λεοκανοπέδιο Αττικής αναφορικά με το Ειδικό Τέλος Ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, καθώς, μετά από ομαδική προσφυγή του Δήμου Ηρακλείου κατά του "χαρατσιού", το Ειρηνοδικείο Νέας Ιωνίας διέταξε να μη διακοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα σε 26 δημότες που αδυνατούν να πληρώσουν το τέλος λόγω της βεβαρημένης οικονομικής τους κατάστασης (άνεργοι, πολύτεχνοι, ανάπηροι, χαμηλοσυνταξιούχοι, χαμηλοεισοδηματίες).
Σημειώνεται ότι πρόκειται για την πρώτη ομαδική προσφυγή στο Λεκανοπέδιο Αττικής που γίνεται δεκτή δικαστικά και αφορά την ουσία του ζητήματος του ειδικού τέλους ακινήτων.
Η απόφαση αυτή, αποτελεί μια ηχηρή απάντηση περί της νομιμότητας του ειδικού τέλους, αλλά και της κοινωνικής διάστασης της επιβολής του.
Ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής θα συνεχίζει να στηρίζει κάθε προσπάθεια υπεράσπισης του οικογενειακού εισοδήματος από άδικες και αυθαίρετες επιθέσεις στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων θα γίνει στις 9 Φεβρουαρίου.
Την απόφαση του Ειρηνοδικείου χαιρέτισε ο Δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής Παντελής Βλασσόπουλος που είπε οτι δικαιώνεται «η επιλογή μας να δράσουμε συλλογικά και συντεταγμένα με ολοκληρωμένη νομική προετοιμασία και τεκμηρίωση κατά της κοινωνικά άδικης επιβολής του τέλους ακινήτων, η οποία αγνοεί επιδεικτικά την οικονομική και κοινωνική διάσταση του μέτρου, η οποία τελικά στερείται νομιμότητας». 

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ...400 ΕΥΡΩ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Υπάρχει και η άλλη όψη του γερμανικού «οικονομικού θαύματος» της τελευταίας δεκαετίας. Υπάρχουν δηλαδή αυτοί που πλήρωσαν και πληρώνουν το κόστος της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» της γερμανικής οικονομίας. 

Η αποκάλυψη προκαλεί σοκ σε όποιον αγνοεί την ωμή, σκληρή πραγματικότητα του γερμανικού κόσμου της εργασίας: επτά (!) εκατομμύρια Γερμανοί εργαζόμενοι δουλεύουν επισήμως με μηνιαίες αποδοχές κάτω των... 400 (!!!) ευρώ και μάλιστα χωρίς η απασχόληση αυτή να τους δίνει έστω πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας ή να τους επιτρέπει να λάβουν οποιουδήποτε εξευτελιστικού ύψους σύνταξη όταν γεράσουν!

Φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματικό. Η τραγική ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτού του είδους η εργασιακή απασχόληση εισήχθη όχι από τη Δεξιά, αλλά από τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρτ Σρέντερ προ δεκαετίας, με την περιβόητη «Ατζέντα 2010» που συνέθλιψε τους Γερμανούς εργαζόμενους και αποτέλεσε τη βάση της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας. Το 2003 οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες καθιέρωσαν τη «μίνι απασχόληση», την οποία διαφήμισαν ως «πόρτα εισόδου στον εργασιακό κόσμο» που δήθεν θα διευκόλυνε την εξεύρεση εργασίας από τους άνεργους και τους νέους.

Οι κανόνες της «μίνι απασχόλησης» είναι σαφείς. Πρώτον, οι μηνιαίες αποδοχές απαγορεύεται αυστηρά να υπερβούν τα 400 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι αν π.χ. μια εργασία πληρώνεται 5 ευρώ την ώρα, ο εργαζόμενος επιτρέπεται να δουλέψει 80 ώρες τον μήνα. Αν πληρώνεται 10 ευρώ ωριαίως, τότε απαγορεύεται να εργαστεί κάποιος πάνω από 40 ώρες μηνιαίως. Αν εργαστεί έστω και ένα λεπτό παραπάνω, τότε το συμβόλαιο εργασίας του πρέπει να γίνει κανονικό. Οταν οι αποδοχές του εργαζομένου είναι 400 ευρώ ή λιγότερο, παίρνει όλα τα λεφτά καθαρά. Δεν έχει καμία κράτηση για το ταμείο υγειονομικής περίθαλψης ή για το ταμείο συνταξιοδότησης. Η αιτία γι' αυτό είναι τραγικά απλή: η δουλειά του αυτή δεν του δίνει κανένα δικαίωμα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή για σύνταξη!

Ο εργοδότης είναι ευτυχής. Καλείται να πληρώσει μόνο 2% φόρο επί του ποσού που χορηγεί στον εργαζόμενο και επιπλέον 15% στο ασφαλιστικό ταμείο και 13% στην κοινωνική ασφάλιση. Δηλαδή 130 ευρώ αν πληρώνει 400 ευρώ τον υπάλληλό του και στην πραγματικότητα σχεδόν τα μισά, δεδομένου ότι η μέση αμοιβή που λαμβάνουν τα επτά εκατομμύρια Γερμανοί που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς είναι μόλις... 230 ευρώ!

Αυτό το ιδεώδες για εργοδότες εργασιακό καθεστώς άνοιξε αμέσως όχι μια απλή Κερκόπορτα, αλλά μια τεράστια πύλη για τη γενίκευση της «μαύρης» εργασίας στη Γερμανία. Εκατοντάδες χιλιάδες εργοδότες προσλαμβάνουν εργαζόμενους με καθεστώς «μίνι απασχόλησης», αλλά τους απασχολούν κανονικά, σαράντα ώρες την εβδομάδα. Τους δίνουν επισήμως τα 400 ευρώ και τα υπόλοιπα 1.000 ή και παραπάνω ευρώ τους τα δίνουν «μαύρα», γλιτώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές!

Σε ορισμένους κλάδους η «μίνι απασχόληση» αναπτύχθηκε ραγδαία, συνοδευόμενη φυσικά από τη «μαύρη» εργασία. Στον ξενοδοχειακό κλάδο π.χ. υπολογίζονται σε 810.000 τα άτομα που δουλεύουν κάτω από αυτό το καθεστώς. Οι εργαζόμενοι κατ' αυτόν τον τρόπο αφενός πρέπει να βρουν άλλον τρόπο να έχουν υγειονομική περίθαλψη (π.χ. μέσω ασφαλισμένου συζύγου) και αφετέρου συχνά είναι τόσο φτωχοί που έχουν την ανάγκη κοινωνικών επιδομάτων για να επιβιώσουν.

Στην ουσία όμως αυτό σημαίνει ότι το κράτος επιβαρύνεται τόσο με το κόστος κοινωνικής περίθαλψης ατόμων που ενώ εργάζονται δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές όσο και με τα επιδόματα επιβίωσής τους, επιδοτώντας έτσι έμμεσα τις γερμανικές επιχειρήσεις για να πληρώνουν μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές! Ιδού λοιπόν μια σκοτεινή συνιστώσα του σύγχρονου γερμανικού «οικονομικού θαύματος».

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Υπονόμευση μισθών και συντάξεων

Κατηγορηματικός είναι στις δηλώσεις του προς την ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» ο οικονομολόγος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) Μάρκους Γκράπκα: «Η ''μίνι απασχόληση'' διαβρώνει τα βασικά δικαιώματα των εργατών. Οι φορολογούμενοι και οι εργαζόμενοι πληρώνουν τον λογαριασμό» τονίζει. Εχει απόλυτο δίκιο. Η γενίκευση αυτού του άθλια αμειβόμενου τύπου εργασίας έχει τουλάχιστον δύο ολέθριες συνέπειες. Πρώτον, υπονομεύει δραματικά τις μέχρι τώρα γνωστές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης αορίστου χρόνου και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ζητιάνους. Δεύτερον, υποσκάπτει τα ταμεία τόσο υγειονομικής περίθαλψης όσο και συνταξιοδότησης, αφού μειώνει τις εισφορές προς αυτά και προετοιμάζει το έδαφος για συρρίκνωση ή και κατάργηση των συντάξεων.

O κλόουν της πολιτικής μας ζωής

Του Θύμιου Παπανικολάου

Είναι ορατό και στους …τυφλούς ότι ο Καρατζαφέρης περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι…
Για να είμαστε πιο ακριβείς τον περιφέρουν οι «νταβάδες» για να «περιφέρει», σαν ανενδοίαστο «βαποράκι», τα σενάριά τους και να λειτουργεί σαν η σύγχρονη Πυθία των καθεστωτικών «χρησμών»…
Το Μεγάλο Κανάλι των «νταβάδων» έχει ξεπεράσει κάθε όριο…
Εδώ ο κλόουν της πολιτικής μας ζωής έχει αναχθεί σε κεντρικό «σχολιαστή» του καναλιού. Αν ο Πρετεντέρης και ο Τσήμας είναι οι βασικοί «αναλυτές» του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, ο Καρατζαφέρης είναι ο ΒΑΣΙΚΟΣ «αναλυτής» όλων των δελτίων ειδήσεων…

Και μόνο αυτό, από μόνο του, καταδεικνύει την «ποιότητα» της καθεστωτικής «ενημέρωσης», τον κυνισμό και την αβυσσαλέα κατάπτωση των καναλιών και των δημοσιογραφικών τους «ιερατείων».
Το σπουδαιότερο: Αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Καρατζαφέρης είναι διατεταγμένο «πιόνι» των «νταβάδων», το «βαποράκι» τους…
Οι «νταβάδες», πλέον, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο δικτατορικής αυθάδειας και κυνισμού:
Περιφέρουν ένα κενό δοχείο να θορυβεί ασυστόλως…
Ανυψώνουν σκανδαλωδώς έναν πολιτικό αγύρτη, έναν «παλιάτσο (και μάλιστα αρχηγό ενός κόμματος του ίδιου φυράματος) σε ΒΑΣΙΚΟ και ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ «αναλυτή» και «σχολιαστή» των πολιτικών γεγονότων…
Σήμερα το Mega, σε κάθε δελτίο ειδήσεων, «έβγαζε» τον οικότροφό του, σαν βασικό «σχολιαστή»: «Σχολιαστή» υστερικής προβολής και ξετσίπωτης διαφήμισης των κομματικών του απόψεων:
«Απόψεις» που τις αλλάζει ο Καρατζαφέρης πιο συχνά και από τα πουκάμισά του (γνωστές οι κωλοτούμπες του στο πανελλήνιο) και τις προσαρμόζει στη συγκυρία, υπό την έγκριση πάντα των αφεντάδων του…

 

Μας έδωσε, λοιπόν, τους «χρησμούς» του για την προφυλάκιση του Εφραίμ κερδοσκοπώντας εκλογικά πάνω στο σοκ που προκάλεσε το γεγονός…
Όπως και ο έμπειρος Μητσοτάκης, έτσι και αυτός «συμβούλεψε», με «διακριτικότητα» και εμμέσως, ότι τέτοιες «νευρικές» αποφάσεις και σε τέτοιες ημέρες χριστουγεννιάτικες δεν φέρνουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, αλλά το αντίθετο, διότι «ερεθίζουν»…
Δεν καταδίκασε ΑΝΟΙΚΤΑ το δικτατορικό, δικαστικό πραξικόπημα, ούτε το πολιτικό παρακράτος που το οργάνωσε, ούτε τους άμεσους και απώτερους στόχους της σκανδαλώδους «επιχείρησης» εναντίον του μοναχού Εφραίμ και του Αγίου Όρους…
Μόνο λόγια «έκπληξης» και «χρησμοί» εκλογικής κερδοσκοπίας, πολιτικαντισμοί δημαγωγίας και εμπορίας της οργής που προκάλεσε η «νευρική» δικαστική απόφαση προφυλάκισης του γέροντα Εφραίμ…
Φυσικά ο Καρατζαφέρης ξεπερνάει σε χοντροκομμένο κυνισμό τον Μητσοτάκη και το δόγμα του: Σε λίγα χρόνια ξεχνούν οι Έλληνες…
Έχει «λησμονήσει», λοιπόν, ο πολιτικός αυτός αγύρτης το τι έλεγε για το Βατοπέδιο και τον Εφραίμ, το 2008, στον κανάλι του Κοντομηνά (ΑΛΦΑ), στα άλλα κανάλια και στη Βουλή.
Αποκαλούσε το Βατοπέδιο, «Βαλτοπέδιο»: «Ένα καθεστώς ιδιαίτερα δύσοσμο…».

ΤΟ 2008 στη Βουλή έλεγε;
«Ένας καλόγερος έκανε μαντάρα την Ελλάδα…
Ένας καλόγερος έβαλε στο ράσο του τα 2 μεγάλα κόμματα..
Να πάνε φυλακή όποιοι και αν είναι, όπου και αν βρίσκονται…».
Αυτά είναι ελάχιστα από όσα ο Καρατζαφέρης έχει πει για το «βαλτοπέδιο» και τον Εφραίμ…
Μετά άλλαξε ρότα και σήμερα που συρρικνώνεται εκλογικά και κινδυνεύει, εμπορεύεται εκ νέου το Ορθόδοξο φρόνημα…
Και οι «νταβάδες» τον περιφέρουν για να ανακτήσει ένα μέρος της «χασούρας», να διασωθεί και να μην εξαφανιστεί από τον εκλογικό χάρτη…
Το περιφέρουν σαν βασικό «σχολιαστή» του «πολιτικού γίγνεσθαι», σαν «ρυθμιστή» των χουντο-συναινέσεων και σαν «στυλοβάτη» της παπαδήμιας κυβέρνησης που υπονομεύεται από όλους τους άλλους πλην του ιδίου!!!

Και ο νέος «χρησμός» του «λαγού» (το πρόσταγμα των «νταβάδων») είναι: Πρέπει να ανοίξουν οι διαδικασίες ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, διαφορετικά ο αγώνας για τη διαδοχή θα «υπονομεύει» τη συγκυβέρνηση…
Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την κακοήθη νεοπλασία και πολιτική λευχαιμία;

ΠΗΓΗ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6184

Ποια νησιά είχε κάψει η ΜΙΤ – Τα σχέδια του ΓΕΣ για τους εμπρησμούς

Συνεχείς τουρκικές μυστικές επιχειρήσεις επί ελληνικού εδάφους και μάλιστα μείζονος έκτασης, που στοχεύουν τόσο σε επικοινωνιακό αντίκτυπο, αλλά και σε οικονομικά και στρατιωτικά παράπλευρα οφέλη επιβεβαίωσε ο Μ.Γιλμάζ με την φράση του περί «αντιποίνων στα δάση της Ελλάδας» και πλέον είναι κιαρός να ανοίξει ο φάκελος με τις πυρκαγιές όχι μόνο στα νησιά του Α.Αιγαίου, αλλά και της Πελοποννήσου το 2009. Και βέβαια της Ρόδου του 2010, σε μια έρημη περιοχή της νότιας Ρόδου που κατάκαψε για πολλοστή φορά το νησί.
Πληροφορίες πάντα υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κάποιο στοιχείο που να επιβεβαίωνε την εμπλοκή της ΜΙΤ, αλλά και να υπήρχε, είναι βέβαιο ότι δεν επρόκειτο να γίνει κάποια παράσταση διαμαρτυρίας, από την πολιτική ηγεσία. Σοβαροί να είμαστε. Δεν σημαίνει ότι όλες αυτές οι πυρκαγιές ήταν αποτέλεσμα της δράσης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά πότε ξεκίνησαν οι πυρκαγιές στα νησιά του Α.Αιγαίου;
Θυμόμαστε την μεγάλη πυρκαγιά στην Ικαρία λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του 1993; Στην Ρόδο και στην Σάμο μετά τα Ίμια το 1996-1997; Χιλιάδες στρατιώτες εγκατέλειπαν τα στρατόπεδα και την εκπαίδευσή τους για να σβήνουν πυρκαγιές που συχνότατα απειλούσαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αποθήκες πυρομαχικών.
Απόδειξη της ύπαρξης πληροφοριών για εμπλοκή της ΜΙΤ ήταν ότι το ΓΕΣ είχε λάβει σοβαρά αυτές τις πληροφορίες και σε σενάρια ασκήσεων είχε προβλέψει την αντιμετώπιση πυρκαγιάς ως έργο των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, ταυτόχρονα με τουρκική απόβαση.
Υπήρχαν συγκεκριμένα επιτελικά σχέδια και συγκεκριμένες οδηγίες στους τοπικούς στρατιωτικούς σχηματισμούς να ενσωματώσουν στον σχεδιασμό των ασκήσεων το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά που θα απασχολήσει το προσωπικό στην κατάσβεσή του και μετά από λίγες ώρες το νησί να δεχθεί αεραπόβαση στα, σχεδόν, άδεια στρατόπεδα (αφού το προσωπικό θα ήταν απασχολημένο με την κατάσβεση της πυρκαγιάς).
Παρόλο το συγκλονιστικό περιεχόμενο των δηλώσεων, όμως, κανείς Έλληνας πολιτικός ηγέτης δεν έχει αρθρώσει έστω και μία λέξη για να καταδικάσει την Τουρκία. Κάτι που καταδεικνύει σαφείς ενδείξεις άρχουσας φινλανδοποίησης της χώρας σε σχέση με την Τουρκία, τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας: Γνωρίζουμε τι κάνουν, αλλά δεν προκαλούμε με δηλώσεις γιατί μπορεί να εξοργιστούν και να μας … τμωρήσουν.
Ας κάνουμε, λοιπόν, ησυχία … μην τυχόν ξυπνήσει κανείς από κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Ελλάδα ή μήπως τους χαλάσει η χώνεψη από την γαλοπούλα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η απουσία έστω και μιας λέξης στα όσα συγκλονιστικά δήλωσε ο Μ.Γιλμάζ για τις «μαύρες επιχειρήσεις» εμπρησμών των δασών της Ελλάδας από την ΜΙΤ.
Και δεν μιλάμε μόνο για τον διορισμένο πρωθυπουργό ή για τους φανατικούς οπαδούς της ελληνοτουρκικής φιλίας, όπως ο Γ.Παπανδρέου που έτρεχε τέσσερις ημέρες μετά την εκλογή του τον Οκτώβριο του 2009 με κλαδιά ελιάς στην Κωνσταντινούπολη. Μιλάμε και για τους ηγέτες των κομμάτων δεξιάς και αριστεράς με πατριωτικό λόγο, όπως οι Α.Σαμαράς, Α.Τσίπρας, Γ.Καρατζαφέρης, ακόμα και του ΚΚΕ που μέσα στην ιδιόμορφη πολιτική του ατζέντα έχει διαμορφώσει μια πατριωτική ρητορική σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά θέματα. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση!
Και ενώ είναι σαφές από τις δηλώσεις Γιλμάζ ότι δεν τις έκανε για να επικρίνει την Τσιλέρ για αυτή καθ’αυτή την πράξη της, αλλά γιατί δεν τον είχε ενημερώσει για τα κονδύλια των «μαύρων επιχειρήσεων» για τα «αντίποινα στην Ελλάδα», το πραξικόπημα στο Αζερμπαϊτζάν (καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνο αντίπαλο έχουμε απέναντι; Οργάνωναν πραξικοπήματα σε γειτονική χώρα και εμείς μιλάμε για «γέφυρες μεταξύ των δύο λαών»), τις επιχειρήσεις δολοφονίας κλπ). Τόσο «ποτισμένοι» με φαρμάκι κατά της Ελλάδας είναι οι «φίλοι Τούρκοι».
Σε ότι αφορά την καταστροφή της χλωρίδας των νησιών του Α.Αιγαίου και της Μακεδονίας, πόσα δισεκατομμύρια δεν έχουν δαπανηθεί για την κατάσβεσή τους, τον αντιπυρικό εξοπλισμό, αλλά κυρίως πόσα δισεκατομμύρια έχουν απωλεστεί από τους τουρίστες που έφευγαν ή που δεν έρχονταν στα καμένα νησιά; Να θυμηθούμε την καταστροφή της Ρόδου, της Ικαρίας, της Σάμου της Θάσου, της Σαμοθράκης; Αν είχαμε αυτά τα δισεκατομμύρια στα κρατικά ταμεία θα μπαίναμε υπό πλήρη οικονομική κηδεμονία;…
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr – Syndesmos71

“Βλέπω στην Ελλάδα αυτά που έζησα στην Αργεντινή”

Στον Πέδρο Μπρίγκερ η Ελλάδα του 2011 προκαλεί μια αίσθηση déjà vu. Έζησε την «κόλαση» της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή το 2001 και σήμερα τη βλέπει ξανά στο πρόσωπο της χώρας μας.
Ο Αργεντινός πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας βρέθηκε για τις ανάγκες ρεπορτάζ στην Ελλάδα της κρίσης και μας περιέγραψε την εμπειρία του από την οικονομική κρίση στον “Τύπο της Κυριακής” και στον Κώστα Πλιάκο. Μια εμπειρία που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Εικόνες από το κοντινό μέλλον της Ελλάδας».
Πέδρο, είσαι ήδη μερικές μέρες στην Ελλάδα, αλλά λόγω ιδιότητας παρακολουθείς τα ελληνικά πράγματα πολύ στενά. Βλέπεις ομοιότητες σε αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ με αυτό που έζησε η χώρα σου πριν από μια δεκαετία;
Τις λίγες ημέρες που είμαι εδώ έχω δει πολλές εικόνες που μου θυμίζουν την Αργεντινή του 2001 και επειδή παρακολουθώ την κατάσταση στενά, βλέπω ομοιότητες όχι μόνο στα μέτρα που επιβάλλονται από το ΔΝΤ και που είναι τα ίδια με αυτά που επέβαλαν σε εμάς, αλλά παρατηρώ ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα συμπεριφέρεται με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Αργεντινής.
Στην Ελλάδα η μεσαία τάξη έχει υποστεί ένα μεγάλο χτύπημα. Στην Αργεντινή το 2001 είχαμε τους νεόπτωχους.
Πέρασα από τον σταθμό του Μετρό στην Πανεπιστημίου και είδα μια εικόνα που με συγκλόνισε. Από τη μία τα υπέροχα κτίρια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης, από την άλλη μια ομάδα μεταναστών να πουλάει μικροπράγματα αγωνιώντας μην έρθει η αστυνομία και παραδίπλα μια ομάδα ναρκομανών που «χτύπαγαν ενέσεις» σε κοινή θέα. Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν γιατροί του κόσμου που μοίραζαν φαγητό σε φτωχούς. Αυτές είναι χαρακτηριστικές εικόνες παρακμής, αποδόμησης της κοινωνίας.
Μία δημοσιογράφος μου διηγήθηκε μια ιστορία με μία μητέρα που άφησε το παιδί της στον παιδικό σταθμό και δεν γύρισε να το πάρει γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. Τρομερό! Αυτό μου θύμισε πολύ την Αργεντινή του 2001. Διάβασα, επίσης, την είδηση για τα συσσίτια στο σχολεία. Το ίδιο συνέβη και σε εμάς και ακόμη έχουμε συσσίτια σε κάποια σχολεία.
Είδα, επίσης, καταστήματα κλειστά και μου είπαν κάποιοι έμποροι ότι είναι έτσι τα τελευταία δύο με τρία χρόνια. Ακόμη υπάρχουν, όπως διάβασα αλλά και είδα, πολλοί άστεγοι. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Αργεντινή το 2000 και το 2001.

Τι συνέβη στην Αργεντινή στο αποκορύφωμα της κρίσης και πώς αντέδρασε η κοινωνία στα πρώτα χρόνια;
 Ξεκίνησε μια διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα και καινοτόμος, σε συλλογικό επίπεδο.
Αρχικά, πολλοί άνεργοι που είχαν χάσει τους τελευταίους μήνες τις δουλειές τους άρχισαν να οργανώνονται στις συνοικίες που ζούσαν. Ενας εργαζόμενος οργανώνεται συλλογικά στο χώρο της εργασίας τους μέσα από το συνδικάτο του. Οταν χάνει τη δουλειά του γυρίζει σπίτι του και αποκόβεται από την κοινωνία. Στην Αργεντινοί οι άνεργοι οργανώθηκαν, πρώτον, για να διεκδικήσουν βοήθεια από το κράτος, αλλά παράλληλα για να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς και ομάδες, ώστε να μπορέσουν να παράξουν προϊόντα ή υπηρεσίες αλλά και να λύσουν προβλήματα της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, γέμιζε ο δρόμος λακκούβες; Οι πολίτες τον έφτιαχναν μόνοι τους. Παρουσιαζόταν βλάβη στο σύστημα ύδρευσης; Το έφτιαχναν μόνοι τους. Υπήρξε δηλαδή μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση σχεδόν για τα πάντα.
Δεύτερον, πολλά εργοστάσια που έκλεισαν καταλήφθηκαν από απολυμένους εργάτες, οι οποίοι τα άνοιξαν και τα έθεσαν ξανά σε λειτουργία. Τρίτο φαινόμενο ήταν οι ανοιχτές συνελεύσεις των συνοικιών. Αυτές οι συνελεύσεις άνοιξαν ένα δίκτυο στον κόσμο που υπέφερε. Ο κόσμος συγκεντρώνονταν στους δρόμους και έλεγε ο ένας γείτονας το πρόβλημα του στον άλλο γείτονα με τον οποίο πριν δεν γνωριζόταν.
Η Αργεντινή ακολουθούσε πριν από τη χρεοκοπία μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και αγκιστρωνόταν όλο και πιο πολύ στο ΔΝΤ. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις δεν αντιδρούσαν; Ο λαός δεν αντιδρούσε;
Όχι στο βαθμό που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Υπάρχει μια εξήγηση γι’ αυτό. «Ο μύθος του νεοφιλελευθερισμού» στη Λατινική Αμερική. Ο νεοφιλελευθερισμός εφαρμόστηκε σε δύο στάδια. Τόσο στην περίοδο της Αργεντινής όσο και της Χιλής το πρώτο στάδιο της εφαρμογής του δεν έγινε μέσω πολιτικού διαλόγου. Επιβλήθηκε από τις δικτατορίες του Πινοσέτ και του Βιντέλα. Στη Χιλή έγινε καθολικά. Στην Αργεντινή δεν τα κατάφεραν εντελώς. Για παράδειγμα, δεν κατάφεραν να ιδιωτικοποιήσουν τα πανεπιστήμια. Αυτές οι δικτατορίες δαιμονοποίησαν το κράτος και το κατέστρεψαν. Δεν επένδυσαν σε υποδομές και αυτό που προβαλλόταν ήταν το εξής: «ό,τι ανήκει στο κράτος είναι κακό». Και ήταν αλήθεια, δεν λειτουργούσε τίποτα γιατί δεν έγινε καμία προσπάθεια εκσυγχρονισμού του. Στη δεκαετία του ’90, όταν ο Μένεμ ήρθε στην εξουσία και έφερε μαζί του τη «συναίνεση της Ουάσιγκτον» με τις συνταγές του ΔΝΤ, για να πάρει ένας πολίτης τηλεφωνική γραμμή στο σπίτι του έπρεπε να περιμένει χρόνια, να ζητήσει ρουσφέτι και να πληρώσει φακελάκι. Η «ατάκα» λοιπόν των πολιτικών ήταν: «Οι τηλεπικοινωνίες δεν δουλεύουν. Η λύση είναι η ιδιωτικοποίηση». Ηρθαν λοιπόν οι μεγάλες εταιρίες της Ευρώπης να φτιάξουν το τηλεφωνικό δίκτυο. Ενα μέρος από το ψέμα που μας πουλούσαν ήταν ότι οι ευρωπαϊκές εταιρίες ήταν ιδιωτικές. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν ιδιωτικές αλλά οι ευρωπαϊκές  κρατικές. Η γαλλική και η ισπανική. Ηρθαν, τους «χάρισαν» το δίκτυο, το αναβάθμισαν στα γρήγορα και τα τηλέφωνα δούλεψαν. Ετσι, κάπως προχώρησε η ιδιωτικοποίηση των πάντων και δημιουργήθηκε η συναίνεση που ήθελαν από το λαό και την πολιτική τάξη. Τα θέματα με τα οποία αποβλάκωναν τον κόσμο όλη την ημέρα τα μέσα ενημέρωσης τότε ήταν του τύπου: «η κρατική εταιρία πετρελαίου χάνει καθημερινά τόσες χιλιάδες δολάρια, οι σιδηρόδρομοι χάνουν τόσα εκατομμύρια το χρόνο, τα τηλέφωνα δεν δουλεύουν, το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι χάλια, τίποτα δεν δουλεύει…».
Μου περιγράφεις ένα βομβαρδισμό προπαγάνδας.
 Ηταν τρομερό αυτό που συνέβαινε. Εδιναν εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση και το σλόγκαν που βγήκε εκείνη την εποχή για να συνοδέψει τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ήταν το «For ever young» (για πάντα νέος). Εβλεπες, λοιπόν, νέους να διαφημίζουν το ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα με την ατάκα «For ever young». Τι ψέμα! Εκατομμύρια δολάρια σε διαφήμιση για να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα. Και πρακτικά ιδιωτικοποίησαν τα πάντα.
Το πετρέλαιο μας; Το χάρισαν. Δαιμονοποίησαν το κράτος. Ηταν πολύ έξυπνοι σε αυτό που έκαναν.
Τι εικόνα έχουν οι Αργεντινοί για την Ελλάδα; Υπάρχει ίσως μια αίσθηση αλληλεγγύης; Βλέπουν στην Ελλάδα ίσως ένα κομμάτι από το πρόσφατο παρελθόν τους;
Στην Αργεντινή δεν φτάνουν πολλές λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Και αυτό ίσως γιατί εμείς έχουμε ξεπεράσει αυτή την περίοδο της κρίσης και βρισκόμαστε σε μια πολύ καλύτερη στιγμή οικονομικά, καθώς έχουμε αναστηλώσει την εσωτερική αγορά και έχουμε σημαντική ανάπτυξη. Για τον κόσμο, όμως, που δείχνει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη, η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος.
Η Αργεντινή υπήρξε το μεγάλο εργαστήριο του ΔΝΤ στη Νότιο Αμερική. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο εργαστήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ευρώπη.

Ο άγνωστος Κίρχνερ ένωσε το λαό κι έκοψε τους δεσμούς με το ΔΝΤ
  Πώς βγήκε η Αργεντινή από την πολιτική κρίση;
 Το 2001 υπήρξε μια πολιτική κρίση πολύ σοβαρή. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο Κίρχνερ. Στις εκλογές του 2003 και αφού έχει προηγηθεί μια περίοδος μαζικής κατακραυγής για το πολιτικό σύστημα, ο Κίρχνερ αντιμέτωπος με τρία περονικά κόμματα κερδίζει τις εκλογές. Με ποσοστό 22%, δηλαδή πρακτικά χωρίς να έχει νομιμοποίηση, έκανε κυβέρνηση. Ένας άνθρωπος που σχεδόν ήταν άγνωστος στο Μπουένος Αïρες. Είναι σαν να σας λέω ότι θα γίνει πρωθυπουργός στην Ελλάδα ένας δήμαρχος ενός χωριού στον Εβρο.
Ανέλαβε πρόεδρος, έχοντας στο μυαλό του το σύνθημα που ένωσε το λαό στην κρίση: «Να φύγουν όλοι». Ο Κίρχνερ αντιπροσώπευε αυτό ακριβώς. Δεν ανήκε στη παλιά πολιτική τάξη και με το που ανέλαβε έκοψε τους δεσμούς με το ΔΝΤ. Το πρόβλημά του ήταν ότι έπρεπε να δημιουργήσει πολιτική δύναμη από το μηδέν. Τα κατάφερε επιδεικνύοντας πολιτικές ικανότητες κι ένα σημαντικό στοιχείο είναι το εξής: Οταν έχεις υψηλές προσδοκίες από κάποιον και δεν στις εκπληρώσει απογοητεύεσαι. Για τον Κίρχνερ δεν υπήρχε καμία προσδοκία από τον λαό. Ετσι ό,τι καλό έκανε για τους Αργεντινούς ήταν ένα θεϊκό δώρο. Ανοιξε την πόρτα του προεδρικού μεγάρου στις μητέρες των θυμάτων της δικτατορίας και επέστρεψε στο κράτος το συνταξιοδοτικό σύστημα το οποίο είχε ιδιωτικοποιηθεί στη δεκαετία του ’90. Οι νεοφιλελεύθεροι δεν τόλμησαν να πουν ούτε κουβέντα στο κοινοβούλιο. Επανακρατικοποίησε τα ταχυδρομεία και άλλες εταιρίες με γρήγορους ρυθμούς, αλλά δεν μπόρεσε να φέρει ξανά στο κράτος όλη την περιουσία που είχε ιδιωτικοποιηθεί στη δεκαετία του ’90. Κάτι που τον βοήθησε ακόμη ήταν ότι την ίδια περίοδο στη Λατινική Αμερική αναδεικνύονταν προοδευτικές κυβερνήσεις, σε Βραζιλία, Εκουαδόρ, Βολιβία, Βενεζουέλα, Χιλή, στις οποίες βρήκε ένα επιπλέον στήριγμα.
Το επόμενο βήμα ήταν να δημιουργήσουν αυτές οι χώρες την UNASUR (Ενωση Εθνών Νότιας Αμερικής) και αργότερα τη CELAC (Κοινότητα των χωρών της Νοτίου Αμερικής και της Καραϊβικής) με σκοπό τη μεγαλύτερη οικονομική συνεργασία, αφήνοντας απέξω τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Αυτό έχει σήμερα έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό.
 Πουλήθηκαν τα πάντα σε ιδιώτες με καταστροφικά αποτελέσματα
 Τι συνέβη με τις μεγάλες επιχειρήσεις στα χρόνια της κρίσης;
Πολλές έκλεισαν, όπως οι μεταλλουργικές, τα μεγάλα ναυπηγεία (τα οποία είχαν πουληθεί νωρίτερα και ο Κίρχνερ τα επανακρατικοποίησε), αυτοκινητοβιομηχανίες και εκατοντάδες μικρομεσαίες.
 Και ποιες ιδιωτικοποιήθηκαν;
 Σχεδόν όλες. Αεροπορικές, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία… και τι δεν πουλήθηκε. Δεν κατάφεραν να πουλήσουν την κρατική τηλεόραση, γιατί αντιστάθηκαν σθεναρά οι εργαζόμενοι. Οταν η κυβέρνηση Κίρχνερ επανακρατικοποίησε την Aerolineas Argentinas (η κρατική αεροπορική), αντιμετώπισε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Η ισπανική Iberia που την είχε αγοράσει την κατάστρεψε. Τι είχε κάνει; Είχε πάρει αρκετούς από τους προορισμούς της Aerolineas για λογαριασμό της και πολλά από τα αεροπλάνα της. Την άδειασε στην ουσία απολύοντας εκατοντάδες εργαζόμενους. Αυτό ακριβώς που φοβάται τώρα ότι μπορεί να πάθει η Iberia από την British Airways.
Η κυβέρνηση βρήκε μια εταιρία καταχρεωμένη και με πολύ μικρό στόλο. Εστω και με ζημιά, όμως, την αγόρασε πίσω. Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα χάνει.

Τι συνέβη με το ηλεκτρικό και το νερό;
 Ιδιωτικοποιήθηκαν. Το κόστος για τους καταναλωτές αυξήθηκε, οι ιδιώτες που αγόρασαν το νερό υποσχέθηκαν να κάνουν επενδύσεις, δεν έκαναν τίποτα και ο Κίρχνερ το επανακρατικοποίησε. Το ρεύμα παραμένει στους ιδιώτες. Το πρόβλημα όταν αγοράζεις πίσω τέτοιες εταιρίες είναι ότι αγοράζεις και τα χρέη που άφησαν οι ιδιώτες. Αυτοί που ήρθαν υποσχέθηκαν επενδύσεις, απέλυσαν εργαζόμενους, πήραν δάνεια χρεώνοντας τις εταιρίες, δεν έκαναν καμία επένδυση και μετά εξαφανίστηκαν. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στη Βολιβία.
Πρέπει να βρείτε εναλλακτικές λύσεις
  Τι θα συμβούλευες τους Έλληνες να κάνουν για να αντιμετωπίσουν την κρίση;
  Δεν έχω λύσεις. Και τη λύση κανένας δεν τη γνωρίζει και ούτε ξέρουμε από πού θα έρθει. Θα σας έλεγα μόνο να οργανωθείτε. Να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για τα πάντα. Δικές σας λύσεις. Και να μελετήσετε το παράδειγμα της Αργεντινής, γιατί μπορείτε να πάρετε καλές ιδέες και να τις εφαρμόσετε με το δικό σας τρόπο. Το 2001 η Αργεντινή ήταν μία κόλαση. Στη γειτονιά μου ήταν όλοι άνεργοι. Σήμερα όλοι έχουν δουλειά και ζούνε καλά.
 Ναι, αλλά η Αργεντινή είχε το δικό της νόμισμα και μπόρεσε να κάνει τη δική της νομισματική πολιτική. Η Ελλάδα και άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δεν μπορούν να κάνουν και πολλά μέσα στο ευρώ.
  Γι’ αυτό σου λέω ότι δεν έχω λύσεις. Στην Αργεντινή η πολιτική των νεοφιλελεύθερων συνοψιζόταν στα εξής: «Λουκέτο στη βιομηχανία. Η Αργεντινή θα πρέπει να γίνει μια χώρα υπηρεσιών και τραπεζών». Μια τρέλα! Η Ευρώπη βαδίζει σε αυτό το δρόμο και αυτό που με ανησυχεί είναι ότι δεν βλέπω μια ισχυρή πολιτική δύναμη να αντισταθεί. Επανέρχομαι στο παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής κι έχει αξία. Ολες οι οικονομίες πάνε πολύ καλά και η περιοχή μας είναι η μόνη περιοχή στον κόσμο που δεν ακολουθούνται οι νεοφιλελεύθερες ιδέες. Και οι οικονομικοί δείκτες είναι εντυπωσιακοί  ακόμη και για τα πρότυπα των νεοφιλελεύθερων. Σίγουρα είναι ένα καλό παράδειγμα.

ΕΒΑΛΑΝ ΦΕΣΙ 12 ΕΚ. ΕΥΡΩ ΣΤΑ MEDIA ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΙΣ ΒΙΛΕΣ ΤΟΥΣ...

Από το : Πρώτο Θέμα
 

Κάποιοι άλλοι, όντες πιο κοινωνικά «ανήσυχοι», πέρασαν στη συγγραφή και την υψηλή διανόηση. Αλλοι, δε, έπιασαν στασίδι στα τηλεοπτικά πάνελ, προετοιμάζοντας τη μελλοντική πολιτική τους καριέρα στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς. Ο...
λόγος για τους «μπαταχτσήδες» της εγχώριας διαφήμισης.

Τους επιχειρηματίες εκείνους που από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα βάζουν λουκέτα στις επιχειρήσεις τους ή σπεύδουν να τις βάλουν στο άρθρο 99, αποσκοπώντας στη σωτηρία των προσωπικών τους (πολύ μεγάλων) περιουσιών και στην καταλήστευση των υπαλλήλων τους, του κράτους και των συνεργατών τους στην αγορά.

Αυτούς που μαζί με την κατάρρευση της «Ελευθεροτυπίας» δημιούργησαν ένα ασφυκτικό για το μέλλον των media σκηνικό. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, κάποιοι έχουν και το θράσος -ενώ οφείλουν εκατομμύρια- να δημιουργούν νέα, αφανή διαφημιστικά σχήματα μετακυλώντας πελάτες και δουλειές, την ίδια ώρα που χρωστάνε σε όποιον μιλάει ελληνικά.

Ολα αυτά τα κάνουν από την ησυχία των επαύλεων που κατέχουν στην Αθήνα, συνεχίζοντας να ζουν με τον ίδιο πολυτελή τρόπο και δίχως να έχουν απολέσει ούτε ένα ευρώ από τις μεγάλες προσωπικές τους περιουσίες. Περιουσίες για τις οποίες το σωστό είναι το ΣΔΟΕ και κάποιος συνειδητοποιημένος εισαγγελέας να ψάξουν τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν.

Η MASS ΚΑΙ ΟΙ «ΤΟΞΙΚΕΣ» ΕΠΙΤΑΓΕΣ

Η είδηση αναμενόμενη, αν και καθόλου χριστουγεννιάτικη. Η MASS Athens πτώχευσε, αφήνοντας εκκρεμότητες πάνω από 2,5 εκατ. ευρώ στην αγορά, ποσό πάνω από εκείνο που οφείλει λόγω των «τοξικών» επιταγών του ALTER. Για όσους παρακολουθούν τον κλάδο της διαφήμισης, ήδη από το καλοκαίρι το πρόβλημα ήταν ορατό. Τότε, μπροστά στα εκατομμύρια χρεών της γνωστής διαφημιστικής εταιρείας και τις απειλές όσων είχαν να λαμβάνουν από τον όμιλο πως θα διαδήλωναν μπροστά στα γραφεία του στον Πειραιά, ο εφοπλιστής που φερόταν ως χρηματοδότης και «από πίσω» της εταιρείας, κ. Θεόδωρος Βενιάμης, έσπευσε να δηλώσει πως «ουδεμία μετοχική ή άλλου είδους σχέση είχα με τη MASS».

Ολως περιέργως, όμως, εδώ και τόσα χρόνια που το όνομά του ακουγόταν στην πιάτσα της επικοινωνίας και της διαφήμισης, ποτέ ο κ. Βενιάμης δεν αισθάνθηκε την ανάγκη αυτής της διάψευσης. Τότε που η MASS κέρδιζε τον έναν κρατικό διαγωνισμό πίσω από τον άλλο, τότε που ετοιμάζονταν μεγάλα deals στον τόπο -όπως η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής-, τότε που η εταιρεία ήταν σφιχταγκαλιασμένη με την καραμανλική Ν.Δ., τον κ. Θόδωρο Ρουσόπουλο και τον κ. Μιχάλη Λιάπη.

Κι όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι από την αρχή. Η MASS βρισκόταν στον διαφημιστικό χώρο από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν τη δημιούργησε ένας φιλόδοξος άνθρωπος: ο κ. Τάσος Πηλός. Στα πρώτα χρόνια δραστηριοποίησής της, μάλιστα, πολλοί ήταν εκείνοι που τη συνέδεαν με το ΠΑΣΟΚ. Οι δουλειές συνεχίστηκαν και στην περίοδο Σημίτη, όμως υπήρχαν μεγάλες δυσκολίες και πραγματοποιήθηκε εταιρική αλλαγή.

Το 2000 η εταιρεία επανασυστήνεται υπό το σχήμα του Comm Group. Κάτι λοιπόν οι δυσκολίες στα τέλη του ’90, κάτι η ανάγκη αλλαγής πλεύσης, σύντομα ο κ. Πηλός προσέγγισε τη Ν.Δ. Κομβικό ρόλο στην οβιδιακή μεταμόρφωση του ομίλου του έπαιξε η είσοδος στο άρμα της MASS του γνωστού μάνατζερ κ. Νικόλα Μπενόπουλου. Ενός ανθρώπου που μετά τη δημιουργία της κεντροδεξιάς «City Press» με τον κ. Γιώργο Κύρτσο, βρήκε λιμάνι στην εταιρεία του κ. Πηλού. Τότε ξεκίνησε η πορεία της εταιρείας προς την κορυφή. Ηταν η περίοδος κυριαρχίας της Ν.Δ.

Εκείνη την περίοδο η MASS κέρδισε δεκάδες κρατικά spec, φέρνοντας εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της, δημιουργώντας όμως παράλληλα και τον -λογικό και αναμενόμενο- φθόνο των ανταγωνιστών της. Κι αυτό διότι για τους γνώστες της αγοράς κάποιοι διαφημιστικοί διαγωνισμοί θεωρούνταν πλέον ταμπού. «Οταν η MASS συμμετείχε, δεν υπήρχε νόημα να καταθέσεις προσφορά», μας είπε εξέχων διαφημιστής.

Πώς όμως η εταιρεία αυτή έφτασε να ελέγχει μονοπωλιακά σχεδόν ολόκληρα υπουργεία, όπως για παράδειγμα το υπουργείο Μεταφορών την περίοδο του κ. Λιάπη ή το Ανάπτυξης στα χρόνια των κυρίων Δημήτρη Σιούφα και Γιάννη Παπαθανασίου; Ο κ. Μπενόπουλος δεν ήταν κάποιο τυχαίο πρόσωπο.

Ενεργός πολιτικά στον χώρο της Κεντροδεξιάς, ο ίδιος υπήρξε η ψυχή της εταιρείας και ο άνθρωπος που έμπαινε μπροστά στα δύσκολα, λόγω και των προσωπικών σχέσεων με το σύστημα Καραμανλή. Ο αδελφός του κ. Γιάννος Μπενόπουλος στα χρόνια της Ν.Δ. διετέλεσε γενικός γραμματέας Εμπορίου και κατόπιν πρόεδρος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, λίγο πριν από το κρίσιμο διάστημα ιδιωτικοποίησής της.

Σε αυτήν τελικά συμμετείχε ο όμιλος Marfin, ένα σχήμα με το οποίο ο δημιουργός της MASS διατηρούσε άψογες σχέσεις και βάσει των γνωριμιών του εκεί συνδέθηκε με τον εφοπλιστή κ. Βενιάμη. Μάλιστα, σε μια περίοδο «τραπεζιτικού ιδεασμού» του, ο διαφημιστής κ. Πηλός έφτασε να δουλέψει ως γενικός διευθυντής στη Marfin Bank. Ο κ. Βενιάμης, βέβαια, από το καλοκαίρι ουσιαστικά διαρρέει ότι δεν υπήρξε μέτοχος και πως τα μόνα που τον ενδιαφέρουν είναι το shipping, οι δύο εταιρείες του, η προεδρία στους Ελληνες Εφοπλιστές και στο Lloyd’s Register’s Hellenic Advisory Committee. Ενας επιχειρηματίας που φλέρταρε λόγω της σχέσης του με τον κ. Βγενόπουλο μέχρι και με την προεδρία της ομάδας του ΠΑΟ.

Λέει, λοιπόν, ο επιχειρηματικός μύθος πως ο πατέρας του Λευτέρης έλεγε στον κ. Βενιάμη ότι με το μόνο που θα πρέπει να ασχοληθεί θα έπρεπε να είναι η ναυτιλία και τον είχε σχεδόν διατάξει να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κι επειδή οι παλιοί ήταν σοφοί, να που ο καραβοκύρης Λευτέρης Βενιάμης δικαιώθηκε. Αλλά από την ανάποδη, καθώς ο γιος του σε πολλά gala στο παρελθόν αναφερόταν σε πολλά από τα κατορθώματα της MASS. Τώρα τι έχει, άραγε, αλλάξει;

Σήμερα, η ναυτιλιακή εταιρεία του κ. Βενιάμη είναι leader στην αγορά των φορτηγών πλοίων. Διαθέτει έναν στόλο 28 καραβιών χωρητικότητας άνω των 2 εκατ. τόνων, ενώ κόντρα στην οικονομική κρίση πρόσφατα παρήγγειλε άλλα δύο φορτηγά των 76.000 dwt από τα ναυπηγεία Jiangsu Rongsheng. Πριν από έναν χρόνο περίπου η εταιρεία του Golden Union συνήψε συμβάσεις συνεργασίας που αφορούν στην κατασκευή πλοίων και τη ναύλωσή τους με τον κινέζικο κολοσσό της Cosco. Ο κ. Βενιάμης διατηρεί συμμετοχές σε πολλές εταιρείες και φυσικά ένα 5% περίπου στη Marfin.

Σε ό,τι αφορά την κατάληξη της MASS, έκπληξη προκαλεί το γεγονός πως μια εταιρεία με μόλις 25 άτομα προσωπικό, έχοντας διαχειριστεί εκατομμύρια ευρώ πελατών της, πτώχευσε. Αραγε κάποια από τα χρήματα που κέρδισε τόσα χρόνια να πήγαν στους προσωπικούς λογαριασμούς του κ. Πηλού, ο οποίος εξακολουθεί να ζει με άνεση; Μήπως θα έπρεπε κάποιος αρμόδιος εισαγγελέας να ψάξει τους ατομικούς του λογαριασμούς και να βρει κατά πόσο το status της ζωής του συνδυάζεται με την εταιρική πτώχευση;

Επίσης, μεγάλη έρευνα θα πρέπει να γίνει και για τον τρόπο που τόσα χρόνια η MASS κατόρθωνε να κερδίζει κρατικούς διαγωνισμούς με μεγάλα ποσά, ακόμα κι όταν δεν είχε δώσει τις καλύτερες προσφορές. Είχαν γίνει άραγε απευθείας αναθέσεις υπέρ της εταιρείας στα χρόνια της Ν.Δ. στα υπουργεία Ανάπτυξης και Μεταφορών; Παράλληλα, ο έλεγχος θα πρέπει να αφορά και τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπουργείων, καθώς και τους διευθυντές των υπουργείων που χειρίστηκαν αυτούς τους διαγωνισμούς.

Ηδη πάντως από το καλοκαίρι βρίσκονταν στον αέρα επιταγές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ της διαφημιστικής εταιρείας προς τα ΜΜΕ. Εδώ και μερικούς μήνες στις τράπεζες εμφανίζονταν αξιόγραφα τα οποία δεν είχαν αντίκρισμα και η MASS ουσιαστικά υπολειτουργούσε.

Το ALTER χρωστά στην εταιρεία 45 εκατομμύρια από επιστροφές και αμφίβολες παραγωγές, που επίσης θα πρέπει να διερευνηθούν. Αλλοι πάλι μιλάνε και για ανοίγματα που υπήρξαν «κατά την προσπάθεια ανάληψης των κρατικών δουλειών στα χρόνια της Ν.Δ.».

Ο «αριστερούλης» Κακουλίδης με τις πολιτικές φιλοδοξίες και τις «γαλάζιες» φιλίες

Σε μια συνέντευξη που έδωσε τον Μάιο ο κ. Γιάννης Κακουλίδης τόνισε εμφατικά: «Με εξοργίζουν εκείνοι που δεν εξοργίζονται». Σπάνια μια φράση γίνεται τόσο επίκαιρη και προφητική γι’ αυτόν που τη λέει. Κι αυτό διότι τα χρέη της εταιρείας UpSet!, η οποία βρίσκεται σε ένα περίεργο καθεστώς επιχειρηματικής ύπνωσης, ομολογουμένως πέτυχαν τον σκοπό τους: να εξοργιστούν τελικά αρκετοί. Βέβαια, ο κ. Κακουλίδης δεν είναι πολύ χαρούμενος.

Κι αυτό διότι η οργή στρέφεται εναντίον του, μια και εκείνος υπήρξε ο δημιουργός των χρεών μέσω της εταιρείας που δημιούργησε. Κι αυτό διότι η UpSet! των περίεργων συναλλαγών του ALTER βρέθηκε με επιταγές 34 εκατ. ευρώ

Με «μαύρο μολύβι» επιχειρούν να διαγράψουν τα χρωστούμενα

Πέρα από τα «κανόνια» και τα φέσια στην αγορά, οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης των τοξικών επιταγών του ALTER αποφάσισαν να διαγράψουν -σε πείσμα των κορόιδων (media, διαφημιζόμενοι)- την πραγματικότητα και να ασχοληθούν με την επόμενη μέρα των μπίζνες.

Ετσι, στήθηκαν με τις ευλογίες ή και με πρωτοβουλία και τη συμμετοχή τους, κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών εναλλακτικά σχήματα-υποκατάστατα προκειμένου να μη χαθούν οι πελάτες και να συνεχίσει... σόι το βασίλειο!

Ας ξεκινήσουμε από τους Γάλλους της Publicis που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της διαφημιστικής Leo Burnett Athens μετά το ηχηρό «κανόνι» της και την εκδίωξη του κ. Πέτρου Βενέτη, στον οποίο φορτώθηκαν τα πάντα και η μεταξύ τους διαμάχη θα κρατήσει χρόνια στις αίθουσες των δικαστηρίων. Οι Γάλλοι φίλοι μας, λοιπόν, μπορεί να μην μπήκαν καν στο κόπο να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στα media και σε άλλες εταιρείες, προμηθευτές ή και συνεργάτες τους στην αγορά, αλλά δίχως χρονοτριβή και δίχως εν πολλοίς να τηρηθούν τα προσχήματα έστω της δεοντολογίας προχώρησαν σε μια «μεταγραφή»:

έφεραν στην Ελλάδα το brand name Black Pencil -«μπράντα» από το χαρτοφυλάκιο της «μαμάς»- στο ίδιο ΑΦΜ με την ήδη λειτουργούσα Publicis προκειμένου να εξυπηρετηθούν σχέσεις με πολυεθνικούς πελάτες, που για λόγους «σύγκρουσης συμφερόντων» δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη εταιρείες με συναφή και ανταγωνιστικά προϊόντα.

Το σχέδιο φαίνεται να περπάτησε, όχι πάντως χωρίς απώλειες, και σε αυτό φαίνεται πως σε έναν βαθμό συνέβαλε και η έγκαιρη ίδρυση και λειτουργία μιας νέας εταιρείας από γνωστά στην αγορά υψηλόβαθμα στελέχη της Leo Burnett που δεν βαρύνονται με τις ευθύνες της διοίκησης Βενέτη, ούτε με συμμετοχή στις διαμόρφωση των επιλογών της. Η εταιρεία λέγεται The Newtons και είναι πίσω από τα βιντεάκια του «Αγαπούλα» που παίζεται στις τηλεοράσεις.

Το «μαύρο μολύβι», όμως, είχε και άλλους μιμητές. Για παράδειγμα, η νεοσύστατη Soho Square, στην οποία εμφανίζονται να συμμετέχουν και να έχουν αναλάβει υψηλές ευθύνες δύο στελέχη της UpSet, δηλαδή η κυρία Γιόλα Γύφτουλα (αναπληρώτρια διευθύνουσα σύμβουλος στις καλές μέρες της εταιρείας), αλλά και η θυγατέρα του ιδρυτή, προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας κ. Γιάννη Κακουλίδη, η κυρία Δήμητρα Κακουλίδη. Το σχέδιο και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι διαφορετικό από την επιδίωξη της μεταφοράς πελατών και τη συνέχιση -έστω και με άλλους όρους- της ίδια της μπίζνας.

Από την άλλη πλευρά, στην περίπτωση της Mass Athens δεν στήθηκε καινούριο υποκατάστατο σχήμα, αλλά αξιοποιήθηκε η άλλοτε κραταιά Comm Group, η επικεφαλής ενός σχήματος συμμετοχών σε διαφημιστικές και άλλες εται­ρείες του οπτικοακουστικού τομέα και της επικοινωνίας - δημοσίων σχέσεων που ήταν και εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Κάποτε δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ήταν η μητρική της Mass και είχε συμμετοχές σε πολύ γνωστές εταιρείες, οι οποίοι και σήμερα συνεχίζουν την πορεία τους ως ανεξάρτητες, όπως η Leon & Partners, η Stefi κ.ά. Μετά την «επανασύσταση» της Mass, η Comm Group περιορίστηκε στον χώρο των δημοσίων σχέσεων και της επικοινωνίας - ένας από τους γνωστότερους πελάτες της είναι το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ενώ πρόσφατα ήταν και η εταιρεία που «έτρεξε» επικοινωνιακά το Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών του ΕΚΕΒΙ. Οπως αναφέρουν στελέχη της διαφημιστικής αγοράς, οι όποιες δουλειές της Mass «τρέχουν» σήμερα υπό την... αιγίδα και το ΑΦΜ της Comm Group.

Εβαλαν φέσι 12 εκατ. € στα media και επεστρεψαν στις βίλες τους

Βέβαια, οι σχέσεις Κακουλίδη και συστήματος ALTER θα πρέπει να πούμε πως υπήρξαν πάντοτε πολύ στενές. Κι αυτό επειδή πολλά από τα βιβλία του διαφημίζονταν στον σταθμό, ενώ και η παρουσία του σε πολιτικές κυρίως εκπομπές του σταθμού στο Περιστέρι ήταν παραπάνω από συχνές. Μέχρι στιγμής η εταιρεία- που βρίσκεται στη λεωφόρο Κηφισίας- παραμένει ερμητικά κλειστή. Κανείς δεν απαντά στα τηλέφωνα, αλλά και κανένας δεν έχει ενημερώσει τους συνεργάτες της στην αγορά περί πτωχεύσεως ή εισαγωγής στο άρθρο 99. Κάποια στελέχη του κ. Κακουλίδη, κατά μερικούς, ή ο ίδιος, κατ’ άλλους, δημιουργούν ένα εναλλακτικό διαφημιστικό σχήμα: την εταιρεία Soho Square.

Και ενώ η UpSet! χρωστά ιλιγγιώδη ποσά, το νέο σχήμα φέρεται να έχει πάρει πελάτες του παλιού ομίλου! Με την κοινή λογική, εάν μια τέτοια ενέργεια δεν είναι παρανομία σε βάρος όσων συνεργάστηκαν με την καταρρέουσα εταιρεία του κ. Κακουλίδη, τότε λοιπόν τι είναι; Παρ’ όλα αυτά, ο

κ. Κακουλίδης ετοιμάζει και το επόμενό του βήμα, υπό την ασφάλεια βέβαια της προσωπικής περιουσίας. Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα ο ευαίσθητος δημοκράτης και πάγιος αγωνιστής της Αριστεράς έχει ενεργοποιηθεί με τη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Φώτη Κουβέλη και ετοιμάζεται να κατέλθει ως υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Πειραιά. Μια περιοχή στην οποία μπορεί να γεννήθηκε, αλλά δεν διαμένει πλέον, καθώς εδώ και χρόνια ζει στα βόρεια προάστια - και συγκεκριμένα στην Πεντέλη.

Πάντως, ο «αριστερούλης», όπως συνήθιζαν να τον φωνάζουν οι ανταγωνιστές του στην αγορά για την comme il faut κριτική του στην αστική τάξη, ως γνήσιος επιχειρηματίας δεν είχε κανένα ιδεολογικό κώλυμα όταν η εταιρεία του λάμβανε μέρος σε κρατικούς διαφημιστικούς διαγωνισμούς, όταν εργολαβικά έπαιρνε δουλειές από την «επάρατο» Δεξιά κατά τα χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. -όπως για παράδειγμα την περίοδο υπουργίας του κ. Κωστή Χατζηδάκη-, ούτε φυσικά είχε και έχει πρόβλημα να συνομιλεί τακτικότατα με την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Τόσο σήμερα που πήρε τον ξεχωριστό πολιτικό της δρόμο όσο και όταν ήταν στα μέσα και τα έξω στα χρόνια της «γαλάζιας» διακυβέρνησης.

Το «στρίβειν αλά γαλλικά» της Publicis και οι καταγγελίες κατά του Πέτρου Βενέτη

Η μετοχική βάση της Leo Burnett δεν έχει σχέση με τη μίζερη πραγματικότητα της ελληνικής αγοράς. Ο αποκλειστικός μέτοχος της εταιρείας είναι ένας πολυεθνικός γίγαντας γαλλικής καταγωγής, ο όμιλος Publicis. Πρόκειται για τον τρίτο σε μέγεθος όμιλο επικοινωνίας στον κόσμο, με δραστηριότητες σε 104 χώρες, με πάνω από 40.000 επαγγελματίες στις τάξεις του και με τις μετοχές του εισηγμένες στο παρισινό Euronext. Κι όμως, αυτός ο κολοσσός, αντί να πληρώσει τα σπασμένα των πεπραγμένων των Ελλήνων εκπροσώπων του στην Ελλάδα, προτίμησε την «ατίμωση» της κατάθεσης αίτησης υπαγωγής στο άρθρο 99 «περί προστασίας της εταιρείας από τους οφειλέτες της».

Δηλαδή, τι θέλανε να μας πουν οι Γάλλοι; Πως δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη της ελληνικής θυγατρικής τους προς τα ΜΜΕ και το Δημόσιο, άρα -παρά την παρουσία τους και υπερκερδοφόρο δράση τους σε τόσες χώρες του πλανήτη- θα έπρεπε η ευρισκόμενη σε οικονομική δίνη Ελλάδα να πληρώσει το «μάρμαρο» της δικής τους αβλεψίας. Τις δοσοληψίες δηλαδή του διευθύνοντος τη Leo Burnett κ. Πέτρου Βενέτη με το ALTER δεν θα πρέπει να τις πληρώσουν οι Γάλλοι, αλλά δεκάδες επιχειρήσεις που είχαν την ατυχία να συνεργαστούν μαζί του, καθώς και το ήδη επιβαρημένο ελληνικό κράτος.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Γάλλοι αντάλλαξαν πυρά με τον τέως συνεργάτη τους κ. Βενέτη, μέσω του γνωστού περιοδικού της διαφήμισης «Adbusiness». Παράλληλα, οι Γάλλοι για ένα εσωτερικό τους πρόβλημα δεν πληρώνουν και επιλέγουν να ακολουθήσουν τη δικαστική οδό κατά του κ. Βενέτη.

Η εταιρεία εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία υπέβαλε έγκληση εναντίον του για απιστία, ενώ επιφυλάσσεται να στραφεί δικαστικά εναντίον οποιουδήποτε τρίτου ενεπλάκη στην υπόθεση. Στην ανακοίνωσή της η πολυεθνική αναφέρει: «Οπως ήδη ανακοινώθηκε στις 8 Ιουλίου, η Leo Burnett υπέβαλε αίτηση ζητώντας από το Δικαστήριο το άνοιγμα της διαδικασίας συνδιαλλαγής για την Εταιρεία σύμφωνα με τα Αρθρα 99-106 του Πτωχευτικού Κώδικα. Η απόφαση αυτή λήφθηκε ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του ALTER να εξοφλήσει τις επιταγές που είχαν εκδοθεί σε διαταγή της εταιρείας. Περαιτέρω έρευνα ανέδειξε ότι η διοίκηση της εταιρείας έχει εμπλακεί σε ορισμένες μη εξουσιοδοτημένες και παράνομες πρακτικές. Ως αποτέλεσμα, το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας απομάκρυνε τον κ. Πέτρο Βενέτη από τη θέση του γενικού διευθυντή της Εταιρείας με άμεση ισχύ και υπέβαλε έγκληση εναντίον του για απιστία».

Πάντως, μέχρι στιγμής ο 68χρονος διαφημιστής κ. Βενέτης ζει άνετα στο σπίτι του στην παραλιακή λεωφόρο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες ετοιμάζει κι ένα ακόμα βιβλίο μετά τα γνωστά «Αφού μεγάλωσες, καλά να πάθεις», «Αιτία διαζυγίου», «Ονειρο είναι, θα ξυπνήσω». Κι ας άφησε με τις πράξεις του 120 υπαλλήλους στον δρόμο, κι ας έχει δημιουργήσει πρόβλημα σε δεκάδες εγχώρια media.

Σύμφωνα, πάντως, με έγκυρες πληροφορίες, ενώ η άλλοτε κορυφαία διαφημιστική εταιρεία Leo Burnett το 2010 βρισκόταν στο break even με τιμολογημένα έσοδα 1 εκατ. ευρώ πάνω από τις υποχρεώσεις της, η σύνδεση του ομίλου με τον ευρισκόμενο επίσης σε δυσχερή θέση τηλεοπτικό σταθμό του Μπουρναζίου δημιούργησε άνοιγμα της τάξεως των 24 εκατ. ευρώ, άνοιγμα που σήμερα έπνιξε τη Leo Burnett.

Σφυρίζουν αδιάφορα για τα διαφημιστικά χρέη των έργων τους

Ηταν (και είναι) διαχειριστές του δημόσιου χρήματος και επί πολιτικής παντοδυναμίας τους μοίραζαν αφειδώς προεκλογικά στα media της χώρας διαφημίσεις για ευνόητους λόγους. Θήτευσαν σε υπουργεία που διέθεταν κονδύλια για την προβολή τους έργου τους, πλην όμως την ώρα της πληρωμής τα υπουργεία τους αρνούνται να εξοφλήσουν.

Πρόκειται για τους κυρίους Αρη Σπηλιωτόπουλο και Κώστα Μαρκόπουλο, πρώην υπουργούς Τουρισμού, και τον κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, πρώην υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Τα υπουργεία που έχουν θητεύσει οι εν λόγω πολιτικοί προϊστάμενοι έχουν «φεσώσει» την αγορά των media με ένα ποσό της τάξεως των 12 εκατ. ευρώ και τώρα ποιούν την νήσσαν λες και το κράτος δεν έχει συνέχεια επειδή άλλαξε η κυβέρνηση και από «γαλάζια» έγινε «πράσινη».

Το σημερινό κράτος, λοιπόν, αρνείται να πληρώσει τις διαφημιστικές για τις καταχωρήσεις που έγιναν πριν από τρία χρόνια, κι αυτές με τη σειρά τους δεν πληρώνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ανηφορίζουν τον δικό τους Γολγοθά τους. Και κανείς δεν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να λύσει αυτή τη χρονίζουσα συμβολαιοποιημένη υποχρέωση, όταν ακόμα και τούτες τις δύσκολες δημοσιονομικά ώρες κατασπαταλώνται εκατομμύρια για άχρηστες και ανεπίκαιρες δράσεις του Δημοσίου.

Από την άλλη, ο νυν υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλος Γερουλάνος αρνείται να πληρώσει τις υποχρεώσεις που δημιούργησαν οι προκάτοχοί του ωσάν σε μια επιχείρηση όπου αναλαμβάνει νέα διοίκηση να σβήνονται οι υποχρεώσεις και τα παλιά χρέη της ατιμωρητί.

Χωριάτικα Χριστούγεννα

Αφηγείται η κυρά-Λένη…

Παιδιά μου να ξέρετε ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο ο νους του γυρίζει στα παλιά σαν τ’ αλαργινό πουλάκι που ψάχνει ξανά για την πρώτη του φωλιά. Εκείνα τα Χριστούγεννα που έχουν χαραχτεί πολύ βαθιά στη δική μου μνήμη ήταν αυτά που έζησα σαν παιδί, και λίγο πιο μετά σα νέα, τα πρώτα χρόνια μετά το 1950. Το '50 με τον «επαναπατρισμό» γυρίσαμε ξανά στα χωριά μας. Από το '47 μας είχε διώξει κακήν κακώς ο στρατός γιατί πολλά χωριά της Ευρυτανίας ήτανε ανταρτοχώρια και το κράτος δεν ήθελε να βρίσκουν οι αντάρτες μας αποκούμπι και ψωμί από τους χωρικούς. Σκορπίσαμε, τότε, στους πέντε ανέμους, άλλοι στην Αθήνα, άλλοι στ’ Αγρίνιο, άλλοι μέσα στο Καρπενήσι και όπου βάζει ο νους. Όταν επιστρέψαμε -όχι όλοι- κοιτάγαμε να ξαναστήσουμε νοικοκυριό απ’ το τίποτα! Εμείς ήμασταν ορφανά, αφού ο πατέρας μας χάθηκε άδικα στα δίσεκτα εκείνα χρόνια και η μάνα μας η ηρωίδα άνοιξε τις φτερούγες της σαν περιστέρα και μας προστάτεψε και μας ανάστησε τίμια. Ξέρω, ξέρω, θέλετε να μάθετε κι’ άλλα για τότε, όμως τούτα θα σας τα πω άλλη φορά, σας το υπόσχομαι. Σήμερα θα σας μιλήσω για τα Χριστούγεννα και πως τα ζούσαμε εκείνα τα χρόνια.

Από το φθινόπωρο τα προσμέναμε πως και πως και περισσότερο εμείς τα παιδιά. Πώς να μην τα περιμένουμε, αφού τα Χριστούγεννα ήταν η γιορτή της ξεγνοιασιάς και μικροί μεγάλοι ξέραμε ότι τις μέρες εκείνες θα παίρναμε χαρά που τόσο την είχαμε ανάγκη εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια. Θυμάμαι, λοιπόν, που το φθινόπωρο βγάζαμε, από κάτι ψευτοααμπελάκια στις πατωσιές και από κάτι κληματαριές, το μούστο που τον βάζαμε μέσα σε ξύλινα βαρελάκια. Η μητέρα μας έβγαζε λίγο κρασάκι και έφτιαχνε και μουστοκούλουρα. Οι άντρες του χωριού βγάζανε το τσίπουρο κι εκεί να δείτε γλέντι και τραγούδι και ας είχαμε μαύρη φτώχεια. Πιο πολύ όμως θυμάμαι τα φθινοπωρινά νυχτέρια με τα «ξεφλουδίσματα»! Αραδιάζαμε σωρό τα καλαμπόκια σε ένα δωμάτιο, εκεί μέσα στα φτωχόσπιτά μας, μαζεύονταν και οι γειτόνοι τα βράδια και καθόμασταν όλοι μαζί ολόγυρα και τα ξεφλουδίζαμε ως αργά. Πολλές φορές πιάναμε και το τραγούδι, φτιάχναμε και κανένα γλυκό, χαλβά ας πούμε, μερικοί βράζανε μέχρι και τραχανά! Οι άντρες σιάχνανε τα τσιγάρα τους στο φύλλο του καλαμποκιού, αυτό το μέσα-μέσα που ήτανε λεπτούλι και ψιλό. Έτσι τα κάνανε τότε τα τσιγάρα τα στριφτά, με λίγο καπνό που βάζανε στην άκρη στο χωραφάκι τους. Τα «ξεφλουδίσματα» κρατούσανε πέρα ως το Νοέμβρη. Είχαμε και τη σπορά, για να βγάζουμε και λίγο σιτάρι στα ορεινά μέρη μας!

Σαράντα μέρες πριν από τα Χριστούγεννα ξεκίναγε και η νηστεία. Εδώ που τα λέμε αναγκαστική πιο πολύ ήτανε, μπας κι είχαμε τότε κρέατα κάθε μέρα; Που και που τρώγαμε κρέας. Κάθε οικογένεια μεγάλωνε, τότε, κι ένα γουρουνάκι για τα Χριστούγεννα. Το ταΐζαμε καλαμπόκι, τριφύλλι, διάφορα χορτάρια του βουνού, όλο υγιεινές τροφές. Μια φορά με ρώτησαν κάποιοι νέοι σαν εσάς, αν του δίναμε και αποφάγια. Και τους είπα: «που να βρεθούν βρε παιδιά μου για να δώσουμε και στο γουρουνάκι, πείνα υπήρχε τότε, όχι περίσσευμα»!!! (γέλια).

Την προπαραμονή της μεγάλης γιορτής κάποιοι έμπειροι χωριανοί ετοίμαζαν το γουρουνάκι και το άφηναν λίγο να σιτέψει. Μετά φτιάχνανε από τα έντερα τα λουκάνικα με λίγο πράσo μέσα, αλατάκι, πιπεράκι, και τα κρεμάγανε στο κατώι. Εμείς πηγαίναμε στη βρύση και πλέναμε καλά-καλά το κρέας με το καθαρό τρεχούμενο νερό. Το κόβαμε σε λωρίδες, το αλατίζαμε με χοντρό αλάτι, το παστώναμε δηλαδή, μέσα σε ξύλινα δοχεία, τις καρδάρες, για να διατηρείται. Όταν θέλαμε να μαγειρέψουμε, βγάζαμε μια λωρίδα, την ξαλατίζαμε και τη μαγειρεύαμε. Το λίπος το βάζαμε μέσα σε ένα καζάνι σε φωτιά δυνατή και το ανακατεύαμε καλά-καλά με ξύλινες κουτάλες. Αυτό έλιωνε και κατόπιν το αδειάζαμε σε κάποιο καθαρό δοχείο και το χρησιμοποιούσαμε για βούτυρο. «Γλίνα» το λέγαμε. Μερικά μικρά κομματάκια κρέας που απέμεναν μαζί με λίπος, αυτά ήτανε οι «τσιγαρίδες». Ωραίες γινότανε, λουκούμι, μακάρι να είχαμε καμία τώρα δα που μιλάμε! Τίποτε δεν πήγαινε χαμένο εκείνα τα δύσκολα χρόνια, όλα τα αξιοποιούσε ο κόσμος. Αφού να φανταστείτε την κύστη του ζώου, την «κατρίτσα» που λέγαμε, την παίρναμε για «δώρο» εμείς τα παιδιά, τη φουσκώναμε και παίζαμε μπάλα. Τέτοιες μπάλες είχαμε τότε και κάτι άλλες φτιαγμένες από τυλιχτά κουρέλια. Για τα κοριτσάκια σκαρώνανε κάποιες πάνινες κούκλες, από κουρελάκια κι’ αυτές!

Θυμάμαι και το Χριστουγεννιάτικο τοπίο στην Ευρυτανία. Τι να σας πω παιδιά μου! Όσοι μεγαλώνετε στις πόλεις τέτοια ομορφιά δεν έχουν δει τα μάτια σας. Τότε, εκείνα τα χρόνια, έκανε και χιόνια πολλά, μπόια ολόκληρα. Να πέφτουν αργά- αργά οι άσπρες πεταλουδίτσες και να ντύνουν τον τόπο όλο. Έβλεπες τα έλατα, χιλιάδες δέντρα, στολισμένα στα ολόλευκα, τις βελανιδιές να καμαρώνουν σα νυφούλες μέσα στα άσπρα πέπλα τους και τα ψηλά βουνά ολόγυρα βαρυφορτωμένα από το χιονιά. Και η παγωμένη αστροφεγγιά να σου γαληνεύει την ψυχή. Σαν παραμύθι, ήτανε! Και τα τζάκια μας να καπνίζουν και να σκορπάνε τη μοσχοβολιά από το καμένο ξύλο. «Ο καλός ο νοικοκύρης το χειμώνα χαίρεται», έτσι λέγαμε οι παλιοί.

Παίρναμε και κάποιο ελατάκι από το πυκνό δάσος του χωριού και φτιάχναμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Μη φανταστείτε λαμπιόνια και πολύχρωμες μπάλες και φανταχτερά στολίδια. Δεν είχαμε τότε τέτοια, ούτε ρεύμα δεν υπήρχε στα χωριά της Ευρυτανίας. Στήναμε στον οντά το ελατάκι και το γεμίζαμε τούφες-τούφες βαμβάκι. Αυτό ήταν, αλλά η ομορφιά του δεν συγκρίνονταν με τίποτε!

Την παραμονή βγαίναμε τα παιδιά για τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Ξεκινάγαμε παρεούλες- παρεούλες από την κορφή του χωριού μέχρι κάτω, στα τελευταία σπίτια. «Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θεία γέννηση να μπω στ’ αρχοντικό σας…». Και στο τέλος «σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει»! Όλοι μας καλοδέχονταν και τα χεράκια μας γέμιζαν κουραμπιέδες, καρύδια, ρόδια, μήλα και καμιά δεκαρούλα.

Το προηγούμενο βράδυ των Χριστουγέννων ετοιμάζαμε όλοι μαζί και τα φαγητά μας. Φτιάχναμε και το «Χριστόψωμο» που ήτανε μια ζυμωτή κουλούρα με ένα ολόκληρο καρύδι στη μέση. Επάνω κάναμε σχεδιάκια χρησιμοποιώντας τις «κουπίτσες» από το βελανίδι. Κάποιες άλλες φορές, η μητέρα μας το ομόρφαινε πατώντας το με μια ξύλινη σφραγίδα που την έχω ακόμη για ενθύμιο.

Τη μέρα των Χριστουγέννων, στις 5 το πρωί, ανηφορίζαμε για την εκκλησία με τα φαναράκια, αυτά με το λαδάκι και το φυτίλι, στα χέρια. Σαν πυγολαμπίδες έφεγγαν μέσα στα χιόνια τούτα τα φαναράκια. Η μεγάλη λειτουργία των Χριστουγέννων ήταν σημαντικό γεγονός, γιατί είχαμε και την ευκαιρία να ανταμώσουμε όλοι οι χωριανοί ακόμη κι από τους πιο μακρινούς μαχαλάδες, για να πούμε τα νέα μας και να χαρούμε με αυτή την επικοινωνία.

Ύστερα κατεβαίναμε στα σπίτια μας, για το γιορτινό τραπέζι! Με τις πίτες, τις πρασόπιτες, τις τυρόπιτες και το χοιρινό με το καρμπολάχανο ή τις πατατούλες, με το κρασάκι μας και την καλή παρέα μας. Οι νοικοκυραίοι καψάλιζαν και ένα κλαδάκι από πουρνάρι στο τζάκι λέγοντας κάποια ευχή, το ίδιο έκαναν και οι μουσαφιραίοι, για το καλό! Πολύ όμορφα ήτανε εκείνη τη μέρα! Τα απογεύματα πηγαίναμε επισκέψεις στους Χρηστάδες και τις Χριστίνες. Εκεί γίνονταν τα καλύτερα ανταμώματα με ευχές, τραγούδια και πολύ κέφι.

Χαρά μεγάλη ήτανε τα Χριστούγεννα με οικογενειακή ατμόσφαιρα, αλλά να ξέρετε ότι  πάντα στις χαρές υπάρχει και μια μελαγχολία. Για όσους δεν ήτανε κοντά μας, αυτούς που είχαν χαθεί στον πόλεμο που ήτανε πρόσφατος ή λίγο αργότερα με τους ξενιτεμένους που μας λείπανε πολύ. Κι εμένα τα αδέρφια μου τα αγαπημένα, τράβηξαν στην άλλη άκρη της γης, στην ξενιτιά, για να βοηθήσουν την οικογένειά μας. Αχ, και να ξέρατε πως περιμέναμε στις γιορτές εκείνη την καρτούλα με τις ευχές από τους δικούς μας στα ξένα, και που πάντα υπήρχαν μέσα και κάποια δολάρια για τη μάνα και τα αδέρφια. Χαρά που κάναμε!

Πηγαίναμε τότε, μόλις λαβαίναμε το γράμμα, τις μέρες των Χριστουγέννων, στα μαγαζιά στο Καρπενήσι και πιο πολύ εμείς τα κορίτσια για να αγοράσουμε κανένα φορεματάκι, παπουτσάκια, κάτι τέλος πάντων, να δείξουμε κι εμείς «τα κάλλη μας» στην εκκλησία, να μας δει κάποιος νεαρός να σκιρτήσει η καρδούλα του. Έτσι είναι οι νέοι πάντα, παιδιά μου, όση φτώχεια και να υπάρχει η αισιοδοξία τους συντροφεύει. Και έτσι να είστε κι εσείς, να μην φοβάστε τίποτε, να πολεμάτε για τη ζωή και να κοιτάτε πάντα μπροστά, να μη σας λυγάνε οι δυσκολίες.

Μεγάλο γούστο είχε με τους καλικάντζαρους. Εμείς τα παιδάκια τους μεγαλοποιούσαμε στη φαντασία μας και οι γεροντότεροι φρόντιζαν ακόμη πιο πολύ γι’ αυτό! Επειδή ήμασταν μες στη ζαβολιά μας λέγαν να καθόμαστε ήσυχα γιατί θα κατεβούν τα «καλικαντζούρια» απ’ το τζάκι και θα ‘χουμε… κακά ξεμπερδέματα. Θυμάμαι μια φορά που ήμασταν πιο μικρά και είχαμε αναστατώσει τον τόπο. Τότε η μητέρα κατάβρεξε κρυφά το τζάκι κι ύστερα μας το 'δειχνε λέγοντάς μας ότι ήρθαν οι καλικάντζαροι… προς νερού τους κι έσβησαν τη φωτιά! Για πότε χωθήκαμε στα κρεβατάκια μας και κουκουλωθήκαμε, που να σας τα λέω!

Όλη η βδομάδα μέχρι την Πρωτοχρονιά κύλαγε με ετοιμασίες για την αλλαγή του χρόνου. Οι μεγάλοι φρόντιζαν τα ζώα με τροφές, πιο πολύ με τριφύλλια από τα δεμάτια που είχαν μαζεμένα από το καλοκαίρι για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Το χειμώνα, εδώ που τα λέμε, δεν είχαμε και πολλές αγροτικές δουλειές. Κάναμε και τα ωραία νυχτέρια μας μέσα στα σπίτια, αφού συνήθως είχε κρύο και χιόνια.

Ώσπου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα παιδιά βγαίναμε πάλι για τα κάλαντα, τα πρωτοχρονιάτικα αυτή τη φορά: «Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά κι αρχή  καλός μας χρόνος, εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνος. Αρχή που βγήκε ο Χριστός, Άγιος και Πνευματικός, στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει. Άγιος Βασίλης έρχεται, και δεν μας καταδέχεται, από την Καισαρεία, συ 'σαι αρχόντισσα κυρία…»

Νωρίς το βραδάκι της παραμονής, πηγαίναμε στη βρύση του χωριού και εκεί ρίχναμε ένα κερματάκι, ή σπόρους, κάνοντας ευχές. Λέγαμε: «όπως τρέχει το νεράκι σου βρύση μου να τρέχει η υγεία, η χαρά και η τύχη».

Το βράδυ οι άντρες διασκέδαζαν με κανένα χαρτάκι για το καλό, οι γυναίκες έφτιαχναν γλυκά και εμείς τα παιδιά, παίζαμε με την ψυχή μας. Το τζάκι ήτανε γεμάτο με ξύλα, τα μεζεδάκια σιγοψήνονταν στη θράκα, το τσίπουρο και το κρασάκι συνοδιά και όλοι μαζί λέγανε ιστορίες και τραγουδούσαν για να μπει χαρούμενα ο νέος χρόνος. Στις 12 τα μεσάνυχτα πατάγαμε κι ένα ρόδι για το γούρι. Ήταν έθιμο!

Το πρωί της πρωτομηνιάς πρώτα πηγαίναμε στην εκκλησία, όπου αλλάζαμε ευχές και τα κεράσματα: κανένα λουκούμι ή κάνα τσιπουράκι. Μετά γυρνούσαμε στα σπίτια μας για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, όπου είχαμε πάλι χαρές και γλέντια. Κόβαμε και τη «βασιλόπιτα». Δεν είχαμε βέβαια τις σημερινές πολυτελείς βασιλόπιτες, αλλά τη δική μας την «αγιοβασιλιάτικη»! Τότε κάναμε την πίτα τη ζυμαρόπιτα, με καλαμποκάλευρο, βούτυρο, αυγά, πράσο και τυράκι. Βάζαμε μέσα για «τυχερά», ένα αχυράκι για να πάει καλά το νέο χρόνο η σοδειά, ένα φυλλαράκι πουρνάρι για να ‘χουν προκοπή τα ζώα και μια δεκαρούλα για την οικονομία του σπιτιού! Καλότυχος εκείνος που θα το ’βρισκε! Το βραδάκι πηγαίναμε για τις ευχές στους Βασίληδες και τις Βασιλικές. Οι άντρες χωριστά πρώτοι και αργότερα ακολουθούσαν οι γυναίκες μόλις τέλειωναν τις δουλειές του σπιτιού! Καρυδόπιτες, μπακλαβάδες, βραστά κάστανα πάνω στο τραπέζι, τσίπουρο και κρασί ήτανε τα κεράσματα για τις ονομαστικές εορτές.

Των Φώτων πάλι, ήτανε γιορτή μεγάλη. Την παραμονή των Θεοφανίων λέγαμε ξανά τα κάλαντα! Αυτό είναι ένα παλιό έθιμο που δεν το ξέρουν σήμερα τα παιδιά της πόλης. Τότε «τα λέγαμε» όμως με κάθε επισημότητα: «Σήμερα είναι τα Φώτα και ο Φωτισμός και χαρά μεγάλη και ο Αγιασμός.. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό, κάθεται η Παναγία η Δέσποινα, με τα θυμιατούρια στα δάχτυλα. Και τον Αϊ Γιάννη παρακαλεί: Άγιε μου Γιάννη και Πρόδρομε, δύνασαι βαφτίσεις Θεού Παιδί, δύναμαι και θέλω και προσκυνώ και τον Κύριό μου παρακαλώ….» και παίρναμε πάλι το κατιτίς μας εμείς τα παιδιά.

Στις 12 το βράδυ είχαμε ένα έθιμο ότι «ανοίγουν οι ουρανοί» και οι ευχές μας θα γίνουν πραγματικότητα. Δεν κοιμόμασταν, περιμέναμε με λαχτάρα αυτή τη στιγμή. Βγαίναμε έξω να βλέπουμε τα αστέρια τ’ ουρανού και κάναμε την ευχή ή γράφαμε σε χαρτάκια ευχούλες και τα κρεμάγαμε από μια κλωστούλα στα κλαράκια στις αυλές μας, ώσπου να ξημερώσει. Ακόμη και σήμερα κρατάει αυτό το παλιό μας έθιμο.

Ανήμερα των Θεοφανίων οι νοικοκυρές άδειαζαν το παλιό νερό από τη βαρέλα και τη γέμιζαν με καινούργιο, της μέρας! Ο παπάς του χωριού στη λειτουργία άγιαζε με ένα κλωνί ξερό βασιλικό τον κόσμο. Ύστερα πέρναγε και ράντιζε τα σπίτια, τα μαντριά, τα ζωντανά και τα χωραφάκια.

                                      

Βέβαια των Φώτων είχαμε  πάλι γιορτές, τους Φώτηδες, τις Φανίτσες και τους Φάνηδες κι έτσι κάναμε το γύρο σε όλους τους εορταζούμενους, για τα χρόνια πολλά. Του Αϊ Γιαννιού τα ίδια, αλλά έλα που άνοιγαν και τα σχολεία μας κι έτσι τέλειωναν και οι γιορτές της ξεγνοιασιάς!

  

Χάρηκα, παιδιά μου, που με κάνατε να θυμηθώ εκείνα τα χρόνια στο αγαπημένο μου χωριό. Οι νέοι πρέπει να ξέρουν για τις ρίζες των προγόνων τους και για τα παλιά τα έθιμα. Με συγκινήσατε που ψάχνετε να τα μάθετε και να τα μεταδώσετε για να μην χαθούν. Για το τέλος, θέλω να σας πω ότι τότε ήμασταν όλοι σχεδόν το ίδιο, τι είχες εσύ θα μου ‘δινες, τι είχα εγώ θα σου ‘δινα, όλοι παλεύαμε για τα ίδια πράγματα, πώς να τα φέρουμε βόλτα μέσα σε τόσες δυσκολίες. Ανταμώναμε τα βράδια, δεν υπήρχανε τότε τηλεοράσεις για να κάθεται ο καθένας μόνος του ξεκομμένος να κοιτάζει στο γυαλί!  Έρχονταν οι γειτόνοι, πηγαίναμε κι εμείς σ’ αυτούς, κουβεντιάζαμε, πίναμε το κρασάκι μας και τραγουδάγαμε όλοι μαζί παρέα παλιά τραγούδια. Τέτοια πράγματα, όμορφα κι απλά. Είχαμε όμως πολύ μεγάλη αλληλεγγύη και αυτό είναι που μας βάστηξε! Γι’ αυτό παιδιά μου να θυμάστε ότι όταν κρατάτε το χέρι του συγχωριανού, του γείτονα, του φίλου, παίρνετε κουράγιο και δύναμη, για να αγωνιστείτε αντάμα για τη ζωή! Εύχομαι η Ελπίδα να σας συντροφεύει.

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά σε όλους σας και πολλά χαιρετίσματα στους ξενιτεμένους μας που ποτέ δεν τους λησμονάμε.  

Για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"